Υπομονή - επιμονή- θέληση

Η  επανάληψη μήτηρ της μαθήσεως!...
Όταν τσάπωσα λιγάκι και έγιανα εφτά χρονών, ήρθε η ώρα μου να πάω  και εγώ στο σχολειό, τα γράμματα, σπουδάγματα, πολλά για να μάθω.
Ο παππούς μου ο γέρο Νύσιος Βέργος, σε όλα του τα εγγόνια του μας αγόραζε την φυλλάδα και μας ευχόταν γράμματα πολλά να μάθουμε να γίνουμε καλοί ανθρώποι χρήσιμοι ...
Και όλο συχνά μας ορμήνευε  και μας έλεγε:
-Να μάθετε γράμματα πολλά, να ξεστραβωθείται, να μην είναι τα μάτια σας τυφλά και το μυαλό σας κλούβιο, κουλούκι, σαν το δικό μου...
Να μάθουτε στο δρόμο να περπατάτε μοναχά σας, να μη έχετε ανάγκη να πηγαίνετε στα αχνάρια των άλλων, πίσω από τους άλλους,  που ξέρουν δύο αραδούλες γράμματα..
Όποιος πηγαίνει πίσω από τα γαϊδουρομούλαρα μόνο τα καρφοπέταλα μαζεύει και ακούει μόνο του γαϊδάρου την πορδή και προκοπή δεν κάνει...
Να μη σας τραβάνε και σας πηγαίνουν αυτοί και  όποιοι άλλοι, όπου θέλουν, κατά τα συμφέροντά τους...

Για σένα τούτη η γραφή...

Για σένα τούτη η γραφή – νιούτσικο αγόρι

που νόμισες πως η ζωή – είναι παρθένα κόρη.

Πόρνη είναι φίλε μου μικρέ – άξια να την μισήσεις
μα δίχως άλλη επιλογή – πρέπει μ΄ αυτή να ζήσεις.

Έχω πολλά να σου ειπώ – πολλά να μολογήσω
για την στερνή σου τη ζωή – αντρίκια να μιλήσω.

Μήπως σε κάνω για να δεις – με μάτια της ψυχής σου
τι χρώμα έχει η ζωή – τι ρώμη το κορμί σου.

Συγχώρα μου τις λέξεις μου – νοιώθεις σαν μαθητούδι
Μα είσαι άπειρος πολύ – και μόλις βγάζεις χνούδι.

Άκου και βλέπε το λοιπόν – την ομορφιά της ζήσης
και σε τι πόλεμο θα μπεις – αν θέλεις να την ζήσεις.

Μα το Θεό χαλάλι σου – ο κόπος που θα κάνεις
μα πρόσεχε τις μαχαιριές – που πρέπει να τις γιάνεις.

Αφού γεννήθηκες λοιπόν - γροίκα τι να προσέξεις
να κάνεις πόλεμο σωστό – αν θέλεις για ν΄ αντέξεις.

Πρώτα απ΄ όλα αγόρι μου – να ειδής την μπόρεσή σου
και ύστερα με φρόνηση – μέτρα την δύναμή σου.

Μην ξεπερνάς αντίπαλο – κοιτώντας τον στην όψη
μέτρα καλά τα μέσα του – αν θες να μην σε κόψει.

Δέκα φορές να τον μετράς – και μιά να κόβη η σκέψη
γιατί η έχθρητα η πολλή – και σε θε να παστρέψει.

Και μην ξεχνάς ο στόχος σου – δεν είναι να νικήσεις
μα ύστερα από αυτό – να συνεχείς να ζήσεις.

Τι να το κάνεις νικητής – στον πόλεμο να βγαίνεις
αν από τις πολλές πληγές – ύστερα να πεθαίνεις;

Υπάρχει όπλο δυνατό – να το κρατάς για χρεία
μα δεν πουλιέται πουθενά – και λέγεται φιλία.

Στα δύσκολα θε να το βρεις – και στις τραχειές πορείες
ψάξε μέσα στο είναι σου – για ηθικές αξίες.

Είναι πορεία δύσκολη – θα πέσεις θα ματώσεις
μα το – εγώ – να πολεμάς – αν θέλεις να την νοιώσεις.
Αυτός παιδί μου ειν΄ ο εχθρός – τον άντρα που παιδεύει
κάνει το νου του σφαλερό – στην πράξη να κιοτεύει.

Έν’ άλλο όπλο δυνατό – που πρέπει να φορέσεις
Δικαιοσύνη λέγεται – βαρύ αν το μπορέσεις.

Μα άνδρας αν θες να φαίνεσαι – και νόημα να δώσεις
πρέπει σου έστω στανικώς - το βάρος να σηκώσεις.

Δύσκολος ρόλος κι άχαρος – φθείρεσαι και χαλιέσαι
μα δίχως αυτό τ΄ αρμάτωμα – για άνδρας δεν περνιέσαι.

Μπορεί να παραφόρτωσα – του νου σου το γιατάκι
διαφέρει όμως ξέρετο – ο άνδρας απ΄ τ΄ αντράκι.

Και για στερνό σου φύλαξα – χρυσόβουλο δεμένο
όπλο τρανό και πλουμιστό – και ξόμπλι παινεμένο.

Να το φοράς εσώψυχα – στο πιο ψηλό σημείο
γιατί είναι ξόδι ιερό – προγόνων σου μνημείο.

Μόνο στη θώρη του ο εχθρός – θα σκύβει το κεφάλι
γιατί που να βρη ο καψερός – τα εδικά του κάλη;

Στο άνοιγμα η βούλα αυτή – Έλληνα φανερώνει
την αλυσίδα να κρατά – τον κόσμο να ενώνει.

Κοντολογίς ελόγου σου - Έλληνας για να γίνεις
μάθε την γλώσσα να μιλάς – την γλώσσα της Ειρήνης.

Δεν έχω την τύχη την καλή – λέξεις να συνταιριάξω
κι ίσως νοήματα μισά – μονάχα να μοιράζω.

Μα ψάξε μεσ΄ στα λόγια μου – μπορεί να΄ χουν αξία
κάτι μικρό να, τόσο δα – να έχει σημασία.

Θα είμαι πάντα δίπλα σου – όταν θα με ζητήσεις
λίγη ψυχή να δανειστείς – να πορευτείς να ζήσεις.

Και να χεις πάντα κατά νου – τηζήση να πιστώσεις
αφού την πήρες δανεική – στον πλάστη θα την δώσεις.

ΛΕΩΝ. Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
( Από τήν ποιητική μου συλλογή ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ )

Ο μέρμηγκας και ο τζίτζικας

Αχ... Αχ... Αλίμονο και τρεις αλίμονο σε όλους μας, αλλά σε μένα περισσότερουλι από όλους τους άλλους....
Ο παππούς με το ένα χέρι έσουρνε μια παλιά καρέκλα, με το άλλο την μαγκούρα και κάθε ένα  βηματάκι σταμάταγε, έπιανε το πηγούνι του, έτριβε το μέτωπό του, κατάκοπος, βαριεστημένος, από τα πολλά τα βάσανα της ζωής του...
Αγάλια -αγάλια σούρνοντας τα βήματα του έφτασε...
Πού; ...
Έφτασε στον ίσκιο της λεμονιάς που ήταν στην αυλή...
Σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε την λεμονιά.
Είδε και είχε δέσει πολλά μικρά λεμόνια...
Έκανε το σταυρό του.
Δοξασμένος ο Θεός!...
Όλα τα καλά,όλα τα προφαντά, απλόχερα μας τα δίνει...
Αλλά υπάρχει αχαριστία...
Αχορτασιά- αχορτασιά...
Όσο περισσότερο τρώνε και κλέβουν τόσο περισσότερα θέλουν....
Κλέβουν - κλέβουν... τρώνε -τρώνε... τα σαβουρώνουν τα λεφτά τα καπιτάλια τα βγάζουν έξω μακρυά...
Και εδώ, πως θα γίνει προκοπή;...
Είναι ανθρώπινη  συμπεριφορά αυτή;...
Όχι...
Και που θα το βγάλει η άκρη;...
Ποιος ξέρει;...

Έβαλε την παλιά καρέκλα ο παππούς στον ίσκιο, την κούνησε και κατάλαβε πως καλά ήταν στερεωμένη...
Εκεί όρθιος, τρεκλίζοντας, μονολογούσε και έλεγε:
-Καλά στερέωσες την καθίγκλα Προκόπη;...
Κοίτα καλά καημένε μου,  μη σε βρει καμιά συμφορά μεγάλη και  τότε τι θα σου φταίνε οι άλλοι;
Τότε  αλίμονό σου και αλίμονό τους, θα τους βρούνε  τα μεγαλύτερα βάσανα και ντέρτια...
Δεν τους φτάνουν τα δικά τους θα έχουνε και τα δικά σου από πάνω, χωρίς διάφορο κανένα.
Εσύ Προκόπη, απρόκοπε, ξάπλα θα είσαι και κάτω αλφαδιασμένος, οι άλλοι θα τραβιούνται...
Και θα τραβάει -θα τραβάει να βγει η ψυχή σου και εκείνη δεν θα βγαίνει...
Λες πως θα έχεις κάνει  τους φόνους, τα αμαρτήματα τα πολλά, τις άνομες τις πράξεις τις πολλές,  τόσες πολλές, σαν της θάλασσας την άμμο,  που λογαριασμό δεν έχουν....
Συγχώρεση δεν παίρνουν...
Λες και έκλεψες την μπουκιά, το ψωμί, από των ορφανών παιδιών το στόμα....

Πατριώτες μας πολεμιστές του ΟΧΙ του 1940

Αυτοί πολέμησαν και στον Αλβανικό πόλεμο του1940 τους Ιταλούς και Γερμανούς επίβουλους της Πατρίδας μας Οι εικονιζόμενοι στην φ/το είναι στην επάνω σειρά από αριστερά προς δεξιά ο1 Γεώργιος Ιωαν Κλεισούρας (της Αγγελογιαννούς) Έχει δηλωθεί εξαφανισμένος στο πόλεμο της Αλβανίας η μάνα του δεν ήθελε να το πιστέψει πως ήταν σκοτωμένος και δεν δεχόταν την πολεμική σύνταξη...2) Ο Μαρίνης Αλεξ Δημόπουλος 3) Κωνσταντής Γ Γι ωργακόπουλοςν4) Θεόδωρος Ηλ Μπόρας 5) Σταύρος Διον Βέργος Στην μεσαία σειρά από αριστερα 6) ο Νικόλας Διον Βέργος 7) ο Δημήτριος Γ Βέργος 8) οΚων/νος (Κώτσιος) Δημόπουλος( του Σιώκου} και μπροστά ο Μιχάλης ο Κωνσταντόπουλος Η φ/το είναι βγαλμένη στην στρατώνα της Τρίπολης τους είχαν καλέσει για εκπαίδευση τότε στά νέα όπλα. Όλοι αυτοί ήσαν επίστρατοι στο σύνταγμα της Τριπόλεως του Παρασκευόπουλου και έδωσαν μαχες και με άλλους πατριώτες μας στην πρώτη γραμμή στην προκάλυψη Όλοι τους αυτοί με μόνο μικρά τραύματα γύρισαν ζωντανοί .... Εκτός από τον Γεώργιο Κλεισούρα Αυτοί και οι άλλοι πατριώτες μας ήσαν οι ΉΡΩΕΣ του πολέμου αγωνιστές και ήρωες της ειρηνικής οικογενειακής ζωής και δημιουργίας.... Αιωνία τους οι μνήμη....