Οικονομία στην οικονομία.

Οικονομία: Τι σημαίνει; 

Η λέξη είναι σύνθετη και αποτελείται από την λέξη οίκος [σπίτι, οικογένεια] και την λέξη νόμος, [κανόνας,  οδηγός] Επομένως σημαίνει, τον νόμο τον κανόνα, τον κανονισμό που διέπει και επιβάλλεται για την ύπαρξη, την λειτουργία, την επιβίωση και ευημερία του οίκου, του σπιτιού, της οικογένειας, της κοινωνίας, του κράτους κλπ.  Της οικονομίας!

Οι κανόνες αυτοί  πρέπει να τηρούνται από όλους, να εφαρμόζονται σε όλους, να εκτελούνται από όλα τα μέλη του οίκου, της οικογένειας, για να υπάρχει οικογενειακή, οικονομική συνοχή. 
Η μη εφαρμογή των νόμων που διέπουν τον οίκο επιφέρει  διατάραξη της  συνοχής των μελών του οίκου,  [αυτονομούνται] γίνεται απορύθμιση της λειτουργίας του και έχουμε οικονομική κρίση.   

Κρίση του οίκου… κρίση ως προς την εφαρμογή των νόμων του οίκου, οικονομική κρίση, κρίση αγαθών.

Τι είναι κρίση; 

Με απλά, και με λίγα λόγια είναι: Η απορύθμιση μιας ομαλής φυσιολογικής κατάστασης,  και οικονομική κρίση είναι, η απορύθμιση της ροής της οικονομίας, της ροής των οικονομικών αγαθών.
 Η απαξίωση και το μπλοκάρισμα των συντελεστών  της παραγωγής  οικονομικών αγαθών,  και  η πραγματική έλλειψη τους.      

Στην οικονομική ορολογία, έλλειμμα  της οικονομίας σημαίνει ότι,  η παραγωγή των οικονομικών αγαθών, του ατόμου,  του νοικοκυριού, της κοινωνίας, του κράτους, δεν επαρκεί για τις ανάγκες  της κατανάλωσης, του νοικοκυριού, της κοινωνίας, του Κράτους. Η συνολική παραγωγή οικονομικών αγαθών είναι μικρότερη από την ανάγκη της κατανάλωσης. Τα έσοδα της παραγωγής, δεν φτάνουν για να  πληρώσουν τα έξοδα της κατανάλωσης για την συντήρηση των οικονομικών μονάδων.   Και  είναι αναγκασμένη η οικονομική μονάδα [το άτομο, το νοικοκυριό, η κοινωνία, το κράτος ] για να καλύψει την ανάγκη της ανάλωσης, της κατανάλωσης για την επιβίωση της  να δανειστεί.  Με την προϋπόθεση, ότι έχει την δυνατότητα, του δανεισμού,  την καλή πίστη… την φερεγγυότητα  να τον δανείζουν… και την προοπτική αποπληρωμής των δανείων…  

Άλλωστε το άτομο, η κοινωνία, το κράτος λιμοκτονεί!   

Ανάλογα του μεγέθους της διαφοράς, εάν η οικονομία έχει μικρό ή μεγάλο έλλειμμα… λέγεται μικρή ή μεγάλη ελλειμματική οικονομία. 
Εάν όμως έχει απαξιωθεί, καταστραφεί ο παραγωγικός ιστός, η παραγωγική δυνατότητα, οι πάγιες υποδομές  της παραγωγικής διαδικασίας, το παραγωγικό κεφάλαιο, οι συντελεστές της παραγωγής, ή, οι συνθήκες της πρωτογενούς αγροτικο κτηνοτροφικής παραγωγής, έρχεται η κρίση,  η ένδεια,  η φτώχεια και η λιμοκτονία του λαού. Η πραγματική κρίση και όχι η τεχνητή κρίση.  

Την ευθύνη για την ελλειμματική οικονομία, την κρίση και την λιμοκτονία του λαού, ποιος  την έχει; Εκ πρώτης όψεως την έχει, ο ίδιος ο οίκος με τους νόμους του, η ίδια η οικονομική μονάδα, η κοινωνία, η ηγεσία της, η διοίκησή της.  Για να μιλήσουμε για ευθύνη της  ελλειμματικής οικονομίας, πρέπει να εξετάσουμε τα αίτια που την προκάλεσαν, και τα αίτια  είναι πολλά. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά, όπως, τα ακραία φυσικά φαινόμενα, σεισμοί, λιμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, καύσωνας, παγετός. Και ο εξαναγκασμός… εξ αιτίας της ανάγκης,  της αναγκαίας εμπλοκής του οίκου, της χώρας σε  δυσμενείς εξωγενείς επιβεβλημένους αστάθμητους παράγοντες, όπως ο πόλεμος.  

Εκτός των φυσικών αιτίων, και εξαναγκασμών, υπάρχει και η ευθύνη της συμπεριφοράς, του ατόμου, της κοινωνίας, του κράτους και  προ πάντων των ηγετών της….  

Συνηθισμένη και η σημαντικότερη αιτία της ελλειμματικής οικονομίας είναι η ελλειμματική ικανότητα των εκάστοτε πολιτικών και πνευματικών ηγετών της χώρας, που οδηγούν την χώρα και τους πολίτες της, με τις αποφάσεις τους,  ηθελημένα, ή, αθέλητα τους, στην λούμπα… Στην καταστροφή… 
Είναι ανίκανοι, είναι λειψοί σε ούλα… 
Και το χειρότερο, ίσως, προδίνουν για ιδιοτελείς σκοπούς των, την εμπιστοσύνη του λαού…  

Και ο μοχλός, η δύναμη, η θεραπεία της ελλειμματικής οικονομίας, ποίο είναι;  
Σε δημοκρατικά πολιτεύματα είναι πρώτον, ο ίδιος ο λαός. 

Επιβάλλεται, πρέπει να εκπαιδευτεί ο λαός  να εκλέγει τους άξιους, τους ηθικούς, τους τίμιους πολιτικούς, για ηγέτες του. Και όχι τους λειψούς!... Ώστε να δίνονται στο λαό οι σωστές κατευθύνσεις 

Και η πρώτη συμβουλή που πρέπει, αυτοί οι ηγέτες να δίνουν,  είναι, η καλλιέργεια της Γης, για  την εξασφάλιση αυτάρκειας και επάρκειας αγαθών επιβίωσης του λαού. Ώστε οι οικονομική μονάδα, ο οίκος, η κοινωνία να έχει στοιχειώδη οικονομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία.  

Η δεύτερη είναι: Η συγκράτηση της αλόγιστης υπερκατανάλωσης και αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής… Όχι στην σπατάλη, όχι στην καταστροφή, των παραγωγικών πόρων και των συντελεστών της παραγωγής. [Όσο φτάνει το δικό σου πάπλωμα θα απλώνεις τα πόδια σου, το παραπάνω θα κρυώσεις]  Δεν νοείται κράτος, όπως το δικό μας, που έχει γη, νερό και ήλιο, να μη έχει επάρκεια των αναγκαίων αγαθών διατροφικής διαβίωσης του λαού του και ο λαός να πεινάει. Να  δανείζεται για την εξασφάλιση ειδών πρώτης ανάγκης επιβίωσης, ειδών διατροφής.

Τι είναι δάνειο; 
Δάνειο είναι η  προσωρινή μεταβίβαση οικονομικών πόρων, οικονομικών αγαθών, χρημάτων, προς χρήση και εκμετάλλευσή των, προς επένδυση, παραγωγή οικονομικών αγαθών , ή ανάλωση των, με την υποχρέωση του δανειζομένου επιστροφής των εις το ακέραιον  εις ορισμένο χρόνον και κατά την συμβατική υποχρέωση, [συμφωνία],με ή όχι, συν το  επί πλέον  προϊόν, τον τόκο.  Επομένως, το δάνειο δεν είναι δωρεά, χάρισμα, ελεημοσύνη.. 
Είναι μελλοντική υποχρέωση, με τις συνέπειες των συμβατικών υποχρεώσεων....

Απαραίτητο στοιχείο ευημερίας του Κράτους,  της οργανωμένης κοινωνίας είναι η πίστη,  η πεποίθηση και η εμπιστοσύνη στην δυνατότητα του λαού του, της οργανωμένης κοινωνίας του λαού, η εμπιστοσύνη του πολίτη στο Κράτος. 
Η ακράδαντη πεποίθηση του πολίτη, ότι το Κράτος είναι η κραταιά προστασία του και όχι η κραταιά δυναστεία του…. Και  όχι η κραταιά εκμετάλλευση των ηγεσιών και εκπροσώπων του.

Και τι σημαίνει Κράτος και τι είναι αυτό; 
Κράτος σημαίνει κρατώ,  κρατώ και συγκρατώ, κρατώ και προστατεύω  κάτι καλά!..
Ποιόν κρατώ,συγκρατώ και προστατεύω; 
Τον πολίτη, τον κυρίαρχο Λαό!...   

Τι είναι Κράτος; 
To Κράτος είναι οργανωμένη πολιτική οντότητα, λαού, που κατέχει καθορισμένη γεωγραφική περιοχή και αντιπροσωπεύει ένα πληθυσμό,  Η οντότητα αυτή είναι αναγνωρισμένη από την διεθνή κοινότητα και τους οργανισμούς των άλλων  κρατών. 
Ένα κράτος συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών, οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία να φτιάχνουν τους νόμους,  τους κανόνες εκείνους, οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια. 
Το κράτος έχει κυβέρνηση, νόμους και αναγνωρισμένη εδαφική κυριαρχία.  
"Κράτος στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε δύναμη και δύναμη επιβολής  της κρατούσας γνώμης και θέλησης, της πλειοψηφίας των πολιτών του σε όλους τους πολίτες του." 
Και δύναμη επιβολής της ύπαρξής του και σεβασμού της κυριαρχίας του σε όλα τα μέλη του, και στα άλλα και από τα άλλα κράτη, πόλεις.  
Αυτή η  δύναμη επιβολής, η οποία στηρίζεται στην  εξασφαλισμένη αυτάρκεια, και επάρκειας των αναγκαίων συνθηκών  επιβολής της. 
Ήτοι συνθήκες αναγκαίες και απαραίτητες στην οργάνωση της ασφάλειας και την  εξασφάλιση, την ύπαρξη των οικονομικών πόρων και αγαθών τουλάχιστον  για την στοιχειώδη, ανεξάρτητη επιβίωσης του λαού, του κράτους και την ειρηνική,  ανεξάρτητη συνύπαρξή του, εις την διεθνή κοινότητα.. 


Το Κράτος το δικό μας είχε και έχει εξασφαλίσει τις αναγκαίες συνθήκες  στοιχειώδους αυτάρκειας και επάρκειας, δια την  ανεξάρτητη, αξιοπρεπή επιβίωση του λαού του;… 
Αυτό είναι…  Το μεγάλο ερωτηματικό;;; 
Και το  μεγάλο ζητούμενο!... 
Το νοικοκυριό που περιμένει συνέχεια να ζήσει με τα δανικά αλεύρια του γείτονα, δεν έχει μέλλον, χάνει την αξιοπρέπειά του… Και γίνεται  αργά, ή, γρήγορα υποτελείς του γείτονα, και ηθικά εκμεταλλευόμενος. 
Δεν έχει αξιοπρέπεια, λόγο, τιμή, και ήθος, όλα αυτά, του τα αφαιρεί ο γείτονας…. 
Έτσι κάπως  γίνεται και με το Κράτος που έγινε άκρατο!... Και δεν έχει οικονομική δύναμη,  δύναμη σεβασμού, επιβολής και δύναμη ψυχής… και ιδανικά.
Και περιμένει να ζήσει με την καλή θέληση, από τους κραταιούς….  Που  αυτοί μετά σιγά- σιγά,  γίνονται οι κραταιοί επόπτες, κυβερνήτες, εξουσιαστές, στις  Κρατικές εξουσίες του.

Και τι είναι οι εξουσίες; 
Οι εξουσίες με λίγα λόγια είναι το σύστημα, ο τρόπος, διακυβέρνησης της οργανωμένης κοινωνίας: Στα  δημοκρατικά πολιτεύματα, τρις είναι οι ανεξάρτητες εξουσίες που κυβερνάται ο κόσμος, οι κοινωνίες τα Έθνη. Η Νομοθετική{ η βουλή}, η Εκτελεστική {η  κυβέρνηση}, η Ελεγκτική{ η δικαστική}.  
Τώρα προσετέθη και η αφανής εξουσία των αγορών!…  
Η υπερεξουσία των εξουσιών, η εξουσία  της παγκοσμιοποίησης, των παγκόσμιων αγορών!...

Τι είναι αγορές; 
Αγορά σε στενή, απλή έννοια είναι, η διαπραγμάτευση, η συναλλαγή της προσφορά και  της ζήτησης των οικονομικών αγαθών και  [υπηρεσιών] η ανταλλαγή τους. Ο διαμεσολαβητής στην διαδικασία της συναλλαγής,  της προσφοράς και ζήτηση στην αγορά των οικονομικών αγαθών, [ο έμπορος,το οργανωμένο κεφάλαιο] είναι και ο εξουσιαστής των αγορών, που αποκτά πλούτο, δύναμη οικονομική και δύναμη εξουσίας, είναι ο συντελεστής, ρυθμιστής της ισορροπίας των αγορών. 
Αποκτά δύναμη επιβολής της θέλησης του στα κράτη και στις ανεξάρτητες εξουσίες των κρατών, τέτοια  που είναι αντιστρόφως ανάλογη   της αντοχής των κρατών, εις τις πιέσεις του και ανάλογη των αναγκών τους. 
Είναι ο υπέρ εξουσιαστής!... Οι αγορές κάνουν κουμάντο!… Είναι οι υπερεξουσίες!… 
Ξεπέρασαν την πολιτική και την δικαστική εξουσία!... 

Είναι κάτι λιγότερο από τον Χάρο, που ζωή δεν χαρίζει, ούτε έχει φιλότιμο, συναίσθημα, συμπόνια, και αυτός ο Χάρος, και αυτές, οι Αγορές, μετράνε και υπολογίζουν  με αριθμούς, με νούμερα,  με καμπύλο διαγράμματα και όχι με της καρδιάς τους χτύπους!... 
Αυτούς τους χτύπους της καρδιάς, καθόλου δεν τους ακούνε!... 
Και αν τους ακούνε δεν τους λογαριάζουν!...  
Το καμπυλόγραμμα  των χτύπων, των αισθημάτων της καρδιάς σιαπέρα το πετάνε… 
Μάτια δεν έχουν για να δουν τα δάκρυα, του κόσμου!... Του κοσμάκη!… 
Το δάκρυ του κόσμου το αφήνουν να κυλά, τον πλούτο τους να ποτίζει… 
Και αυτός ο πλούτος,  αχόρταγα τα δάκρυα ρουφά, για να θεριεύει… 
Και αυτόν τον πλούτο, τον κουμαντάρουν προς το συμφέρον τους, οι λίγοι… τα διεθνή funds.  

Και για την χώρα μας, τώρα  που  γιορτάσαμε την επέτειο του όχι, 28.10. 1940 και της τότε πείνας του λαού, αναλογίστηκα, το γιατί τότε πείνασε ο λαός; 
Μήπως είχε πάψει να βγαίνει ό Ήλιος; 
Ο Ουρανός έπαψε να βρέχει; 
Και η Γη να βλασταίνει; 
Όχι!.. Όχι!… 
Έφταιξε, κοντά στα άλλα και η τότε ανεπάρκεια των πολιτικών, των στρατιωτικών, και πνευματικών ηγεσιών της Χώρας, με τις λάθος ενέργειες και οδηγίες που έδωσαν στον λαό. Διέταξαν και υπέταξαν, επιστράτευσαν όλο το ανθρώπινο και ζωικό κεφάλαιο, τα μουλάρια και το έστειλαν στον πόλεμο  και δεν έφτασαν στην πρώτη γραμμή ποτέ…. Ψόφησα από την πείνα μέχρι να φτάσουν από την Πελοπόννησο στο Αιτωλικό. Δεν είχαν επιμελητεία εφοδιασμού και τροφής. 
Δεν τα άφησαν τουλάχιστον τα μισά να οργώσουν, να σπείρουν τα χωράφια!…  
Κατέστρεψαν την υποδομή, τους συντελεστές της παραγωγής. Τον παραγωγικό ιστό. 
Έτσι και τώρα δεν υπήρχε προγραμματισμός, καταστράφηκαν οι συντελεστές της παραγωγής, και το σπουδαιότερο δεν υπάρχει καθοδήγηση και έχει ψοφήσει το ήθος, η αρετή, η εμπιστοσύνη και δεν πιστεύει πια κανένας σε κανέναν… και σε τίποτα… 
Η κρίση είναι κρίση περισσότερο θεσμών και ήθους…. 

Οι πολιτικοί ηγέτες ανεπαρκείς, πετάνε τον οπλισμό τους, εγκαταλείπουν το στρατόπεδο τους, πηδάνε εδώ και εκεί και ψάχνουνε τι;.. 
Αλόγου οπλή για να κρυφτούνε!.. 
Και να κρύψουν τα  αργύρια, ίσως της προδοσίας τους, της εμπιστοσύνης του λαού. 
Οι πνευματικοί ηγέτες, λουμώνουν, άφωνοι… 
Η Χριστιανική εκκλησία μας,  η Εκκλησία του ορθόδοξου Ελληνικού λαού τι να κάνει; 
Αυτούς τους συγχωράει και τους καταχραστές, απατεώνες ευλογάει!.. 
Αντί να πάρει  στο χέρι του Χριστού μας το φραγγέλιο, μαζί με το ευαγγέλιο!... 
Όπως ο Σωτήρας μας Χριστός!... 
Και  εκ του άμβωνα να τους… αλαλιάσει…   

Και η δικαιοσύνη που σε αυτή, είχε και έχει ο κόσμος, ο λαός απαντοχή, το πάει σιγά-σιγά και με το λάου-λάου!...
 « Μη μόνον τους αμαρτάνοντας κόλαζε, αλλά και τους μέλλοντας,[αμαρτάνειν] ,κώλυε…»[ έλεγε, συμβούλευε, ο σοφός Περίανδρος ο Ρόδιος]. 
Τώρα οι σοφοί, οι Ακαδημαϊκοί μας, οι πνευματικοί ηγέτες, τι λένε;…. 
Αυτός  αυτά έλεγε: 
Να τιμωρείς, όχι μόνο όσους πέφτουν σε παράπτωμα, αλλά και τους επιρρεπείς, διότι, δια της παραδειγματικής τιμωρία αυτών, τους άλλους, και όσους πρόκειται να  υποπέσουν σε παράπτωμα τους εμποδίζεις…  
Η δίκαιη και άμεση τιμωρία των καταχραστών είναι λύτρωση του λαού, και παιδαγωγός ηθικής για την κοινωνία!... 
Αυτά πρέπει να κάνει άμεσα, το οργανωμένο Κράτος, για να επανακτήσει την εμπιστοσύνη του λαού, διαφορετικά σε κάποια στιγμή ο λαός, ανοργάνωτα και ανεξέλεγκτα θα θελήσει να επιβάλει άναρχα το δίκιο, το δίκιο κατά το δοκούν, το δίκιο της συνείδησης  του και θα γίνουν εν ονόματι της δικαιοσύνης, οι μεγαλύτερες αδικίες, τα μεγάλα κακά, τα εγκλήματα  και οι συμφορές, που σταματημό δεν θα έχουν… 

Δίκιο θα είναι!…  
Δεν πειράζει, αν η δικαιοσύνη αμερόληπτα, δίκαια δικάσει και επιβάλει εις τους καταχραστές πολιτικούς και τους λήσταρχους- απατεώνες στους δημόσιους θεματοφύλακες και την θανατική ποινή ακόμα… 
Αυτοί έφαγαν και χόρτασαν και στέρησαν και στερούν και το ψωμί, όχι μόνο στα γερόντια που όλη τους την ζωή τίμια δούλεψαν, προσέφεραν και γέμισαν τον δημόσιο κορβανά, αλλά και το γάλα των μικρών παιδιών ακόμα και πεθαίνουν πριν  προ φτάσουν καλά-  καλά να δουν τον ήλιο από την πείνα…  και ο πατέρας και η μάνα τους αυτοκτονεί από την απελπισία της ανέχειας…  
Εάν καταχραστής του δημόσιου πλούτου έγινε, ο εκλεγμένος από τον λαό κυβερνήτης, ή,  ο εκπρόσωπος του λαού, αυτός πρέπει  από μόνος του, ή από  τον ίδιο τον λαό να αναγκαστεί εις δημόσιο χαρακίρι, για να ξεπλύνει  την ντροπή, για αυτόν και την γενιά του, την εμπρός και πίσω. 
Για να μη λένε, οι τωρινοί και οι επόμενοι, κλήρος , λαός και σύμπασα η οικουμένη. 
 «Ανάθεμα στην φύτρα του, κατάρα στα παιδιά του….»   
 Μόνοι τους αυτοί οι καταχραστές του δημοσίου πλούτου έπρεπε να επιστρέψουν  όπως ο Ιούδας, της προδοσία, της εμπιστοσύνης του λαού τα αργύρια, για να έχουν τουλάχιστον την ηθική δικαίωση της μεταμέλειας… 
Αλλά όλοι τους αυτοί, στην ασυνειδησία τους και  στην ατιμωρησία τους κομπάζουν και προκαλούν… και θα κάνουν την ζημιά ακόμα μεγαλύτερη, θα κάνουν την μεγάλη συμφορά με την συμπεριφορά τους…  ανεπανόρθωτη.  Και ο Θεός να φυλάξει…

Μα τι είναι το έλλειμμα; 
Η λέξη είναι σύνθετη, από  το εν, συν λείπω που μας κάνει το ρήμα ελλείπω. Η έννοια της λέξης αυτής είναι πολύπλοκη,  πολυσήμαντη, που σημαίνει λείπει απουσιάζει δεν υπάρχει το κάτι τις,  το  ένα μέρος, από το ένα σύνολο ή το όλον. Και αυτό λείπει χωρίς αιτία και δικαιολογία... 
Διακρίνουμε το έλλειμμα, σε  έλλειμμα οικονομίας, οικονομικό έλλειμμα, πνευματικό έλλειμμα,  έλλειμμα ηθικό, έλλειμμα πολιτικό,  έλλειμμα ικανότητας, και ανδρισμού, έλλειμμα ανθρωπιάς. Έλλειμμα τιμής, αρετής, ήθους και αξιών… 
Έλλειμμα  Κράτους....  Κράτους κραταιού και έλλειμμα της αξιοσύνης  προς παραγωγικότητα, αποδοτικότητα, αποτελεσματικότητα του ατομικού και του κοινωνικού συνόλου. 
Η έλλειψη  εδραίωση της εμπιστοσύνης του πολίτη, προς το κοινωνικό σύνολο, στο Κράτος, στους πνευματικούς, στους πολιτικούς ηγέτες του… και στους κρατικούς λειτουργούς, οι οποίοι πρέπει χωρίς καμία αμφιβολία και διαπραγμάτευση   να είναι άξιοι, και προ πάντων τίμιοι, ηθικοί… και όχι  άτιμοι, ανεπαρκείς και λειψοί….

-Οικονομικό έλλειμμα: Είναι και σημαίνει ότι, λείπει από το ταμείο χρηματικό ποσό χωρίς να δικαιολογείται, ή, από τα αποθέματα της αποθήκης λείπουν προϊόντα, ή πρώτες ύλες. Κάποιος έβαλε το μακρύ χέρι του και τα έκλεψε, τα καταχράστηκε. 
Και πως θεραπεύεται; 
Προληπτικά πρέπει οι διαχειριστές οικονομικών αγαθών, οι θεματοφύλακες, να επιλέγονται με μεγάλη προσοχή και με εχέγγυα, ήθους, αρετής, τιμιότητας…
Κατασταλτικά η κατάχρηση, επιβάλλεται να τιμωρείται,  άμεσα, με ποινή  ανώτερη του κακουργήματος, προς παραδειγματισμό. 
Η τιμωρία, πρέπει να είναι άμεση και μαρτυρική. 
Τιμωρία και όχι κοροϊδία, για να ξεγελάμε την κοινωνία… 
Διότι η κοινωνία το κράτος του εμπιστεύεται την διαφύλαξη, την διαχείριση των οικονομικών πόρων και αγαθών, και αυτός τα διαχειρίστηκε προς ίδιον όφελος. 
Αχάριστος προς την εμπιστοσύνη της πολιτείας και της ψήφος του λαού.
Η κατάχρηση είναι χειρότερη της κλοπής, της ληστείας, της απάτης…. 
Από τον κλέφτη, τον ληστή, τον απατεώνα, πρέπει να φυλαγόμαστε, διότι το ξέρουμε ότι θα μας κλέψει… 
Ενώ από τους πνευματικούς, τους πολιτικούς ηγέτες, τον  διαχειριστή, τον θεματοφύλακα, θεσμικά τους εμπιστευόμαστε, άνευ όρων και αμφιβολιών, ως τίμιους, ηθικούς, άξιους και όχι λειψούς … 
Από αυτούς, ο κόσμος, ο λαός περιμένει το καλό, το καλό παράδειγμα την κραταιά προστασία και όχι τον κεραυνό… εν αιθρία!...  
Την αστραπή της καταστροφής!…. 
Αλλά σε αυτούς, ο κεραυνός της δικαιοσύνης τάχιστα επιβάλλεται να πέσει επί της κεφαλής των, για να υπάρχει κάθαρση της μόλεψης....

- Έλλειμμα πνευματικό: 
Έχουμε έλλειμμα πνευματικό όταν δεν υπάρχουν πνευματικοί ηγέτες, καθοδηγητές, με ηθικά ιδεώδη, αρετής, ανδρείας, τόλμης. Τις αρετές να διδάξουν στους νέους, και να τους δείξουν με τα αχνάρια τους,  τα βήματα της προκοπής, της αξιοσύνης, της προόδου. 
Η παιδεία είναι ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας όλων των συντελεστών της  οικονομικής παραγωγικής και της πνευματικής διαδικασίας. Δια της παιδείας, εκπαίδευσης αναπτύσσονται οι δεξιοτεχνίες, αναδεικνύονται τα ταλέντα, τα οποία πρέπει να συνδεθούν με την οικονομική παραγωγική διαδικασία για το μέγιστο οικονομικό αποτέλεσμα. 
Η παιδεία, η εκπαίδευση για την Χώρα μας και η ειδικότερα των θεωρητικών επιστημών που δεν χρειάζεται μεγάλες υποδομές  και επενδύσεις έπρεπε να είχε αποτελέσει την βιομηχανία εξαγωγής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και εισαγωγή συναλλάγματος, και όχι οι Έλληνες να φεύγουν για θεωρητικές επιστήμες στο εξωτερικό. 
Αλλά αντιθέτως έπρεπε από το εξωτερικό να έρχονται στην χώρα μας. 
Όπως στην αρχαία Αθηναϊκή πολιτεία και στους Ελληνιστικούς χρόνους που ήταν το κέντρο του πνεύματος, της εκπαίδευσης των τεχνών και επιστημών. 
Το παιδαγωγικό σύστημα πρέπει να αναδιοργανωθεί. 
Η εισαγωγή σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης πρέπει να γίνεται με εξετάσεις και αξιολόγηση. Η γυμνασιακή παιδεία, η ανωτέρα και ανωτάτη εκπαίδευση δεν πρέπει να παρέχεται δωρεά, αδιακρίτως της απόδοσης των σπουδαστών. 
Πρέπει να επιβραβεύεται  και κλιμακωτά να μειώνεται το κόστος των σπουδών, ανάλογα της απόδοσης των, στις σπουδές των. 
Σπουδαστές και διδάσκοντες επιβάλλεται να ελέγχονται και να αξιολογούνται για επάρκεια,  απόδοση και αποτελεσματικότητα. 
Άμεση σύνδεση των πανεπιστημίων, των σπουδαστών κατά την διάρκεια των σπουδών των, με την παραγωγική διαδικασία και τους οικονομικούς οργανισμούς,  σε αμφίδρομη σχέση. 
Τα πανεπιστήμια στην οικονομική διαδικασία και παραγωγή!... 
Παιδεία ποιότητος, αποτελεσματική και όχι για την ανάλωση του χρόνου και μετά το τίποτα…  

Οι πνευματικοί ηγέτες πρέπει να είναι οι καθοδηγητές του λαού, και μαζί με την δικαιοσύνη, να είναι το φρένο στην εκάστοτε αλόγιστη συμπεριφορά των πολιτικών, όλων των αποχρώσεων… και παρατάξεων!… 
Και επιβάλλεται, άμεσα, έγκυρα, εγκαίρως  να ενημερώνουν τον λαό για τις μεγάλες παρεκτροπές των πολιτικών… για να λάβει ο λαός τα μέτρα του, για να προκάνει τον κακό, για να μη γίνουν όλοι τους, όλοι μας, [όπως γίναμε τώρα ]  λειψοί σε ούλα!...

Έλλειμμα πολιτικής, και πολιτισμού. 
Πολιτική, και καλή πολιτική, είναι  η ανιδιοτελής ικανότητα,  η θέληση, η επιθυμία του ατόμου να άρχει, να καθοδηγεί, να παρέχει τις συμβουλές του στην ομάδα, στην κοινωνία των ανθρώπων και οι πράξεις του να έχουν αποδοχή, παραδοχή από την ομάδα, ως ωφέλιμες. 
Να ασκεί εξουσία, που σημαίνει ότι έχει την θέληση, την δύναμη να βγει έξω από την ουσία του ατομικού του συμφέροντος και να προσφέρει την ουσία  του μυαλού του, τις γνώσεις, τις ικανότητές του, στην κοινωνία. 
Να αφιερώσει ολοκληρωτικά την ουσία του και να αφιερωθεί στην ουσία κυριολεκτικώς στην υπηρεσία της κοινωνίας… Αυτός είναι ο καλός πολιτικός!... 
Υπάρχουν τέτοιοι;  
Υπήρχαν κατά περιόδους που έθεσαν τον εαυτόν τους θυσία εις τον βωμό των ιδεών, της επιστήμης, για το καλό της πατρίδος, του Έθνους, της ανθρωπότητας και θυσιάστηκαν, πέθαναν, πένιτες, φτωχοί.... 
Δια της καλής πολιτικής από άξιους πολιτικούς παράγεται ευημερία, προκοπή, επιστήμες,  πολιτισμός. Κοινωνική ευημερία!...  
Αντιθέτως με τους κακούς, τους διεφθαρμένους, τους ιδιοτελείς πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες επέρχεται μαρασμός, κοινωνική διαφθορά, τέλμα και  στο τέλος ο λοιμός  ο λιμός της κοινωνικής διχόνοιας, που είναι λιμός και λοιμός,. Η αστραπή της καταστροφής... 

Τώρα υπάρχουν αυτοί οι καλοί, οι άριστοι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες;..  
Μέχρι τώρα, δεν τους βλέπω. 
Μακάρι να υπάρχουν, να εμφανιστούν, ή να γεννηθούν… 
Αν όχι… Είμαστε  και θα είμαστε, αλίμονο, και θα παραμείνουμε, λειψοί σε ούλα!...

Μα τόσα είπαμε, όμως με το λειψός σε ούλα που έλεγε, τι  νόγαγε η γιαγιά; Και είχε τους φόβους της, τους μεγάλους; Και αμέσως, τον απόρριπτε τον γαμπρό με το βρισίδι, με την  μίας;… 
Λειψό έλεγε ότι είναι ο άντρας που του λείπει το αντρικό ύφος, η τόλμη, η αποφασιστικότητα, το θάρρος, η ρώμη, του λείπει το μυαλό, η εξυπνάδα, η σβελτοσύνη, η γνώση, δεν εκπέμπει ερωτισμό, είναι ανίκανος, είναι μαμούχαλος, δεν είναι εργατικός,  δεν έχει μπέσα στα λεγόμενά του, στις υποσχέσεις του, δεν έχει την ικανότητα να αναλάβει τις ευθύνες της συντήρησης, της προστασίας της οικογένειας, την ανατροφή και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών. 
Και αλίμονο στην κοινωνία, στο Κράτος που έχει τέτοιους άντρες… και ηγέτες...  
Το κράτος, είναι κράτος άκρατο, χωρίς δύναμη θέλησης και μπέσα, λειψό. 
Και άκρατο, λειψό Κράτος,  αργά, η γρήγορα, άκρατη,{αδύναμη} λειψή τύχη θα έχει…. 
Τέτοιους λειψούς σε ούλα πολιτικούς και πνευματικού ηγέτες πρέπει ο λαός να τους…. απορρίψει αμέσως με την μιάς!... 
Όπως η γιαγιά!... 
Διότι ,οι σοφοί, οι πνευματικοί ηγέτες, πρέπει να προβλέπουν το κακό, τη συμφορά πριν έλθει και οι σώφρονες οι γενναίοι πολιτικοί  ηγέτες, να την αντιμετωπίσουν επιτυχώς με θάρρος σαν θα έλθει… Τώρα η κρίση η συμφορά έχει έλθει είναι εδώ και κάθεται σταυροπόδι… 

Τι κάνουμε; 
Με θάρρος και σωφροσύνη την αντιμετωπίζουμε: 
Πώς;…
Αγάπη, σύμπνοια, αλληλοβοήθεια μεταξύ μας!..., 
Ανεξάρτητα από την συμπεριφορά των πολιτικών και πνευματικών ηγεσιών... 
Πρωτίστως σεβασμό στην ζωή!... 
Και μετά: 
1. Σεβασμό στους δανειστές μας. Εμείς τους παρακαλάμε να μας δανείσουν για να ζήσουμε, δεν μας δάνεισαν με το ζόρι. Δεν βρίζουμε τον γείτονα που μας έδωσε τα δανεικά τα αλεύρια…  Η τον σπόρο για να σπείρουμε το χωράφι,γιατί δεν θα μας ξαναδώσει. Δεν θα μας δανείσουν, ούτε τον σπόρο!... Και μέχρι να σπείρουμε το χωράφι να γίνει το γέννημα να αποκτήσουμε δικό μας σπόρο, δικά μας αλεύρια τον έχουμε ανάγκη. 
Τι είναι δάνειο;  Έχω αναφερθεί πιο πάνω. Όμως  αν χρησιμοποιηθεί σωστά το δάνειο, είναι ευκαιρία ζωής και προκοπής          
-2. Τιμωρία άμεση και παραδειγματική στους καταχραστές του δημοσίου πλούτου , προς παραδειγματισμό και ηθική διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας.
-3. Καταγραφή των υποχρεώσεων,  των δαπανών  και των εσόδων του κράτους  ελεγμένα από το σύνολο των πολιτικών παρατάξεων με σαφή ενημέρωση του λαού. 
Οι επιτετραμμένοι για την είσπραξη των δημόσιων εσόδων πρέπει να ενεργούν  να συμπεριφέρονται, όπως ένας επιχειρηματίας που έχει πουλήσει με πίστωση τα προϊόντα του , το εμπόρευμά του. 
-4 Ενημέρωση από την βουλή των Ελλήνων τι έγινε που η χώρα χωρίς πόλεμο και μεγάλες φυσικές καταστροφές, ή αστάθμητους παράγοντας έφτασε σε κρίση; 
-5 Τι πληρώνουμε και πότε, όλο το πρόγραμμα αποπληρωμής του χρέους, ώστε η κοινωνία να είναι κοινωνός των υποχρεώσεων της . 
 -6 Προγραμματισμός της εθνικής παραγωγής ειδών πρώτης ανάγκης διαβίωσης του λαού. Δεν νοείται η γη να είναι ανεκμετάλλευτη ακαλλιέργητη και ο λαός να πεινάει.  
-7.Να καθοριστεί η εκμετάλλευση των δασών και η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας όχι η απαγόρευση της βόσκησης και την καταστροφή της κτηνοτροφικής παραγωγής. Η κτηνοτροφία δεν καταστρέφει το δάσος, η δολιοφθορές οι βαλτές πυρκαγιές το καταστρέφουν, οι κτηνοτρόφοι το προστατεύουν. 
-8 Ο στρατός εφόσον η χώρα ευρίσκεται σε κρίση δεν νοείται ο στρατός να φυλάει τους στρατώνες, πρέπει να βγει με το όπλο στον ώμο  στην παραγωγική διαδικασία. Να μάθουν τέχνες και επαγγέλματα. Ο στρατός να γίνει το θεωρητικό και το πρακτικό σχολείο  τεχνών και επαγγελμάτων. Δεν νοείται στρατός να μη έχει επάρκεια και αυτάρκεια δικής του παραγωγής ειδών πρώτης ανάγκης και τροφίμων. Η άμυνα της χώρας προστατεύεται και υπερασπίζεται με ψυχή, γνώση  παραγωγής και αυτάρκεια. 
 Εδώ κρίνω σκόπιμο, απαραίτητο να αναφέρω το συμβάν με τον αξιωματικό στρατολόγο του ΣΓΑ . Υπηρετούσα για δεύτερη φορά εξ αναβολής λόγω σπουδών στο στρατολογικό γραφείο της πολεμικής αεροπορίας, και περισσότερο για να αστειευτώ με τον στρατολόγο αξιωματικό,προϊστάμενός μου, επειδή μας λέγανε  τους αεροπόρους μοδίστρες, του ζήτησα να εισηγηθεί να πάμε για βολή. 
Πήρα την απάντηση: Για να ρίξεις ντουφέκια στο βουνό! 
Όχι, όχι... Δεν χρειάζεται... 
Όταν ακούσεις την πρώτη σφαίρα να περνά δίπλα από το αυτί σου, αμέσως,  ασυναίσθητα, θα κρύψει το κεφάλι σου, τότε έμαθες να πολεμάς… 
Δεν χρειάζεσαι άλλη εκπαίδευση στα όπλα… 
Αμέσως θα αγαπήσεις , θα προστατεύσεις τον Κώστα, τον Διαμαντή περισσότερο από τώρα, γιατί άμα σκοτωθεί, θα αποδυναμωθείς, θα μείνεις μόνος και  τότε έρχεται η σειρά σου… για τον τάφο!...  Διαλέγεις  και παίρνεις!... 
Και τώρα σκασμός!...
Αυτή, αυτά τα λόγια ήταν όλη η στρατιωτική εκπαίδευσή μου!...  
Αυτά μου έμειναν!        
-9 Το Ευρώ!.. Προστασία του κοινού νομίσματος. Σεβασμό στο ευρώ έχει αξία μη το νομίζεται τιποτένιο, με αυτό η χώρα το Έθνος τώρα θα πορευτεί και οτιδήποτε άλλο είναι η καταστροφή. Συμφέρει μόνο αυτούς που έχουν αποθεματοποιήσει σε ευρώ, σε χρυσό, και περιμένουν την κερδοσκοπία από την ανταλλαγή. Ενώ τον τον λαό, τον κοσμάκι τον ενδιαφέρει να έχει δουλειά, μεροκάματο και να αγοράζει το ψωμάκι του σε σταθερή τιμή. 
Και όχι οι τιμές να αλλάζουν, σαν τα έκτακτα μετεωρολογικά δελτία  επερχόμενης καταιγίδας...
Οι υποχρεώσεις της χώρας και οι συναλλαγές του εξωτερικού με ευρώ δολάρια ή χρυσό  θα γίνονται. Η αξία του όποιου τοπικού νομίσματος θα υποτιμάται συνεχώς και κανένας δεν θα του έχει εμπιστοσύνη. Όπως την περίοδο της δραχμής που κρύβανε τις λίρες και τα δολάρια…  Για ασφάλεια.
Μην αφήνετε να φεύγει το ευρώ εύκολα, και το χρυσό άσκοπα, από την χώρα. Διότι η ποσότητά του είναι περιορισμένη, ελεγχόμενη ανάλογη του καθαρού Εθνικού προϊόντος. 
Και για να έχει η χώρα συναλλαγματική  ικανότητα και δύναμη διαπραγμάτευσης  πρέπει να έχει αποθεματικά σε ευρώ, δολάρια ή χρυσό, και για να τα αποκτήσει  πρέπει να κάνει εξαγωγή υλικών, πνευματικών οικονομικών αγαθών και υπηρεσιών. Πράγμα το οποίο δεν έχουμε να εξάγουμε, επομένως οικονομία στο ευρώ, και στα συναλλαγματικά αποθέματα. 
Να μη τα σπαταλάμε ασκόπως, σε όχι παραγωγικές επενδύσεις, σε μη αναγκαίους καταναλωτικούς  σκοπούς. Για να μην είμαστε αναγκασμένοι να δανειζόμαστε συνεχώς, και να πληρώνουμε κεφάλαιο και τόκους υποτέλειας…
-10 Αλληλεγγύη!.. Η ατομική ευημερία του  κάθε ατόμου εξαρτάται και από την ευημερία του άλλου ατόμου. Το λοιμώδες νόσημα, η αρρώστια του διπλανού σου και να μη την θέλεις αργά ή γρήγορα θα μεταδοθεί και σε σένα, σε όλους μας.   Βοήθησε τον άλλον, δώσε του το φάρμακο, το γιατρικό,να γιατρευτεί, να θεραπευτεί, για να μη αναγκαστείς να το  πάρεις και  να πεις εσύ το φαρμάκι....
Και το πίνουμε το φαρμάκι όλοι μας αντάμα.... 
Και ίσως, τότε να μην υπάρχει...

Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος} 
Αθήνα 29.05. 2013