Απορίας άξιον Συνέχεια 3

Ο Παππούς βαριαναστέναξε και είπε: 
Ελπίδα, ελπίδα, θάρρος,  θάρρος, υπομονή... Αλλά και τώρα αυτά που τα πουλάνε;… 
Άx!….Άχ!… 
Δύο, τρείς αραδούλες γράμματα και πόση αξία έχουνε, άμα τις ξέρεις καλά-και πολύ καλά αυτά που λένε αυτά τα γράμματα τα νογήσεις…  
Αυτά που τώρα θα σας μολογήσω, τα έχω ακούσει στο στρατό, όταν ήμουνα  στο Σαραντάπορο,  πριν την μάχη. Τα έλεγε ο αξιωματικός που φόραγε τις μπότες  τις καλές, με τα σπιρούνια τα γυαλιστερά και κράταγε στα χέρια του το κοντό ραβδάκι, το βιτσάκι και αυτά τα λόγια είπε:
 -Ας πολεμήσουμε τώρα με πίστη στον Χριστό και στην Πατρίδα, και πάντοτε αλλά και στην μάχη να φυλάει ο ένας τον άλλον. Τα μάτια σας  να τα έχετε όχι τέσσερα, αλλά δεκατέσσερα… 
Τις διαταγές άμα ακούτε και όλοι  μας  με ακρίβεια τις εκτελούμε, θα νικήσουμε και μετά ο Θεός ας μας φυλάξει από την ασυνεννοησία  των αρχηγών, των κυβερνόντων μας, μη μας  ανακατέψουν πάλι και μας αναγκάσουν με την φαγωμάρα τους να σταθούμε να τους κωλώσουμε αυτούς, όπως τους Πέρσες, στο αυλάκι… 

Τότε δεν καταλάβαινα τι έλεγε τούτος ο άνθρωπος, αυτός ο στρατηγός, όπως τον λέγαμε, συμπέρασμα δεν έβγαζα… μόνο τις διαταγές του με ακρίβεια εκτελούσα… και νικήσαμε!... Και γλυτώσαμε  από το μακελειό και γυρίσαμε πίσω οι περισσότεροι!...
Μετά- μετά  όταν γύρισα  εδώ, ρώτησα τον δάσκαλο τι σήμαιναν αυτές οι κουβέντες; 
Ο δάσκαλος που τα είχε διαβάσει αυτά καλά και τα ήξερε, τα είχε νογήσει, νοήσει, μου είπε: 

-Ο Δαρείος το 520 π.Χ όταν κατέλαβε τη διοίκηση της Περσίας με πραξικόπημα από τους τότε διοικούντες, Μάγους, το πρώτο βράδυ κιόλας συζητούσαν τι πολίτευμα θα πρέπει να εφαρμόσουν στη Περσία.

Ο Δαρείος ήταν υπέρ της μοναρχίας. 
Ένας από τους συνεργάτες, ο Οτάνης του πρότεινε τη δημοκρατία, το πολίτευμα των Αθηναίων και τότε ο Δαρείος απάντησε:
- Η δημοκρατία είναι το δυσκολότερο πολίτευμα για της εφαρμογή του οποίου απαιτείται ένα υψηλό  μορφωτικό επίπεδο πολιτών το οποίο δεν διαθέτουν οι Πέρσες σήμερα.
Στη δημοκρατία το επικίνδυνο είναι ότι, όταν η διαφθορά εισχωρήσει στο κράτος, τότε το κράτος καταλύεται!

Αυτά είπε τότε ο παππούς… Κούνησε το κεφάλι του, σιγανά πέρα δώθε, έτριψε το μέτωπο του με την παλάμη του και σώπασε… 
Έμεινε αμίλητος, βουβός, κοιτάζοντας μόνο τις σπίθες που έκαιγαν και έβγαιναν από το κούτσουρο  από την φωτιά που έκαιγε στο τζάκι… 
Σκεφτόταν σιωπηλός, σκυθρωπός….               
Τι;… 
Ήτανε τότε,  στο Σαραντάπορο, αμούστακο παιδί και τώρα με άσπρα μαλλιά και γένια και τότε και τώρα τα ίδια, σαν την τραμπάλα το πάνε οι τρανοί το πράμα, μία πάνω, μία κάτω… και όλο, όλα το αδιάζουνε προς τα συμφέροντα τους…

Είχε  και τότε και έχει  και τώρα εισχωρήσει η διαφθορά στο Κράτος μας;… 
Η διαπίστωση είναι του καθένας μας χωριστά, ανάλογα με την ηθικοπλαστική ιδιοσυγκρασία του καθενός μας και την χαλαρότητα της συνείδησης του,  στην εφαρμογή των νόμων… 
Αλλά οι νόμοι,  είναι νόμοι… 
Μόνοι τους δεν δουλεύουν…  όσο καλοί και αν είναι...

Όταν υπάρχει ηθικός ξεπεσμός θέλει και από έναν χωροφύλακα ο καθένας μας… και ο χωροφύλακας θέλει, τον δικό του χωροφύλακα!... και ο κατής θέλει κάποιον άλλον κατή, δικαστή στην έδρα… Να τον δικάσει... Τότε αλίμονο... Ακόμα και ο παππάς να θέλει  πνευματικό, τον δεσπότη εξομολόγο… 
Και ο δεσπότης;… Με την σειρά του τί;  
Και μετά και ο Θεός ακόμα, ακόμα… με όλους εμάς, πού, πότε, πώς, θα βρει την άκρη; 

Αλλά στην αταξία, πρέπει να μπει τάξη!...

Πονηρά φύσης μεγάλης εξουσίας επιλαμβανομένης δημοσίας απεργάζεται συμφορές!... Αισχίνης.
[Ο πονηρός, ο φαύλος, όταν πάρει μεγάλη δύναμη,δύναμη εξουσίας, προκαλεί δημόσιες συμφορές.]  
Στο δημοκρατικό πολίτευμα στο χέρι μας, στην σύνεση του λαού είναι να αποτρέψουμε τις μεγάλες συμφορές. 
Επειδή δεν μπορούμε να διακρίνουμε την πονηρά φύση, και επειδή δεν ξέρουμε η πονηρά φύση πότε θα εκδηλωθεί και θα θεριέψει,  για να επιφέρει συμφορές στον λαό, μία κατά την γνώμη μου είναι η προφύλαξη, ώστε στην αταξία μήπως μπει τάξη.
Πως;... 
Να κόψει ο λαός στους κακούς την κακή φόρα!...  
Να μην δίνουμε εξουσία δια της ψήφους μας, σε αυτούς που έχουν εκλεγεί σε δημόσια αξιώματα περισσότερο από δύο φορές.{ Όλων των αποχρώσεων παρατάξεων και κομμάτων} 
Ότι είχε το νιονιό τους να προσφέρει το έχει προσφέρει… 
Ας έλθει ο άλλος… ο επόμενος!...  
Ώστε να μην έχει τον καιρό ο κακός, ο διεφθαρμένος να σκεφτεί για τις μεγάλες συμφορές!.. 
[Στην αρχαία Ελλάδα, στην Αθηναϊκή δημοκρατία τους άλλαζαν τους άρχοντες τακτικά και μεγαλούργησαν]  και έμεινε η δημοκρατία, στην Ελλάδα θαυμαστή!... 
Όταν ο άλλος κόσμος ήταν σε λήθαργο η Ελλάδα έκτιζε Παρθενώνες, εδραίωνε σταθερά την δημοκρατία, την ελεύθερη σκέψη, την ελεύθερη έρευνα, και την φιλοσοφική ιδέα, την ελεύθερη παιδεία… 
Ο Σωκράτης δίδασκε: 
-Πείθεστε τοις νόμοις!...
Και ο κακός νόμος διορθώνεται με ελεύθερο διάλογο,  με πειθώ και με νόμο… Κακός ο νόμος, αλλά νόμος!..  

Τώρα τι; 
Πως θα διώξουμε τις μεγάλες συμφορές;  
Ας αρχίσουμε από την παιδεία! 
Ελεύθερη σκέψη, ελεύθερη έκφραση, έρευνα, κοινωνική σύμπνοια. 
Η πείνα προκαλεί βία και η βία στην βία, ανακυκλούμενη επιφέρει την  θλίψη, την συμφορά… 
Η βλαπτική πράξη να τιμωρείται και να αποζημιώνεται από όπου και αν προέρχεται, από άτομο, η εξουσία.   Και προσοχή, την ώρα που πρέπει, όπως πρέπει… 
Γιατί  θυμήσου ότι: 
Τα πάθη της ψυχής διαφθείρουν ακόμα και τους πιο άριστους άντρες όταν γίνονται κυβερνήτες… 
Για να μη κάνουν το μεγάλο κακό στο λαό πρέπει ο λαός να τους διώχνει, αν δεν φεύγουν μόνοι τους μετά την πρώτη ή την δεύτερη το πολύ εκλογική τους περίοδο… 
Και πάντα να θυμάσαι, μη λησμονάς ότι: 
-Το παλιό και το άπλυτο,  το  λερωμένο, είναι άχρηστο, βρωμάει… 
Το νέο, το καινούργιο, είναι χρήσιμο,  είναι πλυμένο, παστρικό, μοσχοβολάει!... Και ότι τραβάει το κορμί η κεφαλή τα φταίει… 
Και ότι συμφορές [πείνα] τραβάει ο λαός… η κεφαλή, [η ηγεσία] τα φταίει… 

Και όπως έλεγε ο σοφός Πιττακός ο Μυτιληναίος: 
-Είναι έργο των σοφών να προβλέψουν τη συμφορά πριν έρθει. 
Την πρόβλεψαν;
 Όχι..
-Είναι έργο των γενναίων να αντιμετωπίσουν τη συμφορά όταν έρθει. 
 Ήρθε.
Την αντιμετώπισαν; 
Όχι…  

Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους καλούς δεν επιτρέπεται ν’ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους.

Και είναι απορίας άξιον, από αυτά τα λίγα, που τότε έλεγε ο παππούς στην ώρα
τους θα  έχει μείνει κάτι στο νιονιό μας; 
Ή μία από τα ίδια!... 
Και πάλι κλαψουρίσματα;… 

Πιστεύω πως από τα παθήματά μας όλοι μας, ή, οι περισσότεροι μάθαμε και ο λαός είναι έτοιμος για την άδολη δημοκρατία, της δημοκρατίας!… 
Την πείνα του κοσμάκη να διώξει… 
Χωρίς βία, στην βία… ανακυκλούμενη και πάλι συνέχεια…  
Η δημοκρατία δεν βιάζει, δεν καταστρέφει, δεν τρομοκρατεί, συμπληρώνει, συνδιαλέγεται, λογικεύεται, εκπαιδεύει, συμβουλεύει, σώφρονα σωφρονεί και μόνο τις κολάσιμες πράξεις και όχι την ιδέα,  την σκέψη, δικαίως με δίκαια κρίση παραδειγματικά τιμωρεί… 
Φτάνει πια η πίκρα του λαού, νισάφι!... 
Από τον λαό ας αναδειχτεί, το διαμάντι, το χρυσάφι.. 

Γιάννης Στ Βέργος{ Γορτύνιος}
03.10.2013