Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

                      Εθνική Επέτειος 25 Μαρτίου 1821

   Χαίρε, ώ χαίρε Λευτεριά!...

''Το φυλλάξασθε τα αγαθά χαλεπότερο εστί του κτήσασθε!....  ''

Όρε εε… Ορέεεε… Γέρο του Μοριά!... 

Σήκω… Σήκω…  Ξύπνα!.. 

Σήκω και δώσε μας πάλι, λίγη από την  λιονταρίσια σου καρδιά!...

-Ακούτε, Ρέ εε…. 

-Τι;… Τι;… Τι λές;.. Τι λές;.. 

Εγίναμε μαλθακοί ;;; 

Εγίναμε… μμμμμ…; 

Τι λες;.. 

Ίσως να μη την αξίζαμε την Λευτεριά;;;… 

Την Λευτεριά που μας χάρισες;…

Όχι,  όχι ο λαός σου την αξίζει!... 

Όμως δεν τον πονήρεψες, να φυλάγεται από αυτούς, τους πονηρούς…. 

Τους φαύλους που κάνουν τους ηγέτες… 

Θλίψη!... Θλιβερό!… 

Όμως τι φταις εσύ;… Τι φταίω εγώ;… 

Σε τι φταίει αυτός, ο νέος, που στέκεται, εκεί, βουβός, παρέκει;… 

Οι άλλοι, αυτοί που τους εμπιστευτήκαμε, οι θεματοφύλακες ,οι ηγέτες,  οι πονηροί, του αφαίρεσαν  την θέληση, τον νου, την σκέψη!...  

Αυτοί, οι αχαΐρευτοι, με δόλο μας χάλασαν, μας γκρέμισαν, το μετερίζι, το στέκι!... 

Το ταμπούρι!… 

Εκεί, αυτοί, οι άθλιοι,  μας φτιάξανε το κιβούρι… 

Και  κάνανε αυτοί, αυτή την  Γη μας, την πατρίδα μας, πια, σαν απόπαιδα,  να μη μας δέχεται, να μη μας θέλει… 

Μας διώχνει!... 

Εμάς και τα παιδιά μας!… 

Που θα βρεθεί , τόπος, Γη, να φτιάξουν  οι νέοι μας ξανά   το στέκι;…  

Την φωλιά μας;… 

Να ζήσει ήρεμη, αρμονικά,  πάλι, ξανά η φαμελιά μας;... 

Και Γέρος  του Μοριά, με μπάσα βροντερή φωνή συμβούλευε και από τον Άδη συμβουλεύει:  

-Αγωνιστείτε!... Στην Γη σας!...  

Στην ανάγκη σας… Μη κτυπάτε την πόρτα του αλλουνού, δεν την ανοίγει και αν την ανοίξει, μέσα, σαν ζητιάνο δεν σας βάζει, θα σας εκμεταλλευτεί, σας παραθαρρεύει, σας κοροϊδεύει.  

Στο ρέχτι  θα σας έχει..

Την Γη που ελευθέρωσα και σας χάρισα να προστατεύετε,  να δουλεύουτε και να καλλιεργείτε, αν θέλουτε  Λεύθεροι, ανεξάρτητοι, να ζείτε… 

Για την ζωή  στο σχολειό  τα πολλά, τα περισσότερα γράμματα είναι καλά, αλλά είναι άχρηστα, εάν καλά  δεν μάθατε, το Ένα!... 

Ολάκερο τον Εθνικό μας Ύμνο!... 

Αυτό που λέει… 

‘’Μοναχή τον δρόμο επήρες,  ξανάρθες μοναχή… 

Δ εν ανοίγουνε οι θύρες όταν η χρεία τις κρουταλεί!...’’  

Αυτό δεν σας το είπανε παιδιά μου;  

Ποτέ, μα ποτέ  οι δάσκαλοι σας, στο σκολειό;  

Και δεν σας το φώναξαν στο αυτί;…  

Αυτό να μάθετε!... Να το θυμάστε!…

Και μη ξεχνάτε παιδιά μου, να είσαστε μεταξύ σας μονοιασμένοι! 

Αυτά ο Γέρος του Μοριά σήμερα, από εκεί, μας παραγγέλνει…

[Δημοτικό τραγούδι  Στα Τρίκορφα κλικ]

Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος} 

25 Μαρτίου 2013