Ηγέτες - Εκλογές του 2015

Οι πολιτικοί τώρα πάνε και έρχονται, μικροί, τρανοί, μεγάλοι, όλοι στην πιλάλα… Την ψήφο από το λαό με κάθε μέσο, να εξασφαλίσουν.
Να του αρπάξουν...
Και όλοι τους, όπου τους δοθεί η ευκαιρία σουλατσάρουνε, αντάμα με τους παρατρεχάμενους τους, σε συναθροίσεις,  σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, στους δρόμους, στις πλατείες και στα κανάλια…
Όλοι τους τον λαό θέλουν να πείσουνε πως αυτοί, πως αυτοί είναι μόνο, οι μόνοι, και οι μοναδικοί, οι καλοί ηγέτες...
Οι ικανοί και όχι οι άλλοι….
Και αυτό, όλοι τους το διαλαλούν ακόμα και με ντουντούκες, για να τον ακούσουν όλοι, να τα ακούσουν τα αυτιά όλου του λαού, του κόσμου.
Να τα ακούσουν και τα αυτιά ακόμα και αυτών που δεν ακούνε…
Να μάθουν όλοι, ο κόσμος, ο ντουνιάς, πως αυτοί, είναι του Έθνους οι σπάνιοι, οι μοναδικοί σωτήρες…. 
Χωρίς αυτούς, το Έθνος, η Χώρα θα βουλιάξει...
Στα τάρταρα θα πάει...Θα φτάσει...
Οι βουλευτές βουλεύονται, διαβουλεύονται και δια βολεύονται,  με όλους τους τρόπους, προσπαθώντας να πείσει ο ένας τον άλλονε, να πείσει και να πειστεί και όλοι τους να πειστούνε, να εκλέξουν ή να μη εκλέξουν  τον πρώτον πολίτη της Χώρας, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας…
Και άλλοι τραβάνε το σχοινί την μια μεριά, από εδώ, και άλλοι από εκεί, την άλλη….
Και… Του ρίχνουνε στον τόπο της πολιτικής διαμάχης, στο σχοινί, οι παρατρεχάμενοι και μπόλικο λαδάκι, για να γλιστρήσουν οι βουλευτές, κατά την μεριά τους… Κατά τα συμφέροντά τους ….
Και ρέει, ρέει,  άφθονο, του λαδώματος το λάδι!...

Και όλοι τους, όπως λένε, αναμεταξύ τους είναι λαδωμένοι.... Και τους περισσότερους τους κατηγορούν πως είναι οι πολλοί, πολύ- πολύ, λερωμένοι… Λαδώνει ο ένας τον άλλον και κυκλοφορούνε σαν τους λαδωμένους ποντικούς, που πέσανε από το λάδωμα, ακόμα και στην μούργα... 

Και όλοι τους όπως κατάντησαν, από την φρόνηση και  την λογική, κανένας τους από αυτούς δεν την έχει…
Στην μούργα μέσα όλοι τους οι περισσότεροι όπως οι άλλοι λένε, γλιστράνε…
Και τους κατηγοράνε…
Μακριά από την σωφροσύνη, την λογική, τους νομίζουνε πως πάνε….
Και Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυτοί από πείσμα δεν εκλέξανε, όπως το Σύνταγμα ορίζει, και βαρέσανε το καμπανάκι της Εθνικής Βουλής την διάλυση, για να βουλήσει για αυτά, με λογική, με φρόνηση και σοφία ο Λαός…

Αυτά, από το μικρό ραδιάκι,  στο χωριό,  στα σιγά  τα ακούει ο παππούς και από την απόγνωση, εκεί στο απάγκιο, στο λιακοτό συνέχεια την κεφαλή του ξύνει…. Σαν να σκαλίζει της μνήμης του τα χωράφια…  
Κατακαημένη Χώρα...

Βαριαναστενάζει ο παππούς, μέχρι να τον πάρει ο ύπνος….
Και πάλι ανήσυχος, φοβισμένος,  με ταραχή, ξυπνάει….
Σκέφτεται-σκέφτεται να μαντέψει, το τι θα γίνει….
Μα αυτοί, με αυτά τα τερτίπια τους, και ο Κάλχας πια τα χάνει…
Απόγνωση τον πιάνει…

Το βράδυ, στο παραγώνι ο παππούς, στο τζάκι, το κούτσουρο στη φωτιά συμπάει, να ανάψει, τα πόδια του να χλιάνει.
Και σαν το κούτσουρο  άναψε και πύρωσε το κορμί του, άπλωσε το χέρι του στην διπλανή θουρίδα. 
Πιάνει τις φυλλάδες, το Σύνταγμα, την Αγία γραφή, τον αστικό και ποινικό κώδικα…
Αυτά τα είχε σε όλη του την ζωή  ο παππούς,  για συντροφιά,  για φίλους και συμβουλάτορες.
Και την Άγια Γραφή!... Την είχε για σιγουριά, παρηγοριά!...
Της ζωής του,  ελπίδα!...
Εκεί έπεσε κάτω τσαλακωμένη μία μικρή φυλλάδα…
Με αγάπη την έπιασε και σαν μικρό παιδάκι άρχισε να την ισιώνει…
Της ίσιωσε τα φύλλα της, με της παλάμης του το χάδι!...
Την άνοιξε και άρχισε στο ημίφως, στις αναλαμπές της φωτιάς, τα γράμματα να  συλλαβίζει…

Η φυλλάδα έγραφε…. Οι καλντισμένοι.....
Ποίοι να είναι αυτοί;..
Σιγοψιθύρισε, και συνέχισε να συλλαβίζει τα γράμματα της φυλλάδας …..
Και συνέχισε.
« ….. Αλλά δεν είναι μόνο μερικοί  άνθρωποι, ή, κομμάτια της κοινωνίας καλντισμένα, είναι και η πολιτεία ολάκερη, εκτός από τους εργάτες…. Που μέρα νύχτα μοχθούν για το ψωμάκι… Οι ηγεσίες της πολιτείας, η πολιτική και το χειρότερο, η πνευματική ηγεσία. Οι οποίοι μερικοί, που συμμετέχουν στις ηγετικές ομάδες κάλντησαν, από την κούραση της καλοπέρασης,  την μέθη της κραιπάλης, της ραθυμίας, στις ηδονές των απολαύσεων γερμένοι… Που  και από το πολύ το φαΐ, το φαγοπότι,  το μάσημα, έπαθαν υπερκόπωση ακόμα, ακόμα και οι μασέλες τους….»

Εκεί ο παππούς σταμάτησε.
Ετίναξε νευρικά τα χέρια του, άνοιξε με δύναμη μεγάλη τα βλέφαρά του, τα μάτια του, ο νους του να ξυπνήσει.
Ξύπνησε.
Μονολογεί και λέει:
Καλτισμένοι- Καλντισμένοι….
Έπαθαν υπερκόπωση και οι μασέλες τους….
Και ποίοι είναι  οι καλντισμένοι;
Οι πολιτικοί, οι πνευματικοί ηγέτες….
Πω, πω, πωω….
Αλοίμονο... Συμφορά…

Και τώρα αποφασίστηκε, από την βουλή των Ελλήνων, να ψηφιστεί και να εκλεγεί ο ικανός ο Τρανός, ο Ηγέτης.
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας….
Και αν οι σοφοί, οι σώφρονες βουλευτές  βουλήσουν γιατί έτσι  το θέλει ο νους τους και το κόμμα, τον πρόεδρο να μην εκλέξουν, τότε τι γίνεται;…
Η Χώρα πηγαίνει σε εκλογές…
Αναμπουμπούλα ανεπάντεχη και φασαρία μεγάλη, τους ικανούς Ηγέτες  για να βρούμε και όχι τους ανίκανους, τους λειψούς, να τους εκλέξουμε για να μας οδηγήσουν, όπως αυτοί θα μας ειπούνε, και με την βούλα τους, μας υπόσχονται, στο καλό, στην προκοπή…
Τα αχνάρια τους να ακολουθήσουμε!...
Και ένας Θεός ξέρει, το τι αυτοί θα κάνουν…
Θα είναι καλύτεροι από τους άλλους;…
Χειρότεροι;…
Ή, μια από τα ίδια;….
Τι θα κάνουν  αυτοί;…
Θα τον βρούνε;…
Μονοιασμένα θα τον εκλέξουν;;;…
Τον Λαό που θα οδηγήσουν και που θα τον πάνε;
Εγώ πέρασα όπως πέρασα… 

Φοβάται… ο παππούς.
Άρχισαν να τρέμουν τα χείλη του και άναρθρα  να ψελλίζει…
Τα εγγονάκια μου, τα εγγονάκια μου και τα παιδάκια  όλου του κόσμου, του κοσμάκη
Τι φταίνε αυτά για το κατάντημα μας;…

Αφήνει παράμερα το σύνταγμα, τον ποινικό τον νόμο  και την Άγια Γραφή, πιάνει ένα παλιό κιτρινισμένο τετράδιο, με αγωνία ψάχνει στην θουρίδα, να βρει το ξεχασμένο,  το παλιό, το μελανί βολύμι.
Το βρίσκει.
Βγάζει από το ράσινο γελέκο του τον σουγιά του και αρχίζει να το ξύνει, την γραφίδα να του φτιάξει. Με θαυμασμό και ευλάβεια μεγάλη, το περιποιήθηκε και άρχισε να γράφει.
Η πρώτη λέξη που έγραψε ήταν:
Ηγέτες….
Και συνέχισε να γράφει…
Σαν τι να σκέφτηκε του παππού ο νους; 
Και βιάζεται να το γράψει;…
Φοβάται μη το ξεχάσει….
Και να, τι στο χαρτί γράφει…..
Γράφει με ερωτηματικό….
Ποιος είναι Ηγέτης;

 -Ηγέτης είναι αυτός που θέλει και είναι ικανός, άξιος και όχι αυτός που νομίζει πως είναι άξιος,  να καθοδηγεί, να αποφασίζει για το καλό της κοινωνίας, για το σύνολο των ανθρώπων και οι αποφάσεις του, οι πράξεις του να είναι μυαλωμένες. Να είναι τέτοιες που να γίνονται αμέσως αποδεκτές  από το σύνολο, ή από την πλειονότητα του συνόλου της κοινωνίας. Και τις οποίες αποφάσεις, εντολές του, η κοινωνία αγογγύστως, με ενθουσιασμό, αυτές να τις ακολουθεί και να τις εφαρμόζει…

 Ποιος κάνει για ηγέτης και τι προσόντα πρέπει να έχει;
1. Πρωτίστως για ηγέτης κάνει αυτός που φροντίζει να τρώνε ψωμάκι όλοι οι άλλοι, ο λαός  του οποίου ηγείται και έχει υπό την προστασία του και αν περισσεύει, τότε αυτός να τρώει ….
Να  είναι αποφασιστικός, απόλυτος στις αποφάσεις του, δίκαιος, και να κόβει το χέρι σε αυτόν που το απλώνει και παίρνει κρυφά από μόνος του από τα αγαθά τα ξένα, που δεν του ανήκουν, τα αγαθά της ολότητας της κοινωνίας, του Κράτους….
Και αν αυτός ο ίδιος παρασυρθεί από της εξουσίας την μέθη, την παραζάλη και βάλει κρυφά- κρυφούτσικα το χεράκι του στο μέλι, να δηλώσει ό,τι από μόνος του από  ντροπή, αμέσως το χέρι του δημόσια θα κόψει… Να παραδειγματίζονται και οι άλλοι…

 2.Να είναι εργατικός, τίμιος, φιλότιμος, προοδευτικός, νοικοκύρης, να έχει επάγγελμα και στο επάγγελμά του να είναι επιτυχημένος, συνεπείς στις δοσοληψίες του. Και περισσότερο και καλύτερος από όλους θα είναι αυτός, που ξεκίνησε, από το μηδέν και ανέβηκε την σκάλα της προκοπής…. 

Αυτός, για να το καταλάβουν όλοι, ότι περισσότερο από όλους κάνει, αυτός που πήρε κεφαλαιακά γιδοπρόβατα και το πολύ- πολύ στα πέντε χρόνια έφτιαξε δική του στάνη, ίσια με την  κεφαλαιακή την στάνη που δανείστηκε… Και ήταν συνεπής στην συμφωνία που έκανε με τον τσέλιγκα που του δάνεισε τα γιδοπρόβατα.
Έγινε νοικοκύρης!...
Αυτός που γνωρίζει να υποστηρίζει τα συμφέροντα του λαού του.
Αυτός που είναι έτοιμος  να υποφέρει αντάμα με τον λαό και να θυσιαστεί για τον λαό,και όχι στα δύσκολα να λακίξει...
Όχι να ψάχνει για να βρει και μέχρι σε οπλή αλόγου, να κρυφτεί...

 Πρόεδρος Δημοκρατίας:
Ο Πρόεδρος Δημοκρατίας πρέπει να έχει τα προσόντα  του Ηγέτη. Να εκλέγεται απευθείας  από τον Λαό, με  αυξημένες αρμοδιότητες και ευθύνη. Ανεξάρτητος από την κομματική επιρροή. Θεματοφύλακας του Συντάγματος και των νόμων. Να είναι καταξιωμένος πολιτικός ή πνευματικός Ηγέτης… Να συγκαλεί για μείζονα Εθνικά θέματα τους αρχηγούς των κομμάτων σε κοινή σύσκεψη για κοινή ομόφωνη απόφαση, που θα γίνει αμέσως εκτελεστή, χωρίς καμία διαφωνία και κρίση, από όλους, κόμματα και λαό.  

Δικαίωμα του εκλέγεσθαι στο αξίωμα του προέδρου, θα έχουν οι έχοντες ηλικία από 55 έως 75 ετών. Οι πράξεις του προέδρου της Δημοκρατίας θα κρίνονται από την βουλή  με την πρόταση του1/3 των βουλευτών και η κρίση τους θα είναι με την απόφαση 2/3 των βουλευτών έως και την δεύτερη βουλευτική περίοδο.

Πρωθυπουργός: Να έχει τα προσόντα του ηγέτη, να ασκεί επάγγελμα, να έχει ηλικία από 35 ετών έως 75 ετών και να έχει δικαίωμα επανεκλογής διάρκειας το ανώτερο μέχρι 2 κοινοβουλευτικές περιόδους. Η ευθύνη του να κρίνεται ως του προέδρου Δημοκρατίας… Για τα πολιτικά αδικήματα. Για τα ποινικά να ισχύουν οι νόμοι που εφαρμόζονται για όλους τους πολίτες.

 Υπουργός Εθνικής οικονομίας: Να έχει επάγγελμα και να είναι καταξιωμένος,  νοικοκυρεμένος. Κάνει αυτός, που κάνει καλό κουμάντο στο σπίτι του,  στο νοικοκυριό του και από ό,τι εσοδεύει, το 1/3  να το αποταμιεύει για την δύσκολη  την ώρα, και δεν πηγαίνει από ανάγκη, για δανικά αλεύρια στον γείτονα για να ζήσει. Γιατί την μια φορά θα του δώσει ο γείτονας, την δεύτερη, την τρίτη, μετά θα του ζητήσει ο γείτονας, να του μαραφουλήσει την κόρη, την γυναίκα, εάν είναι όμορφη και θα του ζητήσει ακόμα-ακόμα, από ό,τι φανταστεί ο νους του…
Αυτός που διεκδικεί ότι του ανήκει, συνεπής εις τις δοσοληψίες του και δεν αφήνει λάσκα αυτούς που του οφείλουν. Η ευθύνη του, να διαρκεί  μέχρι και την τρίτη βουλευτική περίοδο.

 Υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης: Πρέπει να έχει τα βασικά προσόντα του Ηγέτη. Κάνει αυτός που φύτεψε μόνος του αμπέλι, αγόρασε χωράφι και το φύτεψε δέντρα και τα δέντρα πρόκοψαν… Αυτός γνωρίζει τις δυσκολίες της ανάπτυξης και τι σημαίνει οικονομική ανάπτυξη.

 Υπουργός Εργασίας: Αυτός που ξυπνάει για δουλειά με τον κόκορα το πρωί και κοιμάται, ξεκουράζεται μόλις βγαίνει το φεγγάρι…
Και περισσότερο κάνει αυτός, που δεν καταδέχεται να φάει ανίδρωτο ψωμί και άπλερο κρασί να πίνει…
Αυτός καταλαβαίνει από τον πόνο, τον καημό του εργάτη που μένει άνεργος, στην ανέχεια… Και την αγανάκτηση του νέου επιστήμονα  και κάθε νέου που παίρνει στον ώμο το δισάκι του και τραβάει για ξένες χώρες για το ψωμάκι

Υπουργός Υγείας: Πρωτίστως κάνει αυτός που έμεινε ορφανός από μεγάλη, μακροχρόνια αρρώστια…  Και σπούδασε εργαζόμενος…

 Υπουργός Ναυτιλίας: Κάνει αυτός που ο πατέρας του χάθηκε σε ναυάγιο, ή ο ίδιος ναυάγησε και σώθηκε.  Αυτός που ξεκίνησε με βάρκα και την έφτιαξε καράβι….

 Υπουργός Δικαιοσύνης: Αυτός που κατηγορήθηκε άδικα, συκοφαντικώς, και απαλλάγηκε ή δικάστηκε με αναστολή… Αυτός που έχει νοιώσει την αδικία… Αυτός που βιάζεται γρήγορα το δίκιο να απονεμηθεί και να μη χρονίζει  η αδικία…
Το δίκιο που έρχεται μετά από χρόνια, για αδικία μοιάζει…

 Υπουργός Εθνικής Άμυνας: Αυτός που ο πατέρας του, ή, ο αδελφός του έπεσε στον καθήκον για την Πατρίδα… Αυτός που δεν αφήνει τον γείτονα να καταπατήσει πιθαμή σε χέρσο τόπο, ή, να αλλάξει τα σύνορα… 

Υπουργός Εθνικής Παιδείας: Αυτός που συγκεντρώνει όλες τις πιο πάνω χάρες!!!... Η παιδεία είναι του Έθνους της Χώρας η προκοπή και η ελπίδα... Είναι ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας όλων των συντελεστών παραγωγής υλικών και άυλων αγαθών!!!  Της αρετής, των ηθικών  αξιών και ευζωίας!!!... Αναμορφωτής ηθικής, πνευματικής και οικονομικής δομής της της κοινωνίας...

Και ο παππούς τώρα βιάζεται γιατί ο χρόνος παραπήρε, σαν κάτι να θέλει να προφτάσει και με συντομία αυτά τα λόγια γράφει και λέει:
Όλοι αυτοί μαζί το καράβι κυβερνάνε, και πρέπει να είναι ικανοί, στο σκοπό του για να το πάνε…
Να το περάσουν από πελάγη, ωκεανούς και θάλασσες με ύφαλους και φουρτούνες…
Ακόμα – ακόμα αν χρειαστεί, αλώβητο να περάσει και από τις συμπληγάδες πέτρες!...
Και να μη λένε πως είναι στραβός ο γιαλός, που στραβά αρμενίζουν…
Και η αντιπολίτευση πρέπει να είναι ικανή όχι λειψή, γιατί αυτή είναι της σωστής πορείας, ο τιμονιέρης….
Και όχι να κοιμάται ανέμελη στου καραβιού την πλώρη…

Και τώρα πρέπει να γράψω στα γρήγορα, συνοπτικά σκέπτεται και λέει ο παππούς,  για τον βουλευτή…
Ο βουλευτής που είναι ο σοφός, του Κράτους, του Έθνους, του Λαού, ο  ορθός, ο αλάνθαστος νομοθέτης.
Αυτός σκέφτεται,  συλλογίζεται, λογικεύεται, διαβουλεύεται, διαλέγεται, συνδιαλέγεται σώφρονα προτείνει, για το συμφέρον του Έθνους, του Λαού. 

Νομοθετεί, αποφασίζει για το μέλλον!... 

Και οι νόμοι, οι αποφάσεις του, δεν είναι  για το παίξε-γέλασε…. 

Είναι αποφάσεις ζωής, και θανάτου….
Όχι μόνο των τωρινών ανθρώπων, αλλά και μέχρι γενεών δέκα έξη…

 Και τι προσόντα πρέπει να έχει ο βουλευτής για να έχει τη δυνατότητα σώφρονα να σκέπτεται και ορθά να συλλογιέται;… 

Και οι αποφάσεις του να είναι για το καλό του Έθνους, του λαού, την ομόνοια, την προκοπή της κοινωνίας;…
Ο βουλευτής πρέπει να έχει ήθος, τιμή, αρετή, τόλμη, και αντρίκεια, μα αντρίκεια ντομπροσύνη…
Να μη νοιάζεται περισσότερο για το δικό του το συμφέρον και να μη θυσιάζει την προκοπή του λαού, για την επανεκλογή του. 
Πρέπει να έχει επάγγελμα και από αυτό να ζει.
Να μη επιθυμεί να εκλεγεί περισσότερο από δύο βουλευτικές περιόδους…
Να μπορεί να κάνει διάλογο και να είναι κατανοητός από τον λαό.
Να ακούει πολύ, να σκέφτεται πολύ, να μιλάει λίγο, να υπόσχεται λιγότερα.
Να αποφασίζει με περίσκεψη, να εκτελεί γρήγορα, και περισσότερα από ο,τι στον λαό υποσχέθηκε.
Πρέπει να μη φοβάται να περπατάει ανάμεσα στον λαό, να έχει αποφασίσει να κυκλοφορεί χωρίς σωματοφύλακες, να έχει θέσει το σώμα του και την ψυχή του στην υπηρεσία του λαού που  αγαπάει.   Και όλοι τους οι πολιτικοί  και αξιωματούχοι αυτοί που σιτίζονται από το δημόσιο κορβανά να δηλώσουν πως δεν θέλουν προστασία των προσωπικών δεδομένων εκτός του οικογενειακού ασύλου και ηρεμίας…
Δεν νοείται πολιτικός- πολιτευτής δημόσιος υπάλληλος να μην έχει εμπιστοσύνη στο Κράτος στην Χώρα που αυτός κυβέρνησε ή κυβερνά, διοικεί, διευθύνει και από αυτό  το Κράτος να θρέφεται και αυτός για άλλους να δουλεύει και τις οικονομίες του χωρίς σπουδαίο λόγο αλλού να ξοδεύει,  να επενδύει….
Αυτοί πρέπει να έχουν την δημόσια κατακραυγή, και αμέσως τουλάχιστο να απομακρύνονται, του δημόσιου σιτηρεσίου….  

Όλα αυτά τα αξιώματα είναι αξιώματα τιμής, αρετής και ήθους, δεν είναι αξιώματα προς βιοπορισμό, αξιώματα της καλοπέρασης... 
Δεν είναι αξιώματα στης ηδονής την μέθη,  στης ξέφρενης κραιπάλης
Και όποιος της ηθικές αξίες παραβεί, αμέσως να του παίρνουν το κεφάλι…  
Να μη μολέψει και της πολιτικής το  απόθεμα, το αμπάρι…
Και τώρα προσοχή στην εκλογή μεγάλη!...
-Γιατί;…
-Γιατί….
Ότι θα τραβάει μετά το κορμί, θα φταίει τώρα το κεφάλι….

Αυτά είπε, έγραψε ο παππούς στο χαρτί, με το παλιό, το μελανί βολύμι…
Και συλλογισμένος, ανήσυχος, έγειρε και ακούμπησε  στο κολονάκι, στο τζάκι το κεφάλι…
Για να του φύγει ο πονοκέφαλος, η ζάλη...

Γιάννης Στ. Βέργος{ Γορτύνιος}
30.12. 2014