Τι είναι Κοινωνία;
Είναι το σύνολο των ανθρώπων που επικοινωνούν μεταξύ τους και συναποφασίζουν, θεσπίζουν κοινούς κανόνες αποδεκτούς από την πλειοψηφία, των ανθρώπων, του λαού, που τους σέβονται και επιβάλλονται σε όλα τα μέλη της, για την αρμονική κοινή συμβίωση και επιβίωσή τους. Και έχουν, κοινές ιδέες, κοινές επιδιώξεις, κοινά πιστεύω, κοινά ατομικά και κοινωνικά συμφέροντα.
Για την αρμονική συμβίωσή των, προσπαθούν, επιδιώκουν, το ατομικό συμφέρον να συμπλέει, να είναι και συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και τα αγαθά, το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου να αντανακλάται, να επιμερίζεται στο άτομο.
{Την δημιουργία της ιδανικής κοινωνίας}
Ώστε στην κοινωνία να έχει εξασφαλιστεί όσο το δυνατόν καλύτερα, τα απαραίτητα κοινωνικά αγαθά επιβίωσης, η αυτάρκεια και επάρκεια,για να μη υπάρχουν κοινωνικές αναταραχές και εντάσεις. Και η κοινωνία ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, στο σύνολό της, αξιοκρατικά να εξελίσσεται και να προκόβει.
Τι είναι λαός;
Είναι το πλήθος ανθρώπων που κατοικούν σε ορισμένο χώρο, οι οποίοι σκέπτονται, ενεργούν, διεκδικούν, εργάζονται, παραγάγουν οικονομικά υλικά και άυλα αγαθά, και φροντίζουν για την καλύτερη οργάνωση τους, σε Κοινωνία, την θέσπιση κανόνων, κατά κανόνα, αρμονικής επιβίωσης του, εντός των εδαφικών ορίων του κράτους.
Τι είναι Κράτος;
To Κράτος είναι οργανωμένη πολιτική οντότητα, λαού, που κατέχει καθορισμένη γεωγραφική περιοχή και αντιπροσωπεύει ένα πληθυσμό, Η οντότητα αυτή είναι αναγνωρισμένη από την διεθνή κοινότητα και τους οργανισμούς των άλλων κρατών.
Ένα κράτος συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία να φτιάχνουν τους κανόνες εκείνους οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια.
Το κράτος έχει κυβέρνηση, νόμους και αναγνωρισμένη εδαφική κυριαρχία.
"Κράτος στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε δύναμη και δύναμη επιβολής της κρατούσας γνώμης και θέλησης της πλειοψηφίας των πολιτών του σε όλους τους πολίτες του."
Και δύναμη επιβολής της ύπαρξής του και σεβασμού της κυριαρχίας του στα άλλα και από τα άλλα κράτη, πόλεις.
Αυτή η δύναμη επιβολής, η οποία στηρίζεται στην εξασφαλισμένη αυτάρκεια, και επάρκειας των αναγκαίων συνθηκών επιβολής της.
Ήτοι συνθήκες αναγκαίες και απαραίτητες στην οργάνωση της ασφάλειας και την εξασφάλιση, την ύπαρξη των οικονομικών πόρων και αγαθών τουλάχιστον για την στοιχειώδη, ανεξάρτητη επιβίωσης του λαού, του κράτους και την ειρηνική, ανεξάρτητη συνύπαρξή του, εις την διεθνή κοινότητα..
Το Κράτος το δικό μας έχει εξασφαλίσει τις αναγκαίες συνθήκες στοιχειώδους αυτάρκειας και επάρκειας, δια την ανεξάρτητη αξιοπρεπή επιβίωση του λαού του;…
Αυτό είναι… Το μεγάλο ερωτηματικό;;;
Και το μεγάλο ζητούμενο!...
Το νοικοκυριό που περιμένει να ζήσει με τα δανικά αλεύρια του γείτονα, δεν έχει μέλλον, χάνει την αξιοπρέπειά του… Και γίνεται υποτελείς του γείτονα, και ηθικά εκμεταλλευόμενος….
Δεν έχει αξιοπρέπεια, λόγο, τιμή, και ήθος, όλα αυτά, του τα αφαιρεί ο γείτονας….
Έτσι κάπως γίνεται και με το Κράτος που έγινε άκρατο!...
Και περιμένει να ζήσει από τους κραταιούς….
Τι είναι έθνος;
Έθνος ονομάζεται ένα σύνολο ανθρώπων, που μοιράζονται κοινά γνωρίσματα, που το διακρίνουν το σύνολο αυτό, όλοι οι άλλοι {Κράτη και Έθνη} σε παγκόσμια κλίμακα.
Τα κυριότερα από τα γνωρίσματα αυτά μπορεί να είναι:
Η κοινή φυλή, η κοινή γλώσσα, το θρήσκευμα, η κοινή ιστορία και ο πολιτισμός τους.
Τα κοινά ήθη και έθιμα και η γεωγραφική καταγωγή τους.
Ιστορικά όμως, βασικότερο στοιχείο για την ύπαρξη, διατήρηση, ενός έθνους είναι η ανάπτυξη της εθνικής του συνείδησης.
Και ακριβέστερο. Η αυτή κοινή πεποίθηση, ότι, έχουν κοινή καταγωγή και κοινή ιστορική αποστολή, της μίας και μοναδικής κοινής Εθνικής των ιδέας.
{ Ότι έχουν κοινή καταγωγή, και ισχυρή την πεποίθηση συγγένειας εξ αίματος, και ακλόνητη την πίστη, την θέληση διατήρησης των και της ισότιμης ύπαρξής τους εις την διεθνή παγκόσμια κοινωνία των Κρατών}
Το Έθνος μπορεί να είναι διάσπαρτο ανά την οικουμένη και να επιβιώνει μόνο και μόνο με και από την κοινή μεγάλη τους ιδέα και επιδίωξη.
Τι είναι χώρα;
Χώρα είναι η εδαφική έκταση που είναι εγκαταστημένο ένα σύνολον ανθρώπων, κοινωνία, λαός, έθνος που είναι οργανωμένο σε ενιαία πολιτεία με κοινούς νόμους του Κράτους.
Υπάρχουν στην χώρα μας σοφοί;
Υπήρχαν…
Τώρα;…
Τώρα και αν υπάρχουν… δεν τους ξέρουμε δεν τους βλέπουμε δεν τους ακούμε, δεν τους γνωρίζουμε.
Δεν ξέρω…
Όμως αυτοί, αν λένε ότι είναι, ότι υπάρχουν, πνευματικοί ηγέτες και σοφοί… Ας το αποδείξουν…
Διότι: Όπως λένε οι σοφοί…
« Έργο των σοφών είναι να προβλέψουν την συμφορά πριν έρθει.»
Και στην χώρα μας ήρθε….
Διότι μέχρι τώρα οι σοφοί της χώρας τέτοια πρόβλεψη, από ότι καταλαβαίνω δεν έκαναν και αν έκαναν δεν την μάθαμε, δεν την πληροφορηθήκαμε, δεν την ξέρουμε, δεν ακούστηκε και ο λαός δεν ενημερώθηκε επαρκώς και καταλλήλως…
Και όμως η συμφορά έχει έλθει, είναι εδώ...
Τώρα την βλέπουμε, την νοιώθουμε, την ζούμε…
Τώρα, αν υπάρχουν σοφοί, τους πολιτικούς ας συμβουλεύουν και την συμβουλή τους ευθαρσώς να δώσουν στον λαό, τουλάχιστον, να μη πεινάσει…
Υπάρχουν στην χώρα μας πολιτικοί;
Κάποτε υπήρχαν!...
Τώρα;….
Ερωτηματικό;….
Αυτοί που θέλουν να λέγονται πολιτικοί και θέλουν να είναι Ηγέτες, Αρχηγοί στην πράξη φαίνονται, το δείχνουν!...
Οι πολιτικοί,οι ηγέτες οδηγούν τον λαό εις την πρόοδο και την ασφαλή αρμονική συμβίωση της κοινωνίας και φτιάχνουν τις συνθήκες που τα άλλα κράτη, τους έχουν σεβασμό και εκτίμηση στο κράτος που κυβερνάνε.
Έχουν φτιάξει τις συνθήκες ασφάλειας, επάρκειας, αυτάρκειας των αναγκαίων οικονομικών αγαθών και πόρων επιβίωσης της κοινωνίας, των πολιτών, του λαού που κυβερνούν;… Μήπως υπάρχουν;…
Μακάρι να υπάρχουν και να κάνω λάθος…
{Συγνώμη αν πεισθώ, αμέσως θα ζητήσω}
Όμως… Όμως… Όχι!.. όχι!...
Οι περισσότεροι δεν έχουν οράματα, ιδανικά, χαρίσματα και χάρες…
Ήσαν ιδιοτελείς… Είναι ιδιοτελείς....
Και δεν ενδιαφέρονται πρωτίστως για το γενικό καλό, αλλά το μικροκομματικό συμφέρον!.. Το κόμμα, πάνω από το λαό, και πάνω από όλα!...
Και κυρίως, η όλη φροντίδα τους είναι δια την εξασφάλιση της επανεκλογής των… και του ατομικού συμφέροντος των.
Όταν ομιλούν στα ΜΜΕ και στην βουλή, κουβέντα δεν στρώνουν…
Και όσο να προσπαθεί κανείς να ακούσει μια καθοδήγηση,μια συμβουλή, μάταια περιμένει... Αυτή δεν την ακούει!...
Δεν ομιλούν, ερίζουν....
Συμπέρασμα κανένας δεν μπορεί να βγάλει...
Το μήπως εγώ είμαι λειψός και δεν καταλαβαίνω;...
Ζημιά κάνουν αυτοί στο λαό, τον πιάνει ο πονοκέφαλος!...
Από αυτούς, παίρνει ο κόσμος παράδειγμα και δεν υπάρχει συνεννόηση στην κοινωνία καμία.
Και κάνει ο καθένας, από ότι του κατεβάσει ο νους του….
Και όπου, το βγάλει η άκρη…
Υπάρχουν στην χώρα μας γενναίοι;
Υπήρχαν!...
Τώρα;…
Τώρα… Σιωπή, δεν ξέρω…
Σαν τον Αρχιστράτηγο Θ Κολοκοτρώνη!... Κανένας!…
Όμως... Η ανάγκη γεννά τους γενναίους!...
Αν δεν υπάρχουν θα γεννηθούν!...
Είναι έργο των γενναίων να αντιμετωπίσουν τη συμφορά όταν έρθει.
Από την ανάγκη επιβίωση της κοινωνίας…
Η κοινωνία θα αναδείξει τον γενναίο!...
Ο γενναίος είναι ανιδιοτελής, αλτρουιστής, μακρόθυμος, αποφασιστικός, προτάσσει το κοινωνικό συμφέρον.
Οι κοινωνίες κατά περιόδους μαραζώνουν, δεν χάνονται, γεννούν τον γενναίο ηγέτη και επιβιώνουν…
Αλλά πριν τον γεννήσουν, κατά την κύηση υποφέρουν…
Αυτός ο τοκετός, ας επιδιώξουμε να είναι όσο το δυνατό ανώδυνος!...
Να μη τον πληρώσει ο λαός πολύ ακριβά!...
Γι αυτό αλληλοβοήθεια, αγάπη μεταξύ μας, να επιβιώσουμε…
Δεν φταίει από τους φτωχούς, τους μεροκαματιάρηδες, κανένας μας, ο ένας, στον άλλον!...
Υπάρχει στην χώρα μας Δημοκρατία;
Απόλυτη, άμεση δημοκρατία, που ο δήμος, ο λαός, να είναι κυρίαρχος, δεν υπάρχει. Αναλαμπές κατά περιόδους της δημοκρατίας…
Και η δια εκλογής της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας , τις περισσότερες φορές οι εκπρόσωποι του λαού αποδεικνύονται κατώτεροι των προσδοκιών του..
Και ο λαός νοιώθει εξαπατημένος…
Σε αυτό υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο λαός δια τις επιλογές του!...
Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου ο Λαός της, βάζει φραγμούς!..
Φραγμούς με τους οποίους, στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους καλούς δεν επιτρέπεται ν’ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους.
Υπάρχει στην χώρα αξιοκρατία;
Τι σημαίνει αξιοκρατία;
Αξιοκρατία σημαίνει, άξια κρατώ, άξια κατευθύνω και άξιοι είναι αυτοί που γνωρίζουν να κρατούν τα γκέμια του αλόγου, να το κατευθύνουν.
Πρέπει να κυβερνούν οι άξιοι το Κράτος, τους δημόσιους οργανισμούς και τις επιχειρήσεις. Αυτοί που έχουν γνώση και έχουν παραγωγή έργου, έχουν παραγωγικότητα, θετικό αποτέλεσμα και αποτελεσματικότητα..
Κατά κανόνα δεν υπάρχει, όχι.
Και αυτό γιατί;
Γιατί…
Δεν το θέλουν οι εκάστοτε πολιτικοί όλων των κομμάτων και των αποχρώσεων, το να μην έχουν κυριαρχικό, καθοριστικό λόγο στην δημόσια διοίκηση της Χώρας.
Από την αιτία μόνο και μόνο, για απόκτηση κυριαρχικής πελατειακής εκλογικής σχέσης με τον λαό. Που οι πολιτικοί, φοβούνται, τρέμουν, μήπως την χάσουν!..
Σχέση του σε διορίζω στην θεσούλα, ας είναι ο άχρηστος, με τους τόσους ψήφους, σε εξυπηρετώ, για να με ψηφίσεις…
Και όχι του ότι του πρέπει, του ότι αυτός το αξίζει, και κρίνεται εκ των προσόντων του, της παραγωγικότητας και του αποτελέσματος του.
Και πως διορθώνεται;…
Όταν οι πολιτικοί παύσουν να χειραγωγούν την διοίκηση και την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη… και να έχουν καθοριστικό, κυρίαρχο λόγο.
Πρέπει να θεσπίσουν μόνο κανόνες, θεσμούς, που θα ελέγχουν την εφαρμογή τους.
Και όταν θεσμοθετηθούν και λειτουργήσουν τα ανεξάρτητα κατά κλάδους της διοίκησης συμβούλια αξιολόγησης Α και Β βαθμού κατ επανάληψη και κάθε έτος, και ο κρινόμενος να καταγράφει, να αξιολογεί πρωτίστως τον εαυτόν του, τότε θα βλέπει τις ελλείψεις του, τα σφάλματά του, την υστέρηση του, έναντι των άλλων, και θα υπάρχει ηθική κοινωνική δικαίωση αναγνώριση και παραδοχή της αξίας του άλλου. Έτσι θα υπάρχει κοινωνική καταξίωση, χωρίς ενδο εργασιακές κλαδικές, διοικητικές, εντάσεις.
Θα υπάρχει ο ανταγωνισμός, του καλλίτερου, για το καλύτερο και της προκοπής.
Πότε θα γίνει αυτό;
Δεν ξέρω…
Τότε μόνο....
Όταν οι πολιτικοί αποφασίσουν να βουλεύονται, να πολιτεύονται, να χαράσσουν δρόμους, που οδηγούν τον λαό στην προκοπή!...
Πώς θα γίνει αυτό;
Όταν οι βουλευτές επιτρέπεται να εκλέγονται μόνο το πολύ για δύο βουλευτικές περιόδους… Ότι έχουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολον, θα το προσφέρουν, ο χρόνος είναι αρκετός, να το προσφέρουν δεν είναι καλό να είναι ισόβιοι…
Τεμπελιάζουν!…
Η πολύ διαρκείς εξουσία, τους πολλούς από αυτούς τους διαφθείρει!…
Μετά, οι διατελέσαντες, βουλευτές και υπουργοί, όσοι επιθυμούν και λένε πως θέλουν να προσφέρουν στην Πατρίδα τους, στο Κράτος, να εκλέγονται στην Εθνική συμβουλευτική γερουσία, χωρίς, κρατική αμοιβή.
Να συμβουλεύουν τους Περιφερειάρχες, την Βουλή, την Κυβέρνηση και την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Υπάρχει στην χώρα ισονομία;
Στους νόμους και στην θεωρία. Ναι!..
Στην εφαρμογή στην πράξη;…
Απόλυτη ισονομία, όχι…
Ισονομία, σημαίνει εφαρμογή των νόμων, ομοιόμορφα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, τα αξιώματα, τα επίπεδα και τίτλους.
Για τις ίδιες κολάσιμες πράξεις, όλοι οι πολίτες τις χώρας, πρέπει με του ίδιους τρόπους να οδηγούνται να κριθούν από την δικαιοσύνη και να κρίνονται χωρίς καθυστέρηση.
Και να έχουν τις ίσες ευκαιρίες όλοι, για την κατάληψη δημοσίων αξιωμάτων, αξιοκρατικώς.
Υπάρχει στην χώρα δικαιοσύνη;
Υπάρχει και είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη ως ανεξάρτητη εξουσία….
Όμως πολλάκις οι δικαστικοί απεμπολούν την εκ του συντάγματος ανεξαρτησία τους, σαν εξουσία και σύρονται, από τις προσωπικές μικρο επιδιώξεις των, από τους πολιτικούς…
Η απόδοση δικαιοσύνης, όταν βραδυπορεί και αποδίδεται όταν, όπως, αποδίδεται, μετά από αρκετό χρόνο, όσο και δίκαιη να είναι, για αδικία μοιάζει.
Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης πρέπει να είναι άμεσες και να έχουν τελεσιδικίσει το αργότερο εντός εξαμήνου, για να εκπέμπουν το αίσθημα δικαιοσύνης και της ψυχικής κάθαρσης.
Διότι: Η δικαίωση που αργεί να έρθει από την δικαιοσύνη, και εξ αιτία της, τότε και το δίκιο, για αδικία περισσότερο μοιάζει!…
Υπάρχει στην χώρα μας παιδεία;
Παιδεία είναι, η διαμόρφωσης αρετής, ήθους, χαρακτήρα και μεθόδων έρευνας, απόκτηση γνώσεων, δια παραγωγή καινοτόμων δεξιοτήτων.
Σε αυτά νομίζω πως υπάρχει υστέρηση.
«Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…» Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)
Η πράξη είναι ατιμωτική.
Αλλά όχι μόνο στην αρχαία Αθηναϊκή πολιτεία, αυτούς, παραδειγματικά τους τιμωρούσαν, τους εξοστράκιζαν και ειδικότερα στην Σπάρτης, η πολιτεία τους προδότες ακόμη και αν κατέφευγαν στον ιερό ναό, έβρισκαν τον τρόπο να τους ξεπαστρέψουν να τους σκοτώσουν. Και τον πρώτο λίθο δεν τον έριχνε ο αναμάρτητος, αλλά τον έβαζε η μάνα του προδότη αν ζούσε ή, ο πιο κοντινός συγγενής του!...
Ώστε υπήρχε πλήρη δικαίωση στο λαϊκό αίσθημα, στην δίκαιη απόφαση της δικαιοσύνης, στην πράξη ξεκαθαρίσματος, στο ξέπλυμα της ατιμωτικής πράξεως.
Κάθαρσης και τιμωρίας του προδότη.
Τα ονόματα των προδοτών χαράσσονταν εις λίθινη πλάκα για να μη σβήνουν και να μένουν στην μνήμη των επερχομένων γενεών!...
Παράδειγμα προς αποφυγήν!...
Στην πολιτεία μας, τώρα έχουν θεσπιστεί τα λεγόμενα προσωπικά δεδομένα να γίνονται τα κρυφά, κρυφούτσικα και κανένας να μη τα μαθαίνει να μη τον ξέρει ποιος είναι, ο διπλανός του. Να μη μπορείς να ξεχωρίσεις, τον άτιμο, τον ληστή, τον απατεώνα, τον καταχραστή, από τον ενάρετο, τον τίμιο, τον εργατικό, τον προκομμένο, τον φιλότιμο, τον επιστήμονα, τον ωραίο!...
Να υπάρχει συσκότιση, οι σκοτεινοί να κάνουν τις σκοτεινές, τις άτιμες τις πράξεις, για να τους πληρώνει ο φιλότιμος, ο λαός, ο τίμιος….
Και για να βγει η χώρα η κοινωνία από το αδιέξοδο, από την απελπισία, από πού πρέπει να αρχίσει;
Από την υπομονή, την λογική, την σύνεση.
Και πρωτίστως από την αγάπη, ο ένας προς τον άλλον!...
Τιμωρία δίκαιη και κάθαρση…
Αξιοκρατία, εργατικότητα, αποτελεσματικότητα.
Εκπαίδευση και σύνδεση της εκπαίδευσης με την άμεση παραγωγική διαδικασία σε όλους τους τομείς και επίπεδα της παραγωγικής διαδικασίας.
Πρωτογενής, δευτερογενής, μεταποίηση, καινοτομίες, υπηρεσίες….
Έλεγχος της παραγωγής, της παραγωγικότητα και της αποδοτικότητας, σε όλους τους τομείς, με ανάλογη ανταμοιβή, της απόδοση της αξιοκρατίας και του αποτελέσματος του κάθε ενός.
Διαφάνεια σωστή ενημέρωση και καθοδήγηση του λαού..
Ανάπτυξη της εμπιστοσύνης του λαού προς το κράτος.
Ο πολίτης, ο λαός πρέπει να αισθάνεται το κράτος, ως την κραταιά παρουσία του και δυνατή προστασία του και όχι ως κραταιά δυναστεία του.
Αμοιβαία, και αμφίδρομη εμπιστοσύνη λαού, κοινωνίας, Κράτους.
Κράτους- Λαού…
Κοινωνική, ειρήνη!...
Και η αρχή της προκοπής πρέπει να γίνει από την παιδεία, από την καλλιέργεια της Γης, και το ζωικό κεφάλαιο, ώστε να υπάρχει αυτάρκεια και επάρκεια τροφίμων…
Διότι:
Στον πεινασμένο, για τα άλλα και για τον Θεό ακόμα, μη του μιλάς, δώσε του πρώτα το κομμάτι το ψωμί, για να τα ακούσει τα άλλα!...
Η πείνα, αυτιά, μάτια, μα ούτε και λογική δεν έχει.
Αυτή δεν περιορίζεται, σε φυλακή, δεν μπαίνει!..
Αυτή την πείνα Θεέ μου από τα πλάσματα σου διώξε!...
Γιάννης Στ Βέργος{ Γορτύνιος}
13. 01.2013
Σημείωση:
Με τα ερωτήματα αυτά, προσπάθησα να βάλω προβληματισμούς στον εαυτόν μου, οι προβληματισμοί είναι κοινωνικοί, άπτονται της κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας και της καθημερινής πολιτικής ζωής.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν δεν διεκδικούν, το ορθό, το σωστό, το τέλειο.
Επιδέχονται, επιδιώκουν την καλόπιστη διαφορετική άποψη, ώστε από την διαφορετικότητα να προκύψει το όσο το δυνατό ορθό, τέλειο, αποτέλεσμα…
Ίσως έτσι απλά, προσφέρουμε το κάτι τις, το ωφέλιμο, στο κοινωνικό σύνολο
Είναι το σύνολο των ανθρώπων που επικοινωνούν μεταξύ τους και συναποφασίζουν, θεσπίζουν κοινούς κανόνες αποδεκτούς από την πλειοψηφία, των ανθρώπων, του λαού, που τους σέβονται και επιβάλλονται σε όλα τα μέλη της, για την αρμονική κοινή συμβίωση και επιβίωσή τους. Και έχουν, κοινές ιδέες, κοινές επιδιώξεις, κοινά πιστεύω, κοινά ατομικά και κοινωνικά συμφέροντα.
Για την αρμονική συμβίωσή των, προσπαθούν, επιδιώκουν, το ατομικό συμφέρον να συμπλέει, να είναι και συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και τα αγαθά, το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου να αντανακλάται, να επιμερίζεται στο άτομο.
{Την δημιουργία της ιδανικής κοινωνίας}
Ώστε στην κοινωνία να έχει εξασφαλιστεί όσο το δυνατόν καλύτερα, τα απαραίτητα κοινωνικά αγαθά επιβίωσης, η αυτάρκεια και επάρκεια,για να μη υπάρχουν κοινωνικές αναταραχές και εντάσεις. Και η κοινωνία ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, στο σύνολό της, αξιοκρατικά να εξελίσσεται και να προκόβει.
Τι είναι λαός;
Είναι το πλήθος ανθρώπων που κατοικούν σε ορισμένο χώρο, οι οποίοι σκέπτονται, ενεργούν, διεκδικούν, εργάζονται, παραγάγουν οικονομικά υλικά και άυλα αγαθά, και φροντίζουν για την καλύτερη οργάνωση τους, σε Κοινωνία, την θέσπιση κανόνων, κατά κανόνα, αρμονικής επιβίωσης του, εντός των εδαφικών ορίων του κράτους.
Τι είναι Κράτος;
To Κράτος είναι οργανωμένη πολιτική οντότητα, λαού, που κατέχει καθορισμένη γεωγραφική περιοχή και αντιπροσωπεύει ένα πληθυσμό, Η οντότητα αυτή είναι αναγνωρισμένη από την διεθνή κοινότητα και τους οργανισμούς των άλλων κρατών.
Ένα κράτος συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία να φτιάχνουν τους κανόνες εκείνους οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια.
Το κράτος έχει κυβέρνηση, νόμους και αναγνωρισμένη εδαφική κυριαρχία.
"Κράτος στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε δύναμη και δύναμη επιβολής της κρατούσας γνώμης και θέλησης της πλειοψηφίας των πολιτών του σε όλους τους πολίτες του."
Και δύναμη επιβολής της ύπαρξής του και σεβασμού της κυριαρχίας του στα άλλα και από τα άλλα κράτη, πόλεις.
Αυτή η δύναμη επιβολής, η οποία στηρίζεται στην εξασφαλισμένη αυτάρκεια, και επάρκειας των αναγκαίων συνθηκών επιβολής της.
Ήτοι συνθήκες αναγκαίες και απαραίτητες στην οργάνωση της ασφάλειας και την εξασφάλιση, την ύπαρξη των οικονομικών πόρων και αγαθών τουλάχιστον για την στοιχειώδη, ανεξάρτητη επιβίωσης του λαού, του κράτους και την ειρηνική, ανεξάρτητη συνύπαρξή του, εις την διεθνή κοινότητα..
Το Κράτος το δικό μας έχει εξασφαλίσει τις αναγκαίες συνθήκες στοιχειώδους αυτάρκειας και επάρκειας, δια την ανεξάρτητη αξιοπρεπή επιβίωση του λαού του;…
Αυτό είναι… Το μεγάλο ερωτηματικό;;;
Και το μεγάλο ζητούμενο!...
Το νοικοκυριό που περιμένει να ζήσει με τα δανικά αλεύρια του γείτονα, δεν έχει μέλλον, χάνει την αξιοπρέπειά του… Και γίνεται υποτελείς του γείτονα, και ηθικά εκμεταλλευόμενος….
Δεν έχει αξιοπρέπεια, λόγο, τιμή, και ήθος, όλα αυτά, του τα αφαιρεί ο γείτονας….
Έτσι κάπως γίνεται και με το Κράτος που έγινε άκρατο!...
Και περιμένει να ζήσει από τους κραταιούς….
Τι είναι έθνος;
Έθνος ονομάζεται ένα σύνολο ανθρώπων, που μοιράζονται κοινά γνωρίσματα, που το διακρίνουν το σύνολο αυτό, όλοι οι άλλοι {Κράτη και Έθνη} σε παγκόσμια κλίμακα.
Τα κυριότερα από τα γνωρίσματα αυτά μπορεί να είναι:
Η κοινή φυλή, η κοινή γλώσσα, το θρήσκευμα, η κοινή ιστορία και ο πολιτισμός τους.
Τα κοινά ήθη και έθιμα και η γεωγραφική καταγωγή τους.
Ιστορικά όμως, βασικότερο στοιχείο για την ύπαρξη, διατήρηση, ενός έθνους είναι η ανάπτυξη της εθνικής του συνείδησης.
Και ακριβέστερο. Η αυτή κοινή πεποίθηση, ότι, έχουν κοινή καταγωγή και κοινή ιστορική αποστολή, της μίας και μοναδικής κοινής Εθνικής των ιδέας.
{ Ότι έχουν κοινή καταγωγή, και ισχυρή την πεποίθηση συγγένειας εξ αίματος, και ακλόνητη την πίστη, την θέληση διατήρησης των και της ισότιμης ύπαρξής τους εις την διεθνή παγκόσμια κοινωνία των Κρατών}
Το Έθνος μπορεί να είναι διάσπαρτο ανά την οικουμένη και να επιβιώνει μόνο και μόνο με και από την κοινή μεγάλη τους ιδέα και επιδίωξη.
Τι είναι χώρα;
Χώρα είναι η εδαφική έκταση που είναι εγκαταστημένο ένα σύνολον ανθρώπων, κοινωνία, λαός, έθνος που είναι οργανωμένο σε ενιαία πολιτεία με κοινούς νόμους του Κράτους.
Υπάρχουν στην χώρα μας σοφοί;
Υπήρχαν…
Τώρα;…
Τώρα και αν υπάρχουν… δεν τους ξέρουμε δεν τους βλέπουμε δεν τους ακούμε, δεν τους γνωρίζουμε.
Δεν ξέρω…
Όμως αυτοί, αν λένε ότι είναι, ότι υπάρχουν, πνευματικοί ηγέτες και σοφοί… Ας το αποδείξουν…
Διότι: Όπως λένε οι σοφοί…
« Έργο των σοφών είναι να προβλέψουν την συμφορά πριν έρθει.»
Και στην χώρα μας ήρθε….
Διότι μέχρι τώρα οι σοφοί της χώρας τέτοια πρόβλεψη, από ότι καταλαβαίνω δεν έκαναν και αν έκαναν δεν την μάθαμε, δεν την πληροφορηθήκαμε, δεν την ξέρουμε, δεν ακούστηκε και ο λαός δεν ενημερώθηκε επαρκώς και καταλλήλως…
Και όμως η συμφορά έχει έλθει, είναι εδώ...
Τώρα την βλέπουμε, την νοιώθουμε, την ζούμε…
Τώρα, αν υπάρχουν σοφοί, τους πολιτικούς ας συμβουλεύουν και την συμβουλή τους ευθαρσώς να δώσουν στον λαό, τουλάχιστον, να μη πεινάσει…
Υπάρχουν στην χώρα μας πολιτικοί;
Κάποτε υπήρχαν!...
Τώρα;….
Ερωτηματικό;….
Αυτοί που θέλουν να λέγονται πολιτικοί και θέλουν να είναι Ηγέτες, Αρχηγοί στην πράξη φαίνονται, το δείχνουν!...
Οι πολιτικοί,οι ηγέτες οδηγούν τον λαό εις την πρόοδο και την ασφαλή αρμονική συμβίωση της κοινωνίας και φτιάχνουν τις συνθήκες που τα άλλα κράτη, τους έχουν σεβασμό και εκτίμηση στο κράτος που κυβερνάνε.
Έχουν φτιάξει τις συνθήκες ασφάλειας, επάρκειας, αυτάρκειας των αναγκαίων οικονομικών αγαθών και πόρων επιβίωσης της κοινωνίας, των πολιτών, του λαού που κυβερνούν;… Μήπως υπάρχουν;…
Μακάρι να υπάρχουν και να κάνω λάθος…
{Συγνώμη αν πεισθώ, αμέσως θα ζητήσω}
Όμως… Όμως… Όχι!.. όχι!...
Οι περισσότεροι δεν έχουν οράματα, ιδανικά, χαρίσματα και χάρες…
Ήσαν ιδιοτελείς… Είναι ιδιοτελείς....
Και δεν ενδιαφέρονται πρωτίστως για το γενικό καλό, αλλά το μικροκομματικό συμφέρον!.. Το κόμμα, πάνω από το λαό, και πάνω από όλα!...
Και κυρίως, η όλη φροντίδα τους είναι δια την εξασφάλιση της επανεκλογής των… και του ατομικού συμφέροντος των.
Όταν ομιλούν στα ΜΜΕ και στην βουλή, κουβέντα δεν στρώνουν…
Και όσο να προσπαθεί κανείς να ακούσει μια καθοδήγηση,μια συμβουλή, μάταια περιμένει... Αυτή δεν την ακούει!...
Δεν ομιλούν, ερίζουν....
Συμπέρασμα κανένας δεν μπορεί να βγάλει...
Το μήπως εγώ είμαι λειψός και δεν καταλαβαίνω;...
Ζημιά κάνουν αυτοί στο λαό, τον πιάνει ο πονοκέφαλος!...
Από αυτούς, παίρνει ο κόσμος παράδειγμα και δεν υπάρχει συνεννόηση στην κοινωνία καμία.
Και κάνει ο καθένας, από ότι του κατεβάσει ο νους του….
Και όπου, το βγάλει η άκρη…
Υπάρχουν στην χώρα μας γενναίοι;
Υπήρχαν!...
Τώρα;…
Τώρα… Σιωπή, δεν ξέρω…
Σαν τον Αρχιστράτηγο Θ Κολοκοτρώνη!... Κανένας!…
Όμως... Η ανάγκη γεννά τους γενναίους!...
Αν δεν υπάρχουν θα γεννηθούν!...
Είναι έργο των γενναίων να αντιμετωπίσουν τη συμφορά όταν έρθει.
Από την ανάγκη επιβίωση της κοινωνίας…
Η κοινωνία θα αναδείξει τον γενναίο!...
Ο γενναίος είναι ανιδιοτελής, αλτρουιστής, μακρόθυμος, αποφασιστικός, προτάσσει το κοινωνικό συμφέρον.
Οι κοινωνίες κατά περιόδους μαραζώνουν, δεν χάνονται, γεννούν τον γενναίο ηγέτη και επιβιώνουν…
Αλλά πριν τον γεννήσουν, κατά την κύηση υποφέρουν…
Αυτός ο τοκετός, ας επιδιώξουμε να είναι όσο το δυνατό ανώδυνος!...
Να μη τον πληρώσει ο λαός πολύ ακριβά!...
Γι αυτό αλληλοβοήθεια, αγάπη μεταξύ μας, να επιβιώσουμε…
Δεν φταίει από τους φτωχούς, τους μεροκαματιάρηδες, κανένας μας, ο ένας, στον άλλον!...
Υπάρχει στην χώρα μας Δημοκρατία;
Απόλυτη, άμεση δημοκρατία, που ο δήμος, ο λαός, να είναι κυρίαρχος, δεν υπάρχει. Αναλαμπές κατά περιόδους της δημοκρατίας…
Και η δια εκλογής της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας , τις περισσότερες φορές οι εκπρόσωποι του λαού αποδεικνύονται κατώτεροι των προσδοκιών του..
Και ο λαός νοιώθει εξαπατημένος…
Σε αυτό υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο λαός δια τις επιλογές του!...
Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη, όπου ο Λαός της, βάζει φραγμούς!..
Φραγμούς με τους οποίους, στους κακούς δεν επιτρέπεται να παίρνουν την εξουσία και στους καλούς δεν επιτρέπεται ν’ αρνούνται τη διακυβέρνηση του τόπου τους.
Υπάρχει στην χώρα αξιοκρατία;
Τι σημαίνει αξιοκρατία;
Αξιοκρατία σημαίνει, άξια κρατώ, άξια κατευθύνω και άξιοι είναι αυτοί που γνωρίζουν να κρατούν τα γκέμια του αλόγου, να το κατευθύνουν.
Πρέπει να κυβερνούν οι άξιοι το Κράτος, τους δημόσιους οργανισμούς και τις επιχειρήσεις. Αυτοί που έχουν γνώση και έχουν παραγωγή έργου, έχουν παραγωγικότητα, θετικό αποτέλεσμα και αποτελεσματικότητα..
Κατά κανόνα δεν υπάρχει, όχι.
Και αυτό γιατί;
Γιατί…
Δεν το θέλουν οι εκάστοτε πολιτικοί όλων των κομμάτων και των αποχρώσεων, το να μην έχουν κυριαρχικό, καθοριστικό λόγο στην δημόσια διοίκηση της Χώρας.
Από την αιτία μόνο και μόνο, για απόκτηση κυριαρχικής πελατειακής εκλογικής σχέσης με τον λαό. Που οι πολιτικοί, φοβούνται, τρέμουν, μήπως την χάσουν!..
Σχέση του σε διορίζω στην θεσούλα, ας είναι ο άχρηστος, με τους τόσους ψήφους, σε εξυπηρετώ, για να με ψηφίσεις…
Και όχι του ότι του πρέπει, του ότι αυτός το αξίζει, και κρίνεται εκ των προσόντων του, της παραγωγικότητας και του αποτελέσματος του.
Και πως διορθώνεται;…
Όταν οι πολιτικοί παύσουν να χειραγωγούν την διοίκηση και την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη… και να έχουν καθοριστικό, κυρίαρχο λόγο.
Πρέπει να θεσπίσουν μόνο κανόνες, θεσμούς, που θα ελέγχουν την εφαρμογή τους.
Και όταν θεσμοθετηθούν και λειτουργήσουν τα ανεξάρτητα κατά κλάδους της διοίκησης συμβούλια αξιολόγησης Α και Β βαθμού κατ επανάληψη και κάθε έτος, και ο κρινόμενος να καταγράφει, να αξιολογεί πρωτίστως τον εαυτόν του, τότε θα βλέπει τις ελλείψεις του, τα σφάλματά του, την υστέρηση του, έναντι των άλλων, και θα υπάρχει ηθική κοινωνική δικαίωση αναγνώριση και παραδοχή της αξίας του άλλου. Έτσι θα υπάρχει κοινωνική καταξίωση, χωρίς ενδο εργασιακές κλαδικές, διοικητικές, εντάσεις.
Θα υπάρχει ο ανταγωνισμός, του καλλίτερου, για το καλύτερο και της προκοπής.
Πότε θα γίνει αυτό;
Δεν ξέρω…
Τότε μόνο....
Όταν οι πολιτικοί αποφασίσουν να βουλεύονται, να πολιτεύονται, να χαράσσουν δρόμους, που οδηγούν τον λαό στην προκοπή!...
Πώς θα γίνει αυτό;
Όταν οι βουλευτές επιτρέπεται να εκλέγονται μόνο το πολύ για δύο βουλευτικές περιόδους… Ότι έχουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολον, θα το προσφέρουν, ο χρόνος είναι αρκετός, να το προσφέρουν δεν είναι καλό να είναι ισόβιοι…
Τεμπελιάζουν!…
Η πολύ διαρκείς εξουσία, τους πολλούς από αυτούς τους διαφθείρει!…
Μετά, οι διατελέσαντες, βουλευτές και υπουργοί, όσοι επιθυμούν και λένε πως θέλουν να προσφέρουν στην Πατρίδα τους, στο Κράτος, να εκλέγονται στην Εθνική συμβουλευτική γερουσία, χωρίς, κρατική αμοιβή.
Να συμβουλεύουν τους Περιφερειάρχες, την Βουλή, την Κυβέρνηση και την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Υπάρχει στην χώρα ισονομία;
Στους νόμους και στην θεωρία. Ναι!..
Στην εφαρμογή στην πράξη;…
Απόλυτη ισονομία, όχι…
Ισονομία, σημαίνει εφαρμογή των νόμων, ομοιόμορφα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, τα αξιώματα, τα επίπεδα και τίτλους.
Για τις ίδιες κολάσιμες πράξεις, όλοι οι πολίτες τις χώρας, πρέπει με του ίδιους τρόπους να οδηγούνται να κριθούν από την δικαιοσύνη και να κρίνονται χωρίς καθυστέρηση.
Και να έχουν τις ίσες ευκαιρίες όλοι, για την κατάληψη δημοσίων αξιωμάτων, αξιοκρατικώς.
Υπάρχει στην χώρα δικαιοσύνη;
Υπάρχει και είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη ως ανεξάρτητη εξουσία….
Όμως πολλάκις οι δικαστικοί απεμπολούν την εκ του συντάγματος ανεξαρτησία τους, σαν εξουσία και σύρονται, από τις προσωπικές μικρο επιδιώξεις των, από τους πολιτικούς…
Η απόδοση δικαιοσύνης, όταν βραδυπορεί και αποδίδεται όταν, όπως, αποδίδεται, μετά από αρκετό χρόνο, όσο και δίκαιη να είναι, για αδικία μοιάζει.
Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης πρέπει να είναι άμεσες και να έχουν τελεσιδικίσει το αργότερο εντός εξαμήνου, για να εκπέμπουν το αίσθημα δικαιοσύνης και της ψυχικής κάθαρσης.
Διότι: Η δικαίωση που αργεί να έρθει από την δικαιοσύνη, και εξ αιτία της, τότε και το δίκιο, για αδικία περισσότερο μοιάζει!…
Υπάρχει στην χώρα μας παιδεία;
Παιδεία είναι, η διαμόρφωσης αρετής, ήθους, χαρακτήρα και μεθόδων έρευνας, απόκτηση γνώσεων, δια παραγωγή καινοτόμων δεξιοτήτων.
Σε αυτά νομίζω πως υπάρχει υστέρηση.
Η παιδεία πρωτίστως είναι η διαμόρφωση του
χαρακτήρα, περί του καλού, του αγαθού, του ωραίου, την αρμονία των πνευματικών,
ψυχικών συναισθημάτων και σωματικών παρορμήσεων.
Ο σεβασμός του ατόμου σε αξίες,
στον πολιτισμό, στα ήθη- έθιμα, στους προγόνους και στα ιδεώδη…
Δεν καταστρέφουμε το περιβάλλον,
την πολιτιστική κληρονομιά, του κάθε τόπου και των λαών, την Ιστορία!... Με ευλάβεια την διατηρούμε, το προσέχουμε το
κάθε τις και αυτό, τους μελλοντικούς λαούς διδάσκει…
Η μέθοδος, ο τρόπος απόκτησης των γνώσεων και
δεξιοτήτων είναι η εκπαίδευσης, και όχι η συσσώρευση γνώσεων οι οποίες σε λίγο
η απορρίπτονται ή ξεχνιούνται.
Η γνώση, η αποθήκευση γνώσεων τώρα έρχεται στα δεύτερα,
τώρα υπάρχουν οι γνώσεις στα μικροτσίπ, στην τσέπη του κάθε ενός, αρκεί να
ξέρει να τις βρει!...
Το ήθος, όμως δεν υπάρχει!...
Το φιλότιμο, η καλοσύνη, η
τιμή, το ήθος, δεν αγοράζεται, μα δεν πουλιέται!!...
Μόνο με κόπο, ιδρώτα και παιδεία αποκτιέται!…
Η παιδεία- η
εκπαίδευσης είναι ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας των συντελεστών της παραγωγής.
Της παραγωγικότητας και της αποτελεσματικότητας .
Ελαχιστοποιεί τους αναλισκόμενους
οικονομικούς πόρους και μεγιστοποιεί το αποτέλεσμα…
Για την Χώρα μας η
εκπαίδευση μπορεί να γίνει και εξαγώγιμο
προϊόν, σε τομείς που δεν θέλουν,ανάλωση πολλών οικονομικών πόρων…
Μήπως υπάρχουν και
στην χώρα μου προδότες;
Δεν νομίζω…
Δεν το φαντάζομαι…
Δεν το χωράει ο νους
μου…
Για την χώρα την δικιά μου!...
Αλλά… Αλλά!...
Όπως λένε και οι σοφοί…
Παθητικός προδότης της κοινωνίας είναι και
αυτός που μπορεί να προσφέρει ακόμα και
χωρίς ζημιά του στο κοινωνικό σύνολο στην κοινωνία και κάθεται απαθέστατος,
βολεμένος και δεν προσφέρει. Αλλά καλύτερα τα λέει αυτά ο Θουκυδίδης:
Προδότης
είναι…
«Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…» Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)
Η πράξη είναι ατιμωτική.
Αλλά όχι μόνο στην αρχαία Αθηναϊκή πολιτεία, αυτούς, παραδειγματικά τους τιμωρούσαν, τους εξοστράκιζαν και ειδικότερα στην Σπάρτης, η πολιτεία τους προδότες ακόμη και αν κατέφευγαν στον ιερό ναό, έβρισκαν τον τρόπο να τους ξεπαστρέψουν να τους σκοτώσουν. Και τον πρώτο λίθο δεν τον έριχνε ο αναμάρτητος, αλλά τον έβαζε η μάνα του προδότη αν ζούσε ή, ο πιο κοντινός συγγενής του!...
Ώστε υπήρχε πλήρη δικαίωση στο λαϊκό αίσθημα, στην δίκαιη απόφαση της δικαιοσύνης, στην πράξη ξεκαθαρίσματος, στο ξέπλυμα της ατιμωτικής πράξεως.
Κάθαρσης και τιμωρίας του προδότη.
Τα ονόματα των προδοτών χαράσσονταν εις λίθινη πλάκα για να μη σβήνουν και να μένουν στην μνήμη των επερχομένων γενεών!...
Παράδειγμα προς αποφυγήν!...
Στην πολιτεία μας, τώρα έχουν θεσπιστεί τα λεγόμενα προσωπικά δεδομένα να γίνονται τα κρυφά, κρυφούτσικα και κανένας να μη τα μαθαίνει να μη τον ξέρει ποιος είναι, ο διπλανός του. Να μη μπορείς να ξεχωρίσεις, τον άτιμο, τον ληστή, τον απατεώνα, τον καταχραστή, από τον ενάρετο, τον τίμιο, τον εργατικό, τον προκομμένο, τον φιλότιμο, τον επιστήμονα, τον ωραίο!...
Να υπάρχει συσκότιση, οι σκοτεινοί να κάνουν τις σκοτεινές, τις άτιμες τις πράξεις, για να τους πληρώνει ο φιλότιμος, ο λαός, ο τίμιος….
Και για να βγει η χώρα η κοινωνία από το αδιέξοδο, από την απελπισία, από πού πρέπει να αρχίσει;
Από την υπομονή, την λογική, την σύνεση.
Και πρωτίστως από την αγάπη, ο ένας προς τον άλλον!...
Τιμωρία δίκαιη και κάθαρση…
Αξιοκρατία, εργατικότητα, αποτελεσματικότητα.
Εκπαίδευση και σύνδεση της εκπαίδευσης με την άμεση παραγωγική διαδικασία σε όλους τους τομείς και επίπεδα της παραγωγικής διαδικασίας.
Πρωτογενής, δευτερογενής, μεταποίηση, καινοτομίες, υπηρεσίες….
Έλεγχος της παραγωγής, της παραγωγικότητα και της αποδοτικότητας, σε όλους τους τομείς, με ανάλογη ανταμοιβή, της απόδοση της αξιοκρατίας και του αποτελέσματος του κάθε ενός.
Διαφάνεια σωστή ενημέρωση και καθοδήγηση του λαού..
Ανάπτυξη της εμπιστοσύνης του λαού προς το κράτος.
Ο πολίτης, ο λαός πρέπει να αισθάνεται το κράτος, ως την κραταιά παρουσία του και δυνατή προστασία του και όχι ως κραταιά δυναστεία του.
Αμοιβαία, και αμφίδρομη εμπιστοσύνη λαού, κοινωνίας, Κράτους.
Κράτους- Λαού…
Κοινωνική, ειρήνη!...
Και η αρχή της προκοπής πρέπει να γίνει από την παιδεία, από την καλλιέργεια της Γης, και το ζωικό κεφάλαιο, ώστε να υπάρχει αυτάρκεια και επάρκεια τροφίμων…
Διότι:
Στον πεινασμένο, για τα άλλα και για τον Θεό ακόμα, μη του μιλάς, δώσε του πρώτα το κομμάτι το ψωμί, για να τα ακούσει τα άλλα!...
Η πείνα, αυτιά, μάτια, μα ούτε και λογική δεν έχει.
Αυτή δεν περιορίζεται, σε φυλακή, δεν μπαίνει!..
Αυτή την πείνα Θεέ μου από τα πλάσματα σου διώξε!...
Γιάννης Στ Βέργος{ Γορτύνιος}
13. 01.2013
Σημείωση:
Με τα ερωτήματα αυτά, προσπάθησα να βάλω προβληματισμούς στον εαυτόν μου, οι προβληματισμοί είναι κοινωνικοί, άπτονται της κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας και της καθημερινής πολιτικής ζωής.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν δεν διεκδικούν, το ορθό, το σωστό, το τέλειο.
Επιδέχονται, επιδιώκουν την καλόπιστη διαφορετική άποψη, ώστε από την διαφορετικότητα να προκύψει το όσο το δυνατό ορθό, τέλειο, αποτέλεσμα…
Ίσως έτσι απλά, προσφέρουμε το κάτι τις, το ωφέλιμο, στο κοινωνικό σύνολο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου