Τα μήλα!...

Τα μήλα των Εσπερίδων!... 

Χωρίς κόπους , ιδρώτα, παρακάλια και  φασαρία, αυτή, μας τo έστειλε, το κάτι τις, σαν την καλή κυρία!.. 

Ναι… σαν την καλή κυρία και κάτι παραπάνω!...  

Και ήρθαν… Με την εντολή της…

Και είναι προς τιμή της!... 

Αυτά  μας τα έστειλαν  στο φάκελο κλεισμένα, με βουλοκέρι σφραγισμένα!... 

Και με έμπιστο άνθρωπο, καλά εμπιστευμένα…  

Αυτός ήταν, που έμοιαζε του Ηρακλή  στην όψη, είχε  στην μέση του ζωσμένο και σπαθί με κόψη!... 

Μας τα έφερε, μας τα έδωσε, στο φάκελο πιστάγκωνα δεμένα,  σαν τα κλεμμένα,  τα χρυσά τα μήλα των Εσπερίδων, για να είναι εξασφαλισμένα!...
 Μετά από λίγο μας έδωσαν και την μηλιά ολόκληρη… μαζί με την ορμήνια τους, και της καλλιέργειας τα μυστικά τους,  τα κόλπα, την τεχνογνωσία την δικιά τους.  

Το πώς την μηλιά με τα  χρυσά τα μήλα να την καλλιεργούμε, ολόκληρος  ο Ελληνικός  λαός να ωφεληθούμε. Να σωθούμε!... 

Ήταν  η μηλιά γεμάτη,  με ανθούς, με τα μήλα της φορτωμένη και εμείς, αυτοί, οι ανίδεοι, οι ιθύνοντες του μπαξέ, νομίσανε  πως ήταν ξερή, και ταλαιπωρημένη. 

Τα φρούτα της,  τα μήλα της,  νομίσανε πως ήταν σάπια…

 Στην… άκρη,  τα πετάξανε,  και την μηλιά, την κόψαμε χωρίς να το σκεφτούνε,  για ξερή την νομίσανε πως είναι, μα ούτε στην φωτιά την ρίξανε να πυρωθούμε… να ζεσταθούμε…   

Καιρό τώρα οι πολιτικοί ταγοί, οι  ηγέτες, σαν να είναι ικέτες παρακαλούν, ερίζουν, και ψάχνουνε για να το βρούνε, αυτό που το έριξαν παράμερα.... Τώρα τους έπιασαν τα κλάματα!...  Το κάτι τις που είχε ο φάκελος μέσα, το ζητούνε. Όμως στο μεταξύ τους, το είχαν συμφωνήσει, να τηρηθεί η μπέσα!   

Μόλις το πήραν… Το άνοιξαν, το κοίταξαν και είπαν οι μεγάλοι, με την περίσσια την γνώση,  την χάρη!... 

Να, αυτό το μήλο το χρυσό!... 

Λέει ο ένας στον άλλον.  Εγώ δεν το βλέπω, δεν το πιάνω, απ έξω μόνο το κοιτάω… 

Το μόνο που βλέπω πως είναι λερωμένο, μου φαίνεται πως είναι και μολυσμένο… 

Και συνεχίζουνε να λένε…  

Αυτό έχει νομικό κώλυμα!...  

Αυτό είναι το προϊόν κλοπής και ο νόμος των προσωπικών δεδομένων των κρυφούτσικων, των άτιμων, το προστατεύει. 

Αυτός ο νόμος που προστατεύει  τους  κακούς, τους τρανούς, στα σκοτεινά, στα φαύλα… 

Αυτό το απαγορεύει….  

Ποιος από εμάς τον μπελά του  ζητιανεύει;… 

Και όποιος, σε αυτά τα αγγίζει, τα ακουμπά, ο νόμος αμέσως τον γυρεύει!  

Και αφού ο νόμος,  για αυτά, αυτό το λέει, το αφήσανε έτσι περιφρονητικά, έρημο, άγραφο, να  περιφέρεται εδώ και εκεί, να χάνεται,  μόνο του αυτό  να τρυπώνει, ανάμεσα στην χαρτούρα για να το πιάνει και αυτό εκεί μέσα η ζαλούρα… 

Και  τώρα που το ψάχνουν, λένε πως έχει χαθεί,  εκεί μέσα στα υπουργικά γραφεία, σαν να ήταν του κοντυλιού η γραφίδα!..,Τώρα που ο Κατής επίμονα την γυρεύει, ένας στον άλλον  κουνώντας την κεφαλή του, του λέει, του γνεύει, πως δεν την ξέρει…  δεν την είδα!.... 

Και όμως το βέβαιο είναι, πως την έστειλε η υπουργός η Γαλλίδα!.. 

Για να γεννηθεί, στην Χώρα μας, στο Λαό μας, της προκοπής ελπίδα!…. 

Τώρα… Όλος ο κόσμος το έχει τούμπανο και αυτοί, οι υπουργοί κρυφό καμάρι…. 

Δεν είδαν, δεν ξέρουνε, το λένε με περίσσια χάρη!...   

Και σουλατσάροντας την λίστα Λα Γκραντ, κρυφά, από όλους στους διαδρόμους,  την πήγαν στα σαλόνια, για να περνάει ευχάριστα ο καιρός ,τα χρόνια!... 

Στα μυστικά, κρυφά, λένε πως πέρναγε  από το ένα χέρι, του ενός, στον άλλον και έγινε στο άψε - σβήσε, το πανηγύρι το μεγάλο!..

Ο γάμος του κουτρούλη,  για να μας την κοροϊδεύουν την Χώρα μας ούλοι.    

Σούσουρο  έγινε στο μέσα, έξω  τα ονόματα των δικών τους να σβηστούνε, από την λίστα της Λα Γκραντ, για να σωθούνε, να την γλυτώσουν, να μη ξεφτιλιστούνε!..  

Και το κακό για το λαό, για αυτούς  τους μερικούς είναι  ωφέλεια!...

Μη σας πιάνουν, τα νεύρα, τα κλάματα, τα γέλια!….  

Και το κακό έχει το καλό για αυτούς, και το καλό το δικό τους,  είναι και για μας καλό,  λένε αυτοί, με το μυαλό τους!..   

Στο λαό κακό  δεν κάνει!  

Μα όλοι τους, αυτοί, θέλουν την γκλίτσα του τσοπάνη!  

Και αυτό, που αυτοί το έχασαν, που χάθηκε, λες και ήταν στα άχυρα η βελόνα, στο αχυρώνα!  

Τώρα λένε, πως μας το έστειλε  και  πάλι μετά, κρυφά, εμπιστευτικά  και στον κατή  ακόμα τον μεγάλο, ο υπουργός ο Γάλλος!  

Και  μερικοί ακόμα από την Βερόνα!...  

Και άλλοι πολλοί, από τον  Βύρωνα!.. 

Πάρτε το αυτό πάλι  φίλοι Έλληνες, κρυφά για να σωθείτε,  και πουθενά αυτό, να μη το ειπείτε!... 

Να μη το μαρτυρείτε!.. 

Μη το βγάλετε στο μεϊντάνι και μη το πάρουνε χαμπάρι οι άλλοι…  τα σαΐνια,  τα λαμόγια!...  

Δεν χρειάζονται, δεν κάνουν, τα πολλά τα λόγια…  

Μη το μάθουν,  μη μας ακούσουν της λαμογιάς τα σόγια!… 

Χρησιμοποιήστε το αν θέλετε να μη χαθείτε, να προκόψετε χωρίς ποτέ, αυτό να το μαρτυρείτε. 

Να το φανερώσετε.  

Εσείς παλαιότερα για αυτό τον ίδιο λόγο,   κάνατε το κάτι τις παρόμοιο,  το παρομοίως!..  

Τότε, κάποτε πολύ παλαιά θυμάστε;… 

Στείλατε  τον ημίθεο τον Ηρακλή τόσο δρόμο,  μακριά στην Εσπερία, για να κρατήσει την Γη στον ώμο!...

Τον Άτλαντα για λίγο από το βάρος της Γης  με δόλο να ξεφορτώσει και με τσαχπινιά, εξυπνάδα τα χρυσά τα μήλα για να του δώσει!… 

Και του έχετε από τότε μεγάλη τιμή, λατρεία, που έφερε με άθλο τα κλεμμένα, χρυσά μήλα των Εσπερίδων στην Πατρίδα!,…. 

Τώρα, εμείς σε σας, είπαμε σας λέμε: 

Φίλοι είσαστε, πάρτε τα, χαλάλι σας, δικά σας, ας είναι χάρισμα σας!... 

Να σώστε την γενιά σας,  τα παιδιά σας… 

Εσείς χωρίς κόπο πάρτε, ολάκερη την λίστα,  με ονόματα και με ποσά, και όλα τα χρυσά, τα μήλα χάρισμα σας, να κάνετε  τώρα αμέσως, στα γρήγορα την δουλειά σας. 

Να ζήσετε τα παιδιά σας… 

Ακόμα, ακόμα περισσότερο, καλά να καταλάβετε, να το νιώσετε,  να δείτε, προς τα που πάει ο ιδρώτας σας, που πάνε τα κόπια σας, που πάνε λαθραία τα λεφτά σας. 

Για να έχετε το νου σας, να έχετε τα μυαλά σας!... 

Και με την λογική να κρίνετε….  

Ποίοι είναι οι τίμιοι, οι καλοί, οι φιλόπατρις, και ποίοι είναι οι προδότες  οι κλέφτες  οι καταχραστές  οι φαύλοι, τα λαμόγια. 

Της λαμογιάς, της προδοσιάς τα σόγια!...  

Που κάνουν τους πατριώτες…  

Ενώ κατ ουσία είναι της χώρας, της Πατρίδας σας του Λαού σας  οι εφιάλτες, οι προδότες!...

Και  με αυτό, αν το αξιοποιήσετε, θα θρέψετε τα παιδιά σας, θα ευτυχίσει η φαμελιά σας.

Και από ότι φαίνεται,  τα χρυσά  λόγια, αυτά  που έμοιαζαν με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, οι συμβουλές, οι ορμήνιες,  ο θησαυρός έπεσε στων λαμογιών τα χέρια, 

Μα τώρα βγήκαν τα μαχαίρια!... 

Εξαφανίστηκε, μάνι, μάνι, για να μη το πάρουνε οι τίμιοι, οι ηθικοί, οι καλοί, του Λαού, μυρουδιά χαμπάρι… 

Και το καλό το χάσανε, σαν να ήταν από την αρχή χαμένο!...Προδομένο!... 

Κακό μεγάλο!... 

Προδόθηκε, χάθηκε, της αρετής, του ήθους, της τιμής, της προκοπής η ελπίδα!...

Ζημιά... Για την Πατρίδα!..

.Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος} 

11.01.2013