Οι Θεσμοί

 Παραίτηση δικαστών... 
Αν αληθεύουν αυτά είμαστε για να είμαστε..... ΟΙ δικαστικοί λειτουργοί είναι μόνο για να δικάζουν το πεινασμένο που άρπαξε μια φρατζόλα ψωμί για να στομώσει την πείνα του;;; Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη δεν έχει την δύναμη να κάνει σωστά την θεσμική δουλειά της;.... Ενδίδουν οι δικαστές σε πιέσεις;.... Φοβούνται οι δικαστές και παραιτούνται από το καθήκον τους;;; Ο όρκος της συνείδησης και της υπεράσπισης του δίκιου μέχρι τελευταίας ρανίδας που πάει;;; Εάν ο αξιωματικός, ο στρατιώτης φοβηθεί εν ώρα μάχης και πει παραιτούμαι;;;; Τι γίνεται ;;;; Σήμερα είναι του Ευαγγελισμού!!!! Εάν ο Παπαφλέσας, έκανε πίσω και δεν έπεφτε στο Μανιάκι, ο ΚαραΪσκάκης στο Φάλληρο και ο Κολοκοτρώνης τρόμαζε στους κινδύνους, και όλοι οι άλλοι,δεν θα υπήρχε ένδοξη Ελλάς.!!!!... Τόσοι και τόσοι πεθαίνουν υπέρ του καθήκοντος, των ιδανικών, του ήθους, πίστεως και Πατρίδος!!!! Αν ήταν ανάγκη ας θυσιαστεί και ένας δικαστικός υπέρ του καθήκοντος!..... Θα προσέφερε μεγίστη τιμή στην οικογένεια του και δόξα στην Πατρίδα.... Εάν ο Ηρακλής δεν πήγαινε να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγείου .... Δεν θα ήταν ο Ηρακλής..... Εάν το κάνουν και άλλοι τί γίνεται;;;

Και αυτοί που ίσως έκαμαν και τώρα ίσως κάνουν την παρανομία, επιδιώκουν με κάθε μέσο και τρόπο την διαφυγή. Καλά, καλό για τον εαυτόν τους.... Εάν όμως τους καλό ρωτήσεις σε ανάλογη δική τους περίπτωση που το δίκιο να γέρνει προς το μέρος τους, δικαία δίκη θα ήθελαν. τα ίδια θα έλεγαν, που λέγω, το δίκιο θα επιζητούσαν. Οι θεσμοί πρέπει να λειτουργούν απρόσκοπτα και αποτελεσματικά...

Φοβάται και κολώνει η Δικαιοσύνη;;;; Η εξουσία;...

Χαθήκαμε... Χανόμαστε συμπούπουλοι!!....

Επιβάλλεται όλοι οι συνάδερφοι της να προστρέξουν εις βοήθεια της.... Η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία να σταθεί στον θεσμικό της καθήκον!... Γιάννης Στ. Βέργος (gortynios.isv) Περιστέρι 25/3/2025

Η ΑΓΙΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 "Η ΑΓΙΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ"

Τώρα ‘ν’ Αγιά Σαρακοστή τώρ ‘ν’ Αγιές ημέρες,

που λειτουργούν οι εκκλησιές και ψέλνουν οι παπάδες,

και λένε τ’ Άγιος ο Θεός και τ’ Άγιο Ευαγγέλιο.

Όποιος το λέει σώζεται κι όπου τα’ ακούει αγιάζει,

κι όπου το καλοσυγκριθεί Παράδεισο θα λάβει.

Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού το σπίτι,

καθότανε η Παναγιά μόνη και μοναχή της,

την προσευχή Της έκανε για τον Μονογεννή Της.

Εκεί που προσευχότανε κι έκανε το σταυρό της,

ακούει βροντές και αστραπές και ταραχές μεγάλες.

Βγαίνει στην πόρτα Της να δει, να δει τη γειτονιά Της,

βλέπει τον ουρανό θαμπό και τ’ άστρα βουρκωμένα,

το φεγγαράκι το λαμπρό στο αίμα βουτηγμένο.

Κοιτάει δεξιά κοιτάει ζερβά, βλέπει τον Άη Γιάννη.

Ο Άη Γιάννης έρχεται, δαρμένος και κλαμένος,

κρατάει και στο χέρι του μαντήλι ματωμένο,

κρατάει και στο άλλο του, μαλλιά της κεφαλής του.

«Τι έχεις Γιάννη μου και κλαις και βαριαναστενάζεις»;

«Δεν έχω στόμα να στο πω, μιλιά να στο μιλήσω,

μήτ’ η καρδιά μου το βαστά να στο ξεμολογήσω».

«Κάνε και στόμα πέστο μου, μιλιά και μίλησέ το,

κάνε και πέτρα την καρδιά και ξεμολόγησέ το».

«Τον Δάσκαλό μου πιάσανε, οι άνεμοι οι Εβραίοι.

Σαν κλέφτη τόνε πιάσανε και σα φονιά τον πάνε

σα να χωρίζει αντρόγυνα έτσι τον ξεκουντάνε».

Μόλις τα’ ακούει η Παναγιά πέφτει λιγοθυμάει.

Σταμνιά νερό την περεχούν ώσπου να συνεφέρει,

κι όταν συνέφερε καλά, αυτό τον λόγο λέει:

«Ας έρθει η Μάρθα κι η Μαριά και του Λαζάρου η μάνα,

και του Λαζάρου οι αδελφή, να πά να τόνε βρούμε.

Να πάμε να τον έβρουμε προτού τόνε σταυρώσουν,

προτού του βάλουν τα καρφιά και τόνε θανατώσουν».

Παίρνουνε το στρατί στρατί, στρατί το μονοπάτι.

Το μονοπάτι τσί ‘βγαλε στ’ ατσίγγανου την πόρτα.

«Ώρα καλή ατσίγγανε και τι ν’ αυτά που φτιάχνεις;

Και τι ν’ αυτά που πολεμάς κι αυτά που σχεδιάζεις»;

«Καρφιά μου παραγγείλανε οι φίλοι μου οι Εβραίοι.

Μου παραγγείλαν τέσσερα μα εγώ τους φτιάχνω πέντε».

«Για πές μου βρε ατσίγγανε και που θα του τα βάλουν»;

«Τα δυο στα δυο τα πόδια Του, τα δυο στα δυό Του χέρια

το πέμπτο το φαρμακερό στα τρυφερά τζιγέρια

να τρέξει αίμα και χολή, από τα σωθικά Του».

Όταν τ’ ακούει η Παναγιά, πέφτει λιγοθυμάει.

Σταμνιά νερό την περεχούν, ώσπου να συνεφέρει

Κι όταν συνέφερε καλά αυτό τον λόγο λέει:

«Άντε κι εσύ ατσίγγανε κι αν ήξερες τι κάνεις,

αν ήξερες πόσο κακό και στα παιδιά σου κάνεις.

Ρούχο στην τραχηλίτσα σου, ποτέ σου δεν θ’ αλλάζεις,

ούτε και στο τζακάκι σου φωτίτσα δεν θ’ ανάβει

μα και στο ντουλαπάκι σου, ψωμί δεν θ’ αποτάζεις

και θα γυρνάς εδώ κι εκεί, δίχως να έχεις δώμα.

Εύχομαι τη μετάνοια σου, προτού σε φάει το χώμα».

Παίρνουνε το στρατί στρατί, στρατί το μονοπάτι.

Το μονοπάτι τσί ‘βγαλε στην πόρτα του Πιλάτου.

Βλέπουν την πόρτα σφαλιστή και τα κλειδιά παρμένα

και τα πορτοπαράθυρα βαριά μανταλωμένα.

«Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου»,

κι η πόρτα από το φόβο της, άνοιξε μοναχή της.

Βλέπει δεξιά βλέπει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει.

«Θαυμάζουσε βρε δέσποινα, κάνεις πως δεν γνωρίζεις;

Βλέπεις εκείνον τον γδυμνό, τον ανεμομαλλιάρη

που έχει στο κεφάλι Του αγκάθινο στεφάνι;

Εκείνος είν’ ο Γιόκας Σου κι εμένα Δάσκαλός μου.

Εσένα είν’ τα μάτια Σου κι εμένα είν’ το Φώς μου».

Όταν τ’ ακούει η Παναγιά πέφτει λιγοθυμάει.

Σταμνιά νερό την περεχούν ώσπου να συνεφέρει,

κι όταν συνέφερε καλά αυτόν τον λόγο λέει:

«Δεν είν’ γκρεμός να γκρεμιστώ, πηγάδι για να πέσω,

δεν είν’ αδίκος θάνατος ν’ αδικοθανατίσω».

«Αν γκρεμιστείς μανούλα μου γκρεμιέτ’ όλος ο κόσμος.

Γκρεμιόνται μάνες για παιδιά και τα παιδιά για μάνες,

και οι καλές νοικοκυρές για τους καλούς των άνδρες.

Σύρε μανούλα μ’ στο καλό και διάφορο δεν έχει.

Πήγαινε πίσω σπίτι μας κι ετοίμασε τραπέζι.

Βάλε κρασί στο μαστραπά κι αφράτο παξιμάδι,

και φώναξε του φίλους μου, τους δώδεκ’ αποστόλους,

και κάνε την παρηγοριά, για να την κάνουν όλοι

και το Μεγάλο Σάββατο κάτσε να μ’ απαντέχεις,

Θα έρθω πάλι να σε βρω, να σε ξαναγκαλιάσω,

και πια ποτέ μην πικραθείς, ποτέ μην ξανακλάψεις

και σά θα ‘ρθεί η ώρα Σου, στα χέρια θα σε πάρω

να σ’ ανεβάσω δίπλα μου, να κάτσεις πια κοντά μου.

Και πες το και στους φίλους μου τους δώδεκ’ αποστόλους

να είναι όλοι τους μαζί και να με καρτερούνε

την Κυριακή πρωί πρωί, θα έρθω να τους έβρω.

Και από δω πια και εμπρός, μαζί θα είμαστ’ όλοι

εκεί που μας ετοίμασε ο Ουράνιος Πατέρας

τραπέζι πλούσιο και πολύ, για όλους τους δικούς μου

τους φίλους μου και τους γνωστούς, φτωχούς κι αδικημένους

που θα ακούν το λόγο μου και θα με αγαπούνε».

Τα αξιόπιστα!...

 Μήπως τα είδατε?...
Μήπως τους είδατε και δεν τους είδα???...
Πολλά...Πολλά θα... θα... λέγονται... Ο φτωχός και τίμιος Λαός, τότε μόνο θα πιστέψει πως τα τρένα, τα αεροπλάνα, τα λεωφορεία αστικά και υπεραστικά τα πλοία είναι ασφαλή στην εκτέλεση του έργου τους, όταν ιδεί να κυκλοφορούν με αυτά υπουργοί, βουλευτές, και πολιτευτάδες.... Τότε θα πει!... Ναι-Ναι... Αυτά, είναι αξιόπιστα!... Εγώ μπορεί να λαθεύω... Αλλά μέχρι τώρα δεν έχω δει κανέναν....

Αν όλοι τους, δεν ταξιδέψουν με τα τρένα, τα λεωφορεία αστικά -υπεραστικά, αεροπλάνα και πλοία ο Λαός - ο Κόσμος θα είναι υποψιασμένος... Θα τρέμει η καρδιά του... Στην μνήμη της τραγωδίας των Τεμπών... Γιάννης Στ Βέργος (gortynios.isv) Περιστέρι 9/3/2025

Συμβουλές της μάνας στον γιό της την δεκαετία του 30!...

1-Γιε μου στη δύσκολη ζωή σου, να' ναι του αετού η

ψυχή σου.

2-Γιε μου όσο κι αν πεινάς, ποτέ μην κλέψεις για

να φας.

3-Ποτέ πλούτη μην ζηλέψεις, τα αποχτάς κι

άμα δουλέψεις.

4-Να ναι ο λόγος της τιμής σου, ο καθρέφτης

της ψυχής σου.

5-Να είσαι πάντα ταπεινός, μετρημένος και

σοφός.

6-Δείχνε σεβασμό στους άλλους, σε μικρούς και

σε μεγάλους.

7-Τίμα για να σε τιμούνε, να αγαπάς να

σ αγαπούνε.

8-Να θυμάσαι τα λεφτά σου, μην τα θες όλα

δικά σου.

9-Στις ανάγκες των ανθρώπων, δίνε κι απ' τον δικό σου

κόπο.

10-Και όταν κάνεις το καλό, να το ρίχνεις

στο γιαλό.

11-Να ζητάς η πληρωμή σου, να ναι όσο

η δούλεψή σου.

12-Αν δεν ξέρεις τη δουλειά σου, ξανοιγε το

γείτονά σού.

13-Κάνε καλό στο διπλανό σου, για να κάνεις και

δικό σού.

14-Με τους γέρους αν καθίσεις, τη σοφία τους

κερδίζεις.

15-Οταν πίνεις και γλεντάς, πάντα μέτρο

να κρατάς.

16-Αν τους φίλους σου διαλέγεις, τους μπελάδες

αποφεύγεις.

17-Απ'το δίκιο σου να, χάνεις, και στο σπίτι σου

να φθάνεις.

18-Αν προκόψεις καμία μέρα, να μην πάρει ο νους σου

αέρα.

19-Κι αν χαθούνε τα λεφτά σου, να σου μείνει η

ανθρωπιά σου.

20-Να σαι καλός με τη γυναικά σου, νοικοκύρης,

χουβαρντάς.

21-Σαν το λύκο στη φωλιά σου, να αναθρέφεις

τα παιδιά σού.

22-Να'χουν το παράδειγμα σού,, όλα

τα παιδόγκονα σου.

23-Σαν γίνεις γέρος και παππούς, γέλια και

χαρές να' ακούς

24-Όποιος σ' έχει πικραμένο γράψτονε

συγχωρεμένο.

25-Να, ναι στη στερνή στιγμή σου, καθαρή η

συνείδησή σου.

26-Τήρα αυτές τις συμβουλές, για να ζεις

στιγμές καλές.

27-Να τελειώσει η ζωή σού, με γεμάτη την

ψυχή σου.

28-Στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος, εκεί να στέκεις όσο ζεις, κι ας είσαι

ο τελευταίος.

29-Οταν στη κρίση του Θεού, λόγο θα πας να δώσεις, μόνο για μικροπράγματα θα πρέπει να πληρώσεις."

(Via: Τα ομορφα)