’’Σε μία σκούφια δύο
κεφάλια δεν χωράνε!..’’
Κάποτε τα περασμένα χρόνια ήσαν δύο σκούφιες, όμοιες,
ίδιες και απαράλλακτες, όμορφες, καλές και ωραίες επάνω σε δύο ανθρώπινα
μαστορικά Γορτυνιακά κεφάλια και εκεί
έστεκαν καμαρωτές και με μεγάλο νάζι.
Όμως κάπως τα έφερε η τύχη, η ζωή να γίνουν
από δύο σκούφιες που ήσαν μία, που δεν μπορούσαν να την ξεχωρίσουν, να την
διακρίνουν, σε ποιόν ανήκει. Και
μαλώνανε τα δυο κεφάλια, για να χωρέσει
αυτή, η μία όμοια σκούφια, που
απόμεινε, στα δύο μαζί κεφάλια!...
Τί λέτε; Γίνεται;
Και πώς;
Οι σοφοί ας το
ειπούνε…
Όμως γεγονός και αλήθεια είναι,
πως δυο μαστορικά κεφάλια χωριστά την διεκδικούσαν και την νόμιζαν το κάθε
κεφάλι, πως είναι η σκούφια η δική του, η ίδια, η όμοια σκούφια, που
πρώτα ήσαν δύο και τώρα έγινε μία.
Αν γίνεται και γίνει αυτό και λυθεί το
πρόβλημα, ο κόσμος της μαστοριάς, η κοινωνία του χωριού, θα ησυχάσει….