Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Η σκούφια

 ’’Σε μία σκούφια δύο κεφάλια δεν χωράνε!..’’ 
Κάποτε τα περασμένα χρόνια ήσαν δύο σκούφιες, όμοιες, ίδιες και απαράλλακτες, όμορφες, καλές και ωραίες επάνω σε δύο ανθρώπινα μαστορικά Γορτυνιακά   κεφάλια και εκεί έστεκαν καμαρωτές και με μεγάλο νάζι. 
Όμως κάπως τα έφερε η τύχη, η ζωή να γίνουν από δύο σκούφιες που ήσαν μία, που δεν μπορούσαν να την ξεχωρίσουν, να την διακρίνουν, σε ποιόν ανήκει.  Και μαλώνανε τα δυο κεφάλια, για να χωρέσει  αυτή, η  μία όμοια σκούφια, που απόμεινε, στα δύο μαζί κεφάλια!...
Τί λέτε; Γίνεται; 
Και πώς; 
Οι σοφοί ας το ειπούνε…  
Όμως γεγονός και αλήθεια είναι, πως δυο μαστορικά κεφάλια  χωριστά  την διεκδικούσαν και την νόμιζαν το κάθε κεφάλι,  πως είναι η σκούφια   η δική του, η ίδια, η όμοια σκούφια, που πρώτα ήσαν δύο και τώρα έγινε μία. 
Αν γίνεται και γίνει αυτό και λυθεί το πρόβλημα, ο κόσμος της μαστοριάς, η κοινωνία του χωριού, θα ησυχάσει….

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Το δώρο, θέλει αντίδωρο...

Τα λόγια της γιαγιάς Σταύραινας.
Αύγουστος 2011
Αυτό που έγινε στο χωριό, στη λαϊκή συνέλευση, που θέλησαν να εφαρμόσουν  τον νόμο του Καληκράτη, τον δεκαπενταύγουστο, κοντά στην γιορτή της Παναγιάς, το πανηγύρι του χωριού της, το έμαθε και μια γιαγιά, κοντά  εκατό χρονών και σάλεψε, σε  παραλήρημα ο νους της…!
Με λυγμούς και με δάκρυα, όποιος της μιλάει του λέει:

Παιδάκια μου, σαν άκουσα πως τότε, εκεί αποφασίστηκε, πως οι μεγάλοι, οι καλοί, που πάντοτε, από όσο μπορούσανε, κάνανε το καλό στο χωριό και στον κόσμο του, κακό δεν έχω ακούσει να έχουνε κάνει, και το καλό τους αυτό, που τότε κάμανε, ακόμα είναι καλό και τώρα ακόμα συνεχίζει, το καλό να γεννάει το καλύτερο!...
Και το καλό αυτό να γίνεται όλο και πιο μεγάλο!...

Δεν ξέρω πως αλλιώς, αυτούς τους λένε, αυτούς, που δεν έχουν κακία μέσα τους και πάντοτε για το καλό πασκίζουν, που εσείς οι γραμματιζούμενοι, έτσι κάπως άκουσα πως τους ονοματίζεται, έτσι κάπως άκουσα   να τους λέτε, τους λέτε ευεργέτες!
Μα εγώ αυτούς, τους λέω καλούς ανθρώπους!...