Όπως λένε οι γραφές, που γράφουν οι γραμματισμένοι, οι ιστορικοί και είναι
διαπιστωμένο, πως αυτά που γράφονται και λέω εδώ, είναι αλήθεια, το μολογάνε
και οι άνθρωποι που έζησαν αυτήν την κατoχή, αυτά τα γεγονότα.
Τότε την εποχή εκείνη της κατοχής της Χώρας από τον πόλεμο του 1940 στους Γερμανούς και μετά, στον κόσμο, στον λαό, έπεσε μεγάλη πείνα, αναδουλειά και ανέχεια.
Πείνα για το ψωμί και ανέχεια για όλα τα άλλα, για όλα τα χρειώδη, τα αναγκαία της ζωής…
Τότε και ακόμα μετά κατά τον εμφύλιο σπαραγμό, την συμφορά, την Εθνική κατάρα, το ψωμί ήταν σπάνιο –λιγοστό και περίσσευε η πείνα, η δυστυχία…
Όλα αυτά, ήρθανε και καθίσανε στην Χώρα, στον τόπο, σταυροπόδι, όχι μόνο από την καταστροφή του πολέμου, αλλά περισσότερο από την απερισκεψία των πολιτικών, των πνευματικών, και στρατιωτικών ηγετών, που απερίσκεφτα εισήλθαν σε αυτό τον πόλεμο... Και αφού εισήλθαν, και έχασαν στο πόλεμο, μετά άφησαν τον λαό ανοργάνωτο, χωρίς κανένα σχέδιο καθοδήγησης στην κρίση και στην αντιμετώπιση της μεγάλης ανάγκης επιβίωσης…
Τότε την εποχή εκείνη της κατοχής της Χώρας από τον πόλεμο του 1940 στους Γερμανούς και μετά, στον κόσμο, στον λαό, έπεσε μεγάλη πείνα, αναδουλειά και ανέχεια.
Πείνα για το ψωμί και ανέχεια για όλα τα άλλα, για όλα τα χρειώδη, τα αναγκαία της ζωής…
Τότε και ακόμα μετά κατά τον εμφύλιο σπαραγμό, την συμφορά, την Εθνική κατάρα, το ψωμί ήταν σπάνιο –λιγοστό και περίσσευε η πείνα, η δυστυχία…
Όλα αυτά, ήρθανε και καθίσανε στην Χώρα, στον τόπο, σταυροπόδι, όχι μόνο από την καταστροφή του πολέμου, αλλά περισσότερο από την απερισκεψία των πολιτικών, των πνευματικών, και στρατιωτικών ηγετών, που απερίσκεφτα εισήλθαν σε αυτό τον πόλεμο... Και αφού εισήλθαν, και έχασαν στο πόλεμο, μετά άφησαν τον λαό ανοργάνωτο, χωρίς κανένα σχέδιο καθοδήγησης στην κρίση και στην αντιμετώπιση της μεγάλης ανάγκης επιβίωσης…
Λαός
απαίδευτος, ακαθοδήγητος και ανοργάνωτος, πήγαινε στο πέρα δώθε….