Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Αδόκιμος Ανιχνευτής

Κύριε  Βέργο, καλησπέρα
 Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας στις ΑΔΥΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ.
Έχετε τη σοφία που προσφέρει ο χρόνος και η γραφή σας είναι ουσιαστική, παιδαγωγική, βασισμένη σε ηθικά πρότυπα και γίνεστε παράδειγμα  προς μύμησην για την απλότητα και τη σοβαρότητα που σας διακατέχει .
 Σας στέλνω κάτι δικό μου κι αν σας αρέσει μπορείτε να το αναρτήσεται στη σελίδα σας.
Να είστε καλά!
 Με εκτίμηση
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη 

Ευχαρίστως, το αναδημοσιεύω, ως σημαντικό !...
Τετάρτη, 20 Απριλίου 2016

«ΑΔΟΚΙΜΟΣ ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ» της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη




Τις απορίες μες τα σπλάχνα μου δεν έκρυψα 
Ψάχνω με τρόπους να εφεύρω την ουσία
Στήνω αυτί στους δρόμους κι αφουγκράζομαι
Για  ποιον ορίζοντα βαδίζει η κοινωνία.

Χαϊδεύω οράματα στην πιο βαθιά ρυτίδα τους
Αυτή που ανοίγει δρόμους για τα άστρα
Και ξεπηδούνε σύμβολα από πολέμων σάλπιγγες
Και τα συλλέγω ευλαβικά σε άδεια κάστρα.

Κάθε πρωί μόλις ξυπνώ ικέτης γίνομαι
Σ’ ένα ναό που μόνο εγώ αναγνωρίζω
Και προσπαθώ να συγκρατήσω αυτό που ορκίζομαι
Και την κατήφεια που με δέρνει πάντα πνίγω.

Περνάω  σκάλες παλαιών συμβολισμών
Κι όλους τους άγριους ανέμους ξεγελάω
Νιώθω πως καίει  πλάι μου θυμίαμα ευχών
Κι αδόκιμος ανιχνευτής για την Ανατολή τραβάω.

Να πάρω φως από του  Ήλιου το σεργιάνημα
Να πιούν δροσιά τα κουρασμένα βλέφαρα στην κρήνη
Κι απ’ του Αυγερινού  το πλάνο άγγισμα
Άστρα να κλέψω για την  ποθητή  Ειρήνη.

 
 Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012

Υ.Γ: Το ποίημα ανήκει στη Βραβευμένη ποιητική συλλογή:«Ομφάλιοι λώροι και συρματοπλέγματα». 
Έχει δημοσιευθεί στο 56ον  τεύχος του Τριμηνιαίου περιοδικού "ΚΕΛΑΙΝΩ", σελ:20.


Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Μη....!


Αναδημοσίευση: Μαριά Παναγοπούλουhttp://www.servou.gr/2013-06-23-10-30-27/logotexnesmas/67-panagmaria/2613-mi


Μην περιορίζεις το νερό

που απ’ την πηγή, με ορμή κυλάει
Τη λευτεριά μην την αγγίζεις.
Δεν της πάει...

Ανθό μην κόβεις μυγδαλιάς.
Την άνοιξη μηνάει.
Καρπό αν δε δέσει, απ’ του Βοριά,

το κρύο να πέσει προτιμάει.

Μην κλείνεις σε κλουβί πουλί.
Κι αν κελαϊδάει,
Πως τραγουδάει μη σκεφτείς
Τη λευτεριά του που έχασε θρηνάει..

Γέλιο παιδιού μη σταματάς.
Σκέψου η χαρά κερνάει...
— ποτήρι κρύσταλλο ακριβό —
να το τσακίσεις πάει;

Το χιόνι απάνω στο βουνό,
— η αγνότητα μιλάει —
Μην το πατάς. Βλαστήμησες!
Η αλήθεια, λάσπη ξεψυχάει...





(ΧΔ)












Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Η Αγαρηνή Τέχνη

Αναδημοσίευση
http://servouvillage.blogspot.gr/2016/05/blog-post_31.html
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χρήστου Γ. Κωνσταντινόπουλου
«Η Μαθητεία στις Κομπανίες των Χτιστών της Πελοποννήσου»
Αθήνα 1987
 

Της μαστοριάς τα βάσανα, 
της ξενιτειάς τα πάθη 
τα είδε ο ήλιος κι έσβησε 
και το φεγγάρι εχάθη.

Τ ακούσανε κ οι θάλασσες
και φούσκωσαν το κύμα: 
στην ξενιτειά, στη μαστοριά, 
είσ’ ό μισός στο μήμα.
Και οι ίδιοι οι μαστόροι στις διηγήσεις τους, και όσοι ασχολήθηκαν με τις πλανόδιες κομπανίες των χτιστών, υπογραμμίζουν με τα μελανότερα χρώματα τη ζωή των μαστόρων στα ξένα.