Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Απορίας άξιον - Συνέχεια 4

Η φωτιά στο τζάκι έκαιγε. 
Σιγά- σιγά έτρωγε  το κούτσουρο. 
Πέφτει το κούτσουρο τριζοβολάει... Χιλιάδες σπίθες παντού πετάει... Σκορπάει...
Έτοιμες, αν ξεπεταχτούν, ξεφύγουν και αλλού,  άλλες φωτιές να ανάψουν... 
Τον παππού ξάφνιασε... 
Ο παππούς ταραγμένος ξύπνησε  αρπάζει στα χέρια του την μασιά να φτιάξει την φωτιά,  το κούτσουρο να ισιώσει.
Μόνος του μονολογεί και ψιθυρίζοντας λέει: 
-Αυτών, η κουβέντα τους δεν αλατίζει... 
Το Βαγγέλιο, το Σύνταγμα και τον ποινικό τον νόμο, που είναι εδώ, στη θουρίδα, δεν τον έχουν διαβάσει. Καθόλου δεν το ανοίγουνε να ξεστραβωθούν, φοβούνται μη πάρουνε τα φύλλα  της φυλλάδας του, τα γράμματα του, αέρα και τώρα χειμωνιάτικα παγώσει... 
Στα τυφλά ψηφίζουν,  τους νόμους, νυσταγμένοι σκουντουφλόντας, παίρνουν τις αποφάσεις.

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Η μαγάρα

Στο σχολείο, μικρά παιδιά τότε σαν πηγαίναμε, στο μάθημα της φυσικής ιστορίας, ο δάσκαλος μας έλεγε για τα ζωάκια. 
Πολύ καλά και παραστατικά μας έκανε το μάθημα για όλα τα ζώα και μας έλεγε, πως είναι όλα χρήσιμα και από τον Θεό πλασμένα, για να διευκολύνουν, να εξυπηρετούν τον άνθρωπο. 
Είναι ενταγμένα εις την υπηρεσία και στις εντολές του ανθρώπου…  
Όμως για δύο, τρία ζωύφια, όπως την μέλισσα, τον μέρμηγκα και τον τζίτζικα, το μάθημα αυτό, για αυτά τα ζωάκια ήταν ξεχωριστό. 
Μας το έκανε δύο και τρεις φορές, για να το καταλάβουμε πια όλοι και αυτοί ακόμα, που δεν τα παίρναμε καλά, καλά, τα γράμματα, που είχαμε τότε τον νου μας, στις φωλιές και στο παιχνίδι. 
Αυτά, θυμάμαι ότι μας έλεγε τότε ο δάσκαλος, ότι αυτά, είναι  τα μικρά ζωύφια που έχουν διαφορετική κοινωνική συμπεριφορά και χαρακτήρα από τα άλλα ζώα. Αυτά μας έλεγε, πως έχουν μυαλό περισσότερο  ακόμα και από μερικούς ανθρώπους!... 
Και σε μερικά από αυτά πρέπει να μοιάσουν μερικοί ηγέτες...

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Τα καρκατζέλια

Οι καλικάντζαροι είναι, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση,  τα δύσμορφα δαιμόνια που ζουν στα έγκατα της Γης και εμφανίζονται στην επιφάνειά της κατά τη διάρκεια των εορτών,  από  τα Χριστούγεννα έως τα Φώτα.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση οι καλικάντζαροι επισκέπτονται τη Γη για 12 μέρες το χρόνο. 
Όλη την άλλη χρονιά προσπαθούν να πριονίσουν τον κορμό του δέντρου που στηρίζει τη Γη, έργο που το εγκαταλείπουν μόλις φτάσουν τα Χριστούγεννα, αφήνοντας  το μεσοκομμένο δέντρο να πέσει μόνο του, για να ανέβουν στη Γη και να δυσκολέψουν τη ζωή των ανθρώπων. 
Εμφανίζονται τη νύχτα, κατεβαίνουν από την καπνοδόχο κάθονται στο μπουρφούνι, ανακατεύουν την στάχτη,  κοιμούνται στο παραγώνι,πειράζουν και ενοχλούν τους πάντες, ιδιαίτερα τις γριές που μαγειρεύουν, κλέβουν τα φαγητά,  ανακατεύουν τα γλυκά από τα σπίτια και ενοχλούν τα ζώα.