Το αστείο Χααα...Χααα..

Το αστείο...Χααα...Χααα...
Με το καλό, με το μαλακό την πάμε την συγγένισσα μας, την Ενωμένη. Ευρώπη, την δικιά μας
και με τα χαϊδέματα, τα καλοπιάσματα την θεία Αγγέλλω.
Μα αυτή τίποτα...
Μας κάνει η θεία Αγγέλλω, την ζόρικη,
στο ίσιο δρόμο δεν πάει,
όλο στην κόλαρη στο πλάι κολάει.
Σε αυλακιά δεν σιάζει, δεν πέφτει.

Τότε την πήραμε και λίγο, λίγο με το άγριο,
της δείξαμε και το πιστόλι.
Για να φοβηθούνε όλοι

Αυτή με μας γελάει, και μας λέει:
Χααα..Χααα...,
Αυτό μοιάζει με κωλοστρόκι
που παίζουν τα παιδιά, στις μπούλες, τις απόκριες.
Μα και αληθινό να είναι, είναι άδειο!...
Και πως να είναι γιομάτο;...
Θα είναι;.. Με τι;...
Με τις δικές μας, τις δανεικές τις σφαίρες;...
Που σας δώσαμε;...
Από αυτές!... Καμία δεν υπάρχει...
Δεν τις έχετε!...
Μα, τόσο μυαλό είχατε και έχετε...
Μας παραγγέλνει, και μας λέει:

Ούτε και από αυτές, που προσφάτως σας δανείσαμε,
δεν έχετε, δεν φυλάξατε, δεν κρατήσατε, ούτε την μία.
για την κακή την μοίρα...
Για την κακιά την ώρα!...
Ποιος σας δανείζει τώρα;;;
Και τώρα ποιος σας φταίει και ποιος σας δίνει;..
Την ώρα της οδύνης;
Δεν υπάρχουν τώρα κορόιδα...
Όλες τις ρίξατε, στα όπα,στα ρόδα..