Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ


Η ομιλία του ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ 

στο Μνημόσυνο που ετέλεσε η «Παγγορτυνιακή Ένωση»



Σαν χθες, στις 4 Φεβρουαρίου 1843, έκλεισε για πάντα τα μάτια σε ηλικία 73 ετών, ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο θρυλικός «Γέρος του Μοριά».
Πιστοί στο ετήσιο κάλεσμα της «Παγγορτυνιακής Ένωσης», προσήλθαμε σήμερα εδώ για να  τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου νεκρού και να του εκφράσουμε για μια ακόμα φορά την αιώνια ευγνωμοσύνη μας. Γιατί, αν είμαστε σήμερα ελεύθεροι, το οφείλουμε στους αγώνες και στις θυσίες των ηρώων του 1821, όπως ο αθάνατος συμπατριώτης μας.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν είναι ένας απλός ήρωας. Είναι ο πρώτος ανάμεσα στους πρώτους, ο ξεχωριστός ανάμεσα στους ξεχωριστούς, ο μοναδικός! Αν οι άλλοι ήρωες του ελληνικού πανθέου αναδείχτηκαν μέσα από την Επανάσταση, ο Κολοκοτρώνης δημιούργησε την Επανάσταση!

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Ο κηπάκος

Αχ, αχ , πως κατάντησα... 
Αχ, αχ, πάει,  πάει, φύγανε τώρα πια, τελειώσανε, τελειώσανε, όλα τελειώσανε. 
Αλλά που θα φτάσω; Που;… 
Έλεγε και παραπονιότανε κάθε μέρα, όλη την ώρα η γιαγιά  Ντίνα, για τα πολλά της χρόνια. Εκατό χρονών παρά ένα κοντεύει. 
Που την πονάνε  λίγο τα πόδια της  και δεν μπορεί να κάνει όπως θέλει τις δουλειές της… 
Μα από μυαλό, είχε, έχει και είναι ακόμα ξυράφι!... 
Η γλώσσα της είναι γρήγορη, μελωδική, αηδόνι! 
Η έγνοια της, το μυαλό της, η σκέψη της, ήταν και είναι στον κηπάκο της και είχε κάθε μέρα τριβέλι, το είχε βάλει, μεγάλη έγνοια, βαλαντομάρα. 
Ήθελε να πάει να το σκάψει.  
Και όλο, οι άλλοι την αλληκοτάγανε, μη πάει και γκρεμιστεί και πέσει και τότε, θα τους βρει, συμφορά μεγάλη. 
Την μια την ημέρα ήταν η γιαγιά σκεφτική, την  δεύτερη  βαλαντομένη, την τρίτη λιγόφαγη, την άλλη  ήταν λιγομίλιτη  και όλοι είπανε στην γειτονιά, μέχρι εδώ είναι, ήτανε αυτή, πάει τώρα, αυτή πεθαίνει.