Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Απορίας άξιον

Με ερωτούν και με ξαναρωτούν, απεγνωσμένα, απελπισμένα,  φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι, περαστικοί, διαβάτες, νομίζοντας πως και εγώ από αυτά ξέρω…. 
[Τραπεζικός, οικονομολόγος γαρ!...  Τώρα!... Τύφλα στα μάτια μου...]
Τι θα γίνει, θα σωθεί η Πατρίς;… 
Θα ζήσουν τα παιδιά μας και  με τα εγγόνια μας τα γεννησιάρικα που κλαίνε,  χωρίς φαγί, τι θα γίνει; 
Θα γίνει κάτι, ή θα απογίνουν; 
Και ποιος φταίει για το κατάντημα μας;  
Και για την συμφορά που ήρθε στα παιδιά μας; 
Και εγώ, σαν να είμαι ο φταίχτης,  με σκυμμένο το κεφάλι αυτά τα λίγα λόγια λέγω:
Άκου φίλε μου, με προβλημάτισες  
Tι να σου ειπώ;… 
Αυτό  που με ρωτάς είναι δίλημμα και δόλωμα… αντάμα!...  
Είναι το απορίας άξιον…  
Κάποιος παππούς τότε στο χωριό,  την φυλλάδα, με τον ποινικό το νόμο και το σύνταγμα, το είχε πάντα πρόχειρο στο παραγώνι, στην θουρίδα…. 
Και μέσα, τα καπνισμένα γράμματα λέγανε:  
τι;...

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Γορτύνιοι-Αρκάδες

Στην Γορτυνία, περισσότερο από όπου αλλού, και από όλη ακόμα την Αρκαδία,  είναι αλλιώς, αλλιώτικοι οι άνθρωποι!... 
Σε χαιρετούν και σου μιλούν με τον δικό τους τρόπο!… 
Ανάλογα με το τι, στην κεφαλή σου κουβαλάς, το τι σου κόβει ο νους σου... 
Με το τι  έχεις στα χέρια σου, και κρατάς  και φέρνεις!...  
Από πνεύμα, αρετή, ήθος, και πλούτο!...  
Το τι, στον τόπο αυτό αφήνεις και όχι με το τι από  τον πλούτο της, από την Γης τους, τον τόπου τους, χωρίς να το πληρώσεις, παίρνεις… 
Και αν είσαι ντόπιος στην καταγωγή και κάνεις πως πωλήσεις γη, χωρίς να έχεις μεγάλη ανάγκη, τότε στα ίσια, ευθαρσώς σε λένε αχαΐρευτο!.. 
Εκτίμηση  από κανένα τους δεν έχεις… 
Αν πουλήσεις χωρίς να υπάρχει αρρώστια και το πατρικό  σου το σπίτι, τότε… στην αρχή τους πιάνει όλους στενοχώρια, κόμπος στο λαιμό, μετά φωναχτά, ξάστερα, στα ίσια, μπροστά σου, σε λένε: