Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Ευεργέτης!..(Pap Test)

 Ψυχή- μυαλό ανθρώπου ποτέ μην ονειδίσεις, (απελπίσεις και περιφρονήσεις) δεν ξέρεις ποτέ, πότε πως θα ανθήσει και θα καρποφορήσει!....Αιωνία η μνήμη του Μεγάλου ευεργέτη της ανθρωπότητας γιατρού Γεωργίου Παπανικολάου!...(pap test!..) Γιάννης Στ Βέργος (gortynios.isv) Περιστέρι 17/3/24

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο
Αμερική του 1913. Ο μεγάλος γιατρός και η σύζυγός του, είναι οικονομικοί μετανάστες όπως χιλιάδες άλλοι. Το πορτοφόλι τους είναι άδειο για αυτό και αναγκάζονται και οι δύο να γίνουν υπάλληλοι σε εμπορικό κατάστημα.
Ο Παπανικολάου πουλάει χαλιά και η Μάχη ράβει κουμπιά για 5 δολάρια την εβδομάδα.
Παράλληλα δουλεύει ως δημοσιογράφος στην ελληνική εφημερίδα Ατλαντίς και παίζει βιολί τα βράδια σε μαγαζιά, μέχρι να κερδίσει μία θέση στο Εργαστήριο Ανατομικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και αργότερα, μια θέση στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης.
▪︎ “Έφυγα από την Ελλάδα με σπασμένα φτερά και νόμιζα πως δεν θα μπορούσα πια ποτέ να πετάξω. Όλοι γύρω μου με θεωρούσαν ως ένα ναυαγισμένο ιδεοπαθή και άρχισα σιγά σιγά να το πιστεύω και εγώ ο ίδιος… Ευτυχώς εδώ βρήκα άλλο κόσμο.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου μπορώ να πω, πως είμαι ευχαριστημένος. Έχω γύρω μου ζωή που κοιτάζει μπροστά εις το μέλλον και όχι οπίσω εις το παρελθόν.
Η Ελλάς είναι ένα παμμέγιστον νεκροταφείον.
Ο Αμερικανός ή ο Ευρωπαίος όταν του πω πως είμαι επιστήμων και δεν κάνω τίποτε άλλο από το να ερευνώ, με θεωρεί όχι μόνον ως χρήσιμο στοιχείο, αλλά ως κάτι ανώτερο από τους κοινούς ανθρώπους.
Ο Έλλην με θεωρεί απεναντίας ως ένα άχρηστο όν και όχι μόνον άχρηστο, αλλά και επικίνδυνο, ως ένα είδος φρενοπαθούς."
Ο Γεώργιος Παπανικολάου, δεν πούλησε ποτέ την “πατέντα” της ανακάλυψής του, το Pap Test.
Την προσέφερε στην ανθρωπότητα αφιλοκερδώς.
Γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1883 ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

Που ευρίσκεσται τώρα???...

 

( Γράφει ο ΛΕΩΝ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ., ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΝΕΚΡΩΝ )
* Ανώνυμες, επώνυμες, ηρωίδες, μάνες, γιαγιάδες, προγιαγιάδες, γυναίκες της ιδρωποτισμένης, και ματωμένης τούτης γής.
* Εσείς, που με τον κάματο σας, οργώσατε, σπείρατε, και τους καρπούς των κόπων σας εδρεπανίσατε.
* Εσείς, που άξια και υπεράξια, τις δυσκολίες με τον άνδρα μοιραστήκατε, που γεννήσατε, που κανακέψατε, και χρήσιμους ανθρώπους για την κοινωνία αναθρέψατε.
* Εσείς, που για εμάς τους γόνους σας κουραστήκατε, θυσιαστήκατε, και όλα τα χρειαζούμενα μας εξασφαλίσατε.
* Εσείς, που στα πανηγύρια χορέψατε, στα ρημοκλήσια τρέξατε, και τα καντήλια της πίστης, με το δάκρυ σας ανάψατε, και από ψυχής στην Παναγιά ετάξατε.
* Εσείς, που σαν άλλες αρχαίες Σπαρτιάτισσες, στα γεννήματα σας, το μουσκεμένο από δάκρυα μαντήλι του αποχαιρετισμού κουνήσατε, όταν για τον πόλεμο, και χωρίς ελπίδα γυρισμού κινήσανε.
* Εσείς, που την χειρολάβα της ζωής, με τα ροζιασμένα και ψυχομένα χέρια σας γερά αδράξατε, και που η ράχη σας φορτώθηκε, πότε της ανάγκης εφόδια, και πότε του χαμού πολεμοφόδια.
* Εσείς, που με το χυμό του κορμιού σας μας βυζάξατε, μας αναθρέψατε, και τούτης της θυσίας, καρπούς δεν εδρέψατε.
. . . . . .ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΤΕ ΤΩΡΑ;
* Εσείς, που το μνημούρι των γεννητόρων σας και των παιδιών σας, με τα ίδια σας τα χέρια εσκάψατε, και ως άλλες αρχαίες τραγικές ηρωίδες, με θλιβερά μοιρολόγια εσπαράξατε, εθρηνήσατε, μαυροφορεθήκατε.
* Εσείς, ψυχές αγαπημένες, ψυχές πονεμένες, που δοθήκατε, που προδοθήκατε, που ξεχαστήκατε, που πικραθήκατε, που αντέξατε, σεβάσμιες μάνες, κουρασμένες, παραμερισμένες, αδικημένες, ζωοδότρες μάνες, γλυκομάνες, παιδομάνες.
. . . . . . .ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΤΕ ΤΩΡΑ;
* Μάνες μανάδων, γιαγιάδες προγιαγιάδων, από ποιο άραγε ξέφωτο του ουρανού μας θωρείτε; Σε ποιους τόπους χλοερούς αναπαύεστε; Σε ποια καταπράσινα λειβάδια, οι ψυχούλες σας φτεροκοπούνε, και ποια χερουβείμ σας υπηρετούνε; Ποιός παράδεισος σας άνοιξε την πόρτα; Ποιο δεντρί σας δέχτηκε, στον ίσκιο του να ξαποστάσετε; Ποια βρυσούλα δρόσισε τα φλογισμένα σας χείλη, και ποιο χέρι χόρτασε την πείνα σας;
* Ζητάμε να μάθουμε, αξιώστε μας να μπορέσουμε, νοερά και ταπεινά να γονατίσουμε, τα ροζιασμένα και άγια σας χέρια, να αγγίζουμε, να φιλήσουμε.
* Ζητάμε, με τα αγγελοπερίστερα να μας στείλετε χαμπέρια, εκεί, από την φεγγαρογειτονιά, που ζείτε, παρέα με τα αστέρια.
* Ζητάμε απόκριση για να μάθουμε, και χρυσόφωτα να σας ανάψουμε καντήλια, από του ουρανού τα αστέρια περισσότερα, κι ακόμα χίλια.
** Έεεεεεε, αν μας ακούτε αποκριθείτε, εκεί στο ουράνιο στερέωμα όπου ζείτε, σας παρακαλούμε, γιατί ζητούμε, καί θέλουμε μία συγνώμη νά σάς πούμε, καί γιά τα όποια λάθη μας, να εξιλεωθούμε, μάνες αξεπέραστες, αγωνίστριες, ζωοδότρες, παιδομάνες, γλυκομάνες!.
* Ρωτάμε, ρωτάμε, γιατί σας χρωστάμε, ένα δαφνοστέφανο, από την δάφνη που έχουμε φυτεμένη για εσάς, μέσα μας, βαθειά μας, στην ψυχή μας, στόν νού μας, στην καρδιά μας.
* Εμείς, η συνέχεια η δικιά σας, τα εγγόνια σας, και τα παιδιά σας.
ΛΕΩΝ.Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
ΥΓ. Αφιερωμένο, στήν μάνα μου, στήν δική σου τήν μάνα, στήν κάθε μάνα !!
Μπορεί να είναι εικόνα 2 άτομα
Όλες οι αντιδράσει

Κυριακή 10 Μαρτίου 2024

Ιωάννης Καποδιστριας

 Αν σου έλεγε κάποιος ότι τον 19ο αιώνα υπήρξε ένας Έλληνας που:

- Πήρε τρία διδακτορικά διπλώματα στην Ιταλία!
- Έφτιαξε το Σύνταγμα της τότε Επτανησιακής Πολιτείας (και έγινε κυβερνήτης της σε ηλικία 26 χρονών!)
- Έφτιαξε το επιτυχημένο Ελβετικό Σύνταγμα (που ισχύει μέχρι σήμερα)
- Έσωσε από διαμελισμό και από πτώχευση την ηττημένη το 1815 Γαλλία.
- Έγινε Υπουργός Εξωτερικών (1816) της μεγαλύτερης (τότε) Ευρωπαϊκής δύναμης (της Ρωσίας)
- Έσωσε την Ελληνική επανάσταση.
Ομολογώ ότι κατά καιρούς άκουγα για κάποιον Καποδίστρια με τόσα απίθανα κατορθώματα που μου φαινόντουσαν το λιγότερο, υπερβολές!
Τέτοια κατορθώματα είμαστε συνηθισμένοι μόνο στα μυθικά χρονιά. Ποιός να ήταν αυτός ο Έλληνας του 19ου αιώνα που, τουλάχιστον σε πολιτικούς άθλους, φάνηκε αντάξιος του Ηρακλή; Είναι όλα αυτά αλήθεια;
Το όνομα του: Ιωάννης Καποδίστριας.
Στην αποκαλυπτική του ομιλία ο κ. Κορνιλάκης παρουσιάζει τον «Άγιο της πολιτικής», την σπουδαία βιογραφία του σε όλη την Ευρώπη, τα επιτεύγματά του, τις θυσίες του για την Ελλάδα μέχρι και την ύστατη θυσία του να προσφέρει την ίδια του την ζωή για την ενότητα της πατρίδας μας.
Ιωάννης Καποδίστριας:
• Γενετικές Ρίζες: από Κέρκυρα (πατέρας) και Κύπρο (μητέρα)
• Σπουδές: Ιατρική , Νομική και Φιλοσοφία (Ιταλία)
• Ιονική Επτανησιακή Πολιτεία: Δημιουργός του Συντάγματός της και Κυβερνήτης (σε ηλικία 26 χρονών)
• Δημιουργός του Ελβετικού πολιτειακού συστήματος: Στην Ελβετία (όταν υπάλληλος στην Ρωσική πρεσβεία) ανέλαβε και έφτιαξε ένα νέο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα που ένωσε με επιτυχία τα διάφορα καντόνια. Έφτιαξε το Ελβετικό Σύνταγμα πάνω στις αρχές της άμεσης Αρχαιο - Ελληνικής Δημοκρατίας (η χρησιμοποίηση δημοψηφισμάτων για αποδοχή των Νόμων). Θεωρείται ακόμη ο «πρώτος επίτιμος πολίτης της Ελβετίας».
• Ελληνική νεολαία: Με δικά του λεφτά σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη (Ο ένας από τους δυο δολοφόνους του είχε σπουδάσει με τα λεφτά του.)
• Σώζει την Γαλλία το 1815: Μετά το Βατερλώ, επηρέασε τον Τσάρο για να μην διαμελισθεί η Γαλλία (σαν ηττημένη χώρα) και οι πολεμικές αποζημιώσεις μειώθηκαν κατά 99%! (με το επιχείρημα ότι «ο λαός της δεν ευθυνόταν»)
• Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας: Το 1816 ο Ρώσσος Τσάρος του ζήτησε (λόγω ικανότητας και προσωπικότητας) να γίνει Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας!
Ο Καποδίστριας δέχτηκε, αλλά επειδή ήθελε να μείνει Έλληνας με διακαή Ελληνική πιστότητα, είπε στον Τσάρο:
- «Μεγαλειότατε δέχομαι, με τον όρο να μην γίνω υπήκοος αλλά να είμαι υπάλληλός σας».
Το 1821 παραιτήθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση και πήγε στην Ελβετία (1821- 1827). Έδωσε τα πάντα για την Πατρίδα.
Η επανάσταση δεν θα πετύχαινε χωρίς την συμβολή του Καποδίστρια.
Έδωσε πολιτική μάχη με Ευρωπαίους δικτάτορες φιλικά προσκείμενους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (π.χ. Μέττερνιχ). Ξεσήκωσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη.
Έστελνε λεφτά, οπλισμό και τόνους παξιμάδι στην Ελλάδα.
Το 1827, στην συνεδρίαση της Τριζίνας, ο Κολοκοτρώνης προτείνει τον Καποδίστρια σαν τον «Ηγέτη του Έθνους».
• Οργάνωσε το Πολεμικό ναυτικό και γενικά την ναυτιλία (οικονομικό θέμα)
• Ακολούθησε τον δρόμο της θυσίας για το Έθνος. Δεν δέχτηκε αμοιβή σαν Κυβερνήτης: «Όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά, τότε ίσως θα δεχτώ έναν οβολό».
• Έβαλε υποθήκη τα χτήματα του στην Κέρκυρα σε Έλληνα εφοπλιστή προκειμένου να φέρει δυο καραβιές τροφή για τον πεινασμένο λαό.
• Το 1831 δολοφονήθηκε από «ελληνικά» χέρια στα σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα (Κυπριακής καταγωγής Άγιος) στο Ναύπλιο.
Ο Κολοκοτρώνης τον ονόμασε «Πατέρα του Έθνους».
(Από τότε δεν έχουμε καθορίσει στον Κυβερνήτη Καποδίστρια αυτήν την τιμή).
Ο Κανάρης σε γράμμα του μίλησε για Πατροκτονία.
• Ο Καποδίστριας ήταν μια οικουμενική προσωπικότητα. Ακόμη τον τιμούν στην Ρωσία, στην Γαλλία, στην Ελβετία, στην Σλοβενία. Στην Ελλάδα μάλλον συνεχίζουμε να τον αγνοούμε..
Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας 192 χρόνια μετά εξακολουθεί να δολοφονείται η Ελευθερία και όχι μόνο.
"Ως ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε εις τα δάκτυλα την επικράτειάν μας"
(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του)
Είχε πει ακόμα...
"Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν"
(αρνούμενος τον μισθό του Κυβερνήτου)
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ
Μπορεί να είναι εικόνα μνημείο
Όλες οι αντιδράσεις:
Εσείς και 22 ακόμη

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024

Η θέση της Γυναίκας στην Ελλάδα...


Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1910 από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών.
Με την ευκαιρία της ημέρας της γυναίκας, σημειώνουμε παρακάτω επιγραμματικά, την εξέλιξη της θέσης της γυναίκας στον Ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αναφέρουμε τις γυναίκες που ξεχώρισαν, τους αγώνες τους, την αντιμετώπισή τους από το ανδρικό φύλλο, από τους εκάστοτε Νόμους του Κράτους, τους κατά καιρούς κατακτητές της Ελλάδας και τα διαχρονικά δικαιώματά τους, μέχρι να αποκτήσουν με τους αγώνες τους την πολυπόθητη ισότητα.
-Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα. Στην Αθήνα στην Κόρινθο και σε όλες σχεδόν τις πόλεις κράτη, οι γυναίκες είχαν ελάχιστα δικαιώματα σε σχέση με τους άνδρες πολίτες. Δεν μπορούσαν να ψηφίζουν, να κατέχουν δική τους γη ή να κληρονομούν. Η θέση τους ήταν στο σπίτι και σκοπός της ζωής τους ήταν η ανατροφή των παιδιών. Για τις γυναίκες οι χαρακτηρισμοί ήταν δούλες, παλλακίδες, εταίρες και μέτοικοι.
Στη Σπάρτη όμως, η κοινωνική θέση της γυναίκας δεν ήταν περιορισμένη όπως στην Αθήνα. Η Σπαρτιάτισσα διαχειριζόταν η ίδια την περιουσία της και μπορούσε να επιλέξει άλλο σύζυγο, αν ο δικός της απουσίαζε επί μακρόν. Παράλληλα παρέμεναν ενεργές και στο παρασκήνιο της πολιτικής. Η γυναίκα στη Σπάρτη, ήταν ένα μοναδικό ιστορικό φαινόμενο. Τη φράση «ταν ή επί τας» έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο.
Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στο δωδεκάθεο του Ολύμπου, στον οποίο κατοικούσαν οι έξι θεές-γυναίκες. Η Ήρα προστάτευε το γάμο και την οικογένεια. Η Αφροδίτη ήταν θεά της ομορφιάς. Η Αθηνά, ήταν θεά της σοφίας και των τεχνών. Η Δήμητρα ήταν η θεά της γεωργίας. Η Άρτεµη ήταν θεά του κυνηγιού. Η Εστία ήταν η θεά του σπιτιού και προστάτευε τα νοικοκυριά.
Άλλες θεότητες της ελληνικής μυθολογίας ήταν: Εκάτη: Θεά της μαγείας. Θέμις: Θεά της δικαιοσύνης. Κυβέλη: Θεά της γονιμότητας. Έρις: Θεά της ζήλιας. Νέμεσις: Θεά της Δικαιοσύνης. Νυξ: θεά της νύχτας. Αμφιτρίτη: θέα της θάλασσας. Οι Νύμφες, ήταν γυναικείες ιδεατές μορφές, νεαρές στην ηλικία, ζούσαν στην άγρια φύση και συνόδευαν την Άρτεμη. Οι Ναϊάδες ήταν οι νύμφες των γλυκών νερών.
Οι τρεις Μοίρες, η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος, θεότητες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, κρατούν στα χέρια τους το νήμα που συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή. Οι Μούσες, είναι εννέα αρχαίες θεότητες. Η Καλλιόπη της Επικής ποιήσεως, η Κλειώ της Ιστορίας, η Ευτέρπη της Μουσικής, η Θάλεια, της βουκολικής ποιήσεως, η Μελπομένη της Τραγωδίας η Τερψιχόρη της Ορχήσεως, η Ερατώ της Ερωτικής ποιήσεως, η Πολύμνια της ποιήσεως των Ύμνων και η Ουρανία, η Μούσα της Αστρονομίας.
Πολλές ήταν οι γυναίκες που ξεχώρισαν στην Αρχαία Ελλάδα. Η Ασπασία στην κλασική Αθήνα η σύντροφος του Περικλή, που το σπίτι της ήταν πνευματικό κέντρο και είχε ιδρύσει σχολείο για κορίτσια. Η Πυθία η Πρωθιέρεια του Μαντείου των Δελφών, η Καλλιπάτειρα η μόνη γυναίκα που μπορούσε να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς αγώνες. Η φιλόσοφος Υπατία, η Σαπφώ, η λυρική ποιήτρια, η Θεανώ μαθηματικός, η Αγνοδίκη η Αθηναία, η πρώτη γυναίκα μαία, η Τελεσίλα του Άργους, λυρική ποιήτρια. Αξέχαστες έμειναν οι πιο διάσημες εταίρες, η Λαϊδα η Κορινθία και η Φρύνη στην Αθήνα τον 4ο π.Χ. αιώνα.
Στην Ομηρική περίοδο, η πιστή βασίλισσα Πηνελόπη, περίμενε 20 χρόνια τον Οδυσσέα να γυρίσει και δεν ενέδωσε στους μνηστήρες. Η αρπαγείσα Ωραία Ελένη εξ άλλου, προκάλεσε τον Τρωϊκό πόλεμο.
Η Παναγία, η Μαρία, η μητέρα του Χριστού, με την επικράτηση της θρησκείας του Χριστιανισμού ανά τον κόσμο, ασφαλώς έδωσε άλλη υψίστη υπόσταση στην γυναίκα-μάνα και όχι μόνο. Η θέση της Αγίας Γραφής τίμησε την γυναίκα αναφέροντας ότι «δεν υπάρχει διαφορά άνδρα γυναίκας». Αρνητική για την γυναίκα ήταν η Παλαιά Διαθήκη αναφέροντας ότι η Εύα αμάρτησε, καθόσον ο «κατηραμένος όφις» την εξαπάτησε με το μήλο!
-Η γυναίκα στον Μεσαίωνα και στη Βυζαντινή κυριαρχία (324 μ.Χ. – 1453 μ.Χ). Οι γυναίκες αυτή την εποχή στην Ελλαδικό χώρο, ήταν υπόδουλες, καταπιεσμένες και η εξουσία τις απέκλειε από ανώτερες θέσεις. Υπήρχαν διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, με ενδοοικογενειακή βία, εθεωρούντο αμαρτωλές και από τους μοναχούς της εκκλησίας. Αυτός ο μισογυνισμός επικρατούσε κυρίως στις κατώτερες τάξεις και στον αγροτικό πληθυσμό, αντίθετα με τις γυναίκες της ανώτερης τάξης που ήταν σε πολύ καλύτερη θέση. Η κυρίαρχη τάξη, απαγόρευε αυστηρά τους γάμους ανάμεσα σε πρόσωπα διαφορετικών κοινωνικών τάξεων (ελεύθεροι και δούλοι).
Βασικά στοιχεία της γυναικείας αμφίεσης ήταν πάντα ο μακρύς χιτώνας και ο μανδύας. Ο χιτώνας κάλυπτε ολόκληρο το μπράτσο, αφήνοντας έξω μόνο το χέρι, ενώ ο μανδύας είχε μία κουκούλα, που κάλυπτε το κεφάλι.
Επί Βυζαντινής κυριαρχίας, μισογυνικός και κωμικοτραγικός ήταν ο φόρος «παρθενοφθορίας» που ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει ο πατέρας όταν πάντρευε την κόρη του!
Στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα του Βυζαντίου έχουμε γυναίκες που ξεχώρισαν, που άσκησαν εξουσία, πέτυχαν και έμειναν στην ιστορία. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στις αυτοκράτειρες που σφράγισαν την πορεία του Βυζαντίου, την Ειρήνη την Αθηναία, τη Θεοδώρα (σύζυγο του Ιουστινιανού) τη Ζωή, τη Θεοδώρα και την Ευδοκία.
-Οι γυναίκες επί Α΄ και Β΄ Τουρκοκρατίας (1453-1821) και στην Επανάσταση του 1821. Η γυναίκα στην τουρκοκρατία ήταν το μεγάλο θύμα ζώντας μέσα στη φρίκη και στην ασυδοσία των κατακτητών. Φόνοι, βιασμοί, εξανδραποδισμοί, αρπαγές, βασανισμοί, ήταν καθημερινά φαινόμενα. Αλλοίμονο στη μάνα που είχε όμορφη κόρη. Κινδύνευε να οδηγηθεί στα πολυπληθή χαρέμια των Πασάδων. Ο Αλή Πασάς είχε χαρέμια στα Γιάννενα και το Τεπελένι με γύρω στις 500 γυναίκες. Οι γονείς αναγκαζόταν να τις παραμορφώνουν με εγκαύματα στο πρόσωπο, ή να τις έχουν χρόνια κλεισμένες στο σπίτι, ή να τις αρραβωνιάζουν και να τις παντρεύουν 12-14 ετών, μήπως και γλιτώσουν την αρπαγή τους με το παιδομάζωμα.
Οι γυναίκες εργαζόταν το ίδιο σκληρά με τους άνδρες και μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες δουλεύοντας σε γεωργικές εργασίες ή σε επιχειρήσεις. Οι γονείς δεν πρόσφεραν ιδιαίτερη μόρφωση στα παιδιά τους και κυρίως στις γυναίκες.
Η παρουσία των γυναικών στην ελληνική επανάσταση ήταν καθοριστική.
Η θέση της γυναίκας συγκριτικά με παλαιότερα έχει βελτιωθεί σε αρκετά σημεία και με τη συνεισφορά τους στην επανάσταση και στην εργασία κέρδισαν τον σεβασμό των ανδρών τους, αλλά δεν εξισώθηκαν με τους άνδρες.
Οι γυναίκες που αναφέρονται για την σημαντική τους δράση το 1821 είναι: η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Σταυριάνα Σάβαινα, η Κωνσταντίνα Ζαχαρία, οι Σουλιώτσσες, η Ελένη Μπότσαρη, η Χαρίκλεια Δασκάλακη, η Ζαφειράκαινα, η Ζαμπέτα Κολοκοτρώνη, η Δόμνα Βισβίζη, η Λιουνίτσα Σταθάκου, η Ασήμω Λιδωρίκη, η Αλεφάντω Γαλαξειδιώτισσα, η Πανώρια Βοζίκη και η Ελισάβετ Υψηλάντη.
-Η θέση της γυναίκας στη νεότερη Ελλάδα, μετά την Τουρκοκρατία. Μετά την τουρκική κυριαρχία στον ελλαδικό χώρο και με την ίδρυση του ελληνικού κράτους το 1832, η γυναίκα και πάλι δεν είναι ισότιμη με τον άντρα. Η παιδεία ήταν απρόσιτη σε αυτή. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι γυναίκες ήταν σχεδόν αποκλεισμένες από τη μισθωτή εργασία. Θεωρούνταν αμόρφωτες και άεργες.
Στις αγροτικές οικογένειες, οι γυναίκες είχαν περιορισμένη ζωή, κλεισμένες στο σπίτι των αντρών τους ή των πατεράδων τους οι ανύπαντρες. Είχαν στερημένο βίο, γεμάτο κακουχίες και χωρίς ανέσεις. Για να παντρευτεί μια κοπέλα έπρεπε οι γονείς της να προσφέρουν δελεαστική προίκα. Σε αντίθεση με την αγροτική κοινωνία, στις εύπορες οικογένειες οι γυναίκες δεν είχαν υποτιμητική θέση, καθώς ήταν σχεδόν ισάξιες με τα αρσενικά του σπιτιού. Δεν θεωρούνται ''κτήμα'' ή ''ιδιοκτησία'' κάποιου, ούτε των γονιών της, αλλά και ούτε του συζύγου.
-Οι γυναίκες στην Ελλάδα τον περασμένο αιώνα. Το πρώτο ήμισυ του περασμένου αιώνα, η γυναίκα είχε όλες τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών. Στην επαρχία βέβαια και στα χωριά, τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα καθώς έπρεπε να τακτοποιήσει τα ζώα του σπιτιού, να ζυμώσει και να φουρνίσει ψωμί, να φτιάξει τυρί, να πλάσει χυλοπίτες και τραχανά, να φέρει νερό απ’ το πηγάδι, να πλύνει στη σκάφη, να φέρει ξύλα, να πάει στο αμπέλι, στον ελαιώνα, στα κηπευτικά, να θερίσει και τόσα άλλα.
Η ψήφος γυναικών θεσπίστηκε τον Ιούνιο του 1952. Απονεμήθηκε επιτέλους και στις Ελληνίδες το δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές.
Ο Νόμος για την κατάργηση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, δημοσιεύτηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1983. Ό θεσμός τής προίκας και το προικοσύμφωνο εμφανίζονται στην Ελλάδα κατά την Ομηρική εποχή. Η προίκα της γυναίκας-νύφης αποτελείτο από ρουχισμό, σκεύη, χρήματα, χρυσαφικά, κτήματα, σπίτια ,κ.α.
Το Συµβούλιο Ισότητας των δύο Φύλων που ιδρύθηκε το 1982, και η Γενική Γραμματεία Ισότητας, αποτελεί και σήμερα το βασικό κρατικό μηχανισμό για την ισότητα στην Ελλάδα.
Το φεμινιστικό κίνημα μαζικοποιείται οριστικά τον 20ο αιώνα. Η προβολή του αιτήματος για ουσιαστική ισότητα, ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική, εκπαιδευτική, ηθική και κοινωνική απελευθέρωση της γυναίκας, τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε επιτέλους και πραγματοποιείται. Η γυναίκα και στην Ελλάδα την σύγχρονη εποχή, πάλεψε για την κατάκτηση συγκεκριμένων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, πέτυχε και συνεχίζει να διεκδικεί.
-ΤΙΜΑΜΕ ΤΗΝ 8η ΜΑΡΤΙΟΥ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
-ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΟΤΙΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ
ΦΩΤΟ:
1. Γυναίκες της Αθήνας, στην Αρχαία Ελλάδα.
2. Λασκαρίνα "Μπουμπουλίνα", η ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
3. Ο αναχρονιστικός θεσμός της προίκας καταργήθηκε το 1983.
4. Οι γυναίκες και στη σύγχρονη εποχή συνεχίζουν τον αγώνα για ισότητα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Κολλάτος – Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Μεσσηνιακός Λόγος».

Όλες οι