Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Το Ο Χ Ι - 28.Οκτωβρίου 1940

Σιωπή και βουβαμάρα!... 
Συλλογισμός!..και περισυλλογή... 
Σεβασμός!..
Τιμή και δόξα μόνο στους αθώους νεκρούς!  
Ποτέ πια πόλεμος!… 

Και τώρα που λέμε πως γιορτάζουμε την επέτειο του Όχι  του  1940 και της τότε πείνας του λαού, αναλογίστηκα το γιατί πείνασε ο λαός...  
Και σήμερα εν ειρήνη ο λαός γιατί πεινάει;…
Μήπως είχε πάψει να βγαίνει Ο Ήλιος; 
Ο Ουρανός να βρέχει; 

Και η Γη να βλασταίνει;.. 
Όχι!.. Όχι!… 
Έφταιξε, κοντά στα άλλα και η τότε ανεπάρκεια των πολιτικών, των στρατιωτικών, και πνευματικών ηγεσιών, που επίταξαν όλο το ζωικό κεφάλαιο, τα μουλάρια και το έστειλαν στον πόλεμο και δεν έφτασαν ποτέ…. 
Ψόφησαν από την πείνα μέχρι να φτάσουν το Αιτωλικό, δεν τα άφησαν τουλάχιστον τα μισά να σπείρουν τα χωράφια… 
Έτσι και τώρα δεν υπήρχε, δεν υπάρχει, προγραμματισμός, δεν υπάρχει καθοδήγηση και έχει ψοφήσει το ήθος, η αρετή και δεν πιστεύει πια κανένας σε κανέναν… και σε τίποτα. 
Η κρίση είναι κρίση περισσότερο θεσμών και ήθους…. 
Οι πολιτικοί ηγέτες ανεπαρκείς, πετάνε τον οπλισμό τους, εγκαταλείπουν το στρατόπεδο τους, πηδάνε εδώ και εκεί και ψάχνουνε τι;.. 
Αλόγου οπλή για να κρυφτούνε!..
Οι πνευματικοί ηγέτες, λουμώνουν, άφωνοι… 
Η εκκλησία μας, τι να κάνει; 
Αυτούς τους συγχωράει και τους απατεώνες βλογάει!.. 
Και η δικαιοσύνη που είχε και έχει ο κόσμος, ο λαός απαντοχή, το πάει σιγά-σιγά και με το λάου-λάου!... 
« Μη μόνον τους αμαρτάνοντας κόλαζε, αλλά και τους μέλλοντας,[αμαρτάνειν] κώλυε…» 
Συμβουλεύει: 
Να τιμωρείς, όχι μόνο όσους πέφτουν σε παράπτωμα, [αλλά δια της παραδειγματικής τιμωρία τους], και όσους πρόκειται να υποπέσουν να τους εμποδίσεις… [  έλεγε ο σοφός, Περίανδρος ο Ρόδιος] 
Η δίκαιη και άμεση τιμωρία είναι λύτρωση του πεινασμένου λαού, και παιδαγωγός ηθικής για την κοινωνία!...

Και από το αγκάθι, ας ανθήσει να βγει για την Πατρίδα μας τώρα το ρόδο!.. 
Θεέ μου !...
Της Τρίπολης οι λοχαγοί κλικ

Γιάννης  Στ Βέργος {Γορτύνιος }
26.10.2013 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Απορίας άξιον- Συνέχεια 2

Ο παππούς, σιωπηλός, σκεφτικός, προβληματισμένος, ταραγμένος, φοβισμένος από τα παλιότερα γεγονότα και τα τωρινά, έβαλε το αριστερό χέρι του στον κρόταφο επάνω στο αυτί, σίμωσε, ζύγωσε,  πιο κοντά στο τζάκι, στύλωσε το κεφάλι του στο πόδι του τζακιού και περίμενε… 
Περίμενε, αφουγκραζόταν, αφουγκραζόταν, βουβός, αμίλητος, σαν κάτι  να ήθελε να ακούσει να έρχεται από μακριά…. 
Από άλλους τόπους...  
Και να το ακούσει αυτό  από την φωνή του τελάλη να έρχεται μέσα από την καμινάδα… 
Περίμενε,  περίμενε να ακούσει από νοημένους ανθρώπους  κανένα καλό μαντάτο… 
Την συμφιλίωση, την ειρήνη!.. 
Μα τίποτα…. 
Μόνο ο στρόβιλος του καπνού σιγοψιθύριζε ανεμίζοντας από το μπουρφούνι στην καπνοδόχο.