Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Μουγκάθηκαν τα γαλόνια!...


Μια ιστοριούλα θα σας ειπώ, όπως μου την είπανε και μένα οι άλλοι.  
Μου είπαν, πως είναι αληθινή.
Μπορεί όμως και να είναι  μεγάλο ψέμα.  
Μα όπως και να είναι την διδαχή της έχει!..
Ξεκίνησε από  ένα χωριό, ένα παιδί, φτωχό, έξυπνο, λεβεντοκαμομένο. 
Έμαθε στην πόλη γραμματάκια, τόσα, όσα, του χρειάστηκαν  αξιωματικός στο στρατό για να γίνει.
Ήταν πειθαρχημένος, τίμιος, ηθικός, καλός στο στράτευμα, πήρε, γρήγορα και με ανδραγαθίες τα γαλόνια και τα έφτασε να είναι, ο αρχηγός.
Και τα έβαλε, όπως λένε, τα γαλόνια, τα αστέρια, πλάκα!...

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

.Η απελπισία των νέων

Θάρρος - αγάντα!..
Νέοι σας έχουν πουλήσει την ζωή...
Τώρα ζητάνε να σας πουλήσουν την ψυχή...
Σας ζητάνε το τομάρι χωρίς λύπηση και χάρη...
Ενωθείτε πάλι  κ α ι  πάλη!...
Επιμονή με υπομονή!..
Με μόρφωση  τρανή, θα ξημερώσει η αυγή!
Δουλειά - Αγώνα  - Αντίσταση   μεγάλη  …..
Μήπως  γλυτώσετε   …. 
Μακάρι!..
Την  λεβεντιά, την τιμή, το ήθος, την μπέσα και τη χάρη…
Μακάρι  και μακάρι……
Μη σκύβετε  κεφάλι!…Όρθιοι...
Δυναμώστε, να καμαρώσετε πάλι…
Στης ζωής την  πάλη!..
Δεν χρωστάτε.
Σας χρωστάνε.
Αυτοί που τρώνε, ανίδρωτα, σελέμικα…  όλο, [και άλλα]  ζητάνε…

Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος}

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Ζαβολιές- Τα κάλαντα....

Μα σαν θα διαβάσει κανείς ξένος, απόμακρος, αλαργινός, περαστικός, διαβάτης, ούλλα…  αυτά  τα καλά που γράφονται στην εφημερίδα μας Αρτοζήνος και στην ιστοσελίδα του συνδέσμου μας , για αυτό το χωριό και για τους ανθρώπους του, που έχει, την καλοσύνη τους και τις καλές τους πράξεις, που αυτοί κάνουνε, με λόγια και με έργα.
Πράξεις καλοσύνης, αλληλεγγύης, προκοπής και αγάπης, θα τους θαυμάσει!....
Όμως θαυμάζοντας  τους θα αναρωτηθεί και θα  ειπεί:
Που είναι;…
Που είναι αυτό το χωριό;
Που είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Που είναι αυτός ο παράδεισος;
Που είναι αυτός ο τόπος;…
Που εκεί κατοικούν μόνο άνθρωποι… Άγγελοι!...
Εκεί πρέπει να πάω – θα πάω και εγώ να κατοικήσω!…
Μήπως, μου δώσουν, η τους κλέψω το κάτι τις, από την καλοσύνη τους, γιατί θα με φάει η ζήλεια…
Και αν δεν θελήσουν να με δεχτούν, δεν με θέλουνε για κάτοικο του χωριού τους, ας με δεχτούν, έστω για λίγο, για πιστικό, για υπηρέτη… Όπως και να είναι… θα είναι καλό!..
Κάλιο εκεί, καλύτερα από εδώ, τώρα εκεί,  θα περνάω!...