Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Πάθημα- Γνώση-Εμπειρία- Σοφία

Τι να είναι και τούτο;;;
Από το έργο, την δουλειά που δεν απoπιάνομαι, την ξέρω!...
Εύκολο , εύκολη, μου φαίνεται πως είναι και αμέσως πως είναι γινωμένο και πως και εγώ τάχα, τάχιστα, με άνεση , με ευκολία, πιο καλύτερα και γρηγορότερα  από τους άλλους την κάνω.
Όταν τότε που πήγαινα στο σχολειό δεν άνοιγα,  και  τώρα δεν ανοίγω το βιβλίο με τα γράμματα { της ζωής} μου φαίνεται και νομίζω πως  όλα, τα γράμματα  που γράφει μέσα τα ξέρω!!!...
Πως;… Φαρσί, απέξω και ανακατωτά!...
Μα σαν το ανοίξω  το βιβλίο στο πρώτο φύλο κιόλας , με πιάνει απελπισία… τρέμει το φυλλοκάρδι μου σαν τα φύλλα του πλατάνου  όταν φυσάει αγέρας και αν είναι και για εξετάσεις με πιάνει συχνοουρία… τίποτα δεν καταλαβαίνω μα τίποτα δεν ξέρω!!!...
Σιγά- σιγά διαβάζοντας το βιβλίο της ζωής, έρχεται από λίγο-  λίγο, το πάθημα, η εμπειρία,  η γνώση!!...
Και αν σταθεί, και κουρνιάσει η γνώση, αγάλια – αγάλια, πολύ  αργότερα, έρχεται κουρασμένη και κάθεται να ξαποστάσει η κατανόηση, και λίγο, από λίγο, αν την προσέξεις, καταλαβαίνεις το τι σιγανά, ψιθυριστά  να λέει…