Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Η Βουκέντρα

Γιάννη,  μας έχει έρθει ένα  έγγραφο από τον Ηλία τον Μπόρα, τον Ντόρο, από την Γερμανία  και θέλω να σου το στείλω να μου ειπείς την γνώμη  σου.
Πώς θα σου το στείλω;...
Δώσε μου το e
mail σου, μου είπε ο Χρήστος ο Μαραγκός σε ένα  συμβούλιο του Δ. Σ του συνδέσμου μας.

-Δεν του απάντησα  και έκανα πως δεν άκουσα.
-Ο Χρήστος δεν παραιτήθηκε στην κουφαμάρα μου , στην σκόπιμη άρνησή μου  να ανταποκριθώ και επέμενε με ύφος ευγενικό.
Το είπε μια, το είπε δύο, το είπε τρεις....
Τίποτα εγώ.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Η χλαίνη

Hταν ημέρα του Φθινοπώρου, καιρός μουντός από το πρωί ψιλόβρεχε, το πήγαινε πρι-πρι.
Ωφέλιμος για τα χωράφια, για τα σπαρτά, που όμως δυστυχώς δεν είχαν σπαρθεί.
Πώς να σπαρθούν; Οι άντρες στον πόλεμο, οι γυναίκες, οι γέροι τα μικρά παιδιά, είχαν την θέληση να σπείρουν, δεν είχαν τα μέσα και την δύναμη !
Πόσο χωράφι μπορούσαν να σκάψουν με τον κασμά;

Τα μουλάρια που ήταν χρήσιμα για το όργωμα και το σπαρτό, τόσο πολύ μυαλό είχαν οι τρανοί, που τα επιτάξανε όλα και τα έστειλαν και αυτά για ήρωες στο πόλεμο για την ελευθερία της πατρίδας!
Στον πόλεμο του 40, ηρωικά και αυτά να πέσουν!
Αλλά ούτε εκεί προσέφεραν πολλά, δεν πρόκαναν.
Για εκεί που θα ήσαν χρήσιμα, το όργωμα για να ζήσει ο κόσμος, δεν τα άφησαν, τα περισσότερα ψόφησαν από την πείνα και τις κακουχίες μέχρι να φτάσουν στο Αιτωλικό.

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

οι καλοσυνατοι

-Μπουλούκια πηγαίνανε για δουλειά οι μαστόροι  κτιστάδες στην Μεσσηνία.
-Τα μπουλούκια απαρτιζόταν από τον πρωτομάστορα  που ήξερε καλύτερα από όλους την δουλειά, την μαστορική τέχνη του κτίστη, αυτός έκανε κουμάντο στην δουλειά και σε αυτόν όλοι είχαν υπακοή και σεβασμό.
Tον κουμανταδόρο, καταφερτζή,  αυτόν  που ήταν καλός στις διαπραγματεύσεις, ήταν άνθρωπος της αγοράς, ντεβεκέλης- γλεντζές και λιγότερο καλός τεχνίτης. Εάν  τα συνδύαζε και τα δύο, θα ήταν το καλύτερο. 

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Οι δύο φίλοι

Δύο παιδιά γεννήθηκαν, σε φτωχό χωριουδάκι, με  δεκαπέντε τα σπίτια. Ανταμικό είχαν το χώμα, τον αέρα, το νερό, της μάνας τους το γάλα. Και έζησαν την κακιά εποχή και τα δύο τους. Ο ένας ήταν ο Αλέξης ο Χρονόπουλος του Μαρθολιά και το άλλο ήταν ο Ηλίας του Θοδωρή Χειμώνα, που το όνομα του,  όπως έλεγε, πήρε του μπάρμπα του, που αυτός σκοτώθηκε για την λευτεριά, την ώρα που αυτός γεννιόταν.
Τα δύο τους μεγάλωσαν, μαζί, παίζοντας με το χώμα! Ανταμικό  είχαν το γάλα το ψωμί, δανεικαριά  έκαναν, το ξύλινο κουτάλι, χωρίς ποτέ τους σαν παιδιά να μαλώσουνε, χωρίς ποτέ τους, να τσακωθούνε! 

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Δύο χαρές και δύο τρομάρες

Ο γέρος, ο Παναγιώτης ζούσε μαζί με την κυρά του ζωή νοικοκυρεμένη και ταπεινή. Μάζευε από ενωρίς τις οικονομίες του. 
Νοικοκύρης ήτανε από τα νιάτα του, ο Παναγιώτης.
Σιγά, σιγά τα χρήματά του αυγάταιναν και τα φύλαγε τα σιγούρευε να τα έχει για τα γεράματά του. Σε κανέναν να μη του γίνει βάρος τρανό, μεγάλο!...
Και αυτό ο παππούς δεν το ήθελε, δεν το μπόραγε η καρδιά του, δεν το βάσταγε η συνείδησή του, να τον ταΐζει, ο άλλος  ή τα παιδιά του.       
Για αυτό έκανε από ενωρίς μόνος του τα κουμάντα του,  κανένα να μη επιβαρύνει, να μη  στενοχωρήσει,  σε κανέναν να μη γίνει βάρος!... Σε συγγενή, σε παιδί, σε φίλο πιστό, μεγάλο!... 
Όχι ότι θα το αφήνανε τα παιδιά του, αλλά την ώρα την δύσκολη, την κακιά,  την ώρα της ανάγκης, τάχα είχαν και μπορούσανε και που να πάνε, να βρούνε τα χρειαζούμενα, να δανειστούνε;

Και όλους του άλλους συμβούλευε, το ίδιο  με αυτόν για να κάνουν.                                                                                           
Πάντοτε προσπαθούσε από μόνος του και τότε και τώρα, με την τριχιά να δέσει το γάιδαρο  του και να τον έχει πολύ σίγουρο, για τον εαυτόν του!..
Ποτέ να μη λυθεί και φύγει!...   Γι αυτό του έβαζε διπλό, όχι μόνο το σχοινί στην καπιστριάνα, στο δέσιμο, αλλά και στο περδούκλι.Καλά τα κατάφερνε μέχρι ενός σημείου.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Καυγάδες

-Μαλώνανε οι γειτόνισσες, γιατί στραβά πατάνε οι κότες .
-Γιατί μαλώνουμε γειτόνισσα;...
-Γιατί στραβά περπατάνε οι κότες!

-Οι κότες σου περπατάνε στραβά, λέει ένα πρωί η Θανάσω στην γειτόνισσά της την Βασίλω, χωρίς καν, να της ειπεί καλημέρα.
-Τι;… Τι;… Λέει με απορία μεγάλη η Βασίλω.
-Δεν βλέπεις;
Η δεν θέλεις να ειδής; 
Θεόστραβα περπατάνε οι κότες σου!
Δεν είναι μία δεν είναι δύο, δεν είναι τρεις!
Μα είναι όλες!...
Μα μία κότα, να μην είναι καλή;… Να περπατάει ίσια;

Τι είναι και τούτο, πάλι!...

-Τι λες,  τι λες; Τι έπαθες σήμερα; …

Ο εξάδελφος

Χαράς τον που έχει τα πολλά πρόβατα  
Χαράς τον που έχει τα πολλά γίδια.
Χαράς τον που έχει την πολύ, τρανή σειριά !...
και τρεις βολές χαράς τον, όπου έχει αδέλφια και ξαδέλφια !...
Αυτό έλεγαν και αυτό πίστευαν οι άνθρωποι τις προηγούμενες εποχές που είχαν πιότερο μυαλό!... και ας κάνουμε σήμερα εμείς τους γραμματιζούμενους με πιότερες τις γνώσεις!..   
Και από  ζωή και ανθρωπιά;… Τι; Τίποτα!...  

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Ο Μάστρο-Θύμιος

Γραμματάκια λίγα έμαθε σαν πήγαινε στο σχολειό, όταν ήτανε παιδί ο μπάρμπα Θύμιος. Από λίγη γραφή, ανάγνωση, και της προπαίδειας τα έμαθε όλα, απέξω και ανακατωτά!...

Και από την αριθμητική; Την πρόσθεση, την αφαίρεση, τον πολλαπλασιασμό, την διαίρεση! Λιγάκι περισσότερο έμαθε από την γεωμετρία. Την ευθεία την γραμμή!... που πάντα εφάρμοζε στην ζωή του, τον κύκλο, την γωνία, την τεθλασμένη. Από τα γεωμετρικά τα σχήματα, το τετράγωνο, το τρίγωνο, το παραλληλόγραμμο, το τραπέζιο. Και από τα γεωμετρικά τα σώματα, το κύβο, τον κύλινδρο, την σφαίρα, την πυραμίδα.

Τα τόξα με τον διαβήτη έμαθε να μετρά και με το μοιρογνωμόνιο να υπολογίζει. Έμαθε την επιφάνεια να μετρά και να τετραγωνίζει, τον χώρο, με λεπτομέρεια να κυβίζει!