Το τότε... το τώρα...

 Τότε υπήρχε μεγάλη φτώχεια, αλλά ήσαν όλα αλλιώτικα από το τώρα .
Υπήρχε ήθος, τιμή, και μπέσα.
Υπήρχε οργάνωση και επίβλεψη των έργων και πράξεων της τοπικής κοινωνίας...
Η παραβατικότητα συλλαμβάνετο και η τιμωρία ήταν άμεση... 
Δεν ξέφευγε κανένας από άγρυπνο μάτι του αγροφύλακα (άνθρωπος και ζώον) και από την δίκαιη αυστηρότητα του χωροφύλακα....
Αυτοί ήσαν Άγγελοι φύλακες του χωριού της τάξης και της νομιμότητας!....
Τώρα έχουν καταργήσει οι κρατούντες ηγέτες μας και τον αγροφύλακα και τον χωροφύλακα...
 Η υπαίθριος Χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι...(μπεριάνι).....
Είναι μπάτε σκύλοι αλέστε.... 
Τώρα επικρατούν κλοπές, απάτες, φωτιές...
Καίγεται κάθε χρόνο η Χώρα.. .
Δεν συμβαίνει αυτό που τότε έλεγαν.... 
Ο φόβος φυλάει τα έρημα....
Τώρα ούτε φόβος ούτε σέβας, ούτε ντροπή, ούτε αίσθηση καμία....
Άν τύχη και συλλάβουν. κανένα παραβάτη, κλέφτη, ληστή, εγκληματία τον χαϊδεύουν....
Και τον σιτίζει ο έντιμος Λαός.
Είναι η εποχή του όποιος μπορεί... μπορεί....Να....

.Γιάννης Στ. Βέργος (gortyios. isv)
Περιστέρι19/07/2025

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ( Πρωθυπουργός της Ελλάδος)

Είναι το μνημείο πολιτικής ιδιοφυϊας, περίσσιου θάρρους, αξιοπρέπειας, δημοκρατικής αναφοράς, διορατικός, κοινωνικός αναμορφωτής!... Αξεπέραστος Δημοκρατικός Ηγέτης!....Ήταν ο μοναδικός Ηγέτης!!!...

Ήταν εκείνος ο κοινωνικός, ο πνευτικός και οικονομικός αναμορφωτής της Χώρας!..

Ήταν αυτός που δεν δέχτηκε την πολιτική κληρονομιά κόμματος!...

Ήταν εκείνος που έφτιαξε δικό του κόμμα και ανέδειξε νέους πολιτικούς !...

Ήταν εκείνος που δεν άφησε κληρονομιά το κόμμα σε κανέναν!...

Ήταν εκείνος που αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον Λαό!... Αλλά μισήθηκε βάναυσα ανηλεώς από τους πολιτικούς του αντιπάλους...

Είναι αυτός που τώρα στην δύσκολη όλοι τον αναζητούν και προστρέχουν στα πολιτικά διδάγματα του, Λαός, πολιτικοί ανταγωνιστές, πολιτικοί φίλοι και πολιτικοί αντιφρονούντες,

Ήταν ο Αντρέας!. Και είναι μέχρι σήμερα ο αξεπέραστος!!!.

Ανδρέας Παπανδρέου: 5 Φεβρουαρίου 1919-23 Ιουνίου 1996.

Πιο αισθητή σήμερα η απουσία τέτοιας πολιτικής προσωπικότητας...

O Ανδρέας ήταν…Ο άνθρωπος της Αλλαγής...

«Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση-Δημοκρατικές Διαδικασίες»....Αυτός ήταν ο Ανδρέας.

Ήταν πάντοτε μπροστά στις κρίσεις, αναλάμβανε ευθύνες, τις αντιμετώπιζε και, όπου ήταν αναγκαίο πρωταγωνιστούσε στην Εθνική Συνεννόηση....

1. Ήταν εκείνος που σε συνεννόηση με τον Καραμανλή είπε το «βυθίσατε το Χόρα».

2. Ήταν εκείνος που αντιμετώπισε την κρίση στο Αιγαίο το 1987.

3. Ήταν εκείνος που επέβαλε τα Μ.Ο.Π (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα) που εξελίχτηκαν σε προγράμματα συνοχής και αναπτυξιακά πακέτα.

4. Ήταν εκείνος που είπε ότι, «ή θα πρέπει να φάμε το χρέος ή το χρέος θα φάει την χώρα» και εφάρμοσε πάντα ριζικές πολιτικές κατά του χρέους.

5.Ήταν εκείνος που μίλησε το 1992 για κίνδυνο Γερμανικής Ευρώπης, ήταν εκείνος που μιλώντας για το Μάαστριχτ επεσήμανε τους σχετικούς κίνδυνους και δήλωσε ότι το ΠΑΣΟΚ επιφυλάσσεται για το περιεχόμενο της συνθήκης, υπερψηφίζει όμως ως απόφαση, γιατί έχει να κάνει με την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

6.Ήταν εκείνος που είπε το «MEA CULPA», που κανένας πολιτικός αρχηγός δεν έχει πει μέχρι σήμερα.

7.Ήταν εκείνος που κρατούσε ψηλά το κύρος της χώρας, υπερασπιζόμενος παντού τα συμφέροντα της, κρατώντας την ισχυρή και σεβαστή, αναλαμβάνοντας συνεχώς πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα και μέσα και έξω.

8.Ήταν εκείνος που οδήγησε στον θεσμικό εκδημοκρατισμό της χώρας, στην ισότητα, στο οικογενειακό δίκαιο, στο σύνταγμα, στην αυτοδιοίκηση, στην εθνική συμφιλίωση, στον συνδικαλισμό.

9.Ήταν εκείνος που έβγαλε στο προσκήνιο τη μισή, την κρυπτόμενη και διωκόμενη κοινωνία.

10.Ήταν εκείνος και το ΠΑΣΟΚ που το 1989 και το 2004 παρέδιδαν μια ισχυρή Ελλάδα, μια Ελλάδα που σήμερα ταλαιπωρείται και οι υπεύθυνοι, «Πολιτικά Μοιραίοι» σιωπούν πολιτικά κρυπτόμενοι.

11.Είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο μόνος πολιτικός ηγέτης που δεν αυτοαγιογραφήθηκε και άφησε την ιστορία να τον καταγράψει και να τον κρίνει.

https://lamianow.gr/afieroma-23-chronia-choris-ton.../...

Όλες οι αντιδράσεις:

44Εσείς, Βαγγέλης Γιαννακούρας και 42 ακόμη

Κάποτε ήταν αλλιώς η ζωή!...

 ΚΑΠΟΤΕ πού η ΜΑΝΑ φούρνιζε τό ψωμί μέ τό προζύμι καί μοσχοβολούσε τό σπίτι !!

ΚΑΠΟΤΕ πού είχαμε ένα μόνο τετράδιο, μία ξύλινη κασετίνα, καί μία σάκα πού με αυτήν τελειώναμε τό σχολείο.!!

ΚΑΠΟΤΕ που τρώγαμε κρέας, μόνο... κάθε Κυριακή.

ΚΑΠΟΤΕ πού πλάθαμε μπαλίτσες την ψίχα τού ψωμιού γιά σβηστήρα!

ΚΆΠΟΤΕ που δεν είχαμε ψυγεία αλλά φανάρια - κλουβιά!

ΚΆΠΟΤΕ που σχημάτιζαμε μια γούρνα στο αυλάκι και βάζαμε εκεί το καρπούζι για να παγώσει.

ΚΑΠΟΤΕ πού τά απογεύματα οι αυλές γέμιζαν μέ σκαμνάκια καί γειτόνισσες.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού όλη η γειτονιά ήταν μιά μεγάλη Οικογένεια.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού οι πόρτες μας ήταν ολημερίς καί ολονυχτίς ξεκλείδωτες, μέ τό κλειδί επάνω.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού κάθε σπιτικό είχε τόν μπαξέ του, τά κηπευτικά του, τά ζωντανά του.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού ο τενεκές τού λαδιού βαφόταν μέ μεράκι γιά νά υποδεχθεί χρυσάνθεμα καί γιασεμιά.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού κάθε Κυριακή φοράγαμε τά καλά μας καί πηγαίναμε Έκκλησία !!

ΚΆΠΟΤΕ που ερχότανε μια φορά την εβδομάδα ο ταχυδρόμος με μια σφυρίχτρα για να τρέξουμε για γράμμα!

ΚΑΠΟΤΕ πού οι στάλες τής βροχής "χτυπούσαν" στόν τσίγκο καί άκουγες τήν ωραιότερη μουσική !!

ΚΑΠΟΤΕ πού τά παιδιά πού έψελναν τά κάλαντα, πρόσφερναν χαρά στό σπιτικό.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού τό μαγκάλι ζέσταινε όλο τό σπίτι καί έψηνε τά κάστανα.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού ο μπακάλης πουλούσε βερεσέ, καί ο γαλατάς μάς ξυπνούσε.!!

ΚΑΠΟΤΕ που ο γιατρός έκανε περιοδεία στα χωριά, επάνω σε άλογο!

ΚΆΠΟΤΕ που αναβαμε φωτιά και βάζαμε το καζάνι πάνω στην πυροστιά, για να ζεστάνει το νερό να κάνουμε μπουγάδα!

ΚΆΠΟΤΕ που πλεναμε στη σκάφη!

ΚΆΠΟΤΕ που αναβαμε τον ξυλόφουρνο για να ψήσουμε το ψωμί μας!

ΚΑΠΟΤΕ πού τά κοκόρια λαλούσαν καί μάς καλημέριζαν.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού ο καθένας έδινε στόν φτωχό ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, ένα μπουκάλι λάδι, λίγα αυγά.!!

ΚΆΠΟΤΕ που τρώγαμε όλοι από ένα πιάτο!

ΚΆΠΟΤΕ που διαβάζαμε με το φως του καντηλιού και όχι στα φροντιστήρια και με δασκάλους στο σπίτι.

ΚΆΠΟΤΕ που μαζευόμαστε τα καλοκαιρινά βράδια και ψήναμε καλαμπόκια!

ΚΆΠΟΤΕ που ερχόταν στο χωριό αλωνιστική μηχανή!

ΚΆΠΟΤΕ που γινόντουσαν ωραία γνήσια πανηγύρια και παραδοσιακοί γάμοι!

ΚΑΠΟΤΕ πού μάς ένοιαζε γιά τόν διπλανό μας.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού στά σπίτια ζούσαν καί οι γιαγιάδες καί οι παππούδες.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού παίζαμε στίς αλάνες.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού κοκκινίζαμε όταν ντρεπόμασταν.!!

ΚΑΠΟΤΕ πού ξέραμε νά λέμε κι' ένα συγγνώμη!

ΚΑΠΟΤΕ...!!!

ΚΑΠΟΤΕ πού ήμασταν άνθρωποι ...με ανθρωπιά !!

ΚΆΠΟΤΕ φτωχοί, ελεύθεροι και άνθρωποι!

ΚΑΠΟΤΕ...!!

Αχ αυτό το ΚΑΠΟΤΕ...

πολύτιμα χρόνια, με αληθινές αξίες!!!!

Όλες οι αντιδράσεις:

3 χιλ.Εσείς, Λεωνίδας Ανδριανός και 3 χιλ. ακόμη

Εκλογές συνταξιούχων Ιονικής Τράπεζας

 

Αποφάσισα να θέσω τον εαυτό μου στην εκλογική διαδικασία των ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ για πρώτη φορά ύστερα από περίσκεψη, όχι για να καταφερθώ εναντίων συναδέλφων, για τυχών αβλεψίες, αστοχίες ή παραλήψεις, ότι μπορούσε ο καθένας νομίζω πως καλοπίστως προσέφερε στο σύλλογο, πάντα για το καλό των συναδέλφων....

Με αυτό τον σκοπό της ομόνοιας, της ενότητας της καλόπιστης προσφοράς, ζητάω να με ψηφίσετε.

Για όσους δεν με ξέρουν η δεν με θυμούνται λίγα λόγια.: Είμαι 74 ετών. Διορίστηκα στην Ιονική τράπεζα το 1963 κλητήρα, Είμαι πτυχιούχος του ινστιτούτου της τράπεζας, και πτυχιούχος της

Ανωτάτης Εμπορικής [ΑΣΟΕΕ] και κάτοχος πιστοποίησης των διεθνών λογιστικών προτύπων κλπ.

Υπηρέτησα στην τράπεζα σε όλα τα τμήματα τα λεγόμενα πρώτης γραμμής, Υπήρξα δ/ντής πολλών καταστημάτων της περιοχής Αθηνών, και στην περιφερειακή δ/ση.

Η Ιονική Τράπεζα Τράπεζα με εκτίμησε και μου προσέφερε πολλά... Έγινα δ/ντης στο βαθμό.

Εκτιμώ και αγαπάω το ίδιο όλους τους συναδέλφους είτε με ψηφίσουν είτε όχι .. .Γιάννης Στ. Βέργος (gortynios.isv ) Περιστέρι 7/6/217

Τα αφύσικα...

 Αυτά δεν είναι της Φύσης τα καμώματα και του Θεού θελήσεις,....

Παρά τι είναι;

Είναι των κακών ανθρώπων οι βουλήσεις....

Και αν τις μονοιάξει στο νου του ο φτωχός κοσμάκης, ο λαός, όλες τις θεϊκές δυνάμεις, [Θεός- Χριστός , Αλλάχ- Μωάμεθ, Βούδας και άλλες], και κατεβούν και Αυτοί στην Γη αντάμα, θε να τρομάξουν της Γης οι ηγέτες, οι κακοί, οι τρανοί- τα λαμόγια και τότε θα έρθουν, με της μιας, στα συγκαλά τους… Θα γίνει στην Γη Παράδεισος!!!... Γιάννης Στ Βέργος (gorynios.isv) Περιστέρι 30/05/2025

Φόβος και τρόμος

 Κάθε ενέργεια που γίνεται με ύπουλο τρόπο και με κουκουλωμένο πρόσωπο είναι άνανδρη σιχαμερή, χυδαία....και η πράξη και οι άνθρωποι που την εκτελούν...Αυτοί μοιάζουν με νεραϊδιακά, στοιχειά φαντάσματα που για να εξαφανιστούν κάναμε στα χωριά τα ξόρκια, λιβάνια, λιτανείες και στην Αρκαδία- Γορτυνία για τον αναπάντητο, τον σατανά έφερναν επάνω τους οι άνθρωποι, τις νύχτες,στα βουνά, το τράγινο, [από το στέπι κέρατο τράγου] μαυρομάνικο μαχαίρι.....Για να αντιμετωπίσουν το κακό συναπάντημα....Η ενέργεια κατά του τ πρωθυπουργού Λ Παπαδήμου ήταν αναίτια βδελυρή άνανδρη κατακριτέα.... Αυτός ο κ Λ Παπαδήμος αποτελεί αναγνωρισμένο παγκοσμίως πνευματικό Εθνικό μας κεφάλαιο.....Εργάζεται αθόρυβα για το καλό της Πατρίδας.... Έσωσε την Χώρα από την καταστροφή..... Περίπου ισάξιος του Ιωάννη Καποδίστρια....Η Πολιτεία αν θέλει να μπει τάξη, πρέπει να αντιμετωπίζει κάθε κουκουλοφόρο, όχι σαν άνθρωπο, αλλά σαν φάντασμα, μπαμπούλα... Άμεσα πρέπει να τον ξορκίζει....Η ιδεολογική ταξική πάλη δεν γίνεται με κουκούλες, Γίνεται με πνευματική διαφώτιση διάλογο, και με αντρίκεια σύγκρουση.... Η κουκούλα στον λαό, μόνο τρόμο φέρνει και καταστροφή....

Χρήματα- πλούτος

 "Τα χρήματα μπορεί να αγοράζουν κρεβάτι, αλλά όχι ύπνο. Βιβλία, αλλά όχι μόρφωση. Ωραία ρούχα, αλλά όχι φινέτσα. Διασκέδαση, αλλά όχι ευτυχία. Ανθρώπους, αλλά όχι ανθρωπιά."

Βράζει η χύτρα?...

 

Η πιο σκληρή αγάπη είναι και η πιο αληθινή!

—Θα φύγεις από αυτό το σπίτι. Και δε θέλω να ξαναγυρίσεις.

Αυτό ήταν το μόνο που άκουσε.

Δεν υπήρξε καμία συζήτηση.

Ούτε φωνές.

Μόνο μια ξερή φράση… και μια πόρτα που έκλεινε.

Η γιαγιά του.

Η ίδια που τον είχε μεγαλώσει από μικρό παιδί… σήμερα τον έδιωχνε σαν να ήταν ξένος.

Ο παππούς, βλέποντας τη σκηνή, έμεινε αποσβολωμένος.

—Τι κάνεις; Γιατί τον διώχνεις έτσι; Είναι ο εγγονός σου!

Αλλά εκείνη δεν είπε λέξη.

Απλώς γύρισε την πλάτη και χάθηκε μέσα στο σπίτι.

Εκείνος δεν καταλάβαινε.

Ούτε οι γείτονες.

Κανείς δεν καταλάβαινε.

Ο νεαρός, χωρίς προορισμό, άρχισε να περπατά.

Φορούσε τα ίδια ρούχα που είχε φορέσει για να πάει στο μαγαζί εκείνο το απόγευμα.

Χωρίς χρήματα. Χωρίς κινητό. Χωρίς κλειδιά.

Πήγε πρώτα σε έναν φίλο.

—Έχεις πού να μείνεις; —τον ρώτησε.

—Όχι ,με έδιωξαν.

—Ωχ… κρίμα. Αλλά οι γονείς μου δεν αφήνουν κανέναν να μείνει εδώ.

Και ειλικρινά… δεν μπορώ να κάνω κάτι για σένα.

Συνέχισε να περπατά.

Ένας άλλος φίλος τον είδε να πλησιάζει.

—Όλα καλά; Έγινε κάτι;

—Έμεινα χωρίς σπίτι. Μπορώ να μείνω μαζί σου για λίγες μέρες;

—Και τι θα κάνεις εδώ; Δεν έχεις χρήματα; Δεν μπορείς να πληρώσεις τίποτα;

—Όχι… τίποτα.

—Τότε λυπάμαι. Στο σπίτι μου δεν γίνεται.

Ο νεαρός κατέβασε το κεφάλι.

Και έφυγε.

Έψαξε την κοπέλα του.

Την αγκάλιασε και της εξήγησε τι είχε συμβεί.

Εκείνη ανησύχησε, πήγε να μιλήσει με τους γονείς της… και γύρισε με σβησμένη φωνή.

—Λένε πως δεν μπορείς να μείνεις. Και εγώ… δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Συγγνώμη, αγάπη μου… αλλά δεν πάει άλλο. Όχι έτσι.

Και έμεινε μόνος.

Εντελώς μόνος.

Κάθισε σε ένα πεζούλι και κοίταξε τον ουρανό.

Είχε δώσει τα πάντα σε ανθρώπους που τώρα δεν του έδιναν τίποτα.

Πέρασαν ώρες.

Κι όταν πίστεψε πως κανείς δεν θα τον αναζητήσει…

Εμφανίστηκε ο παππούς του.

—Πάμε σπίτι, του είπε.

Εκείνος δεν ήθελε.

—Για ποιο λόγο; Για να με ξαναδιώξετε;

—Σε παρακαλώ, εμπιστεύσου με. Έλα μόνο.

Μπήκε στο αυτοκίνητο.

Σιωπή απόλυτη σε όλη τη διαδρομή.

Όταν έφτασαν, η γιαγιά έτρεξε να τον αγκαλιάσει.

Εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω.

Τότε, ο παππούς τον κάθισε και του μίλησε ήρεμα:

—Η γιαγιά σου δεν το έκανε από σκληρότητα. Το έκανε από αγάπη.

Ήθελε να δεις με τα μάτια σου… ποιοι είναι δίπλα σου μόνο όταν έχεις κάτι να προσφέρεις.

Νόμιζες πως είχες φίλους.

Πίστευες ότι η σχέση σου ήταν σταθερή.

Αλλά εκείνη έβλεπε όσα εσύ δεν ήθελες να δεις.

Άνθρωποι που σε χρησιμοποιούσαν, που επωφελούνταν από σένα… που ήταν εκεί μόνο όταν έδινες, αλλά όχι όταν χρειαζόσουν.

Και έπρεπε να σου δείξει την αλήθεια.

Ο νεαρός άρχισε να κλαίει.

Η γιαγιά πλησίασε.

—Μου ράγισε την καρδιά να το κάνω… αλλά σ’ αγαπάω πάρα πολύ για να σε αφήσω να συνεχίζεις να ζεις σε ένα ψέμα.

Την αγκάλιασε.

Δυνατά. Όπως όταν ήταν μικρός.

Και κατάλαβε κάτι που δεν διδάσκεται με λόγια:

Καμιά φορά, αυτός που σ’ αγαπάει πιο πολύ είναι κι εκείνος που τολμά να σε ταρακουνήσει… για να σου ανοίξει τα μάτια.

Γιατί όταν έχεις, όλοι είναι κοντά σου.

Αλλά όταν δεν έχεις τίποτα, τότε βλέπεις ποιοι αξίζουν πραγματικά.

Ποιοι σ’ αγαπούν… όχι για όσα δίνεις, αλλά για αυτό που είσαι.

Κι αυτή η αλήθεια, όσο κι αν πονά, σε κάνει πιο δυνατό.

Susana Rangel

Όλες οι αντιδράσεις:

3 χιλ.Εσείς και 3 χιλ. ακόμη