ΚΑΠΟΤΕ πού η ΜΑΝΑ φούρνιζε τό ψωμί μέ τό προζύμι καί μοσχοβολούσε τό σπίτι !!
ΚΑΠΟΤΕ πού είχαμε ένα μόνο τετράδιο, μία ξύλινη κασετίνα, καί μία σάκα πού με αυτήν τελειώναμε τό σχολείο.!!
ΚΑΠΟΤΕ που τρώγαμε κρέας, μόνο... κάθε Κυριακή.
ΚΑΠΟΤΕ πού πλάθαμε μπαλίτσες την ψίχα τού ψωμιού γιά σβηστήρα!
ΚΆΠΟΤΕ που δεν είχαμε ψυγεία αλλά φανάρια - κλουβιά!
ΚΆΠΟΤΕ που σχημάτιζαμε μια γούρνα στο αυλάκι και βάζαμε εκεί το καρπούζι για να παγώσει.
ΚΑΠΟΤΕ πού τά απογεύματα οι αυλές γέμιζαν μέ σκαμνάκια καί γειτόνισσες.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού όλη η γειτονιά ήταν μιά μεγάλη Οικογένεια.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού οι πόρτες μας ήταν ολημερίς καί ολονυχτίς ξεκλείδωτες, μέ τό κλειδί επάνω.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κάθε σπιτικό είχε τόν μπαξέ του, τά κηπευτικά του, τά ζωντανά του.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ο τενεκές τού λαδιού βαφόταν μέ μεράκι γιά νά υποδεχθεί χρυσάνθεμα καί γιασεμιά.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κάθε Κυριακή φοράγαμε τά καλά μας καί πηγαίναμε Έκκλησία !!
ΚΆΠΟΤΕ που ερχότανε μια φορά την εβδομάδα ο ταχυδρόμος με μια σφυρίχτρα για να τρέξουμε για γράμμα!
ΚΑΠΟΤΕ πού οι στάλες τής βροχής "χτυπούσαν" στόν τσίγκο καί άκουγες τήν ωραιότερη μουσική !!
ΚΑΠΟΤΕ πού τά παιδιά πού έψελναν τά κάλαντα, πρόσφερναν χαρά στό σπιτικό.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού τό μαγκάλι ζέσταινε όλο τό σπίτι καί έψηνε τά κάστανα.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ο μπακάλης πουλούσε βερεσέ, καί ο γαλατάς μάς ξυπνούσε.!!
ΚΑΠΟΤΕ που ο γιατρός έκανε περιοδεία στα χωριά, επάνω σε άλογο!
ΚΆΠΟΤΕ που αναβαμε φωτιά και βάζαμε το καζάνι πάνω στην πυροστιά, για να ζεστάνει το νερό να κάνουμε μπουγάδα!
ΚΆΠΟΤΕ που πλεναμε στη σκάφη!
ΚΆΠΟΤΕ που αναβαμε τον ξυλόφουρνο για να ψήσουμε το ψωμί μας!
ΚΑΠΟΤΕ πού τά κοκόρια λαλούσαν καί μάς καλημέριζαν.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ο καθένας έδινε στόν φτωχό ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, ένα μπουκάλι λάδι, λίγα αυγά.!!
ΚΆΠΟΤΕ που τρώγαμε όλοι από ένα πιάτο!
ΚΆΠΟΤΕ που διαβάζαμε με το φως του καντηλιού και όχι στα φροντιστήρια και με δασκάλους στο σπίτι.
ΚΆΠΟΤΕ που μαζευόμαστε τα καλοκαιρινά βράδια και ψήναμε καλαμπόκια!
ΚΆΠΟΤΕ που ερχόταν στο χωριό αλωνιστική μηχανή!
ΚΆΠΟΤΕ που γινόντουσαν ωραία γνήσια πανηγύρια και παραδοσιακοί γάμοι!
ΚΑΠΟΤΕ πού μάς ένοιαζε γιά τόν διπλανό μας.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού στά σπίτια ζούσαν καί οι γιαγιάδες καί οι παππούδες.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού παίζαμε στίς αλάνες.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κοκκινίζαμε όταν ντρεπόμασταν.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ξέραμε νά λέμε κι' ένα συγγνώμη!
ΚΑΠΟΤΕ...!!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ήμασταν άνθρωποι ...με ανθρωπιά !!
ΚΆΠΟΤΕ φτωχοί, ελεύθεροι και άνθρωποι!
ΚΑΠΟΤΕ...!!
Αχ αυτό το ΚΑΠΟΤΕ...
πολύτιμα χρόνια, με αληθινές αξίες!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου