Δωρητές- Ευεργέτες- Ήρωες

 Σε ακαθόριστες χρονικές περιόδους η Φύση, η Θεία πρόνοια μεριμνά και εμφανίζονται εις την κοινωνία των ανθρώπων, άνθρωποι προικισμένοι με ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά, ψυχικά, σωματικά και πνευματικά .

Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν συνήθως πράγματα θαυμαστά, αδύνατα, σχεδόν ακατόρθωτα από τους περισσότερους, τα οποία όμως αποδεδειγμένα ωφελούν πολλούς άλλους ανθρώπους.

Στην κατηγορία αυτή, συγκαταλέγονται οι Δωρητές, οι Ευεργέτες και οι Ήρωες. Από αυτού του είδους των  χαρακτήρων, των ανθρώπων  η κοινωνία έχει ανάγκη και περί αυτών ο λόγος.

ΔΩΡΙΤΕΣ: Λέγονται και είναι οι άνθρωποι που δώρισαν μέρος απο την περιουσία τους προς κοινωνικούς σκοπούς. Η δωρεά εξυπηρετεί πρωτίστως τα φιλανθρωπικά, ψυχικά αισθήματα, συναισθήματα του δωρητού, δια την οποία ουδέποτε αναμένει ο ίδιος ανταπόδοση ή κατά το ελάχιστον αναγνώριση.

Οι δωρητές διαπνέονται από  ηθικά συναισθήματα και από την ιδέα του να χαίρονται  προσφέροντας. 
Ο δωρητής όταν προσφέρει  η χαρά του μεγαλώνει όταν βλέπει ότι η δωρεά του αξιοποιείται καλά και πιάνει τόπο και καρποφορεί υλικά και περισσότερο ηθικά, σε πνευματικά αγαθά. Αισθάνεται ψυχική αγαλλίαση, εάν πραγματικά η δωρεά του γίνεται μικρό εργαλείο, το μέσο ηθικής, πνευματικής ανέλιξης,  της οικονομικής ανάπτυξης του συνόλου της κοινωνίας και η επίτευξης γενικά του σκοπού της δωρεάς του.
Η δωρεά,η βοήθεια, [η ελεημοσύνη] όσο μικρή και αν είναι, αποτρέπει το άνθρωπο από σκέψεις και πράξεις της καταστροφής.
Την κατάλληλη στιγμή σώζει ζωή ανθρώπου...!
Είναι το εργαλείο της προόδου, πολλάκις είναι το μέσο αξιοποίησης της δυναμικής του μυαλού του ανθρώπου και η δύναμις αναμόρφωσης,  του πνευματικού,   οικονομικού, κοινωνικού ιστού, της κοινωνίας των ανθρώπων.
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι φτωχοί με τις μικρές βοήθειες, δωρεές δεν σπούδασαν και έγιναν επιστήμονες χρήσιμοι στην κοινωνία;

 ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ: Λέγονται και ανακηρύσσονται οι άνθρωποι που εξυπηρέτησαν ιδέες. Αυτοί που βοήθησαν, υλικά, ή ηθικά, πνευματικά τον άνθρωπο , ή σύνολον ανθρώπων, καθέναν χωριστά ή ομαδικά, την κοινωνία ανθρώπων ή το έθνος ή την ανθρωπότητα στο σύνολο της.

Διέθεσαν την πνευματική, την ψυχική και σωματική τους υπόσταση, την περιουσία τους, το είναι τους, σε αλτρουιστικούς,  πνευματικούς, ηθικούς σκοπούς, εθνικές επιδιώξεις και ιδέες .

Συνήθως είναι άνθρωποι ψυχικά ευαίσθητοι στο ανθρώπινο πόνο, και στις ηθικές ιδέες, με πνευματική και ψυχική ισορροπία που ευτύχησαν να έχουν οικονομική δυνατότητα  και ευμάρεια . Είναι οι άνθρωποι, με περίσσευμα ήθους,  αρετής και αγάπη στον άνθρωπο.
Σκοπός τους και επιδίωξή τους ήταν και  είναι, το πώς θα εξυπηρετήσουν το πώς θα βοηθήσουν κοινωνικές ομάδες ανθρώπων .Πώς θα τους ανορθώσουν ηθικά, ψυχικά, πνευματικά, οικονομικά σωματικά.
To πως θα τον βοηθήσουν...! 
Να του απαλύνουν τον πόνο χωρίς να περιμένουν, ούτε να ελπίζουν εις μερική, ή  ολική ανταπόδοση.
Διέθεσαν μέρος, η και ολόκληρο το είναι τους, εις την υπηρεσία και την εξυπηρέτηση της ιδέας και του ανθρώπου. Ευχαριστιούνται και χαίρονται να προσφέρουν πνευματικά ηθικά και υλικά.
Είναι ψυχικά ευαίσθητοι, σκέπτονται πώς θα μοιράσουν την χαρά στον κόσμο να μεγαλώσει και να μικρύνει η λύπη, η στενοχώρια...!

Λυπούνται με την στενοχώρια, την δυστυχία των ανθρώπων και προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο και να θεραπεύσουν τα παθήματά τους. Χαίρονται προσφέροντας την δωρεά τους, την ευεργεσία τους και με την χαρά των πολλών.
Σκοπός τους, είναι μέσω της ευεργεσίας, η ζωή, η  ηθική, η πνευματική, η οικονομική ανόρθωση των κοινωνιών, μικρών η μεγάλων ,του έθνους η και της ανθρωπότητας.

Διακρίνονται, εις ευεργέτες και εις μεγάλους ευεργέτες, ανάλογα του μεγέθους του καλού που παράγεται από την ευεργεσία τους.  Η μικρή, ή, η μεγάλη ευεργεσία, η μικρή, ή, η μεγάλη οικονομική βοήθεια,  είτε δια λόγου , είτε δια έργου, είναι η αιτία, είναι η σπορά και το γέννημα μεγάλου καλού...!
Όμως, η Θεία νομοτέλεια ορίζει:
Οι μεν σπορείς , οι ζευγολάτες  της ευεργεσίας να φεύγουν...!  
Η δε σπορά, να μένει και να καρποφορεί...!
Παραμένει όμως, η ευεργεσία, ως αεί  θάλλουσα και πάντοτε καρποφορούσα και  οι ευεργετημένοι...! 
Αυτοί που απολαμβάνουν τους καρπούς των δωρεών της ευεργεσίας, που εάν δεν υπήρχε αυτή  η ευεργεσία, η μικρή, ή η μεγάλη δωρεά,  και το αποτέλεσμα της ευεργεσίας , το είναι τους, η υπόστασή τους, η εξέλιξης των ευεργετηθέντων, θα ήταν αμφίβολη και ίσως διαφορετική...  

Η ευεργεσία εμπεριέχει ελεημοσύνη και αγάπη.
Ο ευεργέτης είναι άνθρωπος, μακαρισμένος, ευλογημένος από την  φύση,  την Θεία πρόνοια, από τον Θεό.

<<Μακάριοι οι ελεήμονες, αυτοί θα κληρονομήσουν την βασιλεία των ουρανών.>> 
Είπε: Ο Χριστός εις την επί του όρους ομιλία του...!
Οι ευεργέτες δεν έχουν ανάγκη, αναγνώρισης των ευεργεσιών τους...!
Η ευεργεσία από μόνη της μιλάει...!
Αυτοί τις περισσότερες φορές δεν βρίσκονται στην ζωή,και με διαθήκη κάνουν την ευεργεσία τους!... 
Οι ευεργετημένοι  βρίσκονται στην ζωή και δια της ευεργεσίας κερδίζουν  και χαίρονται ζωή...! 
 Τα αποτελέσματα,της ευεργεσίας τους, ίσως να είναι, είναι διαρκή, αναπαραγόμενα και διαχρονικά. 
Αυτοί, οι ευεργετημένοι, πρέπει και  έχουν ηθική υποχρέωση έκφρασης της ευγνωμοσύνης τους, έμπρακτα, και εμφανώς...
Αφ ενός μεν, για να μη θεωρηθούν αγενείς, αχάριστοι, αφ ετέρου δε, με τον τρόπο τους να γίνονται ηθικοί καθοδηγητές  της κοινωνίας...!
Κίνητρο προς ανάδειξη και νέων ευεργετών και δωρητών,  που πάντοτε έχει ανάγκη η κοινωνία, όσο και ευημερούσα να είναι...!

Στην μικρή κοινωνία του χωριού μας κατά περιόδους, έχουν εμφανισθεί  με αυτές τις αρετές, με αυτές τις ευαισθησίες αρκετοί άνθρωποι.
Μπορώ όμως να ειπώ χωρίς επιφύλαξη ότι όλοι μας ,άλλος λίγο και ο άλλος περισσότερο, διακατεχόμαστε από το αίσθημα του φιλότιμου, της προσφοράς, της αλληλεγγύης και όλοι μας προσφέρουμε στα κοινά με προθυμία και πολλές φορές ο καθένας μας και με το παραπάνω από τις δυνατότητές μας ,στερούμενοι ακόμη και των αναγκαίων αγαθών...! 
Αυτό είναι το μεγαλείο της ψυχής μας, που σε όλους μας αξίζει ο μεγάλος έπαινος, διότι με τα λίγα που προσφέρουμε, εμείς οι πολλοί,  γίνανε και γίνονται έργα θαυμαστά προς κοινή χρήση και ωφέλεια.
Προς ψυχική, πνευματική αγαλλίαση και ευχαρίστηση όλων μας.
 Πρώτα,  πρώτα  θα ήταν παράλειψή μου να μην εξυμνήσω, την μπέσα,  το ήθος, την σύνεση, των απλοϊκών ανθρώπων του χωριού μου, που σε προηγούμενες, σε  δύσκολες, σκληρές, ανώμαλες, άναρχες εποχές, καταστάσεις , διαφύλαξαν και σεβάστηκαν την ανθρώπινη ζωή...!
Δεν εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία, ο ένας του άλλου και προσπάθησαν, οι πιο δυνατοί, όχι να τους εκμεταλλευτούν, αλλά να τους διαφυλάξουν...!
Και τέτοιοι ήσαν  πολλοί! 
Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά...
Σε όλους, αυτούς αξίζει ο έπαινος, διότι απέτρεψαν με το ήθος τους, να γίνουν ανοσιουργήματα στην κοινωνία του χωριού μας.  Τότε που ο νόμος είχε καταλυθεί και κράτος δεν υπήρχε... 
Και επικρατούσε η δύναμη του ισχυρότερου...!  
Στην τότε κοινωνία, αξίζει ο μεγάλος μας ηθικός σεβασμός και αν υπήρξαν, κάποιες μικρές, μικρό παρεξηγήσεις ήσαν ασήμαντες, ανθρώπινες, σχεδόν αμελητέες.
Ας αναλογιστούμε και σήμερα μήπως δεν υπάρχουν τέτοιες μικροδιαφορές;    
 Μήπως εμείς σε ανάλογες περιστάσεις, δεν θα είχαμε την αντοχή τους...
Αυτό είναι, το μεγαλείο της ψυχής τους...! 
Και το ηθικό τους σθένος...!   
Σεβάστηκε, αγάπαγε  και βοήθησε τότε, ο ένας τον άλλον...! Μοιράστηκανε το λίγο ψωμί τους και επέζησαν όλοι τους...!
Μέχρι και τα γεννησιάρικα παιδιά προστάτευσαν, θήλαζαν και μοιραζόντουσαν, το μητρικό το γάλα, της μάνας που είχε γάλα, με αυτή την μάνα που από την πείνα δεν είχε σταγόνα!...  στο στήθος της, για να βυζάξει το μωρό της...! 
Και έζησαν,τότε όλα τα παιδιά...! 
Δεν πέθανε κανένα από την πείνα!
Αυτοί τότε, ήσαν όλοι τους,  οι μεγάλοι ηθικοί ευεργέτες, του ήθους,του φιλότιμου, της ανθρωπιάς!
Της ζωής! 
Τι μεγαλείο;  
Τι δύναμη ψυχής;
Η μία μάνα να μοιράζεται το λιγοστό της, το γάλα της!
Το ένα βρέφος να μοιράζεται το λίγο γάλα της μάνας του, με το άλλο το βρέφος!....
Τον αυριανό ... φίλο του!     
Το γάλα από τα στήθη της, τροφή του παιδιού της, με την άλλη την μάνα, που δεν είχε στο στήθος της, σταγόνα  γάλα, για να ζήσει και αυτήςτο μωρο, την μία ημέρα… το σήμερα,  το παιδί της, μαζί και  με το δικό της το παιδί! 
Ελπίζοντας και δύο μανάδες,στον Θεό, στο αύριο...!
Που από την πείνα θα πέθαινε!....και τώρα ζει!
Και η μάνα του, τότε και τώρα το χαίρεται, καλός, και χρήσιμος, να είναι επάνω στην πλάση!    
Αυτές είναι οι πράξεις, του μεγαλείου, της μεγάλης ευεργεσίας, της ηθικής ευεργεσίας, της μεγάλης δωρεάς… της  ζωής!

Δεν θα αναφέρω ονομαστικά κανέναν, διότι φοβάμαι μη λησμονήσω κάποιον, ή  κάποια και τότε θα είναι, η απρέπεια η μεγάλη! Ήσαν όμως, πολλοί και πολλές...!

Αυτές τις δύσκολες εποχές, που όλοι είχαν ανάγκη ο ένας, το άλλον και όλοι μας μαζί, από όλους, ο Θεός έστελνε και από ένα, δύο, από αυτούς, τους καλούς ανθρώπους.
Και αυτοί, οι λίγοι προσέφεραν στους πολλούς κάτι περισσότερο, το κάτι τις, περισσότερο από τους άλλους, σε συμβουλή, σε ορμήνια ,και βοήθεια, στο πρώτο αχνάρι, στο πρώτο βήμα της ζωής και της προόδου.
Και πρώτος από όλους, από όσο εγώ θυμάμαι προσέφερε με φιλότιμο, την αγάπη του και σε όλους τους συμπατριώτες του, την ορμήνια του, έμπρακτα την συμβουλή του,  μαζί με το κινίνο και τους έλεγε:
<< Να μάθουνε, όλοι, όλα τα παιδιά τους γράμματα!>>    
Και πρώτα από όλα, πείσμα το έβαλε, Σχολειό καλό στο χωριό να φτιάξει!
Τότε οι συνθήκες ήσαν δύσκολες και δρόμος στο χωριό δεν υπήρχε.

Όλους τους παρακίνησε, όλους τους εμψύχωσε και αυτός, μπροστάρης ήτανε, σε όλες τις δυσκολίες και όλοι μαζί το
έφτιαξαν !...  Το Σχολειό!   
Ποιος είναι αυτός, που πρέπει να θεωρείται, μεγάλος;
Αυτός είναι: Ο πρώτος!
Είναι: Ο γιατρός, Ιωάννης Δημόπουλος!   
Ο γιατρός μας...!
Όπως τότε τον λέγανε και τώρα έτσι έχει μείνει.
Τι έκανε και πόσα έδωσε για να τον λένε και λέμε, και μεγάλο;   
Δεν ξέρω τα πόσα, λίγα ή πολλά έδωσε, η ξόδεψε...!
Αυτό όμως, το ένα, το ξέρω:
Αυτός, όπως λένε, οι πολλοί, είχε και πολύ φιλότιμο...!
Αυτά, δεν τα έγραφε και στα δεφτέρια!  
Και με τις συμβουλές και τις ορμήνιες του, έγινε τότε το σχολειό μας και εκεί εμάθανε  και μάθαμε, πολλά παιδιά καλά τα γράμματα και ξύπνησε  το μυαλό τους!... Και το μυαλό μας!...       

Μικρή, μπορεί να ήταν η ορμήνια του, με τα μικρά, τα λίγα τα λόγια η συμβουλή του...!
Μα το αποτέλεσμα, διαχρονικό,- μεγάλο!
Μικρό είναι και το καρύδι που το δίνουμε και το φυτεύει στην γη, και ο άλλος!…
Μα γίνεται, μία καρυδιά, τρανή...! Τόσο μεγάλη...!
Που πολλά καρύδια κάνει...!

Και μετά έφτιαξαν και το δρόμο και ανοίξανε οι ορίζοντες της γης, να ειδούν οι πολλοί και αυτοί, που μάθανε τα λίγα γράμματα, τι υπάρχει και πιο πέρα… Πιο πέρα και από τον Aρτοζήνο!    
Τότε, σε αυτή την περίσταση,  βρέθηκαν οι άλλοι, δύο –τρείς καλοί άνθρωποι, με ευγενικά αισθήματα, φιλότιμο,  που και ήξεραν και αυτοί από φτώχεια, για να βοηθήσουν με την κουβέντα τους, εκεί όπου τους πέρναγε, στο πρώτο βήμα που κάνανε οι νέοι του χωριού μας, που ήσαν και αυτοί άξιοι και καλοί, αλλά οι εποχές ήσαν λοβές, οι δυνατότητες, μικρές... 
Το τίποτα, από το σπίτι, δεν υπήρχε, για κάτι το πιο πέρα, το καλύτερο.    
Ο φούρνος στο  σπίτι, στο χωριό,  που έψηνε το ψωμί, για αυτούς είχε γκρεμισθεί!..
Και το νερό  ακόμα, είχε στερέψει !... 
Έπρεπε να φύγουν….

Και στην φυγή τους, στο ψάξιμο να βρουν νερό, ψωμί, βρήκαν συμπαραστάτες, τους τρεις μεγάλους ευεργέτες!

Θεία –μάνα!.. Την λέγανε, τότε τα παιδιά, την Βάσω  Κυριακόπουλου –Σχίζα.  Και Θείο!... Τους δύο άλλους. Τον Θόδωρο τον Σχίζα και τον Μήτσο τον Δάρα τον τελώνη.

Αυτοί οι τρεις, ίσως και σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, είναι που βοήθησαν, τους περισσότερους από όλους εμάς τους άλλους και μας έδωσαν,με την δουλειά μας, το λίγο ψωμί και το νερό, να φάμε και να πιούμε, τότε, που το είχαμε μεγάλη ανάγκη και όλοι μας με το φιλότιμό μας, αντάξια το τιμήσαμε αυτό το λίγο,το ψωμάκι...! 
Με την αξιοσύνη μας, σπουδάζαμε, δουλεύοντας και προκόψαμε στην δουλειά μας, και όλοι μας, εφτιάξαμε οικογένειες καλές, μορφώσαμε πολύ καλύτερα τα παιδιά μας και έτσι με  το φιλότιμο, την μόρφωση και τον ιδρώτα μας, έγινε η μεγάλη κοινωνική πρόοδος, η ανακατάταξη της οικονομικοκοινωνικής δομής του χωριού μας.   
Βέβαια, αυτοί οι τρεις, δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν όλους... Αλλά βοήθησαν πολλούς!...
Χωρίς αυτοί να είναι πολιτικοί, την ψήφο μας να μας ζητήσουν,να έχουν την ανάγκη της, να κάνουν την δουλειά τους! 
Πρόφεραν όπου μπορούσανε το καλό χωρίς να περιμένουν, να θέλουν, τίποτα, από κανέναν, το κάτι τις, από όλους μας!...
Τίποτα δεν μας ζητήσανε και τώρα πια, δεν μας ζητάνε!...
 Και όπου μπορούσαν κάνανε το καλό, και σε άλλα κοινωφελή έργα...
Μακάρι από τα μισά, από αυτά που προσέφεραν, που έκαναν αυτοί οι τρεις, να μπορούσαμε να κάναμε και όλοι, εμείς οι άλλοι!...
Και περισσότερο, τώρα, σήμερα, που γυρίσανε οι εποχές και ήρθανε οι ίδιες, πάλι!...
Θα αποτολμήσω να καταγράψω, σε πόσα παιδιά τότε οι τρεις τους έδωσαν την δουλειά, για το λίγο ψωμί, που τότε  όλοι μας το είχαμε μεγάλη ανάγκη και ας κάνω και το λάθος!
Και το λάθος, αν άθελα συμβεί και με την γόμα, σβήνει! Και αν το μυαλό ξεχάσει κανέναν, το κοντύλι, δεν έχει σωθεί, και αυτόν πάλι τον γράφει...!

Θα τους γράψω με την αράδα, αρχίζοντας από την κάτω μεριά του χωριού, σπίτι, σπίτι

Ας αρχίσω...
1.Σουλελές  Δημήτριος του Βασιλείου στην τράπεζα
2.Σχίζας Χρήστος του Κωνσταντίνου στην ΕΗΣ
3.Βέργος Γεώργιος του Ιωάννου  στην τράπεζα
4.Σχίζας Αναστάσιος του Γεωργίου στην τράπεζα
5.Σχίζας Νίκος του Χρήστου στην τράπεζα
6.Σχίζας Νίκος του Στέλιου στην τράπεζα
7.Σχίζας Μιχάλης του Στέλιου στην ΕΗΣ
8.Σχίζας Τάκης του Δημητρίου στην τράπεζα
9.Σχίζας Θάνος του Δημητρίου πολ/κός μηχ/κός τράπεζα
10.Στρίκος Ανδρέας του Παρασκευά στην τράπεζα

11.Στρίκος Αθανάσιος του Παρασκευά  στην τράπεζα
12.Σχίζας  Δημήτριος του Φώτη στην τράπεζα
13.Ρουσιάς Ευθύμιος του Στάθη στην ΕΗΣ
14.Δημόπουλος Γεώργιος του Ιωάννου στην τράπεζα
15.Δημόπουλος Δημήτριος του Ιωάννου στην τράπεζα
16.Δημόπουλος Θεόδωρος του Χρήστου στην ΕΗΣ
17.Κατσιάπης  Γεώργιος του Πανάγου στην ΕΗΣ
18.Σχίζας Ιωάννης του Γεωργίου στο φοίνικα
19.Σχίζας Νίκος του Αθανασίου στην ΕΗΣ
20.Σχίζας Αθανάσιος του Ιωάννου στην ΕΗΣ

21.Βέργος Ιωάννης του Σταύρου στην τράπεζα
22.Παπαθωμόπουλος Ιωάννης του Κων/νου στην τράπεζα
23.Παπαγεωργίου Ηλίας του Χρήστου στην τράπεζα
24.Παπαγεωργίου Ελένη του Γεωργίου στο φοίνικα
25.Παπαγεωργίου Βασίλειος του Θεοδώρου στην ΕΗΣ
26.Κωνσταντόπουλος Νίκος του Κων/νου στην ΕΗΣ
27.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Δημητρίου στην ΕΗΣ
28.Τρουπής Θεόδωρος του Γεωργίου στην τράπεζα
29.Κωνσταντόπουλος Παναγής του           στην τράπεζα

30.Δάρας Γεώργιος του Χρήστου στην τράπεζα
31.Δάρας Ιωάννης του Νίκου στη τράπεζα
32.Δάρας Παναγιώτης του Νίκου στην τράπεζα
33.Δάρας Κων/νος του Νίκου στην τράπεζα

34.ΔάραςΝίκος του Χρίστου στην τράπεζα
35.Γεωργακόπουλος Νίκος του Γεωργίου στην τράπεζα
36.Γεωργακόπουλος Γεώργιος του Κων/νου στην τράπεζα
37.Γεωργακοπούλου Καίτη του Νίκου στην τράπεζα
38.Τρουπής Γεώργιος του Ηλία στην ΕΗΣ
39.Παναγόπουλος Κων/νος του Ιωάννου στην ΕΗΣ
40.Παναγόπουλος Ιωάννης του Κων/νου στη ΕΗΣ

41.Αναστασόπουλος Χρήστος του Ιωάννου στην τράπεζα
41.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Παναγή στην τράπεζα
42.Βέργος Θεόδωρος του Νικολάου στην ΕΗΣ
43.Βέργος Γεώργιος του Νικολάου στην ΕΗΣ
44.Παγκράτης Κων/νος του Ευαγγέλου στην τράπεζα
45.Χειμώνας Ιωάννης του Αγγελή στην ΕΗΣ
45.Λιατσόπουλος Ηλίας του Ιωάννου στην ΕΗΣ
46.Κωνσταντόπουλος  Γεώργιος           στην τράπεζα
47.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Θ    στην τράπεζα
48.Κωνσταντοπούλου Ρούλα του Θ στην τράπεζα
49.Σχίζας Γεώργιος του Θωμά στην τράπεζα
50.Δημόπουλος Θεόδωρος του Γεωργίου στην τράπεζα

51.Κωνσταντόπουλος Ηλίας του Δημητρίου ΕΗΣ
52.Λιατσόπουλος Παρασκευάς του Ιωάννου στην ΕΗΣ  

Και να μη νομισθεί από τους άλλους που μετά θα ερθούνε, θα το διαβάσουνε και ίσως να ειπούνε:
Ότι όλοι αυτοί, οι παραπάνω, εμπήκανε φυτευτοί, και αμέσως διευθυντάδες και χαραμοφάηδες τρεφόσανται από τον δημόσιο κορβανά.
Όχι -όχι! 
Στις  ιδιωτικές τράπεζες  του Στρατή του Ανδρεάδη δουλεύανε και στις γραμμές των ΕΗΣ. Εργάτες, κλητήρες,νυχτοφύλακες, πρωτομπήκανε, και με την  μόρφωσή τους, ο καθένας τους, την αξιοσύνη τους, το ήθος,  το φιλότιμο στην δουλειά τους,  εδείξανε την προκοπή τους, εγίνανε μετά και διευθυντάδες...!   

Με όλους αυτούς που ηθικά και έμπρακτα αυτοί βοηθήσανε, τώρα, ας σκεφτούμε  να αποφασίσουμε, και πρέπει να τους νομίζουμε ευεργέτες! 
Και πως έμπρακτα αυτούς να τιμήσουμε, παράδειγμα για εμάς και τους άλλους...!
 Σε αυτούς  όποιος μπορεί να τους μοιάσουμε,  να μιμηθούμε...! Να ακολουθήσουνε και από πίσω που έρχονται και οι άλλοι...!
Αυτοί τίποτα δεν μας ζητήσανε και τώρα,πια δεν μας ζητάνε!...
Δεν ξέρω αν το θέλουν...! Κιόλας...!
Εμείς το έχουμε ανάγκη...!

Ένα όμως μας παραγγέλλουν!  
Να είμαστε μονιασμένοι, αγαπημένοι και να βοηθάει ο ένας, το άλλον.

Η κοινωνία όμως, όπως τότε και τώρα το έχει μεγάλη ανάγκη…!
Από πρότυπα..! Από τέτοιους ανθρώπους. 
Και εμείς να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας εμφανώς, για να έχουμε ψυχική γαλήνη, να είμαστε αναπαυμένοι, ότι το κάτι τις κάναμε και εμείς!...
Εφ όσον δεν μπορούμε να κάνουμε τα άλλα!... Που έκαναν αυτοί.
Τα τρανά και τα μεγάλα!...

ΗΡΩΕΣ: Λέγονται και ανακηρύσσονται οι άνθρωποι οι οποίοι δια των πράξεών τους, επέτυχαν ή επιδίωξαν να πετύχουν να κάνουν πράξεις ασύλληπτες, τολμηρές, ακατόρθωτες, για τους πολλούς.

Οι πράξεις των αυτές ήταν ενάρετες, ηθικές, δίκαιες κατά την επικρατούσα κοινωνική αντίληψη, άποψη, της εποχής της τελέσεως των πράξεών των.

Έθεσαν σε κίνδυνο την ζωή τους, για να αποτρέψουν τον κίνδυνο, κατά του κοινωνικού συνόλου και εις τις περισσότερες των περιπτώσεων  την θυσίασαν, για την εξυπηρέτηση της ηθικής ιδέας προς το συμφέρον, αυτής καθαυτής της ιδέας, της κοινωνίας, της πατρίδας, του έθνους.

Υπόφεραν και ακόμα θυσιάστηκαν προς εξυπηρέτηση της κρατούσας γνώμης,  της ιδέας, περί του καλού, του ηθικού, του σωστού, του ωφέλιμου για όλους,  κατά την επικρατούσα γνώμη, την άποψη, της περιόδου που εκτελούντο οι ηρωικές πράξεις, ανεξάρτητα εάν, εκ των υστέρων, εκ των εξελίξεων, αποδεικνύονται σωστές ή λάθος!

Οι πράξεις τους, κρίνονται ηρωικές, γιατί είναι θαυμαστές, τολμηρές, ακατόρθωτες, αποδεκτές, ή κατά συνείδηση αποδεκτές, ως ηθικές, από την πλειονότητα της κοινωνίας.
Τα κατορθώματα αυτά είναι ηρωικά και αυτοί που τα κάνουν, ανακηρύσσονται ήρωες, διότι δεν εξυπηρετεί υστεροβουλία,  ούτε γίνονται προς ίδιο όφελος.
Οι Ηρωικές πράξεις,  εμπεριέχουν την ιδέα,  της προσφοράς,  του αλτρουισμού, της δωρεάς και  της ευεργεσίας.

Οι Ήρωες όταν έκαμαν την ηρωική πράξη, δεν περίμεναν, ούτε περιμένουν ανταπόδοση, πληρωμή, αναγνώριση, ούτε ήξεραν το αποτέλεσμα της, ούτε μπορούσαν να προβλέψουν την επιτυχία της.
 Ο  παρορμητισμός, ο ενθουσιασμός, ο αυθορμητισμός, προς εκπλήρωση της ιδέας, αναδεικνύει τις πράξεις των ηρωικές. Συνήθως οι ήρωες πέφτουν μαχόμενοι εις τα πεδία των μαχών, υπερασπιζόμενοι τις ιδέες των, τα ιδανικά τους, το ήθος τους, ή πεθαίνουν με αυτές!
Δεν τις προδίνουν!...

Είτε, οι επιλογές τους, οι ιδέες τους, οι επιδιώξεις των αποδεικνύονται εκ των υστέρων, σωστές, είτε λάθος αρκεί, αν επιζήσει να μη τις προδώσει και οι πράξεις των, προς υπεράσπιση των  ιδεών,  να υπερασπίζουν ιδέες που εμπεριέχουν ήθος, αρετή,  ανδρεία,  μπέσα και ντομπροσύνη. 
Η υπεράσπιση των πολιτικών ιδεών, της διακυβέρνησης, κοινωνικών συστημάτων, πολλάκις εξεταζόμενα, εις διαφορετικό χρόνο και τόπο, από τον χρόνο και τόπο της τελέσεως των, αποδεικνύονται λανθασμένες, επιζήμιες  και τα γεγονότα  πόλεμοι, μάχες, δεν θα είχαν γίνει!
Για αυτό οι αρχαίοι πρόγονοί μας στον τόπο των μαχών, τα τρόπαια των μαχών, σοφά έκαναν που τα έστηναν με ξύλινα , εμπήγματα  και όχι πέτρινα, για να διατηρηθούν οι μνήμες, των γεγονότων αυτών, τόσο όσο διαρκεί το ξύλο στην φθορά του, δια την περίπτωση που η μάχη και το μακελειό έγινε  από λάθος εκτίμηση και από το λάθος απόφασης!... Η το πείσμα! 
Των πολιτικών, των στρατηγών, των ηγετών!
Το λάθος γεγονός  να ξεχαστεί, όσο το δυνατό πιο γρήγορα  και για να συνεχίσει ο κόσμος το έργο της ομόνοιας!
Της λογικής!...Της ειρήνης!...

Οι ηρωικές πράξεις , είναι ηρωικές και οι ήρωες είναι ήρωες ,από το κατόρθωμα και μόνο, και όχι, είτε αν πίστεψαν το σωστό, ή πίστεψαν το λάθος, που τους έδωσαν οι άλλοι να πιστέψουν !    Ποιος μπορεί στην συμφορά, να αντιληφθεί, την συμφορά!...
Το λάθος να καταλάβει;…..
Ποιος;….
Γι αυτό σε όλους αυτούς, ονομαστικά ανήκουν οι τιμές!... 
Της δόξας, το στεφάνι!...
Και πρώτα,πρώτα, εκεί στη γη που γεννήθηκαν το όνομά τους πρέπει να γραφτεί, στην πέτρα την μεγάλη !...
Για να τους βλέπουν!...
Και να τους μνημονεύουνε, οι άλλοι!...

Και αν δεν συμφωνούνε οι σημερινοί ,τρανοί του χωριού, αύριο θα έρθουν  και άλλοι...!
Ένα όμως αυτοί να μάθουνε, να ξέρουνε, πως αυτοί οι ήρωες, τότε ήσαν παιδιά και για το ήθος και για την ιδέα σκοτώθηκαν, την ιδέα την μεγάλη!...
Και το μερδικό της γης του Μακεδονομάχου λοχαγού, του Δημητριού Τρουπή, χάρισμα, του το πήραμε, και στο χώμα το δικό του, εμείς, αυτοί,  στην πλατεία περπατάνε, χωρίς να τον μελετάνε!....Για όλους αυτούς αυτοί ας το σκεφτούνε καλύτερα ,αυτοί που αλλιώς αποφασίσανε έχουν ήρωες,  σκοτωμένους, δικούς τους ανθρώπους;….

Ο Θεός όμως για αυτούς, τους ήρωες που ίσως, δίκαια, ή άδικα, τους έστειλαν, οι άλλοι να σκοτωθούνε, φροντίζει το άδικο, να διορθώσει.
 Έστειλε και φώτισε, ενεργοποίησε, ευαίσθητους  φωτισμένους, ενάρετους, ανθρώπους και όλους τους ήρωες, ευλαβώς, τους σύνταξαν, με αγάπη και υπερηφάνεια και στην εφημερίδα μας Αρτοζήνος ευπρεπώς, τους έγραψαν και στη ιστοσελίδα, όπως τους αρμόζει- τους πρέπει. Μέχρι να αποφασίσουν και του χωριού μας οι τρανοί!... Να τους κάνουμε όλοι μαζί, το καλύτερο!...
Ότι, Τους  πρέπει!... 
Ότι, Τους αξίζει!…

25.03.2010  Γιάννης Στ Βέργος[Γορτύνιος]