ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Η ομιλία του ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ 
στο Μνημόσυνο που ετέλεσε η «Παγγορτυνιακή Ένωση»

στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου (Καρύτση), στις 5 Φεβρ. 2012

Σαν χθες, στις 4 Φεβρουαρίου 1843, έκλεισε για πάντα τα μάτια σε ηλικία 73 ετών, ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο θρυλικός «Γέρος του Μοριά».
Πιστοί στο ετήσιο κάλεσμα της «Παγγορτυνιακής Ένωσης», προσήλθαμε σήμερα εδώ για να  τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου νεκρού και να του εκφράσουμε για μια ακόμα φορά την αιώνια ευγνωμοσύνη μας. Γιατί, αν είμαστε σήμερα ελεύθεροι, το οφείλουμε στους αγώνες και στις θυσίες των ηρώων του 1821, όπως ο αθάνατος συμπατριώτης μας.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν είναι ένας απλός ήρωας. Είναι ο πρώτος ανάμεσα στους πρώτους, ο ξεχωριστός ανάμεσα στους ξεχωριστούς, ο μοναδικός! Αν οι άλλοι ήρωες του ελληνικού πανθέου αναδείχτηκαν μέσα από την Επανάσταση, ο Κολοκοτρώνης δημιούργησε την Επανάσταση!

Αυτός την ξεκίνησε, αυτός την θεμελίωσε και αυτός τη διέσωσε από θανάσιμο κίνδυνο τον καιρό του Ιμπραήμ!

Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε ακριβώς όταν τον χρειάστηκε η πατρίδα! Τον προετοίμαζαν γενεές γενεών σκλαβωμένων ραγιάδων και αμέτρητοι αιματηροί αγώνες του λαού μας κατά τα 400 χρόνια δουλείας. Αυτός ευτύχησε να ενσαρκώσει το όραμα και να υλοποιήσει τη λαχτάρα των υπόδουλων Ελλήνων για την απόκτηση της ελευθερίας τους!

Ατρόμητος, γενναίος, αδούλωτος, έγινε ο πραγματικός Λαϊκός Ηγέτης. Ήταν αυτός που με την ισχυρή προσωπικότητά του κατάφερε να μετατρέψει τους φοβισμένους και απόλεμους ραγιάδες, σε ατρόμητους πολεμιστές. Αδάμαστος πολέμαρχος, μεγάλος στρατηγικός νους, ο Κολοκοτρώνης έγινε ο πρωτεργάτης και αρχιτέκτονας των μεγάλων νικών στα πεδία της μάχης. Οι νίκες στο Βαλτέτσι, στη Γράνα, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια και αλλού φέρνουν την προσωπική σφραγίδα του.

Ο Κολοκοτρώνης αποδείχτηκε θείο δώρο για την αγωνιζόμενη Ελλάδα! Ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή! Δεν ήταν μόνο ο γεννημένος άνθρωπος των όπλων, ο έμπειρος αετός της κλέφτικης ζωής. Ήταν ακόμα ευφυής, οξυδερκής, μεγαλόφρων, με ατσάλινη θέληση. Πίστευε στον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων και στην τελική επικράτησή του, και μάλιστα με στήριξη στις δικές τους δυνάμεις και μόνο, χωρίς απαντοχή σε ξένη βοήθεια. Και έβαζε εγγυητή της ελευθερίας των Ελλήνων τον ίδιο το Θεό!

Εκτός από το φιλελεύθερο φρόνημα και το ηρωικό πνεύμα, ο Κολοκοτρώνης διέθετε βαθύ σεβασμό στη θρησκεία των πατέρων του και φυσικά ακλόνητη φιλοπατρία. Όπως ο ίδιος ομολογούσε: «Εμείς περισσότερο από τα ντουφέκια, με την πίστη μας στο Χριστό και την αγάπη μας προς την πατρίδα ελευθερώσαμε την Ελλάδα».

Δεν ήταν όμως μόνο η στρατιωτική ιδιοφυία του Κολοκοτρώνη, που τον ανέδειξε σε σημαντική προσωπικότητα του αγωνιζόμενου ελληνικού Γένους. Ήταν και τα άλλα ηγετικά προσόντα του και η πολιτικότητα της σκέψης του. Όλα αυτά τον καθιέρωσαν ως σημαντικό ρυθμιστή των εξελίξεων, τόσο στον καιρό του πολέμου, όσο και μετά τη δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κρατιδίου. Διαλλακτικός και συμβιβαστικός εκ φύσεως, αλλά και διπλωματικός κατά τις εκάστοτε περιστάσεις, ο Κολοκοτρώνης συνέβαλε θετικά και στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.

Ο Κολοκοτρώνης πίστευε στην ενότητα του ελληνικού λαού και λειτουργούσε ως συνεκτικός ιστός ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Αν και στρατιωτικός, δεν δίσταζε να αναγνωρίσει την προσφορά και την αξία των πολιτικών. Προσπαθούσε να μεσολαβεί μεταξύ των αντιφρονούντων. Ήξερε να συμβιβάζει τα «διεστώτα» και να αποκαθιστά τις ισορροπίες. Ήθελε ισομερή κατανομή της εξουσίας και προσπαθούσε να περιορίζει τις φυγόκεντρες και διαλυτικές τάσεις κάθε φορά που εμφανίζονταν. Ο Κολοκοτρώνης ως στρατιωτικός και ως πολιτικός ήταν εγγύηση εθνικής ομοψυχίας και σύμβολο της εθνικής ενότητας!

Αλλά η μεγαλοσύνη των ανδρών δεν φαίνεται μόνο όταν βρίσκονται εν ζωή. Αναδύεται περισσότερο ανάγλυφη μετά τον θάνατό τους. Και ο ήρωας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εξακολουθεί να είναι Μεγάλος ακόμα και σήμερα! Στη δύσκολη εποχή που ζούμε, ο Κολοκοτρώνης ενώνει και πάλι όλους τους Έλληνες και τους εμπνέει με την γενναιότητα, την αποφασιστικότητα και την φιλοπατρία του. Γίνεται για μια φορά ακόμα σημείο αναφοράς για τον απλό λαό μας, τον ταπεινωμένο, οικονομικά εξουθενωμένο και λοιδορούμενο από φίλους και εχθρούς.

Σήμερα, που η χώρα μας γέμισε Γραικύλους και υποτακτικούς στα ξένα κελεύσματα, σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης, όχι τόσο οικονομικής, όσο κοινωνικής και ηθικής, ο Κολοκοτρώνης προβάλλει και πάλι ως ψυχικό αντιστύλι και αποκούμπι μας.

Σήμερα, που στη χώρα μας επικρατούν οι ανίκανοι και οι φαύλοι, όλοι αυτοί που κάνουν το καθετί για να υποτιμήσουν την εθνικότητά μας, να λοιδορήσουν τη θρησκεία μας, να γελοιοποιήσουν τους θρύλους και τους ήρωες μας, να «αποδομήσουν» την ιστορία μας, για να μην μείνει τίποτε όρθιο, όλοι αυτοί που καλοδέχονται τα αμέτρητα στίφη των Ασιατών, ενώ εξωθούν τη δική μας νεολαία στην ανεργία και στα σκλαβοπάζαρα της Δύσης, σήμερα, ο απλός λαός μας στρέφει και πάλι το βλέμμα του στον Μεγάλο Ήρωα του 1821.

Και με κρυφή ελπίδα περιμένει να ακουστεί και πάλι η φωνή του ανίκητου Πολέμαρχου προς τους κάθε είδους «Νενέκους» της εποχής μας, τους ανεπαρκείς πολιτικούς, τους ανάξιους πανεπιστημιακούς, τους ανόητους ψευτο-διανοούμενους, τους αφελείς δήθεν «προοδευτικούς», τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους της Νέας Τάξης, αλλά και προς όλους τους απαθείς και εφησυχασμένους συμπολίτες μας, περιμένει –λέω- και πάλι ο απλός λαός μας να ακουστεί η βροντερή φωνή του Γέρου του Μοριά: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!»

Ας είναι αιώνια η μνήμη σου, μεγάλε Ελευθερωτή μας! Δώσε μας σήμερα κάτι από την λιονταρίσια καρδιά σου, για να μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι στην δίνη των καιρών που μας οδηγεί στην άβυσσο μιας νέας σκλαβιάς. Δώσε μας λίγο από το θάρρος σου και την παλικαριά σου! Σήμερα σε χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά! Αιωνία σου η μνήμη!