Από το έργο, την δουλειά που δεν απoπιάνομαι, την ξέρω!...
Εύκολο μου φαίνεται πως είναι και αμέσως το έργο πως είναι γινωμένο και πως και εγώ τάχα, τάχιστα, με άνεση , με ευκολία, πιο καλύτερα και γρηγορότερα από τους άλλους και εγώ το κάνω.
Όταν πήγαινα στο σχολειό δεν άνοιγα την φυλλάδα, και τώρα δεν ανοίγω το βιβλίο με τα γράμματα { της ζωής} μου φαίνεται και νομίζω πως όλα, τα γράμματα που γράφει μέσα τα ξέρω!!!...
Πως;…
Φαρσί, απέξω και ανακατωτά!...
Μα σαν το ανοίξω το βιβλίο στο πρώτο φύλο κιόλας , με πιάνει απελπισία… τρέμει το φυλλοκάρδι μου σαν τα φύλλα του πλατάνου όταν φυσάει αγέρας!...
Και αν είναι και για εξετάσεις με πιάνει συχνουρία, τίποτα δεν ξέρω!!!...
Σιγά- σιγά διαβάζοντας το βιβλίο της ζωής, έρχεται από λίγο- λίγο η εμπειρία, η γνώση!!...
Και αν σταθεί, και κουρνιάσει η γνώση, αγάλια – αγάλια, πολύ αργότερα, έρχεται κουρασμένη και κάθεται να ξαποστάσει η κατανόηση, και λίγο, από λίγο, αν την προσέξεις, καταλαβαίνεις το τι σιγανά, ψιθυριστά να λέει…
Λέει… Πολύ λίγα.
Πολύ λιγότερα μπορεί ο άνθρωπος από αυτά που λέει αυτή, να καταλάβει και να κάνει!
Ίσως γιατί δεν θέλει, γιατί δεν μπορεί, ίσως γιατί, που δεν προκάμει!!!
Γιατί… και ο άλλος…, ο αλογάριαστος λέει:
Ο χρόνος εδώ τελειώνει και κάτω τα βολύμια!...
Στο τέλος της ζωής, αν έρθει η εμπειρία και ίσως μαζί της ακολουθεί, η σοφία!...
Τότε!...
Τι θα κάνει;
Θα εκφραστεί πολύ σιγά- σιγανά, με δύο τρεις λέξεις - λεξούλες, το πολύ με μία φράση!!..
Και ποιος την πρόσεξε, την άκουσε και ποιος την καταλαβαίνει;…
Εφόσον πρέπει να περάσει ολάκερη η ζωή, για να την κατανοήσεις;…
Ας προσέξουμε, του τέλους της ζωής το ψιθύρισμα, μήπως και καταλάβουμε κάτι!..
Το τι;...
Το ήθος- την αρετή- την αγάπη!...
{ Όλοι… Στο τέλος της ζωή του ανθρώπου, του ζητάμε να μας ειπεί, μια φράση, μια κουβέντα, μια ευχή, μία λέξη!... Και τις περισσότερες φορές, από βαθιά, ακούμε ,από το υπερπέραν να έρχεται ψιθυριστά η φωνή που λέει: Με την ευχή μου, να είσαστε αγαπημένοι…}
Αλλά τυφλός, στραβός και ανήξερος, ξεροκέφαλος, ανήθικος, φαύλος, το ίδιο είναι…
Πηγαίνουν όλοι μαζί στο πέρα δώθε και αν δεν συγκρατηθούνε στην αρχή, να τους κοπή η φόρα, κάνουν με τα αχνάρια τους, στην ζωή την ζημιά την μεγάλη.
Πελαγοδρομούν!… και ακουλουθούνε σαν πρόβατα στο γκρεμό μετά και οι άλλοι!..
Αν τύχει να είναι και ηγέτες;
Τότε!... Τότε…
Αλίμονο στους άλλους, που περιμένουν καθοδήγηση, με ασφάλεια να πορευτούνε….
Προσοχή στην εκλογή των ηγετών!!...
Τα αχνάρια τους και την περπατησιά τους!...
Εφόσον νομίζουμε ότι έχουμε δημοκρατία, στην δημοκρατία όλοι μας, έχουμε ευθύνη για την τύχη μας, για την κατάντια μας … για το καλό μας, ή το κακό μας.
Εμείς τους διαλέγουμε και τους εκλέγουμε!...
Μετά… Ποιος φταίει;…
Η δημοκρατία βροντοφωνάξει και λέει:
Κατά τον λαό και η ηγεσία του!...
Παράπονα μετά δεν θέλω…
Δεν τα ακούω!...
Όσο και να φωνάζετε και να είσαστε αγανακτισμένοι!!...
Αυτό μονάχα σε απάντηση, σοφά και για παρηγοριά μας λέει:
Για ότι τραβάει και θα τραβάει το κορμί, η κεφαλή μας φταίει!…
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}
25.03.2012
Εύκολο μου φαίνεται πως είναι και αμέσως το έργο πως είναι γινωμένο και πως και εγώ τάχα, τάχιστα, με άνεση , με ευκολία, πιο καλύτερα και γρηγορότερα από τους άλλους και εγώ το κάνω.
Όταν πήγαινα στο σχολειό δεν άνοιγα την φυλλάδα, και τώρα δεν ανοίγω το βιβλίο με τα γράμματα { της ζωής} μου φαίνεται και νομίζω πως όλα, τα γράμματα που γράφει μέσα τα ξέρω!!!...
Πως;…
Φαρσί, απέξω και ανακατωτά!...
Μα σαν το ανοίξω το βιβλίο στο πρώτο φύλο κιόλας , με πιάνει απελπισία… τρέμει το φυλλοκάρδι μου σαν τα φύλλα του πλατάνου όταν φυσάει αγέρας!...
Και αν είναι και για εξετάσεις με πιάνει συχνουρία, τίποτα δεν ξέρω!!!...
Σιγά- σιγά διαβάζοντας το βιβλίο της ζωής, έρχεται από λίγο- λίγο η εμπειρία, η γνώση!!...
Και αν σταθεί, και κουρνιάσει η γνώση, αγάλια – αγάλια, πολύ αργότερα, έρχεται κουρασμένη και κάθεται να ξαποστάσει η κατανόηση, και λίγο, από λίγο, αν την προσέξεις, καταλαβαίνεις το τι σιγανά, ψιθυριστά να λέει…
Λέει… Πολύ λίγα.
Πολύ λιγότερα μπορεί ο άνθρωπος από αυτά που λέει αυτή, να καταλάβει και να κάνει!
Ίσως γιατί δεν θέλει, γιατί δεν μπορεί, ίσως γιατί, που δεν προκάμει!!!
Γιατί… και ο άλλος…, ο αλογάριαστος λέει:
Ο χρόνος εδώ τελειώνει και κάτω τα βολύμια!...
Στο τέλος της ζωής, αν έρθει η εμπειρία και ίσως μαζί της ακολουθεί, η σοφία!...
Τότε!...
Τι θα κάνει;
Θα εκφραστεί πολύ σιγά- σιγανά, με δύο τρεις λέξεις - λεξούλες, το πολύ με μία φράση!!..
Και ποιος την πρόσεξε, την άκουσε και ποιος την καταλαβαίνει;…
Εφόσον πρέπει να περάσει ολάκερη η ζωή, για να την κατανοήσεις;…
Ας προσέξουμε, του τέλους της ζωής το ψιθύρισμα, μήπως και καταλάβουμε κάτι!..
Το τι;...
Το ήθος- την αρετή- την αγάπη!...
{ Όλοι… Στο τέλος της ζωή του ανθρώπου, του ζητάμε να μας ειπεί, μια φράση, μια κουβέντα, μια ευχή, μία λέξη!... Και τις περισσότερες φορές, από βαθιά, ακούμε ,από το υπερπέραν να έρχεται ψιθυριστά η φωνή που λέει: Με την ευχή μου, να είσαστε αγαπημένοι…}
Αλλά τυφλός, στραβός και ανήξερος, ξεροκέφαλος, ανήθικος, φαύλος, το ίδιο είναι…
Πηγαίνουν όλοι μαζί στο πέρα δώθε και αν δεν συγκρατηθούνε στην αρχή, να τους κοπή η φόρα, κάνουν με τα αχνάρια τους, στην ζωή την ζημιά την μεγάλη.
Πελαγοδρομούν!… και ακουλουθούνε σαν πρόβατα στο γκρεμό μετά και οι άλλοι!..
Αν τύχει να είναι και ηγέτες;
Τότε!... Τότε…
Αλίμονο στους άλλους, που περιμένουν καθοδήγηση, με ασφάλεια να πορευτούνε….
Προσοχή στην εκλογή των ηγετών!!...
Τα αχνάρια τους και την περπατησιά τους!...
Εφόσον νομίζουμε ότι έχουμε δημοκρατία, στην δημοκρατία όλοι μας, έχουμε ευθύνη για την τύχη μας, για την κατάντια μας … για το καλό μας, ή το κακό μας.
Εμείς τους διαλέγουμε και τους εκλέγουμε!...
Μετά… Ποιος φταίει;…
Η δημοκρατία βροντοφωνάξει και λέει:
Κατά τον λαό και η ηγεσία του!...
Παράπονα μετά δεν θέλω…
Δεν τα ακούω!...
Όσο και να φωνάζετε και να είσαστε αγανακτισμένοι!!...
Αυτό μονάχα σε απάντηση, σοφά και για παρηγοριά μας λέει:
Για ότι τραβάει και θα τραβάει το κορμί, η κεφαλή μας φταίει!…
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}
25.03.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου