Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Λόγια, από τους παλιότερους.

 Την φύτρα σου!…  
Τον πατέρα σου, την μάννα σου, αυτός, αυτή είναι, δεν  τους αλλάζεις!...
Τον τιμάς, όποιος, όποια και αν είναι πάντοτε και η τιμή  αυτή, περίσσια, σε  σένα επιστρέφει!... 
Αν σου αρέσουν καλώς! Άλλωστε….Τον υποφέρεις, τον υπομένεις μέχρι να τσαπώσεις,να σε μεγαλώσει και μετά επιλέγεις τι θα κάνεις... 
Τον κάνεις γείτονα; ή γνωστό; η, και πιο πέρα ακόμα;... Και τους συμπεριφέρεσαι  ανάλογα, με την αξία του και τα συφέρματά του.
Ή, τον έχεις πρότυπο  ήθους, αξίας, τιμή, καμάρι, τεφαρίκι!  
Και είναι για σένα… Ο πατέρας, ο άξιος, ο σοφός, και η μάνα, η Παναγιά και  το διαμάντι όλου του κόσμου!... 
Ή, η Σιωπή… και τίποτα άλλο;… 
Τα λόγια για αυτούς και για κανέναν άνθρωπο, μη τα λες, δεν σε τιμάνε… 

Το παιδί σου, στο Θεό, και σε όλους τους Άγιους  προσεύχεσαι και σου το στέλνουν!..  Για να σε ευχαριστήσει, ή, για να σε τιμωρήσει!...
Πρόσεχε μόνο μην ο Θεός στον στέλνει Άγγελο και με την συμπεριφορά σου, τις πράξεις σου και το παράδειγμά σου τον κάνεις διάβολο… και κάτι πάρα πάνω... 
Και μετά, ο Θεός, σε τι θα φταίει; 

Τον συγγενή σου τον ανέχεσαι… 
Τον φίλο, τον κουμπάρο, τον διαλέγεις.. 
Τον άντρα σου, ή την γυναίκα σου, αν έκανες την λάθος επιλογή κανένας δεν σου φταίει…  

Τώρα το ένα, εγώ όπως οι παππούδες συμβούλευαν, με τα ίδια, αυτά τα λόγια λέω:  
Αν έχεις παιδιά, οικογένεια, και υποχρεώσεις να κάνεις υπομονή…. 
"Δεν είναι τώρα η ώρα για ζευγαραπωλύματα!…" 
Δεν είναι…. Για την ζωή  τα τέτοια!.... 
Την αυλακιά της ζωής παλικαρίσια να βγάλεις πέρα!... 
Τα ακούς;… 
Το όργωμα της ζωής έχει ζόρι!... 

Αλλά... Αν δεν οργώσεις, δεν σπείρεις, τον θεριστή μη περιμένεις να θερίσεις... Και τον Αύγουστο μετά της Παναγιάς το πανηγύρι κάτσε και βάρα τον ταμπουρά,  παίξε με την κοιλιά σου την πασαβιόλα!... Και  τραγούδα με την τελευταία τρύπα του ζουρλά!...   
"Κοντό σου γίνηκε φόρα  το, μακρύ σου πέφτει λιώσε το!..."  

Το γαριφαλάκι σου μη το πετάς!... 
Ας είναι  και μαραμένο!...  
Μη το αλλάζεις!... 
Γιατί... Δεν ξέρεις το άλλο τι θα είναι!.... 
Τι οσμή θα έχει;…  
Και για  γαρίφαλο, τριαντάφυλλο θα φαίνεται,  αλλά αγκάθι, τσουκνίδα θα είναι…  Ό,τι άλλο να κάνεις θα το μετανιώσεις!.... 
Και… μετά;…  
"Τα  μετά, χείρων, των πρώτων!’’  

Με διάλογο, με κατανόηση, με αγάπη, χωρίς εγωισμούς, λύνονται της ζωής τα μικροπροβλήματα.  
 Όμως τα μικρά, μη τα κάνετε μεγάλα!…
Γιατί;…  
"Τα στερνά νικάνε τα πρώτα!…’’ 
Τα  ακούτε;…

Γιάννης Στ Βέργος{Γορτύνιος}
08.05.2013

1 σχόλιο:

  1. Οι καλοί γονείς, είναι σαν το ανέσπερο, ακοίμητο καντήλι της εκκλησιάς, που καίγεται πάνω στην Αγία Τράπεζα!...
    Φωτίζει και φωτίζεται!...
    Είναι σαν το γνήσιο κερί της μέλισσας που όσο καίγεται και λιώνει… μοσχομυρίζει και φωτίζει. Αυτό, το κεράκι και αυτοί, οι καλοί γονείς όσο περισσότερο υποφέρουν, καίγονται και λιώνουν, τόσο περισσότερο δίνουν φως!... στα παιδιά τους!...
    Φωτίζουν τον δρόμο, που οδηγεί τα παιδιά τους, στο ήθος, στην αρετή, στην προκοπή!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή