Ο Κολοκοτρώνης!....[φώναξε...]

Εθνική γιορτή:  25 του Μαρτιού 1821 γραμμένη στα Ουράνια!..

-Ξύπνα....Ορέεεε... Ξύπνα... Γέρο του Μοριά!... 
Δώσε  και σε εμάς λίγη από την λιονταρίσια σου καρδιά!... 
-Τι;... Tι;....Τι λέτε;...Τι λέτε;...
Και να σας την δώσω...
Όμως... Φοβάμαι μη πάει στράφη...
-Το έμαθες και τούτο τώρα Αρχιστράτηγε!!!...
-Ναι... Ναι... Το έμαθα... 
Μου ήρθανε τα χαμπέρια... 
-Μα αυτό...  Δεν είναι να ακουστεί, μα ούτε ψιθυριστά να μολογιέται… 
-Τίποτα δεν μένει κρυφό...
{Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον!..} 
Μερικοί  φαίνονταν, καλοί!.., Εξαιρετικοί!...Ηθικοί!.. 
Όμως μας την έκαναν την κουτσικέλα!...
-Ακόμα, ακόμα και Βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου, και Υπουργοί... 
Δεν το αγαπάνε, δεν έχουν εμπιστοσύνη στο Κράτος,στο Έθνος που εσύ ελευθέρωσες, που αυτοί, μετά άκοπα, ακούραστα, τον τόπο κυβέρνησαν και κυβερνάνε και για αλλού και για άλλους δουλεύουνε…
-Δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω για που το πάνε;...
Τι νιονιό κουβαλάνε;... 
-Και τα λεφτά, τα καπιτάλια τους, που από αυτή την Χώρα θρέφονται, πληρώνονται, τα κονομάνε.... Αλλού τα πάνε..
Τα έχουν βγάλει όξω;;;… 
Σε ξένους τόπους μακρινούς  κρυφίως τα κουβαλάνε, και πίσω δεν τα γυρνάνε... 
Τα έχουν μεταναστεύσει!!!... 
-Ο Θεός, ας τους συγχωρέσει...
-Τα  έχουν κρύψει και μέχρι στου βοδιού το κέρατο….  
Και αναγκάζουν αυτοί, να μεταναστεύουν,  μόνο για το ψωμάκι, της Χώρας μας, τα μορφωμένα νιάτα!... 
Της Χώρας μας,  μεταναστεύει τώρα, η προκοπή- η ελπίδα!...
Ο λαός τι να ειπεί;.., Και τι να κάνει;.. 
Ότι είχε μέχρι τώρα  το χάνει...Χάνουν οι νέοι την ελπίδα...
Από πού, από ποιόν, να φυλαχτεί;… 
Και τι να περιμένει;...
Από αυτούς τίποτα δεν περισσεύει..
Που από όλους τους,οι περισσότεροι είναι διεφθαρμένοι;.. 
Γέρο του Μοριά!...
Αυτοί, όλο κλέβανε, κλέβουν, κλέβουν και έξω τα κρύβουν...  Τα πηγαίνουν..
Και πίσω δεν τα φέρνουν....
Γίνεται αυτό που κοροϊδευτικά έλεγες:
" Ρέεεε…. Μαζί εδώ τρώμε και πίνουμε και αλλού πάμε και το δίνουμε!...." 
-Τώρα τι λες; Γιατί δεν ξυπνάς;… 
-Τι να ειπώ;… Τι να ειπώ;....  
Μωρέεε....Ντροπή μωρέεε…. Ντροπή….  
Δεν ήξερα...Που να το φανταστώ ο δόλιος;... 
Ό,τι η σπορά μου, που εγώ έσπειρα σιτάρι, από αυτή βγήκε βρώμη, και  στην βρώμη, φύτρωσε βρομούσα και βρωμάει… 
Αν το ήξερα… Αν το ήξερα... 
Θα το άφηνα χέρσο… το χωράφι!... 
Να ήτανε μπαϊρι... 
Να μη φύτρωνε τίποτα, ούτε  βρομούσα....
Τώρα... Όσοι μείνατε καλοί, τίμιοι, φιλότιμοι, εργατικοί, ένα σας λέω:
 "Θέλει καλό βοτάνισμα το χωράφι, να  ξεριζώστε, να φύγουν τα ζιζάνια… 
Η βρομούσα... 
Εγώ τώρα γέρασα... Πάει πια... 
Είναι βαριά η πλάκα... 
Να την σηκώσω δεν μπορώ, στο βότανο για να βοηθήσω!..."
Αυτές  μωρέεε…Αυτές... Τις κουβέντες ακούστε τες: 
"Ξεριζώστε τα ζιζάνια… 
Ξεπλύνετε την μαγάρα, πετάτε την βρομούσα... 
Μη πνίξουν το σιτάρι… 
Και χάσουτε ακόμα, ακόμα και τον σπόρο…"
Τα ακούτε, βρέεεε;;;.... 
Τα ακούτε;...
Και  με την ευχή μου, να είστε μονοιασμένοι!... 

Γιάννης Στ Βέργος{gortinios.isv}
22.03.2014