Η αδυναμία

Καλά τα λέει ο Αριστοτέλης!!!..
 "Την αδυναμία σου ποτέ σε κανέναν μη φανερώσεις…
Γιατί πικρά-  πικρά θα μετανιώσεις...
"Αλλά...Την αδυναμία σου... την αρρώστια σου, μόνο στον έμπιστο καλό γιατρό, που έχει ορκιστεί πιστά, πίστη στον Ιπποκράτη και έχει φόβο [σέβας] Θεού, μπορείς να ξεγυμνωθείς να φανερώσεις....
Για να σου δείξει συμπόνια, αγάπη και να σου δώσει το φάρμακο να σε γλιτώσει, να σε γιατρέψει....
"Ο γιατρός είναι το δεξί χέρι του Θεού επί της Γης...
 " Όταν έχει φόβο Θεού!....
Σε άλλους, αν φανερώσεις την αδυναμία σου, θα την εκμεταλλευτούνε και θα σε χρησιμοποιήσουνε αυτοί, ή για να πλουτίσουν ή από την ατιμία τους για να σωθούνε,, .....

Αν κάνεις πως σκύβεις το κεφάλι, για να σε ευσπλαχνιστούνε ;;;
Την μία καρπαζιά την έχεις σίγουρη στο σβέρκο!!!!
Όταν ο άνθρωπος ξεπέσει από την αφέλεια του, την υπέρμετρη καλοσύνη του, ή την  κακή του γνώση, να ξέρεις κανένας δεν θα βρεθεί, αγαπημένος φίλος, γνωστός, συγγενής, το χέρι της βοήθειας να σου δώσει....
Προσπάθησε μόνος σου να σηκωθείς και γρήγορα με φόρα να επανορθώσεις...
Υπομονή και σήκω:

Τα περασμένα βάσανα, τα χθεσινά ήρθανε, περάσανε ή μείνανε τα ξέρεις...
Τα τωρινά μπροστά σου είναι και τα βλέπεις….
Τα αυριανά δεν ήρθανε ακόμα, δεν τα ξέρεις, τα περιμένεις.....
Ίσως είναι τα καλά, τα λαμπροφορεμένα!!!....
Κάνε υπομονή.
Φαίνεται πως τρέμει ο ουρανός από τα σύννεφα να πέσει....
Περίμενε μην απελπίζεσαι, μη κλαις..
Περίμενε- περίμενε....
Τάχα πέφτει;;;.
Η λύπη και η χαρά αντάμα χέρι - χέρι περπατάνε, και αυτοί που φεύγουν αγωνιζόμενοι  από την ζωή, την αιωνιότητα ζητάνε...
Η ψυχή τους πάντοτε ανάμεσά μας φτερουγίζει, λυπούνται  με τα βάσανα μας και χαίρονται με την χαρά μας.
Χαρά στον που έχει στην ζωή, περίσσευμα χαράς και λειψή την λύπη.!
Όσο περισσότερο αγωνιστείς, κουραστείς για την  επιτυχία σου και όσο περισσότερο την ποτίσεις με τίμιο ιδρώτα, τόσο η επιτυχία ριζώνει και θεριεύει...
Μόνο τότε έχεις μόνιμη , παντοτινή ιικανοποίηση, δόξα τιμής, χαρά μεγάλη!!!.
Η επίπλαστη δοτή επιτυχία, είναι σαν τα κέρδη της ρουλέτας, που στην επόμενη φορά εξαφανίζονται και πάνε....
Είναι σαν την δροσιά από τα φύλλα του πλατάνου, που τα φύλλα του, πρώτα -πρώτα πέφτουν στον αέρα του χειμώνα, ενώ το πουρνάρι καλά βαστάει στους κλώνους του, στα φύλλα του το χιόνι και έχεις στην ρίζα του απάγκιο!!!

 Γιάννης Στ Βέργος {gortynios isv}
07.10. 2017