Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Το αστείο Χααα...Χααα..

Το αστείο...Χααα...Χααα...
Με το καλό, με το μαλακό την πάμε την συγγένισσα μας, την Ενωμένη. Ευρώπη, την δικιά μας
και με τα χαϊδέματα, τα καλοπιάσματα την θεία Αγγέλλω.
Μα αυτή τίποτα...
Μας κάνει η θεία Αγγέλλω, την ζόρικη,
στο ίσιο δρόμο δεν πάει,
όλο στην κόλαρη στο πλάι κολάει.
Σε αυλακιά δεν σιάζει, δεν πέφτει.
Τότε την πήραμε και λίγο, λίγο με το άγριο,
της δείξαμε και το πιστόλι.
Για να φοβηθούνε όλοι
Αυτή με μας γελάει, και μας λέει:
Χααα..Χααα...,
Αυτό μοιάζει με κωλοστρόκι
που παίζουν τα παιδιά, στις μπούλες, τις απόκριες.
Μα και αληθινό να είναι, είναι άδειο!...
Και πως να είναι γιομάτο;...
Θα είναι;.. Με τι;...
Με τις δικές μας, τις δανεικές τις σφαίρες;...
Που σας δώσαμε;...
Από αυτές!... Καμία δεν υπάρχει...
Δεν τις έχετε!...
Μα, τόσο μυαλό είχατε και έχετε...
Μας παραγγέλνει, και μας λέει:
Ούτε και από αυτές, που προσφάτως σας δανείσαμε,
δεν έχετε, δεν φυλάξατε, δεν κρατήσατε, ούτε την μία.
για την κακή την μοίρα...
Για την κακιά την ώρα!...
Ποιος σας δανείζει τώρα;;;
Και τώρα ποιος σας φταίει και ποιος σας δίνει;..
Την ώρα της οδύνης;
Δεν υπάρχουν τώρα κορόιδα...
Όλες τις ρίξατε, στα όπα,στα ρόδα..
.Στο γάμο του καραγκιόζη!..
Της στείλαμε μήνυμα σκληρό,
και με παραγγελιά σκληρή μεγάλη της είπαμε, της λέμε:
και απο το πάθημα, τον καϋμό μας κλαίμε...
Τα λόγια της, λίγο να μαλακώσει!..
Θα έρθει η ώρα και η στιγμή, πικρά θα το μετανιώσει.
Δεν μας κάνει χάρη...
Το που είμαστε  μαζί να το έχει σε καμάρι!....
Το ότι περπατάμε αντάμα...
Αυτό είναι το θαύμα!
Και ακόμα περισσότερο της λέμε, να μη μας φοβερίζεις
γιατί κάτι ακόμα από το καλό φαγητό, που πρόσφατα της προσφέραμε
τότε και τώρα μοσχοβολάει, [ΨΗΤΟ]μυρίζει ...
Με εμάς να μη τα βάζεις,
δεν ξέρεις καλά τα τέτοια να διαβάζεις.
Να μάθει να γνωρίζει, που για αυτά, ορίζει....
Δεν μας πρέπει, να απειλεί, να φοβερίζει.....
Φοβερίζεται , απειλείται, υβρίζεται, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης;..
Και τόσοι άλλοι;
Οι τρανοί και οι μεγάλοι!...
Αυτοί!....
Αυτός έχει το γνώθι σε αυτόν....
Υπομένει!...
Χαμογελά και με το χαμόγελο πεθαίνει;
Πεθαίνει αλλά τίποτα, δεν παθαίνει!!..
Ζει!...
Στην αιωνιότητα!...
Η Ελλάς. αυτό το ήθος, την αρετή, το αγαθό, υπηρετεί,
και στην αθανασία της Ελληνικής ψυχής προσμένει!...
Πιότερο είναι τιμή σε όλο τον κόσμο στην οικουμένη, για σένα...
να περπατάς ξωπίσω τους, μαζί τους, και με εμένα...
(.Ελλάς!...).

Σκέψου... Σκέψου... Θυμήσου!...
Ότι κάπου το έχουμε, και βρίσκεται κρυμμένο του Αχιλλέα το φαρμακερό το δόρυ.
Και του Μέγα Αλέξανδρου, η εξυπνάδα, η κουλτούρα, η τόλμη!...
Τότε θέλεις, δεν θέλεις, στην διδαχή της φιλοσοφία αυτών, θα ακούσεις...
Και θα υπακούσεις!...
Θα υποκλιθείς, κάλλιο οικειοθελώς, παρά με το ζόρι!...
Αυτό  το λένε όλοι...
Αυτή η θεία πολύ βουρλίστηκε....
Τίποτα δεν  θυμήθηκε ....
[δεν θυμάται την τότε μεγάλη βασίλισσα την μάνα του Μ Αλέξανρου....,]
Με τις παραγγελιές που ακούει,
αυτά, τα τέτοια, τα φιλοσοφήματα τα ξέχασε...
Δεν τα χαμπαριάζει...
Μας λέει κατάμουτρα ότι δεν μας λογαριάζει!
Τα δανεικά με πείσμα τα γυρεύει ...
Δικά της λέει είναι και δεν τα ζητιανεύει. ...
Να της ξεχρεώσουμε, να της δώσουμε τα δανικά της...
Αυτά που λένε και γράφουνε τα κιτάπια τα δικά της.
Να αφήσουμε τα χούγια, τα τσάπια,
και μη της κάνουμε πια άλλες φιγούρες, άλλα τσαλιμάκια!...
Γιατί.. Με αυτά που τους χρωστάμε...
Θα μας κάνει, που δεν θα έχουμε, ούτε μπουκιά ψωμί να φάμε....
Να αφήσουμε μας λέει αυτά....
όσο ακόμα είναι καιρός, να κόψουμε τα όπα,...
Γιατί θα πέσει στην κεφαλή μας, με το στειλιάρι, η σιώπα!...
Έχει δίκιο, που αυτά, τα δανεικά ζητάει ...
Δεν πρέπει όμως και να μας τυραννάει..
Δεν φταίει αυτή για το κατάντημα μας...
Ας είχαν οι ηγέτες, ας είχαμε όλοι, τα μυαλά μας!...
Πάψε θεία Αγγέλλω, να απειλής Αγγελικούλα ...
Μη μας τα λες απότομα, αυτά ούλα...
Έλα στα λογικά σου,
Κοντεύει, όπου να είναι, θα έρθει και εσένα η σειρά σου,
Μάζεψε τα λόγια σου [θε να] θα κοντύνουν τα φτερά σου!...
Εμείς λεφτά, τώρα δεν έχουμε να πάρεις τα δικά σου.
Για θυμήσου, για σκέψου το και λογικέψου λίγο, λιγάκι...
Τότε θα θυμηθείς και θα σε πιάσει το φιλότιμο, θε να σε πιάσει το μεράκι!...

Θυμήσου... Θυμήσου...
Πως και εμείς κάποτε, δανεικά, σου δώσαμε να φας, να ζήσεις...
Και πίσω να μας τα γυρίσεις!...
Την μία, μας τα πήρες, το απόθεμα μας το χρυσό,
με τα τανκς και με το ζόρι...
Μας άδειασες το πορτοφόλι.

Οφειλόμενα σε χρυσό ήταν αυτά τα χρωστούμενα!...

Θυμάσαι;... Θυμάσαι;;...
Αυτά που τότε υπόγραψες και είπες, τότε...
Τα θέλω τώρα, τώρα...
Για να περάσει η κακή σου μπόρα...
Η περίσταση σου..
και θα φανεί σε μας το φιλότιμο, η ευγνωμοσύνη, η προκοπή σου

Εμείς σαν φίλοι έμπιστοι, τίμιοι, καλοί, μπεσαλίδες...
Φανήκαμε σε σένα μερακλήδες...
Ήρθαμε στην περίστασή σου και γινήκαμε
με το χρυσό μας ακόμα, ακόμα, αρωγοί σου!...
Και σήκωσες, ψηλά, ψηλά το λυγερό κορμί σου.!!...
Για θυμήσου... Θυμήσου...
Αυτά τα χρωστούμενα, τα γράψαμε με το τεμπεσίρι....
Η μνήμη στην ώρα τους να τα ανασύρει.
Δεν μας άφησες ούτε μελάνη ούτε χαρτί...
Τα γράψαμε πίσω από την πόρτα...
Για ρώτα!... Για ρώτα...
Και πέρασε από τους δικούς μας τους τρανούς από λύπηση τους....
Το σβηστήρι, στο τεμπεσίρι από την πόρτα!
Τα αφήσαμε αυτά στο φιλότιμο σου!...
Για είναι από τότε, σκοπός, δικός σου!..
Την άλλη φορά για να αδερφωθείς και άλλα, σου τα δώσαμε....
Και σε σώσαμε...
Και τώρα αντί το ευχαριστώ, μας κάνεις τον καμπόσο!...
Δεν θυμάσαι Θεία Αγγελικούλα μας,
πως τώρα, προηγουμένως, προσφάτως,,...
Από τα δανεικά μαζί προφανώς,
τα τρώγαμε σε προφαντά, ακράτως!...
Με την καρτούλα την βίζα αγκαλίτσα...
Πηγαίναμε μαζί χαρούμενοι βολτίτσα!...

Τότε θυμήσου!... Θυμήσου...
Στο άνετο είμαστε και οι δυο μας,
χωρίς πολλές σκοτούρες στο μυαλό μας.
Ούτε σκέψεις και καπρίτσια,
δεν είχες τότε τέτοια πονηρίτσα...

Καθόλου, μα καθόλου!
Τώρα ακόμη ακόμα, εσχάτως
 σε Μπε βέ και μερσεντές
με έκανες, με ενθάρρυνση, να είμαι γεμάτος...
Μαζί τα φάγαμε, σε καζίνο, σε καμπαρέ, ούλα
τότε κάναμε Χαρούλα!...
Για να φανώ σε ,σε, φιλότιμος, ασκελής,
σε ούλα, μπεσαλής ωραίος,
μέχρι τα μπούνια μπήκα (η Ελλάς)
μπήκαμε για χάρη σου σε χρέος...

Τα πανωτόκια σου, μου φόρτωσες [δολίως]
Και με την βίζα καρτούλα,
μου τα πήρες τα καπιτάλια ούλα!
Τώρα, δεν μας έμεινε, δεν υπάρχει, πια,
ούτε τρύπια δεκαρούλα.....
Αυτή η θεία πείσμωσε, με αυτά δεν χωρατεύει....
Τα δανικά της, με τόκο υπερημερίας, με επιμονή, γυρεύει...
Έκαναν, με συμβουλάτορες, οι ηγέτες του λαού, συμβούλια, διαβούλια..
Αυτοί οι τρανοί που λένε πως τον λαό, τον κόσμο, κυβερνάνε
και με ασφάλεια , στην προκοπή λένε πως τον πάνε....
Τους λένε με στόμφο, πιστά να τους ακολουθούνε
στο τούνελ φως καλό να δούνε,
από το βράχο να γλιτώσουν , να μη γκρεμοτσακιστούνε!...
Όμως, αυτοί, αυτά, τώρα, όπως φαίνεται,
όλα αυτά τα κάνουνε στο τάχα, τάχα,
και τα άλλα για την πάρτη τους είχανε αποφασίσει για πλάκα...
Όπως λένε της Φραγκιάς οι άρχοντες,
οι τρανοί είχαν φροντίσει.
Τίποτα να μη τους λείψει....

Τώρα κάνουνε αυτά, αυτοί στο δήθεν για τον λαό τους,
και άλλα είχανε και έχουν στο μυαλό τους...
Το ότι και ότι!...
Από νωρίς αυτοί το είχανε και το έχουν ρίξει στο σορλόπι...
Στο γλέντι, στο φαγοπότι...
Όπως κάνανε ανενόχλητοι [ανενόχλητα] και οι πρώτοι!...
Ολομερής χορτάτοι....
Κοιμούνται, αντάμα, σε αναπαυτικό κρεβάτι....
Με επιμέλεια περίσσια φροντίσανε κρυφίως....
Για την πάρτι τους, κυρίως!...
Λέγεται δεν ξέρω αν αληθεύει,
αυτά πως τα κάνουνε  χέρι χέρι...
Τα έχουν ρυθμίσει από καιρό πολύ,
πολύ πριν το προπέρσινο καλοκαίρι.
Και από λίγο, λίγο, στέλνανε έξω, τα λεφτά τους...
Τον κόπο της λαμογιάς τους. ...
Στην Ελβετία... στην Φραγκιά... Και αλλού....
Τα ασφάλιζαν  τα αργύρια, τα χρυσά,τα ευρά τους...,
Για τα στερνά τους...
Και όλοι εμείς δουλεύουμε, πληρώναμε
και θα πληρώνουμε, την λεβεντιά τους!...
Και όπως λέγεται από Ελληνικής καταγωγής, βουλευτή της Ελβετίας,
εκεί, έχουνε της λαμογιας το ευρώ τους,
για το καλό το δικό τους.
Είπανε και λένε, για την δύσκολη την ώρα,
να έχουνε εκεί το κάτι τις τους,τώρα,,,
να δείξουνε την προκοπή τους.
για να επαινεθεί στις εκλογές, η διαγωγή τους!...
Να κάνουμε είπανε με την λογική τους
και κάνανε και ίδρυσαν εκεί εταιρία ΑΕ με τίτλο, κάβα, καβάντζα!...
Και τώρα λένε όλοι τους αντάμα:
Ας τους, αυτούς, τον λαό, στο ζόρι στην ανέχεια, στην λάντζα...
Όλοι τους[ οι άλλοι] μαζί, καλοί και τα λαμόγια,
συσκεφτήκανε, το αποφασίσανε, χωρίς πολλά λόγια
είπανε για το χρέος, να το ανακυκλώσουνε
χωρίς τίποτα να πληρώσουνε.
Εμείς μέσα στην βουλή για να ανακυκλωθούμε,
Μήπως, έτσι στο μπέρδεμα, όλοι μας μαζί σωθούμε.
Και μια κυρία τρανή με το τρανό το μυαλό,
και με την πολύ την περίσσια την γνώσει.
Αυτή είπε και υποσχέθηκε πως τον λαό θα σώσει!...

Δυνατά το λέει με σθένος ,
το χρέος, δεν το αναγνωρίζουμε,
σαν να είναι ο αλογάριαστος, ο αλαργινός, ο ξένος...
Και με της μιάς να το διαγάψουμε και ότι γράφει το τεμπεσίρι
με το σφουγγάρι σβήνει - σβήνει
και τίποτα δεν αφήνει!
Σβού ου.... Σβού ...
Με κλωτσιά, στον ξένο ,στο χρέος όξω, του λέμε!...
Εμείς το διαγράφουμε είπε:
Μη μας ανακατεύουνε εμάς με διακανονισμό και δόσεις....
Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, ούτε γρόσι...

Σε όλους καλάρεσε αυτό που είπε, αυτό να γίνει,
να σβήσει το χρέος, σβου, σβου, μπουρλότο, μπούρμερη,
τίποτα να μη μείνει
και για πάντα στα κιτάπια να μην υπάρχει, να φύγει..
Να το κάψουμε αμέσως τώρα με βενζίνη.
Και ένας νοήμων, Έλληνας, Ευρωπαίος ξύπνιος, τσαχπίνης, είπε:
Ονειρεύεται!... Η κυρία...
Κοιμάται αυτή, αφήστε την, στο ύπνο της!..
Το δικό της χρέος, της Μιχαλούς, να ξύνει...
Αφήστε την, αφήστε την, μόνο βοηθήστε την...
στο άλλο πλευρό, να γείρει!..
Τώρα όμως, για τον κόσμο, το λαό, ναι,
συναγερμός πρέπει να γίνει...
Είναι ώρα, της οδύνης.
Βάλτε, ένα χέρι, ένα χεράκι πατριώτες, χωρικοί,
όλοι μαζί, μικροί μεγάλοι...
Να βγάλουμε, από την λάσπη το βουβάλι!...
Αφού οι πιστικοί δεν το φυλάξανε,
τώρα στην δύσκολη... λουμώξανε,
λακίσανε, το άφησαν και έπεσε στο βούρκο, βαθιά στην λάσπη.
Βοηθάτε - βοηθάτε, από όσο μπορεί και δεν μπορεί ο καθένας μας
μαζί όλοι, να το βγάλουμε, το βόδι,
να μη ψοφήσει!...
Για να μας ζήσει!...
Να το έχουμε, να οργώσουμε την Γη, το χωράφι!...
Για να γινει πάλι προκοπή, να βγάλουμε χρυσάφι

Και με τους πιστικούς, με αυτούς έχουμε καιρό, να τα ειπούμε
αν λέμε πως έχουμε μυαλό, θα λογαριαστούμε!...
Με βούληση, με βόλι (ψήφο) στην βουλή να πληρωθούνε...
Για να το θυμηθούνε!...
Και έξω από της Βουλής την πόρτα να κλεισθούνε...
Αυτή, η απιστία τους, η ατιμία τους, αυτή, αυτό, το φέρσιμό τους,
δεν σβήνει, θα δούμε τι θα γίνει...
Δεν πρέπει να είναι για καλό τους!...
Ας μην... δεν είναι τούτη η ώρα, τώρα, η ώρα, για βιασύνη!...
Πρέπει να ανοίξει γρήγορα τα μάτια της η δικαιοσύνη!...

Και όταν ειδούμε και αποειδούμε
πως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε...
και να μη τρελαθούμε,
βοήθεια από τα συνεταιράκια μας φιλότιμο
δεν έχουνε, για να σωθούμε
την μπιστόλα, τις οβίδες του Ρούπελ
τις ξεχασμένες θα χρειαστούμε....

Αφού συνεννόηση δεν βρίσκουμε
και η θεία Αγγέλλω, δεν μας χαμπαριάζει,
από μόνη της πόλεμο νομίζω, δεν τρελάθηκε,
δεν μας κάνει, δεν της ταιριάζει.
Εσκέφτηκα μην είναι καλύτερα
εμείς με την ιστορική κουμπούρα του Ρούπελ
και με τις τότε παλιές σφαίρες,
στο μπάμ και μπούμ τον πόλεμο να τής κηρύξουμε
να της το κουμπουριάσουμε..
Για το Θεό να εξιλεωθούμε.
Για να σωθούμε...

Τότε ίσως αυτή τσιμπήσει και με της μιάς έρθει να μας κατακτήσει.
Και έτσι από μόνη της να έρθει να πάρει τα δικά της,
αλλά νομίζω έτσι θα ευφρανθούν τα σωτικά της
βαρώντας από την φτώχειας μας τον ταμπουρά της...
Έτσι και εμείς για πάντα θα σωθούμε...
Και ήρεμοι στην καλοπέραση στα γλέντια μας θα ζούμε!...
Επειδή είναι έξυπνη αυτή, σε τέτοιους μπελάδες δεν μπλέκει ,
μας λέει, αφήστε τις πονηριές, τις εξυπνάδες
μέχρι εδώ και μη παρέκει...
Δεν κάνω εγώ ξανά τις ίδιες κουζουλάδες!...
Συλλαλητήρια γίνονται πολλά
βαράνε και της εκκλησιάς τις καμπάνες
για τα Σκοπιανά..
Το πως θα λέγονται αυτοί...
Και λένε πως εγεννήθηκαν μαζί με μας..
από την ίδια του Μ Αλεξάνδρου μάνα....
Και ποιος είναι πιο δυνατός, άξιος και γρήγορος
να καβαλικεύει το Βουκεφάλα;....
Να κάνει σούζες Ειρήνης...
Στα Σκόπια, Μοναστηράκι και Καβάλα;....
Να σταματήσουν οι γύρο, γύρο να παίζουν την τραμπάλα...
Κουνώντας άδεια, τρανή, καρδάρα!....
Από αστεία.... αστεία, ξεκινούν και τα άλλα...
τα σοβαρά.. τα τρανά.. και τα μεγάλα...
Γιάννης Στ Βέργος {gortynios.isv}
20/04/2015
1 σχόλιο:
Γορτύνιος - ΙΣΒ26 Απριλίου 2018 - 6:39 μ.μ.
Ευρωπαϊκή Ένωσης...
Για να γίνει Ευρωπαϊκή προκοπή!!!..
Για να γίνει Ενωμένη Ευρώπη με την έννοια και την ουσία της Ενωμένης Ευρώπης πρέπει:
1) Να υπάρχει ενιαία κυβέρνηση...
2) Ενιαίοι νόμοι...
3) Ενιαία οικονομική πολιτική...
4) Ενιαία Ευρωπαϊκά σύνορα...
5) Ενιαίος Ευρωπαϊκός στρατός.... Σώματα ασφαλείας και δημοσίας τάξεως...
6) Καθορισμός ενιαίας Ευρωπαϊκής γλώσσας....
7) Κατάργηση των τοπικών συνταγμάτων και Κυβερνήσεων....
8) Ενιαίο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα....
9) Σύγκλιση άμεση των επί μέρους τοπικών κρατικών οικονομιών...
10) Τα υπάρχοντα Κράτη να είναι Ευρωπαϊκές περιφέρειες...
Αλλιώς, όπως είναι τώρα, δεν λέγεται Ένωση, λέγεται Εκμετάλλευση των συνεταίρων....
Το όποιος μπορεί μπορεί...στην...
Εκμεταλλεύεται ο ένας τον άλλον και ο ισχυρός ( ο μεγάλος, ο πονηρός αδερφός, ο συνέταιρος) ρίχνει τον αδύνατον, μέχρι να τα σπάσουν τα κοινά πιάτα κλπ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου