Ήμουν νιός και γέρασα...

 Ήμουν νιός και γέρασα...
Και πάντα τα ίδια ακούω και βλέπω...
Άκουγα τότε και μας λέγανε υπομονή είμαστε στο τούνελ, θα βγούμε από το τούνελ στο ξέφωτο και αντί για ξέφωτο, πέφτουμε μας ρίχνουνε πάλι, στην πίσσα στο σκοτάδι.....
Kαι τώρα να και η φοβέρα του άλλου, πως θα έρθει να μας ( απ αυφτώσει ) να μας χαϊδέψει ένα βράδυ....
Και πάλι φοβηθήκαμε και τρέμει το φυλλοκάρδι μας και να αεροπλάνα καράβια και άλλα βερεσέ ( χρεωστούμμενα) παραγγείλαμε για να μας φοβηθούνε....
Και οι νέοι, ο Λαός πεινάει ....
Παιδιά πια δεν γεννάει...
Και όσοι νέοι υπάρχουν άξιοι και ζωηροί, στα ξένα φεύγουν και ψάχνουν για ψωμί...
Και εδώ, έχουμε μείνει, οι γέροι οι ανήμποροι, τα σκύβαλα....
Και ποιος έχει μέση τα άρματα να ζωθεί, την Χώρα, την Πατρίδα,  να υπερασπιστεί??...
Και αυτό το ελάττωμα φαίνεται, δεν κρύβεται, το ξέρουν και  πολλοί άλλοι ...
Δεν είναι ανάγκη να έρθουν την νύχτα με φεγγάρι...
Θα έρθουν (με το μυαλό που έχουμε) με την δροσιά της Άνοιξης τραγουδώντας σείοντας (κουνώντας) μόνο για φόβο των γερόντων το δοξάρι....

Γιάννης Στ. Βέργος (gortynios.isv)
19/03/2023