Το γιατί;...

 

Ένα γιατί με τυραννεί,

Θεέ μου από μικρό παιδί,

σαν έβλεπα αντιθέσεις,

που κάνεις πως δεν βλέπεις.

Έβλεπα άλλους να πεινούν,

και άλλους να καλοπερνούν,

με βίλες και κουρσάρες,

και άλλες πολλές χάρες.

Έβλεπα και την διαφθορά,

την κοινωνία που τυραννά,

και κάποιους διεφθαρμένους,

πλούσιους και ευτυχισμένους.

Έβλεπα και όσους αντιδρούν,

με μία μανία να κυνηγούν,

μπάτσοι φτωχοί με βία,

επειδή είχαν ‘’ εξουσία’’.

Στις διαδηλώσεις μία ζωή,

κυνηγημένοι ήσαν αυτοί,

να ζήσουν που ζητούσαν,

και συνεχώς πεινούσαν.

Τα αυτονόητα δηλαδή,

που στην Δημοκρατία αυτή,

τα είχε όλα ξεχάσει,

των βουλευτών η τάξη.

Πέρασα όλη μου την ζωή,

δεν άλλαξε όμως κάτι τι,

η ίδια πάντα αναλγησία,

απ’ την πολιτική εξουσία.

Και μπήκε η χώρα στους θεσμούς,

σε αυτούς που ζούμε τους καιρούς,

ως καταχρεωμένη,

και στην ουσία ξεπουλημένη.

Η Ευρώπη της δίνει εντολές,

κι’ έπειτα τις αρνείται αυτές,

και ο λαός ρωτάει,

άρα ποιος κυβερνάει;

ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΒΟΥΡΗΣ

( από την σειρά ποιημάτων μου

ΠΙΚΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ Αυτοί...

Κυβερνούσαν πάντοτε και κυβερνούν τον Κόσμο, οι φαταούλες ......

Και οι Λαοί διαμαρτυρόμενοι αλίμονο, τρώνε, τα απομεινάδια...

Τις ντρούδες , τις ψυχούλες....

Γιάννης Στ. Βέργος (gortynios.isv)
Περιστέρι 18/10/2023