Έκθεση ενός παιδιού

 Μια δασκάλα ήταν στο σπίτι, απασχολημένη διορθώνοντας τις εργασίες των μαθητών της κατά τη διάρκεια του δείπνου. Ο σύζυγός της, που καθόταν δίπλα της, συνομιλούσε με τους φίλους του στο smartphone του. Όλα φαίνονταν συνηθισμένα μέχρι που διάβασε την τελευταία της αποστολή. Ξαφνικά, σιωπηλά δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό της.

Ο σύζυγός της, έκπληκτος, τη ρώτησε:

- Γιατί κλαις; Τι συμβαίνει; Τι συμβαίνει;

Και απάντησε:

— Χθες ζήτησα από τους μαθητές μου του δημοτικού να γράψουν ένα κείμενο με θέμα: Η ευχή μου.

- Ναι, και λοιπόν; Γιατί σε στεναχωρεί αυτό;

— Αυτή είναι η τελευταία απάντηση που διάβασα. Με αναστάτωσε.

Περίεργο, ο σύζυγος επιμένει:

— Μα τι γράφτηκε σε αυτή την εργασία που σε έκανε να κλάψεις τόσο πολύ

Ταραγμένη του διάβασε την έκθεση:

"Η επιθυμία μου είναι να γίνω smartphone.

Οι γονείς μου αγαπούν τα τηλέφωνά τους τόσο πολύ. Δίνοντας τους όλη την προσοχή τους. Μερικές φορές με ξεχνούν εντελώς. Όταν ο μπαμπάς έρχεται σπίτι κουρασμένος από τη δουλειά πάντα βρίσκει χρόνο για το τηλέφωνό του αλλά ποτέ για μένα.

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο απαντούν αμέσως κι ας είναι απασχολημένοι αλλά δεν μου απαντούν κι ας κλαίω. Παίζουν με το τηλέφωνό τους αλλά ποτέ με μένα. Ακούνε τις κλήσεις τους, αλλά ποτέ αυτό που έχω να πω.

Λοιπόν η επιθυμία μου είναι να γίνω smartphone. Ώστε επιτέλους θα έχουν την προσοχή τους. »

Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο σύζυγος έμεινε σιωπηλός, βαθιά συγκινημένος. Τότε, με τρεμάμενη φωνή, ρώτησε:

— Ποιος έγραψε αυτό το κείμενο;

Η δασκάλα απάντησε απαλά:

— Ο γιος μας.

Μάθημα που πρέπει να θυμόμαστε:

Μην αφήνετε τα τηλέφωνά σας να πάρουν τη θέση των ανθρώπων γύρω σας. Κάθε στιγμή με αγαπημένα πρόσωπα είναι πολύτιμη. Κατά τη διάρκεια των γευμάτων, των ανταλλαγών ή των στιγμών της οικογενειακής ζωής, αφήστε τα τηλέφωνά σας στην άκρη. Ακούστε, κοιτάξτε και δώστε προσοχή σε αυτούς που αγαπάτε.

Μια απλή πράξη φροντίδας μπορεί να ενισχύσει τους δεσμούς σου και να τους δείξει πόσο νοιάζονται για σένα.

~Stylanna~