Το τότε... το τώρα...

 Τότε υπήρχε μεγάλη φτώχεια, αλλά ήσαν όλα αλλιώτικα από το τώρα .
Υπήρχε ήθος, τιμή, και μπέσα.
Υπήρχε οργάνωση και επίβλεψη των έργων και πράξεων της τοπικής κοινωνίας...
Η παραβατικότητα συλλαμβάνετο και η τιμωρία ήταν άμεση... 
Δεν ξέφευγε κανένας από άγρυπνο μάτι του αγροφύλακα (άνθρωπος και ζώον) και από την δίκαιη αυστηρότητα του χωροφύλακα....
Αυτοί ήσαν Άγγελοι φύλακες του χωριού της τάξης και της νομιμότητας!....
Τώρα έχουν καταργήσει οι κρατούντες ηγέτες μας και τον αγροφύλακα και τον χωροφύλακα...
 Η υπαίθριος Χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι...(μπεριάνι).....
Είναι μπάτε σκύλοι αλέστε.... 
Τώρα επικρατούν κλοπές, απάτες, φωτιές...
Καίγεται κάθε χρόνο η Χώρα.. .
Δεν συμβαίνει αυτό που τότε έλεγαν.... 
Ο φόβος φυλάει τα έρημα....
Τώρα ούτε φόβος ούτε σέβας, ούτε ντροπή, ούτε αίσθηση καμία....
Άν τύχη και συλλάβουν. κανένα παραβάτη, κλέφτη, ληστή, εγκληματία τον χαϊδεύουν....
Και τον σιτίζει ο έντιμος Λαός.
Είναι η εποχή του όποιος μπορεί... μπορεί....Να....

.Γιάννης Στ. Βέργος (gortyios. isv)
Περιστέρι19/07/2025