Ουδείς εκών
κακός, εκτός ενός!...
Ο απατεώνας προς κάλυψη δική του και για να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, είναι κοινωνικός, κάνει το φιλότιμο, κάνει μικρές φιλανθρωπίες, και μικρές αγαθοεργίες με το προϊόν της απάτης.
Φταίμε εμείς, οι κοινωνία, οι νόμοι, η εφαρμογή των νόμων, η αδράνεια των νόμων, που έχουν αφήσει το κενό. Και όπου υπάρχει κενό, συμπληρώνεται, καταλαμβάνεται.
-Καταχραστής:
Χαρακτηρίζουμε τον άνθρωπο που του εμπιστευτήκαμε το κάτι τις μας, το πολύτιμο το ενάρετο, το ηθικό, το τίμιο, το πνευματικό, ή υλικό αγαθό, συνήθως οικονομικά αγαθά, χρήματα.
Τα πολύτιμα αυτά αγαθά του τα δώσαμε να τα διαφυλάξει, και ακέραια, χωρίς ψεγάδι, να μας τα επιστρέψει και αυτός τα οικειοποιήθηκε προς ίδιον όφελος. Καταχραστής της αγάπης, καταχραστής της εκπαίδευσης, καταχραστής του έρωτα, καταχραστής της καλοσύνης, εκμεταλλευτής, καταχραστής, της εμπιστοσύνης μας..
Είναι ο ηθικά ξεπεσμένος, ο διεφθαρμένος φύλακας, ο θεματοφύλακας, ο έμπιστος μας, ο άνθρωπος που του εμπιστευτήκαμε τον άνθρωπό μας, το παιδί μας, να το προστατεύσει και την περιουσία μας να την διαφυλάξει, να την διαχειριστεί.
Αυτός συνήθως αμείβεται για την δουλειά του.
Την διαφύλαξη της ηθικής διαπαιδαγώγησης και γνώσης έχει ανατεθεί στους διαχειριστές, τους θεματοφύλακες του πνεύματος, στους δασκάλους, καθηγητές, πανεπιστημιακούς, ακαδημαϊκούς και στα πνευματικά ιδρύματα.
Σε μεγάλους πιστωτικούς οικονομικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις, τράπεζες δημόσιους οργανισμούς του Κράτους, την διαχείριση των οικονομικών την έχει αναθέσει στην οργανωμένη διοίκηση του, με τους επιτετραμμένους υπαλλήλους και τους ταμίες, θεματοφύλακες, οι οποίοι αμείβονται.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία, διάπλασης χαρακτήρα και ήθους, διακυβέρνησης, διοίκησης.
Οι πνευματικοί διαχειριστές, οι διοικητές, οι θεματοφύλακες, ταμίες, εξ ορισμού επιλέγονται, και πρέπει να επιλέγονται, να είναι ηθικοί, ολιγαρκείς, έντιμοι, εγκρατείς.
Από αυτούς τους ανθρώπους, που κατά κανόνα πρέπει να επιλέγονται με αυστηρά ηθικά κριτήρια και ύστερα από μεγάλη δοκιμασία, που κάτι μεσολάβησε, ή έγινε κατά την επιλογή τους, προέρχονται οι καταχραστές!..
Είναι ο ηθικά ξεπεσμένος δάσκαλος, υπάλληλος, ηγέτης, ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, καταπατητής του όρκου και των ηθικών αξιών.
Ο καταχραστής, είναι ηθικά κατάπτυστος, χυδαίος, χαρακτήρας διεφθαρμένος των όλων διεφθαρμένων, αδικαιολόγητος, χειρότερος των χείριστων
Δεν υπάρχει λόγος υποστηρικτικός για αυτόν…
Είναι απατεώνας διότι εξαπάτησε τους ανθρώπους που τον εμπιστεύθηκαν και τον επέλεξαν για αυτή την θέση, του δάσκαλου ,του Κυβερνήτη, του θεματοφύλακα, του ταμία του διαχειριστή, του διευθύνοντος συμβούλου, του αξιωματικού, ώστε να έχει στα χέρια του, στην βούλησή του, στην εξουσία του, πνευματικά, ηθικά, υλικά, οικονομικά αγαθά… Και άυλα αγαθά, ιδανικά και ιδεώδη...
Είναι κλέφτης, χειρότερος του κλέφτη, διότι ο κλέφτης κλέβει, αγωνιζόμενος να κλέψει, ενώ αυτός κλέβει αυτά που του εμπιστεύτηκαν, τα κλέβει με ευκολία.
Το κίνητρο του κλέφτη μπορεί να είναι και η ανάγκη επιβίωσης, ενώ αυτός είναι αμειβόμενος μισθωτός και έχει τα στοιχειώδη μέσα της επιβίωσης.
Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί να βρει κάποιος για αυτόν είναι, η ανωτέρα ηθική βία για το υπέρτερο ηθικό αγαθό…
Εφόσον εξ ολοκλήρου, το προϊόν της κατάχρησης έχει διατεθεί για αυτό το σκοπό.
Και ποιο είναι το υπέρτερο αγαθόν;
Υπέρτερο αγαθόν είναι η σωτηρία της Πατρίδος, και η ζωή των νέων ανθρώπων!..
Τότε και μόνο υπάρχει υποστηρικτικός λόγος, διότι το μέγιστο καλό, υπερτερεί του κακού, και αν δεν υπάρχει ιδιοτέλεια.
Νομίζω ότι είναι κατακριτέος στην ανθρώπινη συνείδηση, και όπως ο Αδάμ και η Εύα θεματοφύλακες του Παραδείσου καταχράστηκαν των καρπών του δέντρου και εκδιώχτηκαν του Παραδείσου για να συμμορφωθούν και αν… Και να επιστρέψουν, εφόσον συμμορφωθούν.
Έτσι και ο καταχραστής πρέπει στον παράδεισο να μη έχει θέση, εις το κολαστήριο, στο αιώνιο σωφρονιστήριο πρέπει να πηγαίνει και εκεί ίσως σωφρονιστεί.
Στο παράδεισο με την μιας και με την πρώτη δεν νομίζω πως ο Θεός θα του κάνει την Χάρη..
-Κλέφτης:
Είναι και χαρακτηρίζουμε τον άνθρωπο ό οποίος κρυφά προσπαθεί να κλέψει και κλέβει, από τον συνάνθρωπό του οικονομικά αγαθά, συνήθως φαγώσιμα και πράγματα απαραίτητα, χρήσιμα για την επιβίωσή του και χρήματα.
Τώρα η κλοπή έχει μετεξελιχτεί και δεν εκτελείται η πράξη μόνο από την ανάγκη για επιβίωση αλλά για πλουτισμό.
Κλοπή μόνο για επιβίωση για την τροφή της ημέρας δεν είναι κατακριτέα.
Και τα πουλάκια του ουρανού και τα ζούδια της φύσης, κλέβουν για την τροφή τους!...
Η ανάγκη επιβίωσης, εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος, κοινωνική μέριμνα, είναι το υπέρτερο αγαθό!.
Αρκεί ο κλέφτης να τηρεί τους ηθικούς κανόνες!
Να μη αποθηκεύσει, να μη κλέψει, άνθρωπο, γέρο, φτωχό και ανήμπορο.
Εάν κλέψει γέρο, τυφλό, φτωχό, άρρωστο, ανήμπορο, τότε δεν είναι κλέφτης, είναι εκμεταλλευτής της αδυναμίας του άλλου, και κάνει τον γέρο και τον αδύναμο να πεινάει… Νομίζω, ότι εάν τηρεί και της κλοπής αυτούς τους ηθικούς κανόνες, στον παράδεισο με την πρώτη να πηγαίνει.
-Ληστής:
Χαρακτηρίζουμε αυτόν που δια της βίας θέτει σε κίνδυνο την ζωή του άλλου, για να εξαναγκάσουν τον ίδιο ή τους συγγενείς να τους παραδώσει μεγάλης αξίας οικονομικά αγαθά, συνήθως χρήματα και χρυσαφικά, τα λεγόμενα λύτρα, για την απελευθέρωση του. Η ληστεία εμπεριέχει βία και κλοπή.
Τα κίνητρα του ληστή είναι ο πλουτισμός, διότι συνήθως, ληστεύουν οικονομικούς παράγοντες, για μεγάλα ποσά που κατά κανόνα τους περισσεύουν, δεν τους στερούν τα αναγκαία αγαθά δια την επιβίωσή τους, αυτών και της οικογενείας των.
Εάν εμπεριέχει βασανισμό, βία και θέτει σε κίνδυνο την ζωή του ανθρώπου, ή αφαιρεί ζωή είναι απολύτως κατακριτέα. Εάν δεν εμπεριέχει κίνδυνο ζωής, μπορούμε να ειπούμε δεν είναι και μεγάλο κακό, διότι κάνει βίαια ανακατανομή μόνο του πλούτου.
Ο έχων τα πολλά χάνει!..
Για την κρίση του Θεού θα συνεκτιμηθούν και άλλες πράξεις του.
Ο σκοπός της ληστείας, τι εξυπηρέτησε;
Ήταν μόνο για ίδιο συμφέρον;
Εάν εξυπηρέτησε τους αδύναμους, το κοινωνικό σύνολο, το αμάρτημα θα τιμωρηθεί από τους ανθρώπινους κοινωνικούς νόμους, που πρέπει να τηρούνται από όλους.
Από τον Θεό όμως όχι.
Στον παράδεισο, έχω την γνώμη, με αιτιολογημένη απολογία αναλόγως πηγαίνει!.
-Τρομοκράτης:
Είναι αυτός που οι πράξεις του, οι ενέργειές του, προκαλούν φόβο, τρόμο και εξαναγκασμό. Σκοπός των πράξεών του είναι ακαθόριστος.
Εμπεριέχει πολλά, το πάθος, που καθορίζεται, σε πολιτικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό και μίσος προς το κάθε τι, που είναι αντίθετο με την δικιά του νοοτροπία και τα ιδεολογικά του πιστεύω.
Αυτός διατείνεται ότι παλεύει ενάντια στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, προς αλλαγή και δεν έχει άλλο τρόπο και μέσο ανατροπής της.
Φοβίζει, απειλεί, τρομοκρατεί, δέρνει, αρπάζει, κλέβει, καταστρέφει οικονομικά αγαθά, πολιτισμό και πολιτισμικά μνημεία.
Τρομοκρατεί και απειλεί ιδέες και συνειδήσεις.
Ο τρόμος, γεννάει τρόμο και η βία, γεννάει βία.
Η απειλή και ο τρόμος ποτέ δεν γίνεται πειθώ.
Η βία ποτέ δεν γίνεται αγάπη.
Ο φθόνος, ο φόνος, η καταστροφή, ποτέ ζωή, και προκοπή δεν φέρνει...
Η απειλή, ο τρόμος, η βία, ανάλογα με το μέγεθός του ίσως να συγχωρεθούν, από τους Θεϊκούς και ανθρώπινους νόμους, ο φόνος όμως από κανέναν, δεν πρέπει, όχι…
Η κλοπή αν το προϊόν της χρησιμοποιηθεί για καλό μπορεί να είναι και χρήσιμη, και αν είναι για ζωή, είναι επιβεβλημένη!...
Η καταστροφή των οικονομικών αγαθών και της πολιτιστικής κληρονομιάς, όλων των πολιτισμών, είναι ηθικά καταδικασμένη…
Ζημιώνει και θλίβει πολλούς, δεν ωφελεί κανέναν!...
Δεν βρίσκω και δεν υπάρχει λόγος υποστηρικτικός για αυτόν που τέτοιες πράξεις κάνει… Αναίτια το καλό καταστρέφει…
Αυτός που τα πάντα καίει και καταστρέφει…
Ποιόν ζημιώνει και ποιόν ωφελεί;…
Όλους τους ζημιώνει.
Κανέναν κατά την γνώμη μου δεν ωφελεί από την καταστροφή, μήτε τον εαυτό του…
-Καταστροφέας;
Καταστροφέας είναι αυτός που οτιδήποτε το καλό, το χρήσιμο, ηθελημένα προσπαθεί να το καταστρέψει, η να του προκαλέσει ζημία τέτοια, που να μη μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Καταστρέφει αδιακρίτως, τα οικονομικά αγαθά, τις υποδομές, τον πολιτισμό, την πολιτιστική κληρονομιά,ότι όμορφο και χρήσιμο υπάρχει!...
Τα κίνητρα των πράξεών του είναι ακαθόριστα, αψυχολόγητα, εκτός εάν εκτελεί μόνο αμειβόμενη, μισθωμένη εντολή εκτέλεση αδικοπραξιών.
Αυτή καθεαυτή η πράξη της καταστροφής, είναι αψυχολόγητη, αχαρακτήριστη.
Εφόσον η καταστροφή, δεν μεταβιβάζει ωφέλεια και το μόνο που κάνει αφαιρεί οικονομικά ηθικά, και πολιτιστικά αγαθά, είναι κατακριτέα.
Είναι χειρότερος του κλέφτη και του απατεώνα.
Η καταστροφή δεν παρέχει όφελος, εξυπηρέτηση ούτε σε αυτόν που την κάνει, ούτε σε κανέναν.
Προκαλεί θλίψη, συμφορά…
Και «Η συμφορά που συμφέρει για πόρνη λογάριασε την. Οδ Ελύτης»
Αυτός δεν ανήκει, εις τις Θείες τάξεις, είναι διαβαθμισμένος και ανήκει εις τις τάξεις του διαβόλου. Είθε να ανακάμψει…
- Τεμπέλης:
Ο μη εργαζέτω μηδέ εστιέτω.
Είναι η ρήση και η διδασκαλία του αποστόλου Παύλου. Αυτός που δεν εργάζεται, δεν πρέπει και να τρώει…
Ο τεμπέλης, είναι ο άνθρωπος ο οποίος εκ πεποιθήσεως δεν θέλει να εργαστεί, θέλει να τρέφεται και τρέφεται εις βάρος των άλλων, αν και έχει την πνευματική και σωματική διάπλαση να προσφέρει το κάτι τις στο κοινωνικό σύνολο, ώστε να εξοικονομήσει την τροφή του. Δεν είναι κακός, είναι συνήθως καλοσυνάτος άνθρωπος.
Η κοινωνία τον εξέθρεψε τεμπέλη, με την ανοχή της.
Έπρεπε να τον παροτρύνει, εν ανάγκη να τον εξαναγκάσει εις εργασία και κοινωνική προσφορά κατά την δυνατότητά του.
Κανένας δεν γεννιέται τεμπέλης!..
Όμως, γίνεται!... Με την ανοχή των άλλων… της κοινωνίας….
Δεν διαπράττει κακό, στο παράδεισο πηγαίνει…
Αλλά όπως λέγεται: «Του τεμπέλη το ψωμί είναι χώρια!…»
- Αχάριστος:
Αχαριστία, αχαριστία, αχάριστος, αχάριστος, ακούς εδώ και εκεί, παντού και πάντα.
Να το λένε μικροί, μεγάλοι και ανάλογα στέφουνε, κοιτάνε αλλού, ή κουνάνε το κεφάλι.
Τα μικρά παιδιά λένε έτσι τους φίλους τους, που όταν παίζουνε μαζί με τα παιχνίδια, του ενός παιδιού και του χαρίζει από τα παιχνίδια του, ο ένας, στον άλλον και το άλλο παιδάκι μετά το χάρισμα, δεν του λέει ευχαριστώ, και τον αποφεύγει, με τα παιχνίδια που του χάρισε δεν θέλει πια μαζί του, να τον παίξει!..
Τα παιχνίδια αμέσως δικά του να τα κάνει, να τα θεωρεί, να παίζει με τα άλλα παιδιά και σε αυτόν τον καμπόσο να του κάνει, με τα παιχνίδια που του έχει χαρισμένα.
Πολλές φορές όταν πλησιάζει και αγγίζει τα παιχνίδια, που του έχει αυτός δοσμένα, να τον δέρνει κιόλας…
Αλλά αυτά είναι παιδιά και κακία μέσα τους δεν κρατάνε…
Όμως από εκεί αρχίζει το κακό, της αχαριστίας!...
Εκπαίδευση για το καλό θέλει ο άνθρωπος, να λέει ευχαριστώ, και να έχει ευγνωμοσύνη, όταν ο άλλος το κάτι τις του δίνει, του δωρίζει, το μικρό ,ή το μεγάλο, και να μη του κάνει ότι είναι απόλυτος κυρίαρχος από τα δώρα του άλλου και ότι είναι αυτά απόκτημα του, με και από τα κόπια τα δικά του.!..
Από τα μικρά αρχίζει η αχαριστία, μεγαλώνει και θεριεύει και συγκράτηση δεν παίρνει, και γίνεται ο άνθρωπος αχάριστος…
Το δώρο θέλει αντίδωρο!... Όσο μικρό και να είναι…
Και από την προσφορά που πηγαίνουμε δώρο στην εκκλησιά για την Θεία ευχαριστία, μετά την μεταλάβοση, της Θείας κοινωνίας, περιμένουμε να πάρουμε από του παπά το χέρι το αντίδωρο, από το Θεό ευλογημένο!..
Αχάριστος χαρακτηρίζεται αυτός που στην ανάγκη του βοηθήθηκε, ή ευεργετήθηκε από τον συνάνθρωπό του και δεν απόδωσε αντίδωρο ευγνωμοσύνης.
Η βοήθεια, η ευεργεσία μπορεί να είναι υλική, σε οικονομικά αγαθά, σε υλικά και άυλα αγαθά.
Βοήθεια δια λόγου, δια έργων και πράξεων.
Και ενώ έλαβε την βοήθεια και εφόσον ξεπέρασε το πρόβλημα της ανάγκης του, καρπώθηκε και απήλαυσε τον καρπό της δωρεάς, της ευεργεσίας, όχι μόνο δεν απέδωσε την οφειλομένη χάρη εις τον ευεργέτη του, αλλά αγνώμων φερόμενος, καταφέρεται εναντίον του ευεργέτη και τον βλάπτει ηθικά.
Λησμόνησε ότι ευεργετήθηκε και ότι ίσως χάρη της ευεργεσίας ευρίσκεται σε ισχυρή θέση και ακόμα στην ζωή, να έχει την δυνατότητα να ασχημονεί εναντίον του ευεργέτη του, δια λόγων, ή έργων.
« Αχάριστος όστις ευ παθών, αμνημονεί»
Η αχαριστία είναι και αδικία, κατά του ευεργέτου.
Εφόσον δεν αναγνωρίζει την ευεργεσία που του έγινε, είναι ηθική απάτη.
Η μη ομολογία της ευεργεσίας, κατάχρηση της καλοσύνης, της αγάπης του ευεργέτη, διότι του εδόθη ευεργεσία για ηθικόν σκοπό, και έγινε κατάχρηση του ηθικού σκοπού.
Θεωρείται ηθικός εγκληματίας, πολλαπλών άνομων πράξεων, διότι αποστερεί πολλούς ανθρώπους των καρπών της ευεργεσίας και δωρεών, εις αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.
Ο αχάριστος ευεργετημένος, είναι ηθικός αυτουργός, εγκληματίας, φονιάς της αγάπης, της φιλανθρωπίας, διότι αποτρέπει με την συμπεριφορά του , τους μελλοντικούς φιλάνθρωπους, ευεργέτες, εις τέλεση πράξεων ευεργεσίας και αποστερούν την κοινωνία των καλών καρπών των ευεργεσιών.
Είναι ο χείριστος των χειρίστων, ο απατεώνας των απατεώνων.
Είναι ο καταχραστής, όχι μόνο της αγάπης, της εμπιστοσύνης, αλλά και της ζωής, της προκοπής των μελλοντικών γενεών.
Είναι αυτός που συντελεί, εις την αποστέρηση της αγάπης, της αλληλεγγύης και την θεραπεία της ανάγκης των μελλοντικών ανθρώπων.
Είναι ιεροκτόνος, καταστροφέας του σπόρου, του φύτρου του αλτρουισμού, της συμπόνιας, της αλληλεγγύης, της αγάπης και της προκοπής…
Δεν υπάρχει για αυτόν υποστηρικτικός λόγος.
Εις τα τάρταρα αιώνια η ψυχή του.
Διότι κάνει ενσυνειδήτως κακό σε αυτόν που του έκανε καλό, και αποτρέπει δια της πράξεώς του την εκδήλωση και πραγματοποίηση ευεργεσιών και από άλλους τους δυναμένους να ευεργετούν.
Ανάγκες, πείνα δυστυχία και ορφανά κάθε στιγμή γίνονται στον κόσμο.
Και ο αχάριστος αυτούς τους μελλοντικούς ευεργέτες ,φιλάνθρωπους, που προσπαθούν, για να καταλαγιάσουν την πείνα, την δυστυχία, την θλίψη, την ανέχεια, του κόσμου δεν τους αφήνει !...
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}.
Σημ: Το γράφημα αυτό, είναι σκέψεις και προβληματισμοί ατομικοί, πολλάκις σκωπτικοί και επιδέχονται κριτική. Σε ουδεμία περίπτωση δεν κρίνω ότι οι σκέψεις είναι σωστές και αλάθητες. Ουδαμού, δεν αποτελούν προτροπή ή παρότρυνση για τυχών τέλεση αδικοπραξιών. Οι νόμοι της πολιτείας πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια…
Ποιος είναι;…
Απατεώνας,
καταχραστής, κλέφτης, ληστής, τρομοκράτης καταστροφέας, τεμπέλης, αχάριστος!...
Αυτά είναι τα επτά κακά, ή τα καλά που
οι άνθρωποι στον κόσμο έχουν… Μα αν τα
θεωρήσουμε και ειπούμε πως είναι αυτά κακά, ένα είναι το ερώτημα που απάντηση αμέσως θέλει… Ποιο είναι από όλα αυτά τα κακά,
το πιο κακό;
Από όλους αυτούς τους ανθρώπους, ο πιο ανώφελος, ο επιζήμιος;…
Σε έξη ημέρες όπως μας λένε, οι θείες
γραφές, ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και την εβδόμη, κάθισε και θαύμασε την ποίηση
του νου, του λόγου του και των χεριών του, και απολάμβανε και ευχαριστιόταν με
τα κτίσματα, και με τα πλάσματα του.
Περισσότερο από όλα τα πλάσματα για να τα φτιάξει, όπως λένε, ο Θεός ασχολήθηκε
με τον άνθρωπο, και όπως καταλαβαίνω, επίτηδες τον έφτιαξε, όπως τον έφτιαξε...
Τον
έφτιαξε λειψό, με ατέλειες… μολεμένο…
Ενώ
όλα τα άλλα, τα έχει φτιάξει να λειτουργούν με αρμονία, με τάξη, στην
εντέλεια!... Όλα να συνεργάζονται, γκρίνιες,
συγκρούσεις, στα ουράνια σώματα να μη γίνονται, να μη υπάρχουν!...
Την ατέλεια
αυτή του ανθρώπου, την μόλεψη, την άφησε
νομίζω επίτηδες, για να έχει δουλειά και ο διάβολος με αυτή να ασχολείται, για
να βρει και αυτός το κάτι τις να κάνει, να μη τον πιάσει η άνοια, η κατάθλιψη,
από την αναδουλειά του.
Με αυτά
τα κακά που ο Θεός για τον διάβολο άφησε στον κόσμο, μεν αυτά θα ασχοληθώ και
για αυτά με την σκέψη μου θα ψάξω, ίσως σίγουρα, θα έχουν ψάξει και άλλοι.
Και
ο ένας ακόμη, ο καλόπιστος, δεν βλάπτει!...
Θα ψάξω όσο μπορώ, με την βοήθεια
του, για να βρω, ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό από όλα τα άλλα!... Που αυτό
συχώρεση από τους ανθρώπους και από τον Θεό, να μη παίρνει!.... Όλες τις
αμαρτίες τις συγχωράει ο Θεός…. Και όλους, ή τους περισσότερους νομίζω, πως στον παράδεισο τους πάει!..
Μα μια,
έναν από όλους, από όλες, αυτή την τρανή
την αμαρτία, νομίζω δεν πρέπει, όχι!... Συχώρεση να έχει!...
Ποιος είναι;...
Ποιος είναι;...
-Ο απατεώνας:
Απατεώνας, λέμε και ακούμε, εδώ και εκεί και
πάρα εκεί!...
Το λέμε και θλιβόμαστε, τον επαινούμε, τον κατακρίνουμε, τον
επιχαίρουμε, ή γελάμε, με τις πράξεις του, και με τα παθήματα των άλλων, μέχρι
να έρθει και η σειρά μας…
Ποιος είναι
αυτός;…
Είναι ο άνθρωπος που λέει στον άλλον ψέματα και το ψέματα τα
παρουσιάζει για αλήθεια, με το σκοπό τον
άλλον ευσχήμως να ξεγελάσει, να τον εκμεταλλευτεί, ώστε να έχει αυτός συνήθως, οικονομικό
όφελος, με ζημία καταφανή στον άλλον, που
συναλλάσσεται μαζί του , τον συνεργάτη του.
Είναι έξυπνος, εφευρετικός, πιστικός,
γλυκομίλητος, καλοσυνάτος, πρόθυμος να σε βοηθήσει, πιστικός στα λόγια του για
συνεργασία, που φαίνεται καλοπροαίρετος!...
Αλλά, άλλα σου λέει [το πρωί], άλλα σκέπτεται [το
βράδυ] και άλλα έχει στο νου του, το πώς
και πότε θα βρει την ευκαιρία την κατάλληλη, για να σε ξεγελάσει και να του
δώσεις, ή να σου πάρει από την συνεργασία ότι μπορεί, χωρίς να το
καταλάβεις… προς όφελος δικό του.
Και
όταν πια τον πάρεις χαμπάρι, θα είναι αργά… θα σε έχει καταστρέψει…
Ο απατεώνας προς κάλυψη δική του και για να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, είναι κοινωνικός, κάνει το φιλότιμο, κάνει μικρές φιλανθρωπίες, και μικρές αγαθοεργίες με το προϊόν της απάτης.
Τον
απατεώνα τον εμπιστεύεσαι, ή σε κάνει να τον εμπιστεύεσαι, δεν στον επιβάλει
κανένας, ο ίδιος τον επιλέγεις για να
τον εμπιστευτείς, για να σε εξαπατήσει, επομένως φταίει το μυαλό σου, το μυαλό
μας, εμείς που τον αφήσαμε να μας εξαπατήσει.
Για να γίνει απατεώνας βρήκε
πρόσφορο έδαφος και καλλιέργησε το ταλέντο του, της απάτης.
Επομένως μπορεί να φταίει και ο εξαπατηθείς για την αφέλειά του…
Επομένως μπορεί να φταίει και ο εξαπατηθείς για την αφέλειά του…
Εάν υπήρχε έλεγχος και δυσπιστία στα λεγόμενά
του, δεν θα μπορούσε να εκτελέσει την απάτη, και δεν θα ήταν απατεώνας, θα ήταν
και αυτός, ένας από τους καλούς ανθρώπους και επειδή είναι ξύπνιος και έξυπνος,
την εξυπνάδα του αυτή θα την χρησιμοποιούσε σε παραγωγικά έργα και θα ήταν ίσως
ποιο ωφέλιμος στην κοινωνία, από τους τώρα εναπομείναντες καλούς ανθρώπους.
Ποιος φταίει που έγινε απατεώνας;
Φταίμε εμείς, οι κοινωνία, οι νόμοι, η εφαρμογή των νόμων, η αδράνεια των νόμων, που έχουν αφήσει το κενό. Και όπου υπάρχει κενό, συμπληρώνεται, καταλαμβάνεται.
Μήπως ο απατεώνας κάνει και καλό στο κοινωνικό
σύνολο;
-Το… καλό;… Πως;.. Γιατί;.. Τι
είναι και τούτο πάλι!..
-Μήπως πρέπει να τον ανακηρύξουμε και κοινωνικό ευεργέτη;
-Τούτο δεν το ξέρω…
Όμως να το πώς και το γιατί.
Το προϊόν της απάτης, εάν το διοχετεύει στο κοινωνικό σύνολο, στην κατανάλωση, τότε κάνει άτσαλη αναδιανομή του πλούτου...
Κινεί την αγορά!... Κάνει αυτό που πρέπει να κάνουνε οι πλούσιοι...
Αυτοί πρέπει να ανοίγουν δουλειές και να δίνουν ψωμί στον κόσμο.
Κάνει αυτόν που έχει τον πλούτο, τον κάποιον, ποιο φτωχό, ή φτωχό και αυτός γίνεται πλούσιος.
Στενοχώρησε, στεναχωρεί ανάλογα, λίγο, ή πολύ, τον εξαπατημένο συνάνθρωπο του… Ίσως ακόμη να τον διευκόλυνε και τον έστειλε, τον στέλνει πιο γρήγορα κοντά στον Θεό!.. Αλλά… Δεν νομίζω με τα Θεϊκά κριτήρια πως είναι και μεγάλο το αμάρτημα του!...
Εμείς εκουσίως συμφάγαμε και συνδιαλλαχθήκαμε μαζί του….
Νομίζω για τον Θεό, εφόσον η απάτη αναφέρεται μόνο σε υλικά, οικονομικά αγαθά, και δεν μειώνει τιμή, ηθικές αξίες, ιδέες και αρετές, δεν αφαίρεσε ζωή, τίποτα δεν είναι το αμάρτημα του,..
Στον παράδεισο νομίζω, με άνεση να πηγαίνει!...
-Μήπως πρέπει να τον ανακηρύξουμε και κοινωνικό ευεργέτη;
-Τούτο δεν το ξέρω…
Όμως να το πώς και το γιατί.
Το προϊόν της απάτης, εάν το διοχετεύει στο κοινωνικό σύνολο, στην κατανάλωση, τότε κάνει άτσαλη αναδιανομή του πλούτου...
Κινεί την αγορά!... Κάνει αυτό που πρέπει να κάνουνε οι πλούσιοι...
Αυτοί πρέπει να ανοίγουν δουλειές και να δίνουν ψωμί στον κόσμο.
Κάνει αυτόν που έχει τον πλούτο, τον κάποιον, ποιο φτωχό, ή φτωχό και αυτός γίνεται πλούσιος.
Στενοχώρησε, στεναχωρεί ανάλογα, λίγο, ή πολύ, τον εξαπατημένο συνάνθρωπο του… Ίσως ακόμη να τον διευκόλυνε και τον έστειλε, τον στέλνει πιο γρήγορα κοντά στον Θεό!.. Αλλά… Δεν νομίζω με τα Θεϊκά κριτήρια πως είναι και μεγάλο το αμάρτημα του!...
Εμείς εκουσίως συμφάγαμε και συνδιαλλαχθήκαμε μαζί του….
Νομίζω για τον Θεό, εφόσον η απάτη αναφέρεται μόνο σε υλικά, οικονομικά αγαθά, και δεν μειώνει τιμή, ηθικές αξίες, ιδέες και αρετές, δεν αφαίρεσε ζωή, τίποτα δεν είναι το αμάρτημα του,..
Στον παράδεισο νομίζω, με άνεση να πηγαίνει!...
-Καταχραστής:
Χαρακτηρίζουμε τον άνθρωπο που του εμπιστευτήκαμε το κάτι τις μας, το πολύτιμο το ενάρετο, το ηθικό, το τίμιο, το πνευματικό, ή υλικό αγαθό, συνήθως οικονομικά αγαθά, χρήματα.
Τα πολύτιμα αυτά αγαθά του τα δώσαμε να τα διαφυλάξει, και ακέραια, χωρίς ψεγάδι, να μας τα επιστρέψει και αυτός τα οικειοποιήθηκε προς ίδιον όφελος. Καταχραστής της αγάπης, καταχραστής της εκπαίδευσης, καταχραστής του έρωτα, καταχραστής της καλοσύνης, εκμεταλλευτής, καταχραστής, της εμπιστοσύνης μας..
Είναι ο ηθικά ξεπεσμένος, ο διεφθαρμένος φύλακας, ο θεματοφύλακας, ο έμπιστος μας, ο άνθρωπος που του εμπιστευτήκαμε τον άνθρωπό μας, το παιδί μας, να το προστατεύσει και την περιουσία μας να την διαφυλάξει, να την διαχειριστεί.
Αυτός συνήθως αμείβεται για την δουλειά του.
Την διαφύλαξη της ηθικής διαπαιδαγώγησης και γνώσης έχει ανατεθεί στους διαχειριστές, τους θεματοφύλακες του πνεύματος, στους δασκάλους, καθηγητές, πανεπιστημιακούς, ακαδημαϊκούς και στα πνευματικά ιδρύματα.
Σε μεγάλους πιστωτικούς οικονομικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις, τράπεζες δημόσιους οργανισμούς του Κράτους, την διαχείριση των οικονομικών την έχει αναθέσει στην οργανωμένη διοίκηση του, με τους επιτετραμμένους υπαλλήλους και τους ταμίες, θεματοφύλακες, οι οποίοι αμείβονται.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία, διάπλασης χαρακτήρα και ήθους, διακυβέρνησης, διοίκησης.
Οι πνευματικοί διαχειριστές, οι διοικητές, οι θεματοφύλακες, ταμίες, εξ ορισμού επιλέγονται, και πρέπει να επιλέγονται, να είναι ηθικοί, ολιγαρκείς, έντιμοι, εγκρατείς.
Από αυτούς τους ανθρώπους, που κατά κανόνα πρέπει να επιλέγονται με αυστηρά ηθικά κριτήρια και ύστερα από μεγάλη δοκιμασία, που κάτι μεσολάβησε, ή έγινε κατά την επιλογή τους, προέρχονται οι καταχραστές!..
Είναι ο ηθικά ξεπεσμένος δάσκαλος, υπάλληλος, ηγέτης, ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, καταπατητής του όρκου και των ηθικών αξιών.
Ο καταχραστής, είναι ηθικά κατάπτυστος, χυδαίος, χαρακτήρας διεφθαρμένος των όλων διεφθαρμένων, αδικαιολόγητος, χειρότερος των χείριστων
Δεν υπάρχει λόγος υποστηρικτικός για αυτόν…
Είναι απατεώνας διότι εξαπάτησε τους ανθρώπους που τον εμπιστεύθηκαν και τον επέλεξαν για αυτή την θέση, του δάσκαλου ,του Κυβερνήτη, του θεματοφύλακα, του ταμία του διαχειριστή, του διευθύνοντος συμβούλου, του αξιωματικού, ώστε να έχει στα χέρια του, στην βούλησή του, στην εξουσία του, πνευματικά, ηθικά, υλικά, οικονομικά αγαθά… Και άυλα αγαθά, ιδανικά και ιδεώδη...
Είναι κλέφτης, χειρότερος του κλέφτη, διότι ο κλέφτης κλέβει, αγωνιζόμενος να κλέψει, ενώ αυτός κλέβει αυτά που του εμπιστεύτηκαν, τα κλέβει με ευκολία.
Το κίνητρο του κλέφτη μπορεί να είναι και η ανάγκη επιβίωσης, ενώ αυτός είναι αμειβόμενος μισθωτός και έχει τα στοιχειώδη μέσα της επιβίωσης.
Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί να βρει κάποιος για αυτόν είναι, η ανωτέρα ηθική βία για το υπέρτερο ηθικό αγαθό…
Εφόσον εξ ολοκλήρου, το προϊόν της κατάχρησης έχει διατεθεί για αυτό το σκοπό.
Και ποιο είναι το υπέρτερο αγαθόν;
Υπέρτερο αγαθόν είναι η σωτηρία της Πατρίδος, και η ζωή των νέων ανθρώπων!..
Τότε και μόνο υπάρχει υποστηρικτικός λόγος, διότι το μέγιστο καλό, υπερτερεί του κακού, και αν δεν υπάρχει ιδιοτέλεια.
Νομίζω ότι είναι κατακριτέος στην ανθρώπινη συνείδηση, και όπως ο Αδάμ και η Εύα θεματοφύλακες του Παραδείσου καταχράστηκαν των καρπών του δέντρου και εκδιώχτηκαν του Παραδείσου για να συμμορφωθούν και αν… Και να επιστρέψουν, εφόσον συμμορφωθούν.
Έτσι και ο καταχραστής πρέπει στον παράδεισο να μη έχει θέση, εις το κολαστήριο, στο αιώνιο σωφρονιστήριο πρέπει να πηγαίνει και εκεί ίσως σωφρονιστεί.
Στο παράδεισο με την μιας και με την πρώτη δεν νομίζω πως ο Θεός θα του κάνει την Χάρη..
Εάν καταχραστής έγινε, ο εκλεγμένος από τον λαό, ο Κυβερνήτης,
ή ο εκπρόσωπος του λαού, τότε αυτός είναι και αχάριστος!...
Πρέπει άμεσα να δημευτεί η περιουσία του, Αμέσως να
δικαστεί από δικαστή και ή από μόνος του
ή με την κατακραυγή του λαού, να αναγκαστεί εις δημόσιο χαρακίρι. Για να ξεπλύνει
την ντροπή για αυτόν και την γενιά του, τους εμπρός και πίσω!
Τότε και μόνο δεν θα λένε,
κλήρος και λαός και σύμπασα η οικουμένη, αναθεμάτια για την φύτρα του, κατάρες
για την γενιά του...
Κατάρα στα παιδιά του!.
Προς τον φόβο και παραδειγματισμό των
άλλων!...
Αυτός ο καταχραστής έχει και
τα επτά κακά επάνω του!..
Αυτός νομίζω δεν έχει
κανένα λόγο υποστηρικτικό, ζουπιτός στην κόλαση χωρίς αναβολή και
αναστολή νομίζω πως του αξίζει να πηγαίνει…
-Κλέφτης:
Είναι και χαρακτηρίζουμε τον άνθρωπο ό οποίος κρυφά προσπαθεί να κλέψει και κλέβει, από τον συνάνθρωπό του οικονομικά αγαθά, συνήθως φαγώσιμα και πράγματα απαραίτητα, χρήσιμα για την επιβίωσή του και χρήματα.
Τώρα η κλοπή έχει μετεξελιχτεί και δεν εκτελείται η πράξη μόνο από την ανάγκη για επιβίωση αλλά για πλουτισμό.
Κλοπή μόνο για επιβίωση για την τροφή της ημέρας δεν είναι κατακριτέα.
Και τα πουλάκια του ουρανού και τα ζούδια της φύσης, κλέβουν για την τροφή τους!...
Η ανάγκη επιβίωσης, εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος, κοινωνική μέριμνα, είναι το υπέρτερο αγαθό!.
Αρκεί ο κλέφτης να τηρεί τους ηθικούς κανόνες!
Να μη αποθηκεύσει, να μη κλέψει, άνθρωπο, γέρο, φτωχό και ανήμπορο.
Εάν κλέψει γέρο, τυφλό, φτωχό, άρρωστο, ανήμπορο, τότε δεν είναι κλέφτης, είναι εκμεταλλευτής της αδυναμίας του άλλου, και κάνει τον γέρο και τον αδύναμο να πεινάει… Νομίζω, ότι εάν τηρεί και της κλοπής αυτούς τους ηθικούς κανόνες, στον παράδεισο με την πρώτη να πηγαίνει.
-Ληστής:
Χαρακτηρίζουμε αυτόν που δια της βίας θέτει σε κίνδυνο την ζωή του άλλου, για να εξαναγκάσουν τον ίδιο ή τους συγγενείς να τους παραδώσει μεγάλης αξίας οικονομικά αγαθά, συνήθως χρήματα και χρυσαφικά, τα λεγόμενα λύτρα, για την απελευθέρωση του. Η ληστεία εμπεριέχει βία και κλοπή.
Τα κίνητρα του ληστή είναι ο πλουτισμός, διότι συνήθως, ληστεύουν οικονομικούς παράγοντες, για μεγάλα ποσά που κατά κανόνα τους περισσεύουν, δεν τους στερούν τα αναγκαία αγαθά δια την επιβίωσή τους, αυτών και της οικογενείας των.
Εάν εμπεριέχει βασανισμό, βία και θέτει σε κίνδυνο την ζωή του ανθρώπου, ή αφαιρεί ζωή είναι απολύτως κατακριτέα. Εάν δεν εμπεριέχει κίνδυνο ζωής, μπορούμε να ειπούμε δεν είναι και μεγάλο κακό, διότι κάνει βίαια ανακατανομή μόνο του πλούτου.
Ο έχων τα πολλά χάνει!..
Για την κρίση του Θεού θα συνεκτιμηθούν και άλλες πράξεις του.
Ο σκοπός της ληστείας, τι εξυπηρέτησε;
Ήταν μόνο για ίδιο συμφέρον;
Εάν εξυπηρέτησε τους αδύναμους, το κοινωνικό σύνολο, το αμάρτημα θα τιμωρηθεί από τους ανθρώπινους κοινωνικούς νόμους, που πρέπει να τηρούνται από όλους.
Από τον Θεό όμως όχι.
Στον παράδεισο, έχω την γνώμη, με αιτιολογημένη απολογία αναλόγως πηγαίνει!.
-Τρομοκράτης:
Είναι αυτός που οι πράξεις του, οι ενέργειές του, προκαλούν φόβο, τρόμο και εξαναγκασμό. Σκοπός των πράξεών του είναι ακαθόριστος.
Εμπεριέχει πολλά, το πάθος, που καθορίζεται, σε πολιτικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό και μίσος προς το κάθε τι, που είναι αντίθετο με την δικιά του νοοτροπία και τα ιδεολογικά του πιστεύω.
Αυτός διατείνεται ότι παλεύει ενάντια στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, προς αλλαγή και δεν έχει άλλο τρόπο και μέσο ανατροπής της.
Φοβίζει, απειλεί, τρομοκρατεί, δέρνει, αρπάζει, κλέβει, καταστρέφει οικονομικά αγαθά, πολιτισμό και πολιτισμικά μνημεία.
Τρομοκρατεί και απειλεί ιδέες και συνειδήσεις.
Ο τρόμος, γεννάει τρόμο και η βία, γεννάει βία.
Η απειλή και ο τρόμος ποτέ δεν γίνεται πειθώ.
Η βία ποτέ δεν γίνεται αγάπη.
Ο φθόνος, ο φόνος, η καταστροφή, ποτέ ζωή, και προκοπή δεν φέρνει...
Η απειλή, ο τρόμος, η βία, ανάλογα με το μέγεθός του ίσως να συγχωρεθούν, από τους Θεϊκούς και ανθρώπινους νόμους, ο φόνος όμως από κανέναν, δεν πρέπει, όχι…
Η κλοπή αν το προϊόν της χρησιμοποιηθεί για καλό μπορεί να είναι και χρήσιμη, και αν είναι για ζωή, είναι επιβεβλημένη!...
Η καταστροφή των οικονομικών αγαθών και της πολιτιστικής κληρονομιάς, όλων των πολιτισμών, είναι ηθικά καταδικασμένη…
Ζημιώνει και θλίβει πολλούς, δεν ωφελεί κανέναν!...
Δεν βρίσκω και δεν υπάρχει λόγος υποστηρικτικός για αυτόν που τέτοιες πράξεις κάνει… Αναίτια το καλό καταστρέφει…
Αυτός που τα πάντα καίει και καταστρέφει…
Ποιόν ζημιώνει και ποιόν ωφελεί;…
Όλους τους ζημιώνει.
Κανέναν κατά την γνώμη μου δεν ωφελεί από την καταστροφή, μήτε τον εαυτό του…
-Καταστροφέας;
Καταστροφέας είναι αυτός που οτιδήποτε το καλό, το χρήσιμο, ηθελημένα προσπαθεί να το καταστρέψει, η να του προκαλέσει ζημία τέτοια, που να μη μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Καταστρέφει αδιακρίτως, τα οικονομικά αγαθά, τις υποδομές, τον πολιτισμό, την πολιτιστική κληρονομιά,ότι όμορφο και χρήσιμο υπάρχει!...
Τα κίνητρα των πράξεών του είναι ακαθόριστα, αψυχολόγητα, εκτός εάν εκτελεί μόνο αμειβόμενη, μισθωμένη εντολή εκτέλεση αδικοπραξιών.
Αυτή καθεαυτή η πράξη της καταστροφής, είναι αψυχολόγητη, αχαρακτήριστη.
Εφόσον η καταστροφή, δεν μεταβιβάζει ωφέλεια και το μόνο που κάνει αφαιρεί οικονομικά ηθικά, και πολιτιστικά αγαθά, είναι κατακριτέα.
Είναι χειρότερος του κλέφτη και του απατεώνα.
Η καταστροφή δεν παρέχει όφελος, εξυπηρέτηση ούτε σε αυτόν που την κάνει, ούτε σε κανέναν.
Προκαλεί θλίψη, συμφορά…
Και «Η συμφορά που συμφέρει για πόρνη λογάριασε την. Οδ Ελύτης»
Αυτός δεν ανήκει, εις τις Θείες τάξεις, είναι διαβαθμισμένος και ανήκει εις τις τάξεις του διαβόλου. Είθε να ανακάμψει…
- Τεμπέλης:
Ο μη εργαζέτω μηδέ εστιέτω.
Είναι η ρήση και η διδασκαλία του αποστόλου Παύλου. Αυτός που δεν εργάζεται, δεν πρέπει και να τρώει…
Ο τεμπέλης, είναι ο άνθρωπος ο οποίος εκ πεποιθήσεως δεν θέλει να εργαστεί, θέλει να τρέφεται και τρέφεται εις βάρος των άλλων, αν και έχει την πνευματική και σωματική διάπλαση να προσφέρει το κάτι τις στο κοινωνικό σύνολο, ώστε να εξοικονομήσει την τροφή του. Δεν είναι κακός, είναι συνήθως καλοσυνάτος άνθρωπος.
Η κοινωνία τον εξέθρεψε τεμπέλη, με την ανοχή της.
Έπρεπε να τον παροτρύνει, εν ανάγκη να τον εξαναγκάσει εις εργασία και κοινωνική προσφορά κατά την δυνατότητά του.
Κανένας δεν γεννιέται τεμπέλης!..
Όμως, γίνεται!... Με την ανοχή των άλλων… της κοινωνίας….
Δεν διαπράττει κακό, στο παράδεισο πηγαίνει…
Αλλά όπως λέγεται: «Του τεμπέλη το ψωμί είναι χώρια!…»
- Αχάριστος:
Αχαριστία, αχαριστία, αχάριστος, αχάριστος, ακούς εδώ και εκεί, παντού και πάντα.
Να το λένε μικροί, μεγάλοι και ανάλογα στέφουνε, κοιτάνε αλλού, ή κουνάνε το κεφάλι.
Τα μικρά παιδιά λένε έτσι τους φίλους τους, που όταν παίζουνε μαζί με τα παιχνίδια, του ενός παιδιού και του χαρίζει από τα παιχνίδια του, ο ένας, στον άλλον και το άλλο παιδάκι μετά το χάρισμα, δεν του λέει ευχαριστώ, και τον αποφεύγει, με τα παιχνίδια που του χάρισε δεν θέλει πια μαζί του, να τον παίξει!..
Τα παιχνίδια αμέσως δικά του να τα κάνει, να τα θεωρεί, να παίζει με τα άλλα παιδιά και σε αυτόν τον καμπόσο να του κάνει, με τα παιχνίδια που του έχει χαρισμένα.
Πολλές φορές όταν πλησιάζει και αγγίζει τα παιχνίδια, που του έχει αυτός δοσμένα, να τον δέρνει κιόλας…
Αλλά αυτά είναι παιδιά και κακία μέσα τους δεν κρατάνε…
Όμως από εκεί αρχίζει το κακό, της αχαριστίας!...
Εκπαίδευση για το καλό θέλει ο άνθρωπος, να λέει ευχαριστώ, και να έχει ευγνωμοσύνη, όταν ο άλλος το κάτι τις του δίνει, του δωρίζει, το μικρό ,ή το μεγάλο, και να μη του κάνει ότι είναι απόλυτος κυρίαρχος από τα δώρα του άλλου και ότι είναι αυτά απόκτημα του, με και από τα κόπια τα δικά του.!..
Από τα μικρά αρχίζει η αχαριστία, μεγαλώνει και θεριεύει και συγκράτηση δεν παίρνει, και γίνεται ο άνθρωπος αχάριστος…
Το δώρο θέλει αντίδωρο!... Όσο μικρό και να είναι…
Και από την προσφορά που πηγαίνουμε δώρο στην εκκλησιά για την Θεία ευχαριστία, μετά την μεταλάβοση, της Θείας κοινωνίας, περιμένουμε να πάρουμε από του παπά το χέρι το αντίδωρο, από το Θεό ευλογημένο!..
Αχάριστος χαρακτηρίζεται αυτός που στην ανάγκη του βοηθήθηκε, ή ευεργετήθηκε από τον συνάνθρωπό του και δεν απόδωσε αντίδωρο ευγνωμοσύνης.
Η βοήθεια, η ευεργεσία μπορεί να είναι υλική, σε οικονομικά αγαθά, σε υλικά και άυλα αγαθά.
Βοήθεια δια λόγου, δια έργων και πράξεων.
Και ενώ έλαβε την βοήθεια και εφόσον ξεπέρασε το πρόβλημα της ανάγκης του, καρπώθηκε και απήλαυσε τον καρπό της δωρεάς, της ευεργεσίας, όχι μόνο δεν απέδωσε την οφειλομένη χάρη εις τον ευεργέτη του, αλλά αγνώμων φερόμενος, καταφέρεται εναντίον του ευεργέτη και τον βλάπτει ηθικά.
Λησμόνησε ότι ευεργετήθηκε και ότι ίσως χάρη της ευεργεσίας ευρίσκεται σε ισχυρή θέση και ακόμα στην ζωή, να έχει την δυνατότητα να ασχημονεί εναντίον του ευεργέτη του, δια λόγων, ή έργων.
« Αχάριστος όστις ευ παθών, αμνημονεί»
Η αχαριστία είναι και αδικία, κατά του ευεργέτου.
Εφόσον δεν αναγνωρίζει την ευεργεσία που του έγινε, είναι ηθική απάτη.
Η μη ομολογία της ευεργεσίας, κατάχρηση της καλοσύνης, της αγάπης του ευεργέτη, διότι του εδόθη ευεργεσία για ηθικόν σκοπό, και έγινε κατάχρηση του ηθικού σκοπού.
Θεωρείται ηθικός εγκληματίας, πολλαπλών άνομων πράξεων, διότι αποστερεί πολλούς ανθρώπους των καρπών της ευεργεσίας και δωρεών, εις αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.
Ο αχάριστος ευεργετημένος, είναι ηθικός αυτουργός, εγκληματίας, φονιάς της αγάπης, της φιλανθρωπίας, διότι αποτρέπει με την συμπεριφορά του , τους μελλοντικούς φιλάνθρωπους, ευεργέτες, εις τέλεση πράξεων ευεργεσίας και αποστερούν την κοινωνία των καλών καρπών των ευεργεσιών.
Είναι ο χείριστος των χειρίστων, ο απατεώνας των απατεώνων.
Είναι ο καταχραστής, όχι μόνο της αγάπης, της εμπιστοσύνης, αλλά και της ζωής, της προκοπής των μελλοντικών γενεών.
Είναι αυτός που συντελεί, εις την αποστέρηση της αγάπης, της αλληλεγγύης και την θεραπεία της ανάγκης των μελλοντικών ανθρώπων.
Είναι ιεροκτόνος, καταστροφέας του σπόρου, του φύτρου του αλτρουισμού, της συμπόνιας, της αλληλεγγύης, της αγάπης και της προκοπής…
Δεν υπάρχει για αυτόν υποστηρικτικός λόγος.
Εις τα τάρταρα αιώνια η ψυχή του.
Διότι κάνει ενσυνειδήτως κακό σε αυτόν που του έκανε καλό, και αποτρέπει δια της πράξεώς του την εκδήλωση και πραγματοποίηση ευεργεσιών και από άλλους τους δυναμένους να ευεργετούν.
Ανάγκες, πείνα δυστυχία και ορφανά κάθε στιγμή γίνονται στον κόσμο.
Και ο αχάριστος αυτούς τους μελλοντικούς ευεργέτες ,φιλάνθρωπους, που προσπαθούν, για να καταλαγιάσουν την πείνα, την δυστυχία, την θλίψη, την ανέχεια, του κόσμου δεν τους αφήνει !...
Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος}.
05.10.2012
Σημ: Το γράφημα αυτό, είναι σκέψεις και προβληματισμοί ατομικοί, πολλάκις σκωπτικοί και επιδέχονται κριτική. Σε ουδεμία περίπτωση δεν κρίνω ότι οι σκέψεις είναι σωστές και αλάθητες. Ουδαμού, δεν αποτελούν προτροπή ή παρότρυνση για τυχών τέλεση αδικοπραξιών. Οι νόμοι της πολιτείας πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου