Εκλογές...

Η Χώρα τώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο. 

Όμως, τι είναι και τι σημαίνουν εκλογές;

Εκλογές, είναι η ημέρα, η ώρα, η στιγμή, της ανάδειξης από τον λαό, των εκλεκτών, των αρίστων στο ήθος, στις γνώσεις, στην ικανότητα να ηγηθούν του λαού, της κοινωνίας.  

Οι εκλογές είναι η σημαντικότερη στιγμή  της ελεύθερης έκφρασης γνώμης και απόφασης του ατόμου, μιας οργανωμένης κοινωνίας. 

Είναι η εκδήλωσης της ελευθερίας του ατόμου. 

Είναι η ιερότερη στιγμή του ατόμου, διότι το άτομο αποφασίζει για τον εαυτόν του, και η απόφασή του έχει επιπτώσεις και στους άλλους, για το σήμερα και το αύριο… 

Για το μέλλον τους…   

Αποφασίζει για το θεμέλιο λίθο της ζωής της δικής του και των επερχόμενων γενεών!.. 

Η ημέρα των εκλογών είναι η μεγαλύτερη γιορτή της δημοκρατίας!.. 

Είναι η δημοκρατία, της δημοκρατίας!... 

Είναι η ελεύθερη, ισχυρή, κραταιά έκφραση της επιθυμίας, της βούληση του ατόμου, της κοινωνίας, του λαού. 

Το πώς;… Θέλει να ζήσει. 

Είναι η ημέρα της δυναμικής, ουσιαστικής εκδήλωσης της δύναμης, της έμπρακτης ισχυροποίησης και επιβολής του θέλω του λαού.
 Την ημέρα αυτή ο λαός ουσιαστικά βούλεται και αποφασίζει… 

Και η απόφασή του είναι συλλογική, ισχυρή και καθοριστική. 

Είναι το όραμα, η επιθυμία, πως το άτομο θα ήθελε να κυβερνηθεί για μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο και ποίοι θα ήθελε να είναι οι ηγέτες του, που κατά την κρίση του ατόμου, και της συνισταμένης της κρίσης των ατόμων της κοινωνίας, του λαού, είναι ικανοί να κυβερνήσουν, να οδηγήσουν  το άτομο και κατ επέκταση την κοινωνία, το Κράτος, στην ευημερία, στην προκοπή. 

Είναι η ημέρα της ελπίδας και της πραγματοποίησης των προσδοκιών. 

Είναι η ημέρα της απόλυτης δημοκρατίας και κυριαρχίας του λαού! 

Επομένως στην δημοκρατία, σε κάθε κοινωνία  στην οποία υπάρχει ελεύθερη έκφραση και κρίση του λαού, δια την εκλογή των ηγετών του, ο λαός είναι υπεύθυνος για τους ηγέτες του. 

Αν οι εκλεγμένοι ηγέτες του είναι οι κατάλληλοι, είναι  οι καλοί, ή οι κακοί, οι ικανοί, ή οι ανίκανοι, οι τίμιοι, ή οι άτιμοι, οι εργατικοί, ή οι κηφήνες, οι κλέφτες,  οι καταχραστές,  τα λαμόγια. 

Αν είναι οι αχάριστοι, οι εκμεταλλευτές 

Οι αχάριστοι της μεγίστης τιμής της εμπιστοσύνης του λαού. 

Κατά τον λαό και οι ηγέτες του!... 

Προσοχή λοιπόν, την ημέρα των εκλογών, να εκλέγουμε με περίσκεψη και σωφροσύνη τους άξιους, τους τίμιους, τους εργατικούς τους ικανούς,  τους κατάλληλους και όχι τους λειψούς… 

Για να ευοδωθούν οι προσδοκίες μας… 

Διότι μετά… 

«Για ότι θα τραβάει το κορμί, η κεφαλή μας θα τα φταίει!...»

Υπάρχει στην δημοκρατία η συνυπευθυνότητα. 

Το λάθος, η λάθος ψήφος, η λάθος  απόφαση εκλογή του ενός έχει επιπτώσεις και στην ζωή του άλλου… 

Εάν ο λαός εξέλεξε τους ανίκανους, τους αχαμνούς,  τους λειψούς,  αχαμνά, λειψά θα είναι τα έργα τους, αχαμνές οι επιδιώξεις τους. 

Λειψό θα είναι το παρόν και το μέλλον του ατόμου, της κοινωνίας, του λαού.  

Ο λαός, η κοινωνία, το Κράτος, θα περιέλθει σε κατάσταση ένδειας και φτώχειας. Η δημοκρατία την ημέρα των εκλογών μίλησε, μιλάει και φωναχτά λέει: 

Μετά τις εκλογές η δημοκρατία από τα κλαψουρίσματα του λαού, δεν συγκινείται, παράπονα δεν θέλει!... 

Ότι του αξίζει του λαού στην δημοκρατία αυτό παίρνει και έχει…  

Όλοι οφείλουν μετά υπακοή στην θέληση της πλειοψηφίας… 

Η δημοκρατία είναι οργανωμένη σε κόμματα που εκφράζουν ιδέες.  προγράμματα και πρακτικές. 

Αυτές τις προοπτικές, τις επιδιώξεις  του κάθε κόμματος  που πιστεύει και επαγγέλλεται στο λαό ότι θα είναι προς το καλό του και θα τις εφαρμόσει όταν οι πλειοψηφία του λαού του δώσει το δικαίωμα να κυβερνήσει.  

Κατά περιόδους, κατά καιρούς στην λειτουργία της δημοκρατίας από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα υπήρχαν και υπάρχουν παραταξιακές, κομματικές, σκληρές διαμάχες,  συγκρούσεις ιδεών, και συγκρούσεις οικονομικών πολιτικών συστημάτων, προγραμμάτων, και πρακτικών, που πολλές φορές από φανατισμό των μελών τους, είχαν και έχουν οδηγηθεί σε βία,  σε αιματηρές συγκρούσεις και θανατηφόρα επεισόδια. 

Αλλά όμως, η δημοκρατία δεν επικροτεί την βία. 

Η δημοκρατία όσο και σκληρές να είναι οι πολιτικές διαμάχες ιδεών, δεν καταστρέφει, πολιτισμό και μνημεία πολιτισμού των προγόνων. 

Δεν καταστρέφει οικονομικούς κοινωνικούς και πολιτιστικούς πόρους, σέβεται τα οικονομικά αγαθά, τα ατομικά, τα κοινωνικά. 

Σέβεται τον Εθνικό Κρατικό πλούτο, τα Εθνικά σύμβολα και κειμήλια. 

Δεν απαξιώνει τους συντελεστές της παραγωγής αγαθών και προπάντων, εκτιμά, σέβεται, υπολήπτεται, διαφυλάσσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή… 

Η δημοκρατία επιδιώκει τον ευπρεπή ελεύθερο διάλογο και δια του διαλόγου την πειθώ. 

Προσδοκά στην εξεύρεση της όσο το δυνατόν σωστής σκέψης, ιδέας και απόφασης. 

Εφαρμόζει συλλογικές αποφάσεις…  

Σέβεται την διαφορετική γνώμη και αγωνίζεται για το άτομο, για να έχει την δυνατότητα  της ελεύθερης  έκφρασης της  γνώμης του και της διαφωνίας του. 

Κάθε κομματική παράταξη προβάλει ελεύθερα τις ιδέες της, το πρόγραμμα της, τον τρόπο διακυβέρνησης και προσπαθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τον λαό ότι αυτή είναι ικανή να κυβερνήσει  τον λαό και να τον οδηγήσει σε ευημερία, σε σταθερή προκοπή… 

Η δημοκρατία δεν περιορίζει, δεν τιμωρεί, δεν φυλακίζει την σκέψη, την γνώμη, τις ιδέες, το φρόνημα!... 

Τιμωρεί και πρέπει να τιμωρεί αμείλικτα, τις θεσμοθετημένες δια νόμου βλαπτικές πράξεις. 

Ο μέγιστος ηθικός νόμος, κανόνας, της δημοκρατίας είναι η ελευθερία του ατόμου, η οποία ελευθερία σταματά, εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου ατόμου!.. 

Η περίοδος των εκλογών κατά κανόνα είναι  περίοδος εντάσεως, διότι  το κάθε κόμμα- παράταξη και το κάθε άτομο που θέλει να ηγηθεί, ο κάθε ένας, ανταγωνίζεται τον άλλον, προσπαθώντας να αποδείξει, να πείσει τον λαό, ότι αυτός είναι  ο ικανότερος, ο άξιος, ο προκομμένος και αξίζει να ηγηθεί, πολύ περισσότερο από τον άλλον. 

Η λελογισμένη, με ευπρέπεια υπερβολή στα λεγόμενα τους, είναι ανεκτή, ακόμα και από τον νόμο, που θεωρεί αυτές τις παρεκτροπές πολιτικά αδικήματα… Και τα αντιμετωπίζει αυτά με σχετική επιείκεια. 

Βέβαια οι πολιτευόμενοι πολιτικοί σε εκλογές πηγαίνουν… 

Διαγωνίζονται και διαγκωνίζονται με όλα τα επιτρεπτά μέσα, ο ένας τον άλλον, για να κερδίσει την εκλογή, αυτός και όχι ο άλλος… 

Σε εκλογές πηγαίνουν, δεν πηγαίνουν στην εκκλησιά για Αγιασμό, ή για την Θεία κοινωνία, για να είναι γαλήνιοι, και να έχουν και να είναι αγνοί στην διάθεση, στην σκέψη, και  στην ψυχή τους!...

Την περίοδο αυτή δεν βλέπουν, δεν αισθάνονται, δεν ενδιαφέρονται, δεν επιδιώκουν τίποτε άλλο, παρά μόνο την εκλογή τους…  

Η μεγαλοσύνη της ψυχής τους αποδεικνύεται την επομένη των εκλογών, εάν ο νικητής δεν έχει έπαρση και κομπασμό σαν τον φουσκωμένο γάλο, και αναγνωρίζει τις αξίες και το ήθος των αντιπάλων του και ο νικημένος, νηφάλιος, αναγνωρίζει και αποδέχεται την ήττα του και συγχαίρει τον αντίπαλό του για την νίκη του και αρκείται  να υπηρετήσει την δημοκρατία, τον λαό, στην θέση και στις αρμοδιότητες  που η δημοκρατία τον εξέλεξε και του ορίζει να υπηρετήσει. Και όχι την επομένη, αμέσως να ερίζουν και να λένε: 

Βάλανε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα… 

Ποιος τον έβαλε τον λύκο;… 

Ο κυρίαρχος λαός!...

Και αν πράγματι ο λαός εξέλεξε  τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα, για αυτό ποιος φταίει; 

Φταίνε οι πνευματικοί και οι πολιτικοί ηγέτες που δεν τον έχουν εκπαιδεύσει, δεν  τον έχουν μορφώσει τον λαό και ίσως άθελά τους τον οδήγησαν στο στόμα του λύκου… 

Φταίει η δημοκρατία…  

Φταίει η παραπληροφόρησης 

Φταίει η απαίδευτη δημοκρατία… 

Και αν μετά υπάρχει ακόμα δημοκρατία, κάτι δεν θα πάει καλά… 

Σε λίγο, δεν θα υπάρχει… 

Άφησε η ίδια η δημοκρατία την ποριά ανοιχτή και μπήκε στο μαντρί ο λύκος… [Οι κλέφτες, οι καταχραστές, οι λαοπλάνοι, τα λαμόγια.] 

Από εκεί και μετά μαντέψετε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα… 

Η καταστροφή… 

Η καταστροφή της κοινωνίας, του Κράτους του λαού, του ατόμου… 

Της δημοκρατίας… 

Μόνο ο λύκος θα επιζήσει… 

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από  τον υπερβάλλον ζήλο, τον φανατισμό των οπαδών των κομμάτων, που τα ίδια τα κόμματα [κακώς] καλλιεργούν, δεν απολείπουν οι φασαρίες, μικρές, ή μεγάλες, οι διχόνοιες και οι ευτράπελες συμπεριφορές. 

Την περίοδο της δεκαετίας του 1960  η χώρα μας είχε πολλές Εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. 

Τότε το πολίτευμα της Χώρας ήταν, της βασιλευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση τότε του λαού και κυρίως των νέων ήταν μεγάλη.[Οι τότε ηγέτες θεωρούσαν την μετανάστευση και το μεταναστευτικό συνάλλαγμα ευλογιά Θεού.] Πλην όμως διατηρούσαν ακόμα τους δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα τους και δεν είχαν πάρει,  δεν είχαν μεταναστεύσει και τα εκλογικά τους δικαιώματα. 

Η καρδιά τους χτύπαγε ακόμα στην Πατρίδα, στο χωριό!... 

Η περιοχή της Αρκαδίας και ειδικότερα της Γορτυνίας λόγω του άγονου του εδάφους, η  μετανάστευση ήταν μεγαλύτερη από όλες τις άλλες περιοχές. 

Όμως ακόμη μεγαλύτερη ήταν και  είναι η αγάπη για την Πατρίδα, για το χωριό τους!.. 

Η επαφή των νέων με τους ανθρώπους των πόλεων, η συναναστροφή και η μόρφωσή τους επέφερε και την μεγαλύτερη διαφοροποίηση, αλλοίωση, διαμόρφωση, αλλαγή, των πολιτικών  πεποιθήσεως και συνηθειών της περιοχής. Οι νέοι που επέστρεφαν στα χωριά τους την ημέρα των εκλογών για να ασκήσουν τα εκλογικά τους καθήκοντα, περισσότερο επιθυμούσαν και να έρθουν σε επαφή με τους φίλους τους, τους συγγενείς τους  να διασκεδάσουν και ήταν η μοναδική τους ευκαιρία, παρά να επηρεάσουν με τις διαφορετικές ιδέες τους την τοπική κοινωνία. 

Είχαν τις ιδέες τους, την διαφορετική γνώμη, αλλά δεν ενδιαφέρονταν τόσο πολύ να την επιβάλλουν και στους άλλους, για να μη δημιουργούνται έριδες, διχόνοιες. 

Αλλά η διαφορετικότητα τους, διαφοροποιούσε, αλλοίωνε το συνηθισμένο εκλογικό αποτέλεσμα… 

Επικρατούσε τότε περισσότερο το γέλιο και η ηρεμία.  

Έτσι με ηρεμία και την ανοχή και της αστυνομίας στα περισσότερα χωριά της Γορτυνίας, αν και απαγορευόταν η οινοποσία  στα μικρά ταβερνάκια των χωριών, την παραμονή και την ημέρα των εκλογών με την ανοχή,  και όπως λέγεται, με την άδεια της αστυνομίας, γινόταν γλέντια και πανηγύρια… 

Χωρίς παρεκτροπές και φασαρίες… 

Βέβαια τα πανό και οι αφισοκολλήσεις είχαν κάνει τις εμφανίσεις τους και ήσαν σε περίοπτες θέσεις, όσο πιο ψηλά γινόταν να είναι, στις κολόνες της ΔΕΗ. 

Σε ένα χωριό της Γορτυνίας, ο μπάρμπα Προκόπης ήταν μόνιμος κάτοικος του χωριού και φυσικό ήταν να είναι λιγάκι περισσότερο τότε από τους άλλους βασιλικός. Ήταν καλός άνθρωπος, αλλά πολύ ενεργός στα πολιτικά , ήξερε και λίγα γραμματάκια περισσότερα από τους άλλους, ήταν  και στην εκκλησία  ο δεξιός ψάλτης. 

Για τίποτε άλλο δεν θύμωνε, ήταν καλοσυνάτος, παρά μόνο αν έλεγες κακιά κουβέντα για τον βασιλιά, αλλά δεν κράταγε κακία, ήταν ο θυμός της στιγμής...  

Κανένας όμως δεν ξέρει πως είχε καταφέρει να βρει τα σανδάλια που χρησιμοποιούν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ για να ανεβαίνουν στις ξύλινες κολώνες. Από πολύ νωρίς είχε προμηθευτεί το κατάλληλο διαφημιστικό υλικό του κόμματος που συμπαθούσε και πρώτος, πρώτος, παρά τα πολλά χρόνια της ηλικίας του, ανέβηκε στις κολόνες και κόλλησε πάνω, πάνω, πολύ ψηλά, την εικόνα του βασιλέα, από κάτω έβαλε την εικόνα, αφίσα, του αρχηγού του κόμματος που συμπαθούσε και από κάτω την αφίσα του βουλευτή που υποστήριζε και συμπαθούσε. 

Όλο τον άλλο καιρό ο μπάρμπα Προκόπης ήταν ήρεμος, καλοσυνάτος. 

Όμως την εβδομάδα πριν τις εκλογές άλλαζε χαρακτήρα, ήταν ανήσυχος, κινητικός… 

Όλη την μέρα από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, νύχτα, μέρα, με την μαγκούρα του στο χέρι, πήγαινε πέρα δώθε στην αγορά και επέβλεπε, οι φωτογραφίες, οι αφίσες, να είναι στην θέση τους, όπως τους πρέπει… 

Ήθελε να κερδίσει η παράταξη που συμπαθούσε… 

Μέχρι να έρθουν οι άλλοι, όπως τους έλεγε, τα πράγματα ήσαν στην θέση τους και υπήρχε ησυχία στο χωριό. 

Τον ξέρανε όλοι τον μπάρμπα Προκόπη και δεν του έλεγε τίποτα κανένας, δεν του έλεγαν πειραχτικό λόγο για να μη τον στενοχωρούν. 

Δεν του έλεγαν τίποτε το πειραχτικό για  τα κομματικά και για τον βασιλιά, για να μη χολιάει και πιάνουν για το τίποτα διχόνοιες, έχθρες . 

Από μόνος του όμως τις ημέρες των εκλογών, φωναχτά έλεγε: 

-Ο δρόμος καλός είναι αλλά δεν έπρεπε να γίνει… 

Από τότε που έγινε ο δρόμος χάθηκε η ζωή στο χωριό. 

Φρούστ, φρούστ, ένας,  ένας, νέος μόλις τσαπώνει λίγο φεύγει και ερημώνει ο τόπος. 

Δεν φτάνει που ρημάζει ο τόπος, όταν γυρίζουν πίσω, κάθε τόσο που έρχονται και κάθονται λίγο, δεν έρχονται άνθρωποι όπως έφυγαν, μου φαίνονται πως γυρίζουν αλλιώτικοι. 

Χαλασμένοι, σαν το ξινισμένο γάλα… 

Με τις ιδέες τους και την  νοοτροπία τους, πάνε να χαλάσουν και εμάς τους άλλους…. 

Να, όπως ο Λευτέρης του Πανάγου... 

Καλό παιδί ήταν… 

Όταν ήταν εδώ χάμου… 

Δεν γύριζε τα μάτια του να σε κοιτάξει. 

Σεβαστικός ήταν, σαν την καλή κοπέλα. 

Τώρα πιάστε τον… Δεν πέφτει σε αυλακιά.   

Έχει ξεπεράσει όλους τους δικολάβους της περιοχής… 

Έγινε του Άρειου Πάγου σου λέω… 

Του Αρείου… 

Όλα τα ξέρει αυτός… 

Δεν βάζει γλώσσα μέσα του… 

Μέχρι και του πατέρα του, του Πανάγου, του γύρισε τα μυαλά, που ο Πανάγος ήταν σταθερός, δικός μας, αγύριστο κεφάλι και τώρα τον χάσαμε… 

Του το γύρισε… 

Πάει και αυτός με τους άλλους…. 

Να, τι μας κάνει ο δρόμος και η πολύ συναναστροφή, το σύρε και έλα… 

Το πέρα, δώθε… 

Το αλισβερίσι, και τα λόγια, λόγια, γυρίζουν το ποτάμι…  

Θεός να με συγχωρέσει, φεύγουν από εδώ καλοί άνθρωποι, Άγγελοι και γυρίζουν πίσω διάβολοι… 

Τους μιλάς για τον βασιλέα και εκείνοι σε ακούνε χωρίς σεβασμό κανέναν. 

Σε κοιτάνε, μα δεν σε βλέπουν.  

Σε ακούνε και αν σε ακούνε, με τα χέρια στις τσέπες… 

Έχουν σεβασμό;… 

Δεν έχουν… 

Το έχω παρατηρήσει, όταν πηγαίνουν στην εκκλησιά. 

Τι κάνουν;  

Να τι κάνουν… 

Την  ώρα, όταν ο παππάς με τους ψαλτάδες λένε, ψέλνουν το πολυχρόνιο…. «Πολυχρόνιο ποιήσε Κύριος ο Θεός…»   

Και από την ψαλμωδία σειόνται τα ουράνια, κουνιόνται όλοι οι πολυέλαιοι και είναι όλα τα καντήλια ανάμενα, που όλοι τότε πρέπει να σταυροκοπιόμαστε,  να προσευχόμαστε με κατάνυξη, η προσευχή να πιάσει, για να είναι πολυχρονεμένος ο βασιλιάς μας και να καβαλάει το άλογο με τις μπότες του και τα σπιρούνια του,για να μας οδηγεί στην δόξα… 
Και αντί  αυτοί από μέσα τους να ψιθυρίζουν το εμβατήριο του αετού ο γιος και να δακρύζουν, αυτοί κοιτάνε τα ψήλου, στον τρούλο  ψηλά τον Παντοκράτορα. 

Αδιάφορα… Αδιάφοροι… 

Από το ψαλτήρι εγώ, τι νομίζουν ότι κάνω;… 

Αυτούς παρατηρώ, τους βλέπω… 

Τους ψαλμούς τους ξέρω απέξω… 

Βλέπω… Δεν είμαι και στραβός… 

Που όπως το πάνε αυτοί, με το μυαλό που έχουν, καμιά ώρα, θα πέσει και τρούλος με τον πολυέλαιο  και τον Παντοκράτορα, να μας πλακώσει…  

Γίνεται προκοπή έτσι;… 

Αμ δεν γίνεται… 

Κρατιέται Κράτος έτσι;…  

Αμ δεν κρατιέται… 

Υπάρχει, στέκει μελίσσι χωρίς βασίλισσα;… 

Δεν στέκει… Δεν υπάρχει… 

Και λαός χωρίς βασιλέα;…  Πολυχρονεμένος να είναι… 

Κρίμα τα γραμματάκια που μαθαίνουν…. 

Ούτε το Βασιλεύ Ουράνιε... αυτοί καταλαβαίνουν 

Και οι ουρανοί ακόμα έχουν βασιλιά…. 

Τον Μεγαλοδύναμο Θεό!… 

Ήταν έμπειρος στα εκλογικά ο μπάρμπα Προκόπης, τα αποτελέσματα τα είχε βγάλει πριν καν γίνουν εκλογές, από την παραμονή το βράδυ, με τις κινήσεις του καθενός,  το πως τσούγκριζε το ποτήρι του με το κρασί. 

Σε όλες τις εκλογές ήταν ορισμένος εφορευτική επιτροπή, είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία. 

Έτσι και σε αυτή ήταν εφορευτική επιτροπή. 

Στα καθήκοντά του ήταν συνεπής, στις συναλλαγές του ακριβοδίκαιος, ποτέ δεν ακούστηκαν λόγια και παράπονα. 

Και εκείνη την εκλογή είχαν έρθει πολλοί μετανάστες και το αποτέλεσμα θα ερχότανε ισοψηφία και δεν του άρεσε… 

Φυσικά, οι φερτοί, όπως τους έλεγε, τους μετανάστες, τους ξενιτεμένους, έφεραν μαζί τους και τα υλικά της διαφήμισης, τις κατάλληλες αφίσες. 

Και τις ανύψωσαν και αυτοί  ο καθένας με την σειρά τους στις κολώνες της ΔΕΗ κάτω από τις αφίσες που είχε βάλει ο μπάρμπα Προκόπης. 

Και να ήθελαν να τις βάλουν από πάνω δεν μπορούσαν να σκαρφαλώσουν τόσο ψηλά… 

Αργά το βράδυ ο μπάρμπα Προκόπης έκανε την τελευταία βόλτα στην αγορά, επιθεώρησε τις κολώνες με τις αφίσες τις βρήκε όλες στην θέση τους εν τάξει όπως τους πρέπει και απεφάσισε να πάει στο σπίτι του να κοιμηθεί, να σηκωθεί πρωί,  πρωί να είναι και στα ύψιστα καθήκοντά του προς την δημοκρατία, όπως έλεγε, παρών, εν τάξει… 

Έτσι και έγινε. 

Το πρωί ξύπνησε ενωρίς και έκανε μια βόλτα στην αγορά για επιθεώρηση και να μάθει της βραδιάς τα νέα. 

Κοιτάζει την κολόνα της ΔΕΗ  που ήταν κοντά στο αστυνομικό τμήμα, και βγάζει μια φωνή απελπισία. 

Πω πωωώ… συμφορά… 

Πω πώωώ… συμφορά… 

Κακό σημάδι… 

Τρέχει και μπαίνει τρέχοντας, φωναχτά, στο αστυνομικό σταθμό. 

Κύριε αστυνόμε, κύριε αστυνόμε.... 

Απόψε έγινε κακό μεγάλο, του χύσανε το μάτι του, του χύσανε το μάτι του, το ματάκι του, το ματάκι του. 

Τρέξε κύριε αστυνόμε, τρέξε να τους πιάσεις, του χύσανε το μάτι, τρέξε κύριε αστυνόμε να τους πιάσεις. 

Ο αστυνόμος, σαστισμένος, αρπάζει το αυτόματο, το Τόμσον και την γεμιστήρα στο χέρι, φωνάζει τον μοναδικό χωροφύλακα που είχε και  που αυτήν την ώρα ξενυχτισμένος  είχε γλαριάσει σε ένα πολιοκαναπέ   και κοιμόταν όπως ήταν ντυμένος με πλήρη εξάρτηση, γρήγορα να σηκωθεί να τον ακολουθήσει… 

Ο αστυνόμος έβριζε: 

Τα τομάρια, σκοτωθήκανε… 

Τομάρια… 

Δεν έπρεπε να τους αφήσω να γλεντοκοπάνε, έπρεπε να κλείσω όλα τα μαγαζιά να ψοφήσουν της πείνας… 

Τα τομάρια… 

Τώρα εμένα ποιος με σώζει;… 

Ο μπάρμπα Προκόπης φώναζε κλαίγοντας: 

-Το ματάκι του, το ματάκι του, πάει το ματάκι του,  του το χύσανε… 

Ο αστυνόμος εκεί που έτρεχε σταμάτησε και ρωτάει τον μπάρμπα Προκόπη… 

-Σε ποιόν μπάρμπα χύσανε το μάτι και ποιος το έκανε αυτό; 

-Δεν ξέρω ποιος το έκανε, το μάτι, το ματάκι του το βλέπω χυμένο, που καλύτερα να χύνανε το δικό μου παρά αυτουνού του ανθρώπου… 

-Σε ποιόν μπάρμπα;… 

Σε ποιόν;… 

Λέγε, λέγε… 

-Δεν βλέπεις  και εσύ;… 

Εκεί πάνω στην κολόνα, του, το χύσανε το ματάκι… 

-Σε ποια κολόνα ρε μπάρμπα;… 

-Να σε αυτή εδώ την κολόνα εκεί επάνω δεν βλέπεις; 

Του το χύσανε το μάτι του αρχηγού. Που καλύτερα να χύνανε το δικό μου… 

Ο αστυνόμος δεν είχε συνέλθει ακόμα. 

Κοιτάζει την κολόνα και του λέει: 

-Εκεί είναι ο βασιλιάς μας, εκεί είναι όλοι… 

-Όμως, το ματάκι του αρχηγού δεν είναι εκεί, του το χύσανε, που να τους χυθούνε και τα δύο… 

Εμπρός τώρα αμέσως να γίνουνε ανακρίσεις, να βρεθεί αυτός που έκανε το έγκλημα προτού αρχίσουν οι εκλογές και στηθούν οι κάλπες... 

Από τις φωνές μαζεύτηκε κόσμος. 

Ο αστυνόμος συνήλθε… 

Τι να ειπεί;.. 

Και τι να κάνει;... 

Λέει στον μπάρμπα Προκόπη. 

-Μπάρμπα δεν έγινε και ζημιά μεγάλη, δεν έχεις καμιά άλλη στο σπίτι αφίσα του αρχηγού; 

Εγώ θα ανεβώ να την κολλήσω… 

-Οι αφίσες αστυνόμε, δεν είναι να φυλάνε το κασόνι, στο σπίτι, είναι για να κάνουνε δουλειά… 

Να βρεις ποιος έκανε το έγκλημα… και έχυσε το μάτι του αρχηγού… 

Αυτή είναι η δουλειά σου… 

Κάποιος από τους  ξενιτεμένους νεαρούς που είχαν έρθει, ανέβηκε στην κολόνα και έσκισε την αφίσα στο μάτι και το πέταξε κάτω.   

Τότε παίρνει το λόγο ο φίλος του ο Παρασκευάς και του λέει: 

-Μη κάνεις έτσι ρε Προκόπη, θα ψάξουμε να βρούμε το χυμένο μάτι να το βάλουμε στην θέση του… 

Έψαξαν και βρήκαν το χυμένο μάτι και ο αστυνόμος δεν άφησε κανέναν άλλον... Τι να κάνει ο άνθρωπος; 
Ανέβηκε στην κολόνα και έκανε την εγχείριση της συγκόλλησης του ματιού του αρχηγού. 

Οι εκλογές έγιναν με απόλυτη τάξη, ησυχία και διασκέδαση.  

Το αποτέλεσμα ήταν ισοψηφία, όπως ακριβώς  το είχε προβλέψει, ο έμπειρος σε αυτά, ο μπάρμπα Προκόπης. 

Από τότε και μετά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, πολλά δάκρυα χύνονται στις κολώνες και πολλά ματάκια βλέπουμε χάμου, χυμένα… 

Χωρίς να συγκινείται κανένας… 

Και κανένας φιλότιμος χωροφύλακας δεν ανεβαίνει  να τα συγκολλήσει… 

Και καλά κάνει… 

Αφού αυτοί, οι πολιτευόμενοι, οι πολιτικοί θέλουν τα μάτια τους να είναι χυμένα…. Δακρυσμένα… 

Τι μας νοιάζει;…  

Το μόνο που πρέπει όλους να μας νοιάζει είναι: 

Να εκλέξουμε τον άριστον, τον ικανό, τον τίμιο, τον καλύτερον!...

Γιάννης Στ Βέργος {gortynios.isv}

12.04.2014

Σημ: Τα ονόματα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, είναι φανταστικά, αναφέρονται χάριν της διήγησης.