Οι Γορτύνιοι, ένα σχολειό τελειώνουν! Το σχολειό «Των παθημάτων»! Εκείνο τους τροχίζει το μυαλό, το κάνει ξουράφι και παίρνουν όλοι Ά ρ ι σ τ α !! Μαθαίνουν ανάλογα των διδάκτρων που πληρώνουν! Όποιος δεν παθαίνει, δεν μαθαίνει!
Το τμήμα της δυτικής Γορτυνίας (Θέλπουσα – Κοντοβάζαινα) δικαστικά υπάγεται στην Ηλεία, επειδή παλιά η πρόσβαση με τα ζώα στην Τρίπολη – Ναύπλιο ήταν μακρύτερη και πιο κουραστική. Ήρθαν τα αυτοκίνητα, αλλά οι κάτοικοι των χωριών αυτών «ξεχάστηκαν» και παραμένουν στην Ηλεία.
Περί το 1905, το Εφετείο Ηλείας, μεταφέρθηκε στην Ζάκυνθο! Εκεί υπάγονταν και οι κάτοικοι του τμήματος της Γορτυνίας Οι αντίδικοι έφταναν πεζοί στο λιμάνι Κυλλήνης και με βάρκες που ανήκαν στην εκκλησία, πηγαινοέρχονταν στην Ζάκυνθο.
Μια υπόθεση Ραχιωτών, εκδικάζονταν στην Ζάκυνθο. Έφτασαν οι ορεσίβιοι στην Κυλλήνη και πρώτη φορά είδαν θάλασσα. Μπήκανε στη βάρκα, στολισμένη με εικόνες. Δεξιά κάθονταν οι κατήγοροι με τους μάρτυρες κι αριστερά οι κατηγορούμενοι με τους μάρτυρες υπεράσπισης.
Μόλις μπάρκαραν, το έμπειρο πλήρωμα προκαλούσε κούνημα της βάρκας, αν δεν υπήρχε κύμα! Προσποιούνταν κίνδυνο κι άρχιζαν να κάνουν τον σταυρό τους με μετάνοιες. Στις προσευχές μπαίνανε και οι επιβάτες, με αυξανόμενη ένταση, όσο βάθαιναν τα νερά. Όταν ο κίνδυνος έφτανε στα «όρια» ο καπετάνιος καλούσε τους επιβάτες «τάξτε στον Άγιο, να σωθούμε και να βγούμε πέρα»! Τότε άνοιγαν τα πουγκιά κι έπεφτε ο παράς!!
Ο φτωχός, Θανάσης Κρεμμύδας, (παππούς του “giannis Tsoumpris”) έβλεπε την στημένη δουλειά κι έπιασε την άκρη. Ούτε σταυρό έκανε, ούτε μετάνοιες και ταξίματα! Τότε του φωνάζει αυτός που τον είχε βάλει μάρτυρα:
Τάξε κι εσύ Θανάση, να βγούμε πέρα!
Εγώ δεν έχω να τάξω τίποτα! Τάχτε εσείς που έχετε!
Μωρέ τάξε να βγούμε πέρα και μετά μην του δίνεις τίποτα!
Τότε, τάξε εσύ για μένα!
Ο άλλος μάρτυρας ο Μαρίνης, που ήταν κι αυτός φτωχός, ήθελε να τάξει, αλλά δεν είχε μαζί του τίποτα! Λέει στον καπετάνιο: Εγώ τάζω έναν αρνί στον Άγιο! Θα το δώσω στον Αγιώργη στις Ράχες, να το δώσει στον Άγιο Διονύση στον Παράδεισο! Τώρα τόταξες! Να φέρεις το αρνί εδώ στον Άγιο, μην ανακατεύεις τον Αγιώργη!
Είπε ο καπετάνιος!
Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, διηγήθηκε στην γυναίκα την περιπέτεια και το τάξιμο! Αχρόνιαγε, του είπε. Έταξες στον Άγιο και τώρα ανακαλείς; Πάρε το καλύτερο αρνί να το πάς στον Άγιο!. Θα μας βρουν συμφορές!
Τι να έκανε ο Μαρίνης; Ζαλώθηκε μια αρνάδα και την πήγε στους βαρκάρηδες!
Τα ίδια και χειρότερα τραβάνε ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι των ίδιων χωριών της Γορτυνίας. Μεταφέρανε το ειρηνοδικείο Κοντοβάζαινας, στο Πελόπειο Ολυμπίας! Συγκοινωνιακά ήταν καλύτερα, αν το πήγαιναν στην Ζάκυνθο, παρά στο Πελόπειο.
Αν το ειρηνοδικείο Κοντοβάζαινας μεταφέρονταν στα Τρόπαια δεν θα έκλεινε και το ειρηνοδικείο Τροπαίων, ούτε θα πλήρωναν δίδακτρα οι Γορτύνιοι να μην πηγαίνουν στα δικαστήρια! Τέτοια είναι η κακή τους μοίρα, για να είναι καλά οι αιρετοί!
Το τμήμα της δυτικής Γορτυνίας (Θέλπουσα – Κοντοβάζαινα) δικαστικά υπάγεται στην Ηλεία, επειδή παλιά η πρόσβαση με τα ζώα στην Τρίπολη – Ναύπλιο ήταν μακρύτερη και πιο κουραστική. Ήρθαν τα αυτοκίνητα, αλλά οι κάτοικοι των χωριών αυτών «ξεχάστηκαν» και παραμένουν στην Ηλεία.
Περί το 1905, το Εφετείο Ηλείας, μεταφέρθηκε στην Ζάκυνθο! Εκεί υπάγονταν και οι κάτοικοι του τμήματος της Γορτυνίας Οι αντίδικοι έφταναν πεζοί στο λιμάνι Κυλλήνης και με βάρκες που ανήκαν στην εκκλησία, πηγαινοέρχονταν στην Ζάκυνθο.
Μια υπόθεση Ραχιωτών, εκδικάζονταν στην Ζάκυνθο. Έφτασαν οι ορεσίβιοι στην Κυλλήνη και πρώτη φορά είδαν θάλασσα. Μπήκανε στη βάρκα, στολισμένη με εικόνες. Δεξιά κάθονταν οι κατήγοροι με τους μάρτυρες κι αριστερά οι κατηγορούμενοι με τους μάρτυρες υπεράσπισης.
Μόλις μπάρκαραν, το έμπειρο πλήρωμα προκαλούσε κούνημα της βάρκας, αν δεν υπήρχε κύμα! Προσποιούνταν κίνδυνο κι άρχιζαν να κάνουν τον σταυρό τους με μετάνοιες. Στις προσευχές μπαίνανε και οι επιβάτες, με αυξανόμενη ένταση, όσο βάθαιναν τα νερά. Όταν ο κίνδυνος έφτανε στα «όρια» ο καπετάνιος καλούσε τους επιβάτες «τάξτε στον Άγιο, να σωθούμε και να βγούμε πέρα»! Τότε άνοιγαν τα πουγκιά κι έπεφτε ο παράς!!
Ο φτωχός, Θανάσης Κρεμμύδας, (παππούς του “giannis Tsoumpris”) έβλεπε την στημένη δουλειά κι έπιασε την άκρη. Ούτε σταυρό έκανε, ούτε μετάνοιες και ταξίματα! Τότε του φωνάζει αυτός που τον είχε βάλει μάρτυρα:
Τάξε κι εσύ Θανάση, να βγούμε πέρα!
Εγώ δεν έχω να τάξω τίποτα! Τάχτε εσείς που έχετε!
Μωρέ τάξε να βγούμε πέρα και μετά μην του δίνεις τίποτα!
Τότε, τάξε εσύ για μένα!
Ο άλλος μάρτυρας ο Μαρίνης, που ήταν κι αυτός φτωχός, ήθελε να τάξει, αλλά δεν είχε μαζί του τίποτα! Λέει στον καπετάνιο: Εγώ τάζω έναν αρνί στον Άγιο! Θα το δώσω στον Αγιώργη στις Ράχες, να το δώσει στον Άγιο Διονύση στον Παράδεισο! Τώρα τόταξες! Να φέρεις το αρνί εδώ στον Άγιο, μην ανακατεύεις τον Αγιώργη!
Είπε ο καπετάνιος!
Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, διηγήθηκε στην γυναίκα την περιπέτεια και το τάξιμο! Αχρόνιαγε, του είπε. Έταξες στον Άγιο και τώρα ανακαλείς; Πάρε το καλύτερο αρνί να το πάς στον Άγιο!. Θα μας βρουν συμφορές!
Τι να έκανε ο Μαρίνης; Ζαλώθηκε μια αρνάδα και την πήγε στους βαρκάρηδες!
Τα ίδια και χειρότερα τραβάνε ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι των ίδιων χωριών της Γορτυνίας. Μεταφέρανε το ειρηνοδικείο Κοντοβάζαινας, στο Πελόπειο Ολυμπίας! Συγκοινωνιακά ήταν καλύτερα, αν το πήγαιναν στην Ζάκυνθο, παρά στο Πελόπειο.
Αν το ειρηνοδικείο Κοντοβάζαινας μεταφέρονταν στα Τρόπαια δεν θα έκλεινε και το ειρηνοδικείο Τροπαίων, ούτε θα πλήρωναν δίδακτρα οι Γορτύνιοι να μην πηγαίνουν στα δικαστήρια! Τέτοια είναι η κακή τους μοίρα, για να είναι καλά οι αιρετοί!
Όσα περισσότερα παθαίνεις, και όσο περισσότερο τα πληρώνεις τόσο καλύτερα τα μαθαίνεις και τα εκτιμάς!..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να μπορείς να τα πληρώνεις να μη τα χρωστάς.
Το μάθημα μετά θα το ξέρεις φαρσί και απέξω!... Όπως...