Του Ακόβου οι προκομμένοι!!

Ο προκομμένος παντού και πάντοτε προκομμένος και άξιος θα είναι… 

Εκεί που στέκεται ο τόπος θα ανθεί και από όπου περνάει η περπατησιά του θα μοσχοβολάει! 

Προσφάτως επισκέφτηκα μαζί με την γυναίκα μου και την κουνιάδα μου το γυναικοχώρι τον Άκοβο Αρκαδίας του δήμου Φαλαισίας για εκτέλεση οικογενειακής επιθυμίας και υποχρέωσης. Είχα χρόνια πολλά να επισκεφτώ αυτό το χωριουδάκι. 

Οι γονείς της γυναίκας  μου ο Χριστόπουλος Παναγιώτης [Γαριφαλής] και η γυναίκα του ήσαν από εκεί, αλλά δεν είχαν κρατήσει τίποτα από τα πατρογονικά τους για να έχουν και να έχουμε περισσότερη επαφή με το χωριό, τα άφησαν όλα στους συγγενείς τους, και έφυγαν στην ξενιτειά για καλύτερη τύχη… 

Υπάρχουν ακόμα εκεί, οι πολύ μεγάλες στην ηλικία και τώρα οι θειάδες, οι αδελφές του πεθερού μου, και βρήκαμε σπίτι ανοιχτό.

Τα ξαδέλφια μας που και αυτά έχουν φύγει από το χωριό ήσαν εκεί και μας  προσέφεραν, εγκάρδια φιλοξενία.

Ο Άκοβος  είναι ένα πανέμορφο ορεινό ιστορικό χωριουδάκι,  τα λημέρια των κλέφτο αρματολών, οπλαρχηγών και των Κολοκοτρωναίων. Είναι το γυναικοχώρι του αρχιστράτηγου,  του γέρου του Μοριά Θ Κολοκοτρώνη. 

Εκεί  έχουν γίνει ιστορικές μάχες για την Εθνική απελευθέρωση του1821, όπως  η ένδοξη ιστορική μεγάλη μάχη της Τραμπάλας και κατά την Εθνική αντίσταση, σε μάχη κάηκε το χωριό από τα στρατεύματα κατοχής…. 

Αλλά σκοπός μου δεν είναι να καταγράψω την ιστορία του χωριού που την έχουν καταγράψει άλλοι πολλοί, πολύ καλύτεροι σε αυτά, αλλά να θαυμάσω και να επαινέσω την συμπεριφορά και τα έργα των Ακοβητών που αγαπάνε με πράξεις και όχι με λόγια το χωριό τους, τον τόπο τους!!!... Και αφήνουν πίσω τους θαυμαστό, χρήσιμο, ωφέλιμο  και άφθαρτο έργο. 

Αυτοί δείχνουν το καλό παράδειγμα να τους ακολουθήσουν και άλλοι, σε άλλους τόπους, πόλεις και χωριά!... 

Το χωριό το έχουν πεντακάθαρο!... 

Τα δημόσια οικήματα σχολείο εκκλησίες πλατείες δρόμοι καθαροί, καλό συντηρημένες . 

Τα σπίτια τους οι περισσότεροι τα έχουν ανακαινισμένα. 

Αυτά όμως είναι ατομικά ενδιαφέροντα και ατομικά συμφέροντα το να φτιάχνουν τα σπίτια τους… Εκείνο που είναι καταπληκτικό, εξαιρετικό, θαυμάσιο, αξιέπαινο είναι η κοινωνική προσφορά μερικών ανθρώπων. 

Τρεις άνθρωποι στο χωριό έμαθα πως δουλεύουν με κέφι και μεράκι, αφιλοκερδώς για το  κοινωνικό σύνολο… 

Ο πρώτος είναι ο Χριστόπουλος Λεωνίδας [ο Λεωνιδάκης] Ξενιτεύτηκε στην Αμερική πρόκοψε και σε μεγάλη ηλικία γύρισε στο χωριό και μένει  εκεί τον περισσότερο καιρό. 

Παρά την ηλικία του, τα γεράματά του, έχει νέα καρδιά και θέληση νέου! 

Αεικίνητος, εφύτευσε ελιές και καρποφόρα δέντρα και έφτιαξε μπαξέ μεγάλο που του το κατάστρεψε η  μεγάλη φωτιά και όμως δεν δείλιασε και τώρα παλεύει να το αναστήσει, όχι για το εισόδημα μου είπε, αλλά για να μη ερημώνει ο τόπος… 

Να βρίσκουν να τρώνε τα αγρίμια, τα πουλιά, οι πεινασμένοι, οι περαστικοί διαβάτες… 

Να υπάρχει το κάτι τις το προφαντό, και άμα είναι θα φάει ο κλέφτης, θα αφήσει και κάτι θα φάει και ο νοικοκύρης… 

Άμα δεν υπάρχει, δεν τρώει κανένας.... 

Και άμα πεινάνε τα αγρίμια, τα όρνεα, τα πουλιά, και ο άνθρωπος… Θα φάνε τον άνθρωπο…. 

Δεν κεντρώνω μόνο στα δικά μου, όπου βρίσκω κλαράκι και παίρνει μπόλιασμα για να ημερέψει και έχω μπόλι το μπολιάζω… 

Δεν εξετάζω τίνος είναι το χωράφι, τώρα είναι όλα έρημα… 

Από τα πολλά κάποιο θα πιάσει, θα γίνει δέντρο μεγάλο, καλό και καρποφόρο… 

Για αστείο το ξεκίνησα και τώρα αξιώθηκα, δεν το περίμενα, με αξίωσε ο Θεός και περνώντας έκοψα και έφαγα καρπούς… 

Μεγάλη χαρά!... 

Είναι το κάτι το διαφορετικό!…. 

Αυτό, είναι σαν να σου δίνει όταν διψάς νερό το εγγόνι σου!!!... 

Οι παππούληδες λέγανε: 

"Φύτεψε συκιά για την κοιλιά σου και καρυδιά για τα παιδιά σου… "

Αυτό κάνω… 

Κοιλιά μου είναι η κοιλιά όλου του πεινασμένου κόσμου και τα παιδιά είναι και παιδιά μου… 

Έχω πεινάσει και δεν θέλω να ακούω για πείνα… 

Ο δεύτερος είναι ο Γρηγόρης Μενούνος. 

Έφυγε και αυτός από μικρός για την Αμερική και πρόκοψε  

Και για να γνωριζόμαστε είναι θείος της Μαρίας Μενούνου… 

Αυτός ήρθε έφτιαξε ωραίο σπίτι στο χωριό και κάθε χρόνο έρχεται αρχές της Άνοιξης και φεύγει σαν τα αποδημητικά πουλιά τέλος φθινοπώρου. 

Είναι και αυτός μεγάλος στην ηλικία… 

Ο τρίτος  και  ο πιο νέος της παρέας, μεστωμένος άνδρας  είναι ο πρόεδρος του χωριού, πάρεδρος στον δήμο Μεγαλοπόλεως,  είναι ο Κωνσταντίνος Σωφρονάς. 

Αυτός είναι από τους ελάχιστους που έχουν μείνει στο χωριό. 

Αυτοί οι δύο έχουν κάνει θαυμαστό έργο!!! 

Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν  κεντρώσει εκατέρωθεν του δημόσιου αμαξιτού δρόμου από το χωριό προς Δυρράχιο και προς βρύση Λεζονά- Τραμπάλα  περισσότερες από δύο χιλιάδες γκορτσιές σε αχλαδιές και μηλιές. 

Τα περσινά, προπέρσινα κεντρώματα φαίνονται μεγαλωμένα, μερικά είχαν καρποφορήσει. 

Έχουν μεγάλη επιτυχία στο κέντρωμα.  Η επιτυχία είναι ενενήντα πέντε στα εκατό. 

Ο δάσκαλος στο κέντρωμα είναι ο Γρηγόρης ο Μενούνος και εγώ ξέρω να κεντρώνω  μου είπε ο πρόεδρος, μα αυτός είναι ο δάσκαλός μου, αυτός με έμαθε, δεν του λαθεύει κανένα…. 

Εγώ είμαι βοηθός του, αυτός είναι ο πρώτος, με έμαθε πως θα διαλέγω τα κεντράδια και εγώ τα κόβω τον Δεκέμβριο μήνα όταν αυτά κοιμούνται, και τα βάζω στο ψυγείο και όταν την Άνοιξη έρθει από την Αμερική ο θείος αρχίζουμε το κέντρωμα…  

Όπου και όσα μπορούμε κεντρώνουμε, τα περισσότερα σε γκορτσιές, κάνουμε και πειράματα προσπαθούμε να κεντρώσουμε και το πουρνάρι, το σφεντάμι και την γλανιτσιά. 

Κάτι πάει να γίνει αλλά ακόμα τίποτα… 

Και φαντάσου να πετύχουμε κάτι τέτοιο… 

Μη νομίσεις πως γίνονται έτσι, θέλουν και έχουν μεγάλη φροντίδα… 

Έχουν πολύ δουλειά… 

Εγώ δουλεύω μεροκάματο, ο θείος Γρηγόρης από όταν έρχεται από την Αμερική δεν κάθεται ούτε ώρα, κεντρώνει και τα περιποιείται.  

Το έχει μεράκι και τα καμαρώνει… 

Τώρα το καλοκαίρι με τα μπιτόνια κουβαλάει το νερό και  ποτίζει τα φετινά κεντράδια, προσπαθούμε να τα περιφράξουμε με πλέγμα  για να μη τα φάνε τα γίδια… 

Τα έξοδα αυτά είναι εξ ιδίων… 

Από φέτος  θέλησαν να μάθουν να κεντρώνουν και κανά δύο τσοπάνηδες… 

Άμα το αγαπήσουν το κέντρωμα θα γεμίσει ο τόπος καρποφόρα δέντρα και τους καρπούς θα τρώνε όχι  μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα γίδια… 

Άμα  μπολιαστούν, κεντρωθούν πολλά και χωρίς πότισμα θα πιάσουν τα περισσότερα. 

Αλλά εμείς θέλουμε να έχουμε μεγάλη επιτυχία, ο θείος όταν ξεραίνεται κανένα στενοχωριέται --Και τον Αμερικάνο τον κ Γρηγόρη ποιος τον έμαθε; 

-Από ότι μου είπε είναι αυτοδίδακτος, ότι δεν θέλει ο άνθρωπος δεν κάνει… 

Αυτός πήγε στη Αμερική, που να μάθει; 

Ο δάσκαλός του, τότε που πήγαινε στο δημοτικό σχολείο, από ότι μου είπε ήταν από τα  πάνω τα χωριά κοντά στα Λαγκάδια. 

Φωτισμένος, καλός δάσκαλος, τους μάθαινε τότε στο δημοτικό σχολειό και να κεντρώνουνε!.. 

Από ότι θυμάται από  τα τότε, τώρα δοκίμασε να κάνει κεντρώματα… 

Και τα καταφέρνει μια χαρά, δεν λαθεύει… 

Τότε στο δημοτικό εκτός από τα γράμματα μαθαίναμε και πράγματα,  πρακτικές γνώσεις, χρήσιμες για την ζωή…  

Τώρα τίποτα από αυτά… 

Για να φυτέψεις ντομάτες και να κεντρώσεις  ένα δέντρο πρέπει να έχεις βγάλει την Γεωπονική σχολή και αν… 

Στο σχολείο δεν μαθαίνουν τώρα από αυτά… 

Θεωρία,  θεωρία και τίποτα…  

Μα και οι γεωπόνοι τόσοι και τόσοι βγαίνουνε, τόσοι φοιτητές της γεωπονικής υπάρχουν, δεν έχω ιδωμένο πουθενά να κάνουν εξάσκηση ή να κεντρώνουν ένα κλαράκι στα χωριά τους, να τους ειπώ μπράβο… 

Γίνεται προκοπή έτσι;.. 

Αμ δεν γίνεται… 

Στην κατοχή πείνασε ο κόσμος ο λαός… 

-Γιατί πείνασε; 

-Πείνασε γιατί κατάστρεψαν το παραγωγικό ζωικό κεφάλαιο, τα ζώα, τα μουλάρια που όργωναν και έσπερναν την Γη, οι έξυπνοι ηγέτες, οι στρατηγοί μας τα επέταξαν όλα και τα έστειλα για την υπεράσπιση της Πατρίδας. 

Αυτά ψόφησαν από τις κακουχίες και την πείνα μέχρι να φτάσουν το Αιτωλικό και έμεινε η Γη ακαλλιέργητη, άκαρπη, ότι αποθέματα ήσαν από τρόφιμα τα πήρε ο κατοχικός στρατός και πείνασε ο κόσμος…. 

Το ίδιο κάνουν και τώρα οι τρανοί μας , ερήμωσαν την Γη μας, τα χωριά μας, και  χωρίς πόλεμο, πτώχευσαν την Χώρα και τον λαό… Και το χειρότερο έχουν καταστρέψει το φυτικό και ζωικό κεφάλαιο…. 

Που να ακουστεί επιδοτούσαν να ξεριζώνουν τις ελιές και τα αμπέλια. Η ελιά θέλει δέκα χρόνια για να σου δώσει καρπό… 

Καταστρέφουν τους σπόρους, ελέγχουν  οι τρανοί την παραγωγή των σπόρων και έχουν κάνει μονοπώλιο και αν θέλει ο άλλος  σου δίνει, σου πουλάει σπόρους… 

Και όποιος ελέγχει τους σπόρους και το νερό αυτός είναι κυρίαρχος, ότι θέλει κάνει…   

Τότε το κάθε νοικοκυριό είχε αυτάρκεια σε σπόρους. 

Τώρα οι σπόροι έχουν περάσει σε ελάχιστα χέρια. Και ότι θέλει ο άλλος σου δίνει… 

Τον παίρνεις τον σπόρο για άγγελο και μόλις τον σπείρεις βγαίνει διάβολος… 

Καταλαβαίνεις τι μπορεί να γίνει… Για αυτό προσπαθώ να μερέψω κανά δέντρο και ποτέ να μη χρειαστεί να καλύψει την ανάγκη… 

Και ο Χριστός μας οδοιπόρος στην συκή πήγε για τροφή… 

Αλλά δεν το ακούω να το λένε την Κυριακή οι παπάδες, και μετά την εκκλησία όλοι και ο παπάς μπροστά και με το πετραχήλι να βλογάει και να πάνε φυτέψουν από ένα κλαράκι...

Να το χαρεί, να το ευχαριστηθεί η καρδιά μου, η ψυχή μου!...

Δεν το είδα όμως... 

Αυτά είπε ο Αμερικάνος.

Για αυτό όλοι ας φυτέψουμε από μία συκιά… 

Χαιρετηθήκαμε και έφυγα… 

Θαύμασα την δουλειά τους!... 

Φαντάστηκα, τι ωραίος θα είναι ο δρόμος όταν μεγαλώσουν αυτά τα δέντρα!!… 

Όμως στα αυτιά μου ηχεί η φράση τους: 

"Προσπαθώ να μερέψω τα δέντρα και οι καρποί τους ας μη χρειαστούν να καλύψουν την πείνα…" Θαύμασα την σκέψη τους και αποφάσισα αυτά να γράψω, να τους ευχαριστήσω και να τους επαινέσω… 

Αυτοί όμως, δεν το έχουν ανάγκη από τους δικούς μου επαίνους… 

Οι πράξεις τους αυτές, τα καρποφόρα δέντρα, θα τους επαινούν για πάντα… 

Πρέπει να τους μοιάσουμε και εμείς οι άλλοι…

Έτσι θα έλθει στα χωριά μας η προκοπή, ο παράδεισος…

 Γιάννης Στ Βέργος {Γορτύνιος} 

14.09.2014