Η Ελλάδα μας

 Αναδημοσίευση

Η Ελλάδα η καημένη,

πάλι είναι συννεφιασμένη,

απ’ τα τόσα βάσανα της,

που περνάνε τα παιδιά της.

Άλλοι μες’ το καφενείο,

κουτσοπίνουν δύο-δύο,

ξεροσφύρι βερεσέ,

ούζο δίχως τον μεζέ.

Κι’ άλλοι μες’ την συννεφιά,

ντουμανιάζουν τον ντουνιά,

με καπνούς απ’ το τσιγάρο,

αγνοώντας και τον χάρο.

Άλλοι κάτω το κεφάλι.

για το μαύρο τους το χάλι.

κι’ άλλοι στην απελπισιά τους.

αγκαλιάζουν την κυρά τους.

Οι χιλιάδες μετανάστες.

γουργουρίζουνε σαν γάτες.

στην ζεστή την θαλπωρή.

που εδώ πέρα έχουνε βρει.

Κι’ έτσι απόμεινα ο φτωχός,

να αναζητώ ένα φως,

μες’ την μούχλα την μαυρίλα,

της ζωής μας την ξεφτίλα.

Φτώχεια, πείνα, ανεργία,

για την κάθε ηλικία,

και πολιτικοί με ζέση,

που όλους μας, μας έχουν χέσει .

ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΒΟΥΡΗΣ

( από την σειρά ποιημάτων μου

ΠΙΚΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ