Αναδημοσίευση
Ώσπου ήρθε η εξέλιξη και ο πολιτισμός!
Στις Ράχες, τον πολιτισμό τον έφερε, ο δάσκαλος που ήταν και πρόεδρος Κ. Καραχάλιος. Πρώτα έφερε τον δρόμο, με πολλές αντιδράσεις και μετά τα αποχωρητήρια. Μάταια προσπαθούσε να πείσει τους χωριάτες να φτιάξουν βόθρους. Είχαν συνηθίσει στον αέρα και στην θέα και δεν ήθελαν την κλεισούρα μέσα στην βρώμα! Άσε τις κότες που θα μένανε χωρίς πρωϊνό. Κάλεσε τον Χωροφύλακα κι έκανε μήνυση σε όλους. Στη δικάσιμο όλο το χωριό πήγαινε με τα πόδια στην Κοντοβάβαινα. Ο σοφός δικαστής τέλειωνε πρώτα τις άλλες υποθέσεις κι ανέβαλε συνεχώς την δίκη για τους βόθρους. Οι αναβολές τους εξάντλησαν. Κατάλαβαν ότι ο δικαστής, τους έκανε καψώνι! Έτσι αποφάσισαν κι έφτιαξαν βόθρους, οπότε κι ο δικαστής έβαλε τις μηνύσεις στο αρχείο!!
Το αυτοκίνητο εξαφάνισε τα υποζύγια από το χωριό! Το φώς έκανε την νύχτα, μέρα!! Το νερό των πηγών μπήκε σε σωλήνες και ήρθε στις τουαλέτες κι αποκεί στους βόθρους. Τα ρέματα ξεράθηκαν. Τα καβούρια και τα βατράχια ψόφησαν. Οι κήποι μείνανε χωρίς κότες και λίπασμα και δεν υπάρχουν αυγά. Όλα σκοτώθηκαν κι ανακατώθηκαν με τα δηλητήρια απορρυπαντικά του πολιτισμού μας που χώνονται στη γης, όπως οι νεκροί στους τάφους!!! Αντάλλαγμα της χασούρας, ήσαν οι υποσχέσεις της Αθήνας και των μεγαλουπόλεων για πλούσια κι άνετη ζωή! Τα φαινόμενα απατούν κι εξαπατούν!!!!!
Μόνο η αλήθεια ξαναβρίσκει την χαμένη της αξία. Όσο νωρίτερα επιστρέψει ο άνθρωπος στη φύση και ζήσει κατά φύση, τόσο θα νοιώσει άνθρωπος και θα ε π ι β ι ώ σ ε ι !
Σήμερα θα μάθουμε πόσο «καλό», ή «κακό» κάνανε τα «αποχωρητήρια» στη ζωή μας! Εγώ που έλαχε να βιώσω και στις δύο καταστάσεις, γνωρίζω την αλήθεια που όσο κι αν «θάβεται», ξεφυτρώνει εκεί που δεν την σπέρνεις, σαν το αγριολούλουδο!
Ας πάμε σ’ ένα χωριό της Γορτυνίας. Κάθε σπίτι είχε αυλή και κήπο. Η αυλή ήταν χώρος για όλους. Ο κήπος χωριζότανε σε χρήσεις! Στον πιο μακρινό από τον τοίχο, ήτανε η κούρνια για τις κότες και δίπλα το γουρούνι. Αν υπήρχε μαρτίνα, γαϊδούρι, βόδι, αυτά μπαίνανε σε σκεπασμένο χώρο. Την εποχή που οργίαζε η ζωοκλοπή μπαίνανε για φύλαξη στο κατόϊ, ή ακόμη και στην «σάλα». Ο υπόλοιπος κήπος χρησίμευε για αφόδευση και για λαχανικά! Ήταν κλεισμένος με πυκνή φράχτη, για να μην περνάνε ματιές και βλέπανε τις γυναίκες που πήγαιναν «προς δουλειά τους»!!
Το χωριό δεν είχε ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, αυτοκινητόδρομο. Το κουβάλημα του νερού ήταν γυναικεία υποχρέωση. Το φέρνανε στην πλάτη ζαλιά, σε ξύλινες βαρέλες, ή βαρέλια. Έτσι νοιώθανε τον καθημερινό κόπο της μεταφοράς και κάνανε οικονομία! Δεν το χύνανε στα σκατά! Το πρωινό ξύπνημα γίνονταν νύχτα, σχεδόν μαζί με τις κότες, που περίμεναν καρτερικά στην πόρτα. Μόλις άνοιγε κι έβγαινε κάποιος να πάει στον κήπο «προς δουλειά του», τον παίρνανε από πίσω τρέχοντας! Αν δεν κράταγε γερή κλάρα, ήσαν ικανές να του βγάλουν τα έντερα στη λάκα! Κουνώντας την κλάρα γύρω του, τέλειωνε την δουλειά του και φεύγοντας οι έμπειρες «καθαρίστριες» είχαν καθαρίσει τον τόπο, για τον επόμενο! Μετά το πρωϊνό, μπαίνανε στις φωλιές κακαρίζοντας και τις γέμιζαν κατακόκκινα και δίκροκα αυγά! Εκτός από αυγά, ο κήπος ήταν γεμάτος λαχανικά.Ας πάμε σ’ ένα χωριό της Γορτυνίας. Κάθε σπίτι είχε αυλή και κήπο. Η αυλή ήταν χώρος για όλους. Ο κήπος χωριζότανε σε χρήσεις! Στον πιο μακρινό από τον τοίχο, ήτανε η κούρνια για τις κότες και δίπλα το γουρούνι. Αν υπήρχε μαρτίνα, γαϊδούρι, βόδι, αυτά μπαίνανε σε σκεπασμένο χώρο. Την εποχή που οργίαζε η ζωοκλοπή μπαίνανε για φύλαξη στο κατόϊ, ή ακόμη και στην «σάλα». Ο υπόλοιπος κήπος χρησίμευε για αφόδευση και για λαχανικά! Ήταν κλεισμένος με πυκνή φράχτη, για να μην περνάνε ματιές και βλέπανε τις γυναίκες που πήγαιναν «προς δουλειά τους»!!
Ώσπου ήρθε η εξέλιξη και ο πολιτισμός!
Στις Ράχες, τον πολιτισμό τον έφερε, ο δάσκαλος που ήταν και πρόεδρος Κ. Καραχάλιος. Πρώτα έφερε τον δρόμο, με πολλές αντιδράσεις και μετά τα αποχωρητήρια. Μάταια προσπαθούσε να πείσει τους χωριάτες να φτιάξουν βόθρους. Είχαν συνηθίσει στον αέρα και στην θέα και δεν ήθελαν την κλεισούρα μέσα στην βρώμα! Άσε τις κότες που θα μένανε χωρίς πρωϊνό. Κάλεσε τον Χωροφύλακα κι έκανε μήνυση σε όλους. Στη δικάσιμο όλο το χωριό πήγαινε με τα πόδια στην Κοντοβάβαινα. Ο σοφός δικαστής τέλειωνε πρώτα τις άλλες υποθέσεις κι ανέβαλε συνεχώς την δίκη για τους βόθρους. Οι αναβολές τους εξάντλησαν. Κατάλαβαν ότι ο δικαστής, τους έκανε καψώνι! Έτσι αποφάσισαν κι έφτιαξαν βόθρους, οπότε κι ο δικαστής έβαλε τις μηνύσεις στο αρχείο!!
Το αυτοκίνητο εξαφάνισε τα υποζύγια από το χωριό! Το φώς έκανε την νύχτα, μέρα!! Το νερό των πηγών μπήκε σε σωλήνες και ήρθε στις τουαλέτες κι αποκεί στους βόθρους. Τα ρέματα ξεράθηκαν. Τα καβούρια και τα βατράχια ψόφησαν. Οι κήποι μείνανε χωρίς κότες και λίπασμα και δεν υπάρχουν αυγά. Όλα σκοτώθηκαν κι ανακατώθηκαν με τα δηλητήρια απορρυπαντικά του πολιτισμού μας που χώνονται στη γης, όπως οι νεκροί στους τάφους!!! Αντάλλαγμα της χασούρας, ήσαν οι υποσχέσεις της Αθήνας και των μεγαλουπόλεων για πλούσια κι άνετη ζωή! Τα φαινόμενα απατούν κι εξαπατούν!!!!!
Μόνο η αλήθεια ξαναβρίσκει την χαμένη της αξία. Όσο νωρίτερα επιστρέψει ο άνθρωπος στη φύση και ζήσει κατά φύση, τόσο θα νοιώσει άνθρωπος και θα ε π ι β ι ώ σ ε ι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου