Ο παππούς στο παραγώνι στο τζάκι το κούτσουρο στη
φωτιά σιμώνει, το σύμπαγε να ανάψει, τα πόδια του να χλιάνει...
Και σαν το κούτσουρο άναψε και πύρωσε το κορμί του, άπλωσε το χέρι του στην διπλανή θουρίδα, για να ευχαριστηθεί η ψυχή του...
Πιάνει τις φυλλάδες, την Αγία γραφή, τον αστικό και ποινικό κώδικα…
Αυτά τα είχε σε όλη του την ζωή ο παππούς, συντροφιά, φίλους και συμβουλάτορες, σιγουριά παρηγοριάς..
Και είχε την Άγια Γραφή!... Της ζωής του, ελπίδα!...
Εκεί έπεσε κάτω τσαλακωμένη μία μικρή φυλλάδα…
Με αγάπη την έπιασε ο παππούς και σαν μικρό παιδάκι άρχισε να την ισιώνει…
Την ίσιωσε με της παλάμης του το χάδι.
Την άνοιξε και άργησε στο ημίφως, στις αναλαμπές της φωτιάς να συλλαβίζει. Να διαβάζει...
"Οι καλντισμένοι", η φυλλάδα έγραφε….
Ποίοι να είναι αυτοί;..
Σιγοψιθύρισε, και συνέχισε να συλλαβίζει τα γράμματα της φυλλάδας ….. και συνέχισε.
« ….. Αλλά δεν είναι μόνο μερικοί άνθρωποι, ή, κομμάτια της κοινωνίας καλντισμένα, είναι και η πολιτεία. Οι ηγεσίες της πολιτείας, η πολιτική , οι πολιτικοί και το χειρότερο η πνευματική ηγεσία....
Οι οποίοι μερικοί, που μετέχουν στις ηγετικές ομάδες κάλντησαν, από την κούραση της καλοπέρασης, της κραιπάλης, της ραθυμίας, στις ηδονές των απολαύσεων γερμένοι…
Που και από το πολύ το φαΐ, το φαγοπότι, το μάσημα, έπαθαν υπερκόπωση ακόμα, ακόμα και οι μασέλες τους….»
Εκεί ο παππούς σταμάτησε.
Ετίναξε νευρικά τα χέρια του, άνοιξε με δύναμη μεγάλη τα βλέφαρά του, τα μάτια του να ανοίξουν, ο νους του, να ξυπνήσει.
Ξύπνησε....
Μονολογεί και λέγει: Καλτισμένοι- Καλντισμένοι….
Και ποίοι είναι οι καλντισμένοι;...
Οι πολιτικοί, οι πνευματικοί ηγέτες…. Πω, πω, πωω…. πωω...
Και τώρα αποφασίστηκε, από την βουλή των Ελλήνων, να ψηφιστεί και να εκλεγεί να εκλέγεται ο ικανός ο Τρανός Ηγέτης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας…. Και αν οι σοφοί, σώφρονες βουλευτές βουλήσουν γιατί έτσι το θέλει ο νους τους και το κόμμα, τον πρόεδρο να μην εκλέξουν, τότε τι γίνεται;… Δεν ρωτάνε εμάς καθόλου...
Η Χώρα πηγαίνει σε εκλογές, αναμπουμπούλα ανεπάντεχη και φασαρία τους ικανούς να βρούμε να εκλέξουμε, για να μας οδηγήσουν, όπως αυτοί θα μας ειπούνε στο καλό στην προκοπή…
Και αυτοδυναμία όλοι τους θέλουνε, δεν θέλουν συνεργασία...
Ενώ στο ουρανό και τα ουράνια σώματα συνεργάζονται, δεν πέφτει το ένα πάνω στο άλλο... Δεν υπάρχουνε συγκρούσεις....
Και ένας Θεός ξέρει το τι αυτοί θα κάνουν, θα είναι καλύτεροι από τους άλλους, χειρότεροι, ή, μια από τα ίδια;….
Τι θα κάνουν αυτοί θα τον βρούνε… Μονοιασμένα θα τον εκλέξουν;...Θα την πάνε την Χώρα στην προκοπή;..
Εγώ πέρασα όπως πέρασα… Φοβάμαι -φοβάμαι...
Φοβάται…
Άρχισε να τρέμουν τα χείλη του και άναρθρα να ψελλίζει…
Τα εγγονάκια μου, τα εγγονάκια μου και τα παιδάκια όλου του κόσμου,του κοσμάκι, τι φταίνε για το κατάντημά μας;…
Αφήνει παράμερα το σύνταγμα, τον ποινικό τον νόμο, την Άγια Γραφή, πιάνει ένα παλιό κιτρινισμένο τετράδιο, με αγωνία ψάχνει στην θουρίδα να βρει το ξεχασμένο, το παλιό, το μελανί βολύμι...
Το βρίσκει...
Βγάζει από το ράσινο γελέκο του το σουγιά και αρχίζει να το ξύνει, την γραφίδα για να του φτιάξει.
Με θαυμασμό και ευλάβεια μεγάλη, το περιποιήθηκε και άρχισε να γράφει...
Η πρώτη λέξη που έγραψε ήταν:
" Ηγέτες…. "
Και συνέχισε να γράφει…
Σαν τι να σκέφτηκε του παππού ο νους του και βιάζεται να το γράψει, φοβάται μη το ξεχάσει….
Και να τι στο χαρτί γράφει…..
Ποιος είναι Ηγέτης;
Ηγέτης είναι αυτός που θέλει και νομίζει πως είναι άξιος να καθοδηγεί, να αποφασίζει για το καλό της κοινωνίας, του συνόλου των ανθρώπων και οι αποφάσεις του, οι πράξεις του, να είναι μυαλωμένες, που να γίνονται αμέσως αποδεκτές από το σύνολο, ή από την πλειονότητα του συνόλου, τις οποίες αποφάσεις, εντολές του, η κοινωνία αγογγύστως αυτές να τις ακολουθεί και να τις εφαρμόζει…
Ποιος κάνει για ηγέτης και τι προσόντα πρέπει να έχει;
1) Πρωτίστως για ηγέτης κάνει αυτός που φροντίζει να τρώνε όλοι οι άλλοι ψωμάκι, ο λαός που ηγείται και έχει υπό την προστασία του και αν περισσεύει τότε να τρώει και αυτός….
Και όχι να πηγαίνει στο σιτηρέσιο πρώτος...
Να είναι αποφασιστικός, απόλυτος στις αποφάσεις του, δίκαιος, και να κόβει το χέρι σε αυτό που το απλώνει και παίρνει κρυφά από μόνος του από τα αγαθά τα ξένα, που δεν του ανήκουν, τα αγαθά της ολότητας της κοινωνίας, του Κράτους….
2.Να είναι εργατικός, τίμιος φιλότιμος, προοδευτικός, νοικοκύρης, να έχει επάγγελμα και στο επάγγελμά του να είναι επιτυχημένος, συνεπείς στις δοσοληψίες του.
Και περισσότερο και καλύτερος από όλους θα είναι αυτός, που ξεκίνησε, από το μηδέν και ανέβηκε την σκάλα της προκοπής….
Αυτός για να το καταλάβουν όλοι (να το πω και να το γράψω όσο πιο λαϊκά - απλά γίνεται) αυτός που πήρε κεφαλαιακά γιδοπρόβατα και το πολύ- πολύ στα πέντε χρόνια έφτιαξε δική του στάνη, ίσια με την κεφαλαιακή την στάνη… Και ήταν συνεπής στην συμφωνία που έκανε με τον τσέλιγκα που του δάνεισε τα γιδοπρόβατα.
Αυτός είναι ο αποτελεσματικός, αυτός είναι ο νοικοκύρης, αυτός κάνει για ηγέτης και για προκοπή!...
Και ίσως κάποιοι να μη γνωρίζουν και ίσως να χαχανίζουν με αυτά που λέω και γράφω, με τα κεφαλαιακά γιδοπρόβατα, ( και εγώ το ίδιο θα έκανα).
Αυτά είναι τα δανεικά γίδια και πρόβατα που δανειζόταν τότε οι φτωχοί τίμιοι εργατικοί και προκομένοι από τους αρχοντοτσελιγκάδες για να τα βοσκήσουν να γεννήσουν να πάρουν αυτοί το μερδικό τους ( μερίδιο) και ο τσέλιγκας το συμφωνημένο μερδικό του και ατόφια στο ακέραιο (το κεφάλαιο) τα γιδοπρόβατα, να επιστραφούν κατά την συμφωνία...
Εδώ το κεφάλαιο είναι τα γιδοπρόβατα...
Και από το κεφάλι των παραγωγικών ζώων (γιδοπροβάτων) που ήσαν και είναι χρήσιμα (βγήκε το χρήμα, το κεφάλαιο )... Και από τον τοκετό (την γέννα) αυτών των παραγωγικών ζώων βγήκε ο τόκος, η γέννα της παραγωγικής χρησιμοποιήσεως του χρήματος, του κεφαλαίου. Ο τόκος...
Εμείς η Χώρα που δανείστηκε τα χρήματα (τα κεφάλαια) τι τα έκανε , πως τα χρησιμοποίησε παραγωγικά, για να παράγει χρήμα (κεφάλαιο παραγωγικό) ώστε να γίνει αυτάρκεις;... Μήπως από τα δανεικά γιδοπρόβατα σφάζαμε ένα -ένα και τα τρώγαμε στο γλέντια και στα όπα και στην ακολασία;...
Κακή διαχείριση... Και τώρα οι αρχοτοτσελιγκάδες με την γκλίτσα μας βαράνε;... Και τα δανεικά ζητάνε;...
Ας βάλουμε μυαλό από τα παθήματα μας... Γιαυτό στις όποιες δημοκρατικές εκλογές, για να εκλέξουμε ηγέτες, για την εκπροσώπησή μας, στην τοπική αυτοδιοίκηση, για την Ευρωπαϊκή Βουλή, για την Βουλή των Ελλήνων πρέπει πάντοτε να εκλέγουμε, να εκλέξουμε ανθρώπους νέους νοικοκυραίους....
Καλούς τσοπάνιδες!...
Οι παλαιοί ηγέτες που έχουν εκλεγεί πάνω από δύο φορές, ότι είχαν να δώσουν το δώσανε.... Στην Πατρίδα, στο Έθνος στον πολιτισμό, στον Λαό...
Ας φτιάξουν αυτοί άμισθοι την συμβουλευτική γερουσία, να λένε καλόπιστα μόνο την γνώμη τους, για να την παίρνουν οι νεώτεροι, αν τους είναι χρήσιμη....Αν θέλουν να προσφέρουν κάτι ωφέλιμο στην Χώρα, στην Πατρίδα...
Η Δημοκρατία κλαψουρίσματα δεν θέλει και πάντοτε μας παραγγέλνει και μας λέει: Προσοχή... Προσοχή... Γιατί...
" Για ότι τραβάει το κορμί η κεφαλή μας φταίει..."
23/02/ 2019
Γιάννης Στ Βέργος (gortynios.isv)
Και σαν το κούτσουρο άναψε και πύρωσε το κορμί του, άπλωσε το χέρι του στην διπλανή θουρίδα, για να ευχαριστηθεί η ψυχή του...
Πιάνει τις φυλλάδες, την Αγία γραφή, τον αστικό και ποινικό κώδικα…
Αυτά τα είχε σε όλη του την ζωή ο παππούς, συντροφιά, φίλους και συμβουλάτορες, σιγουριά παρηγοριάς..
Και είχε την Άγια Γραφή!... Της ζωής του, ελπίδα!...
Εκεί έπεσε κάτω τσαλακωμένη μία μικρή φυλλάδα…
Με αγάπη την έπιασε ο παππούς και σαν μικρό παιδάκι άρχισε να την ισιώνει…
Την ίσιωσε με της παλάμης του το χάδι.
Την άνοιξε και άργησε στο ημίφως, στις αναλαμπές της φωτιάς να συλλαβίζει. Να διαβάζει...
"Οι καλντισμένοι", η φυλλάδα έγραφε….
Ποίοι να είναι αυτοί;..
Σιγοψιθύρισε, και συνέχισε να συλλαβίζει τα γράμματα της φυλλάδας ….. και συνέχισε.
« ….. Αλλά δεν είναι μόνο μερικοί άνθρωποι, ή, κομμάτια της κοινωνίας καλντισμένα, είναι και η πολιτεία. Οι ηγεσίες της πολιτείας, η πολιτική , οι πολιτικοί και το χειρότερο η πνευματική ηγεσία....
Οι οποίοι μερικοί, που μετέχουν στις ηγετικές ομάδες κάλντησαν, από την κούραση της καλοπέρασης, της κραιπάλης, της ραθυμίας, στις ηδονές των απολαύσεων γερμένοι…
Που και από το πολύ το φαΐ, το φαγοπότι, το μάσημα, έπαθαν υπερκόπωση ακόμα, ακόμα και οι μασέλες τους….»
Εκεί ο παππούς σταμάτησε.
Ετίναξε νευρικά τα χέρια του, άνοιξε με δύναμη μεγάλη τα βλέφαρά του, τα μάτια του να ανοίξουν, ο νους του, να ξυπνήσει.
Ξύπνησε....
Μονολογεί και λέγει: Καλτισμένοι- Καλντισμένοι….
Και ποίοι είναι οι καλντισμένοι;...
Οι πολιτικοί, οι πνευματικοί ηγέτες…. Πω, πω, πωω…. πωω...
Και τώρα αποφασίστηκε, από την βουλή των Ελλήνων, να ψηφιστεί και να εκλεγεί να εκλέγεται ο ικανός ο Τρανός Ηγέτης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας…. Και αν οι σοφοί, σώφρονες βουλευτές βουλήσουν γιατί έτσι το θέλει ο νους τους και το κόμμα, τον πρόεδρο να μην εκλέξουν, τότε τι γίνεται;… Δεν ρωτάνε εμάς καθόλου...
Η Χώρα πηγαίνει σε εκλογές, αναμπουμπούλα ανεπάντεχη και φασαρία τους ικανούς να βρούμε να εκλέξουμε, για να μας οδηγήσουν, όπως αυτοί θα μας ειπούνε στο καλό στην προκοπή…
Και αυτοδυναμία όλοι τους θέλουνε, δεν θέλουν συνεργασία...
Ενώ στο ουρανό και τα ουράνια σώματα συνεργάζονται, δεν πέφτει το ένα πάνω στο άλλο... Δεν υπάρχουνε συγκρούσεις....
Και ένας Θεός ξέρει το τι αυτοί θα κάνουν, θα είναι καλύτεροι από τους άλλους, χειρότεροι, ή, μια από τα ίδια;….
Τι θα κάνουν αυτοί θα τον βρούνε… Μονοιασμένα θα τον εκλέξουν;...Θα την πάνε την Χώρα στην προκοπή;..
Εγώ πέρασα όπως πέρασα… Φοβάμαι -φοβάμαι...
Φοβάται…
Άρχισε να τρέμουν τα χείλη του και άναρθρα να ψελλίζει…
Τα εγγονάκια μου, τα εγγονάκια μου και τα παιδάκια όλου του κόσμου,του κοσμάκι, τι φταίνε για το κατάντημά μας;…
Αφήνει παράμερα το σύνταγμα, τον ποινικό τον νόμο, την Άγια Γραφή, πιάνει ένα παλιό κιτρινισμένο τετράδιο, με αγωνία ψάχνει στην θουρίδα να βρει το ξεχασμένο, το παλιό, το μελανί βολύμι...
Το βρίσκει...
Βγάζει από το ράσινο γελέκο του το σουγιά και αρχίζει να το ξύνει, την γραφίδα για να του φτιάξει.
Με θαυμασμό και ευλάβεια μεγάλη, το περιποιήθηκε και άρχισε να γράφει...
Η πρώτη λέξη που έγραψε ήταν:
" Ηγέτες…. "
Και συνέχισε να γράφει…
Σαν τι να σκέφτηκε του παππού ο νους του και βιάζεται να το γράψει, φοβάται μη το ξεχάσει….
Και να τι στο χαρτί γράφει…..
Ποιος είναι Ηγέτης;
Ηγέτης είναι αυτός που θέλει και νομίζει πως είναι άξιος να καθοδηγεί, να αποφασίζει για το καλό της κοινωνίας, του συνόλου των ανθρώπων και οι αποφάσεις του, οι πράξεις του, να είναι μυαλωμένες, που να γίνονται αμέσως αποδεκτές από το σύνολο, ή από την πλειονότητα του συνόλου, τις οποίες αποφάσεις, εντολές του, η κοινωνία αγογγύστως αυτές να τις ακολουθεί και να τις εφαρμόζει…
Ποιος κάνει για ηγέτης και τι προσόντα πρέπει να έχει;
1) Πρωτίστως για ηγέτης κάνει αυτός που φροντίζει να τρώνε όλοι οι άλλοι ψωμάκι, ο λαός που ηγείται και έχει υπό την προστασία του και αν περισσεύει τότε να τρώει και αυτός….
Και όχι να πηγαίνει στο σιτηρέσιο πρώτος...
Να είναι αποφασιστικός, απόλυτος στις αποφάσεις του, δίκαιος, και να κόβει το χέρι σε αυτό που το απλώνει και παίρνει κρυφά από μόνος του από τα αγαθά τα ξένα, που δεν του ανήκουν, τα αγαθά της ολότητας της κοινωνίας, του Κράτους….
2.Να είναι εργατικός, τίμιος φιλότιμος, προοδευτικός, νοικοκύρης, να έχει επάγγελμα και στο επάγγελμά του να είναι επιτυχημένος, συνεπείς στις δοσοληψίες του.
Και περισσότερο και καλύτερος από όλους θα είναι αυτός, που ξεκίνησε, από το μηδέν και ανέβηκε την σκάλα της προκοπής….
Αυτός για να το καταλάβουν όλοι (να το πω και να το γράψω όσο πιο λαϊκά - απλά γίνεται) αυτός που πήρε κεφαλαιακά γιδοπρόβατα και το πολύ- πολύ στα πέντε χρόνια έφτιαξε δική του στάνη, ίσια με την κεφαλαιακή την στάνη… Και ήταν συνεπής στην συμφωνία που έκανε με τον τσέλιγκα που του δάνεισε τα γιδοπρόβατα.
Αυτός είναι ο αποτελεσματικός, αυτός είναι ο νοικοκύρης, αυτός κάνει για ηγέτης και για προκοπή!...
Και ίσως κάποιοι να μη γνωρίζουν και ίσως να χαχανίζουν με αυτά που λέω και γράφω, με τα κεφαλαιακά γιδοπρόβατα, ( και εγώ το ίδιο θα έκανα).
Αυτά είναι τα δανεικά γίδια και πρόβατα που δανειζόταν τότε οι φτωχοί τίμιοι εργατικοί και προκομένοι από τους αρχοντοτσελιγκάδες για να τα βοσκήσουν να γεννήσουν να πάρουν αυτοί το μερδικό τους ( μερίδιο) και ο τσέλιγκας το συμφωνημένο μερδικό του και ατόφια στο ακέραιο (το κεφάλαιο) τα γιδοπρόβατα, να επιστραφούν κατά την συμφωνία...
Εδώ το κεφάλαιο είναι τα γιδοπρόβατα...
Και από το κεφάλι των παραγωγικών ζώων (γιδοπροβάτων) που ήσαν και είναι χρήσιμα (βγήκε το χρήμα, το κεφάλαιο )... Και από τον τοκετό (την γέννα) αυτών των παραγωγικών ζώων βγήκε ο τόκος, η γέννα της παραγωγικής χρησιμοποιήσεως του χρήματος, του κεφαλαίου. Ο τόκος...
Εμείς η Χώρα που δανείστηκε τα χρήματα (τα κεφάλαια) τι τα έκανε , πως τα χρησιμοποίησε παραγωγικά, για να παράγει χρήμα (κεφάλαιο παραγωγικό) ώστε να γίνει αυτάρκεις;... Μήπως από τα δανεικά γιδοπρόβατα σφάζαμε ένα -ένα και τα τρώγαμε στο γλέντια και στα όπα και στην ακολασία;...
Κακή διαχείριση... Και τώρα οι αρχοτοτσελιγκάδες με την γκλίτσα μας βαράνε;... Και τα δανεικά ζητάνε;...
Ας βάλουμε μυαλό από τα παθήματα μας... Γιαυτό στις όποιες δημοκρατικές εκλογές, για να εκλέξουμε ηγέτες, για την εκπροσώπησή μας, στην τοπική αυτοδιοίκηση, για την Ευρωπαϊκή Βουλή, για την Βουλή των Ελλήνων πρέπει πάντοτε να εκλέγουμε, να εκλέξουμε ανθρώπους νέους νοικοκυραίους....
Καλούς τσοπάνιδες!...
Οι παλαιοί ηγέτες που έχουν εκλεγεί πάνω από δύο φορές, ότι είχαν να δώσουν το δώσανε.... Στην Πατρίδα, στο Έθνος στον πολιτισμό, στον Λαό...
Ας φτιάξουν αυτοί άμισθοι την συμβουλευτική γερουσία, να λένε καλόπιστα μόνο την γνώμη τους, για να την παίρνουν οι νεώτεροι, αν τους είναι χρήσιμη....Αν θέλουν να προσφέρουν κάτι ωφέλιμο στην Χώρα, στην Πατρίδα...
Η Δημοκρατία κλαψουρίσματα δεν θέλει και πάντοτε μας παραγγέλνει και μας λέει: Προσοχή... Προσοχή... Γιατί...
" Για ότι τραβάει το κορμί η κεφαλή μας φταίει..."
23/02/ 2019
Γιάννης Στ Βέργος (gortynios.isv)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου