Αναπάντητη απορία

 Ερώτηση στον γιατρό...
Στον γιατρό  τον θεράποντα των παθών των ανθρώπων και καλλιεργητή της μάνας Γης
Μα...
Σαν θα ήταν μπορετό, θα ήθελα για να ήξερα, και σήμερα, και τώρα να τον ρωτούσα, να μας το ειπεί αυτός.
Για να το μάθουνε  και ούλοι οι άλλοι...
Οχτροί και φίλοι.... μικροί- μεγάλοι...
Να μας το ειπεί, αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο ίδιος, αυτός ο επιστήμονας, αυτός ο γιατρός, με αυτά τα έραγατά του, με την αγάπη του στον άνθρωπο και την ξεχωριστή αυτή την συμπεριφορά του και την φροντίδα του στην μάνα Γη, την τόση, όση, σαν στα παιδιά του!!!....
Εφόσον ο ήλιος θα ανατέλλει και ο ουρανός κάθε εποχή θα βρέχει, θα είχε και θα έχει, θα λογάριαζε θα υπολόγιζε ποτέ ο ίδιος, στην όποια κρίση;
Θα λογάριαζε... Στην τόση φτώχεια, στην τόση μεγάλη ανέχεια του κοσμάκη;...
Σε αυτή την ανέχεια, που του λέγανε του επέβαλαν και θα του επιβάλουνε συνέχεια ακόμα περισσότερη οι άλλοι;...
Οι τρομεροί και οι μεγάλοι;...
Τώρα,όμως αυτός, σήμερα δεν υπάρχει, ο γιατρός έχει φύγει, έφυγε και πάει....
Και τώρα ποιόνε να ρωτήσω;.....
Όμως,αυτός την συμπεριφορά του,το λόγια του, τα έργα του, εδώ τα άφησε!..
Εδώ σε εμάς τα αφήνει!...
Ο γιατρός μας [Σ Δ] με τα έργατά του και με τα λόγια του έλεγε: Και  τώρα συνέχεια λέει:
Αγαπάτε πολύ το επάγγελμά σας...μέχρι τον θάνατο σας!...
Την σύνταξη να μη την  θέλετε, να μη την αγαπάτε, εκτός αν η ζωή σας κάνει ανάπηρους...
Μα περισσότερο:
«Αγαπάτε την Γη σας... Αυτή πιότερο θα σας αγαπήσει!!!...
Αυτή ποτέ δεν θα σας απαρνηθεί, ποτέ της, στο έτσι, δεν θα σας αφήσει»

Γιάννης Στ Βέργος [gortynios.isv]
9/2/2019