ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Κουδούνιζαν στην τσέπη οι καημενούλες,

και η γειτονιά μας μύριζε φρέσκο βασιλικό,

με μία δραχμή μας έδιναν μεγάλο παγωτό,

και δύο σουβλάκια έτρωγες με δύο δραχμούλες.

Τα πάντα τα αγόραζες τότε πολύ φτηνά,

δεν είχαν μπει πολυεθνικές μέσα στην αγορά,

ήτανε φρέσκα και αγνά χωρίς να λογαριάσεις,

μην σου πουλήσουν βρόμικα να πρέπει να κοιτάξεις.

Μία δραχμή εισιτήριο, μία και η εφημερίδα,

μία και το αγνό ψωμί, η ρέγγα και ο πελτές,

και η ρετσίνα μία δραχμή σε όλη την Αθήνα,

χωρίς χρέη και δάνεια, κλέφτες και δανειστές.

Τα χρόνια εκείνα πέρασαν, μας βάλανε στο ευρώ,

μας πούλησαν και διέλυσαν και κράτος και λαό,

με χειροπέδες σέρνουνε τον κάθε νοικοκύρη,

που με την προδοσία τους τον έκαναν μπατίρη.

Την ηρεμία χάσαμε, την αξιοπρέπεια μας,

χωρίς δουλειά γυρίζουμε εμείς και τα παιδιά μας,

και η δόλια η Πατρίδα μας σε άθλια κατοχή,

ενώ ξανά κυρίαρχοι ήλθαν οι Γερμανοί.

Λαέ μου κάνε το θαύμα σου, διώξε τους από εδώ πέρα,

να αναπνεύσουμε ξανά λίγο φρέσκο αέρα,

δεν γίνεται στην χώρα μας να ζούμε σκλαβωμένοι,

να μας εκμεταλλεύονται δωσίλογοι και ξένοι.-

ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΒΟΥΡΗΣ

( από την σειρά ποιημάτων μου

ΠΙΚΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

που γράφω από το 1965 μέχρι σήμερα )

Όλες οι αντιδράσε