Η πείνα...

Μικρός σαν ήμουνα και έβλεπα πως έβρεχε και χιόνιζε, χαιρόμουνα...
Και όμως η πείνα θέριζε..
Το χιόνι το έβλεπα και το νόμιζα για αλεύρι, ψωμί να γίνει και την καλή βροχή για καλό νερό  να ξεδιψάσει της Γης δέντρα, φυτά, ανθρώπους.
Της Φύσης τα αγρίμια...
Και από την Γη να γίνει προκοπή, σιτάρι, κρασί και λάδι. 
Και όμως πολύ μετά κατάλαβα πως το χιόνι έφερνε το ψωμί!...
Και η καλή βροχή, το κρασί, το λάδι!...
Όποιος δεν έχει πεινάσει, δεν έχει διψάσει, δεν καταλαβαίνει.
Δεν ξέρει τίποτα από την ζωή...
Την εποχή εκείνη, {κατοχή} όποιος είχε λίγα από αυτά σιτάρι καλαμπόκι, λάδι, τσιγαρίδα κλπ, ήταν άρχοντας, νοικοκύρης!...
Το λάδι στα χωριά της Γορτυνίας ήταν σπάνιο...
Δεν υπήρχε ούτε για να ανάψουν στην εκκλησιά της Παναγιάς το καντήλι...
Και εάν εξοικονομούσαν λίγο, το έριχναν στα λάχανα με το αδράχτι...
Υπήρχε συμφορά...
Πείνα...
Η πείνα μάτια δεν έχει και αν έχει δεν βλέπει....
Δεν πιστεύει σε Θεό, Άγιους δεν λιβανίζει...
Και ότι βρεθεί μπροστά της, καταβροχθίζει..

Γιάννης Στ Βέργος (gortynios.isv)
Περιστέρι 20/2/2024