Που ευρίσκεσται τώρα???...

 

( Γράφει ο ΛΕΩΝ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ., ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΝΕΚΡΩΝ )

* Ανώνυμες, επώνυμες, ηρωίδες, μάνες, γιαγιάδες, προγιαγιάδες, γυναίκες της ιδρωποτισμένης, και ματωμένης τούτης γής.

* Εσείς, που με τον κάματο σας, οργώσατε, σπείρατε, και τους καρπούς των κόπων σας εδρεπανίσατε.

* Εσείς, που άξια και υπεράξια, τις δυσκολίες με τον άνδρα μοιραστήκατε, που γεννήσατε, που κανακέψατε, και χρήσιμους ανθρώπους για την κοινωνία αναθρέψατε.

* Εσείς, που για εμάς τους γόνους σας κουραστήκατε, θυσιαστήκατε, και όλα τα χρειαζούμενα μας εξασφαλίσατε.

* Εσείς, που στα πανηγύρια χορέψατε, στα ρημοκλήσια τρέξατε, και τα καντήλια της πίστης, με το δάκρυ σας ανάψατε, και από ψυχής στην Παναγιά ετάξατε.

* Εσείς, που σαν άλλες αρχαίες Σπαρτιάτισσες, στα γεννήματα σας, το μουσκεμένο από δάκρυα μαντήλι του αποχαιρετισμού κουνήσατε, όταν για τον πόλεμο, και χωρίς ελπίδα γυρισμού κινήσανε.

* Εσείς, που την χειρολάβα της ζωής, με τα ροζιασμένα και ψυχομένα χέρια σας γερά αδράξατε, και που η ράχη σας φορτώθηκε, πότε της ανάγκης εφόδια, και πότε του χαμού πολεμοφόδια.

* Εσείς, που με το χυμό του κορμιού σας μας βυζάξατε, μας αναθρέψατε, και τούτης της θυσίας, καρπούς δεν εδρέψατε.

. . . . . .ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΤΕ ΤΩΡΑ;

* Εσείς, που το μνημούρι των γεννητόρων σας και των παιδιών σας, με τα ίδια σας τα χέρια εσκάψατε, και ως άλλες αρχαίες τραγικές ηρωίδες, με θλιβερά μοιρολόγια εσπαράξατε, εθρηνήσατε, μαυροφορεθήκατε.

* Εσείς, ψυχές αγαπημένες, ψυχές πονεμένες, που δοθήκατε, που προδοθήκατε, που ξεχαστήκατε, που πικραθήκατε, που αντέξατε, σεβάσμιες μάνες, κουρασμένες, παραμερισμένες, αδικημένες, ζωοδότρες μάνες, γλυκομάνες, παιδομάνες.

. . . . . . .ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΤΕ ΤΩΡΑ;

* Μάνες μανάδων, γιαγιάδες προγιαγιάδων, από ποιο άραγε ξέφωτο του ουρανού μας θωρείτε; Σε ποιους τόπους χλοερούς αναπαύεστε; Σε ποια καταπράσινα λειβάδια, οι ψυχούλες σας φτεροκοπούνε, και ποια χερουβείμ σας υπηρετούνε; Ποιός παράδεισος σας άνοιξε την πόρτα; Ποιο δεντρί σας δέχτηκε, στον ίσκιο του να ξαποστάσετε; Ποια βρυσούλα δρόσισε τα φλογισμένα σας χείλη, και ποιο χέρι χόρτασε την πείνα σας;

* Ζητάμε να μάθουμε, αξιώστε μας να μπορέσουμε, νοερά και ταπεινά να γονατίσουμε, τα ροζιασμένα και άγια σας χέρια, να αγγίζουμε, να φιλήσουμε.

* Ζητάμε, με τα αγγελοπερίστερα να μας στείλετε χαμπέρια, εκεί, από την φεγγαρογειτονιά, που ζείτε, παρέα με τα αστέρια.

* Ζητάμε απόκριση για να μάθουμε, και χρυσόφωτα να σας ανάψουμε καντήλια, από του ουρανού τα αστέρια περισσότερα, κι ακόμα χίλια.

** Έεεεεεε, αν μας ακούτε αποκριθείτε, εκεί στο ουράνιο στερέωμα όπου ζείτε, σας παρακαλούμε, γιατί ζητούμε, καί θέλουμε μία συγνώμη νά σάς πούμε, καί γιά τα όποια λάθη μας, να εξιλεωθούμε, μάνες αξεπέραστες, αγωνίστριες, ζωοδότρες, παιδομάνες, γλυκομάνες!.

* Ρωτάμε, ρωτάμε, γιατί σας χρωστάμε, ένα δαφνοστέφανο, από την δάφνη που έχουμε φυτεμένη για εσάς, μέσα μας, βαθειά μας, στην ψυχή μας, στόν νού μας, στην καρδιά μας.

* Εμείς, η συνέχεια η δικιά σας, τα εγγόνια σας, και τα παιδιά σας.

ΛΕΩΝ.Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ

ΥΓ. Αφιερωμένο, στήν μάνα μου, στήν δική σου τήν μάνα, στήν κάθε μάνα !!

Όλες οι αντιδράσει